Μετά το ''Ζάεφ ή χάος'' που διεμήνυσε στον αρχηγό του Ζόραν Ζάεφ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα των Σκοπίων, ο πρωθυπουργός της βόρειας γείτονος αναγκάστηκε να πάρει πίσω την παραίτησή του, ενώ η πρόταση μομφής του εθνικιστικού VMRO-DPMNE και των συμμάχων του σε βάρος του τελικώς δεν πέρασε από τη Βουλή, λόγω ισοψηφίας (60 προς 60).
Η αλλαγή στάσης του Ζάεφ ήταν ο μόνος τρόπος για να διατηρηθούν οι εύθραυστες ισορροπίες στη χώρα του, τις οποίες διαμόρφωσαν οι υπάρχουσες εθνοτικές διαφορές στα Σκόπια μεταξύ Σλάβων (πλειοψηφία) και Αλβανών (σημαντική μειοψηφία 25% των 2,06 εκατομμυρίων κατοίκων, με θεατές τις μικρότερες μειονότητες).
Τώρα βέβαια όλα αυτά τα της παραίτησης Ζάεφ και της ανάκλησής της πολύ πιθανόν να εντάσσονται σε επικοινωνιακή στρατηγική του ίδιου, μετά την ήττα του στις αυτοδιοικητικές εκλογές, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία.
Να διατηρηθεί πείθοντας τους Σκοπιανούς και τη Δύση ότι είναι ο μόνος που μπορεί να διασφαλίσει για τη χώρα του την ισότητα και τη σταθερότητα και να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει επιτυχώς στη συνέχεια τη διαμάχη Σκοπίων-Σόφιας, ώστε να αναγκαστεί η Βουλγαρία να αποσύρει το βέτο της στην ΕΕ για την είσοδο της ''Βόρειας Μακεδονίας'' στην ΕΕ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρωσία: Για πεζοπορία και ψάρεμα στη Σιβηρία ο Βλαντιμίρ Πούτιν
Η διαμάχη Σκοπίων-Σόφιας, ωστόσο, που άρχισε τον Μάιο του 2020, μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για την Ελλάδα – σε περίπτωση αλλαγής ηγεσίας και ανάληψης της διακυβέρνησης από το VMRO –για να καταγγείλει τη Συμφωνία των Πρεσπών με στόχο να την ακυρώσει.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα πράγματα στην ελληνική εξωτερική πολιτική αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί στις 8 Δεκεμβρίου επίκειται η συνάντηση Μητσοτάκη-Πούτιν στη Μόσχα, που κλείστηκε μετά τις πρώτες επαφές της 25ης Μαρτίου του τρέχοντος έτους μεταξύ των δύο πλευρών με αφορμή τις επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Στην προγραμματισμένη συνάντηση αναμένεται να συζητηθούν οι ελληνορωσικές σχέσεις, οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο (Κύπρο και Λιβύη), η ενεργειακή κρίση (δεδομένου ότι η Ελλάδα τροφοδοτείται με ρωσικό φυσικό αέριο) και η προοπτική περαιτέρω βελτίωσης των διμερών σχέσεων, οι οποίες είχαν διαταραχθεί μετά την απέλαση τεσσάρων Ρώσων από τη Ελλάδα τον Ιούλιο του 2018 με την κατηγορία των παράνομων ενεργειών κατά της εθνικής μας ασφάλειας.
Επιπρόσθετα σε αυτά, θεωρώ βέβαιη την συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά (επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, τουρκική απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών). Πιθανολογώ, μάλιστα, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ζητήσει παρέμβαση Πούτιν προς εξημέρωση του ''θηρίου'' Τουρκία, ενώ δεν αποκλείω να υπάρξει και ανταλλαγή απόψεων γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις στα Σκόπια.
Εξελίξεις οι οποίες ενδιαφέρουν όχι μόνο εμάς και τη Βουλγαρία, αλλά και τη Ρωσία δεδομένου ότι το εθνικιστικό VMRO, που νίκησε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές και τώρα ζητά να γίνουν πρόωρες εθνικές, είναι ρωσόφιλο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μπαίνει σε καραντίνα ο Βλαντιμίρ Πούτιν
Για να επανέλθω όμως στα της συνάντησης Μητσοτάκη-Πούτιν στις 8 Δεκεμβρίου (για την προετοιμασία της είχε τηλεφωνική επικοινωνία ο Νίκος Δένδιας με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ), σημειώνω ότι αυτή, σε αντίθεση ίσως με άλλες παρελθόντων ετών που καλύπτονταν από μυστικοπάθεια, είναι διάφανη και γίνεται με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Γαλλίας, ίσως γιατί κοινό πρόβλημα όλων είναι ο Ταγίπ Ερντογάν...
Ως εκ τούτου, για την αντιμετώπιση του ''θηρίου'' που πνέει μένεα εναντίον όλων και απειλεί να φέρει τα πάνω κάτω στην περιοχή, η Ελλάδα είναι αρμόδια να συζητήσει το θέμα με την Ρωσία, η οποία είναι στρατηγική σύμμαχος της Τουρκίας και ως τέτοια έχει τη δυνατότητα να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο στις οξυμένες από καιρό σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας.
Υπενθυμίζω ότι από τον Ιανουάριο του 2021, ο Λαβρόφ μας διεμήνυσε τη στήριξή της Μόσχας στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, προσφερόμενος να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή.
Σημειωτέον Α': Η τότε δήλωση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών δεν έγινε λόγω φιλελληνισμού, αλλά γιατί πάγιο δόγμα της ρωσικής διπλωματίας ήταν ανέκαθεν ότι δεν αγγίζονται οι Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις και ότι τα εδαφικά ζητήματα δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση θέμα διαπραγμάτευσης, πλην εκείνης σε περίπτωση πολέμου.
Σημειωτέον Β': Στις 8 Δεκεμβρίου ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρίσκεται συγκυριακά σε ευνοϊκή θέση, καθώς η συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν θα γίνει σε κλίμα προσέγγισης της Ρωσίας με τη Δύση με κοινό στόχο την Κίνα (συνάντηση Μπάιντεν-Πούτιν στη Γενεύη στις 16/6/2021).
Όπερ σημαίνει ότι ο αρχικός φόβος των Αμερικανών για τους Ρώσους έχει μετριαστεί και η Ελλάδα (στρατηγική σύμμαχος των ΗΠΑ) βρίσκεται στην πλεονεκτική θέση να αναπτύξει καλές σχέσεις με τη Ρωσία για δύο λόγους:
1. Λόγω της ενεργειακής κρίσης (ανοχή της Ουάσιγκτον στην ολοκλήρωση του αγωγού Nord Stream 2).
2. Λόγω της προθυμίας της Μόσχας να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή στα ελληνοτουρκικά, σαν απάντηση στα παιχνίδια του Ερντογάν στα Στενά με την κατασκευή νέας διώρυγας η οποία θα παρακάμπτει τη Συνθήκη του Μοντρέ (1936), βάσει της οποίας «η Τουρκία υποχρεούται να διατηρεί ανοιχτά τα Στενά των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου στη δωρεάν διέλευση μη τουρκικών, μη πολεμικών πλοίων».
Σημειωτέον Γ': Το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου έχει και ιστορικό ενδιαφέρον για την Ρωσία, γιατί μετά την νίκη επί των Ναζί των Συμμάχων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάσκεψη για το ξαναμοίρασμα του κόσμου μεταξύ των νικητών, η τότε ΕΣΣΔ είχε ζητήσει βάση στη Λέρο ως αγκυροβόλιο του σοβιετικού στόλου. Όμως οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι αρνήθηκαν κάθε συζήτηση περί αυτού. Το σοβιετικό αίτημα είχε παίξει ρόλο για να παραχωρηθούν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.
Με δεδομένη την συγκυρία προσέγγισης Δύσης-Ρωσίας, είναι στο χέρι του πρωθυπουργού να κερδίσει η Ελλάδα την ουσία και τις εντυπώσεις στο θέμα της ρωσικής υποστήριξης ελληνικών θέσεων. Αρκεί, φυσικά, να κάνει την φιλική κίνηση που αναμένει η Ρωσία (ναυτική βάση για πρόσβαση στην Μεσόγειο), αν και αυτό είναι πολύ δύσκολο να συμβεί γιατί έχουμε επιλέξει ήδη ''στρατόπεδο'' παραχωρώντας τη ''Γη'' και το ''Ύδωρ'' μας στους Αμερικανούς συμμάχους.
