Στις περασμένες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όπου οι πανδημίες αποδεκάτισαν κυριολεκτικά εκατομμύρια ανθρώπων οι οποίοι είχαν προσβληθεί από φυματίωση, πολιομυελίτιδα, διφθερίτιδα, ιλαρά κλπ, οι επιστήμονες δεν είχαν πολλούς λόγους να ανησυχούν για τις πρακτικές εφαρμογές των επιστημονικών τους κατακτήσεων, για τους κινδύνους δηλαδή των παρενεργειών τους.
Σήμερα όμως, στον 21ο αιώνα - τη δεύτερη δεκαετία του οποίου διανύουμε - έχουν αλλάξει άρδην τα αξιολογικά κριτήρια σχετικά με το θέμα της ευθύνης των επιστημόνων. Έτσι, ενώ κατά το παρελθόν η ευθύνη τους περιοριζόταν στο αντικείμενό τους (''Η επιστήμη για την επιστήμη'') με στόχο την ''καλύτερη δυνατή προσέγγιση της αλήθειας'' για την αντιμετώπιση των πανδημιών, σήμερα η σύνδεση της αντιμετώπισης αυτών με την ηθική τους ευθύνη είναι επιτακτική και αναπόφευκτη.
Με άλλα λόγια οι επιστήμονες υποχρεούνται όχι απλά να θέτουν στη διάθεση του ανθρώπου τα επιστημονικά τους επιτεύγματα (''Η επιστήμη για τον άνθρωπο''), αλλά και να φροντίζουν να μην ξεφεύγουν απ' τον έλεγχό τους αυτά, ώστε να ελαχιστοποιήσουν ή να εκμηδενίσουν τους κινδύνους από την χρήση ή την κατάχρησή τους.
Το λέω αυτό, με αφορμή τα τωρινά δεδομένα λόγω της πανδημίας του covid 19 και των μεταλλάξεών του, γιατί βλέπω ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις σε παγκόσμια κλίμακα - όπως και η δική μας - ενεργούν παρακινημένες απ' τον πανικό και αποφασίζουν ή ετοιμάζονται να αποφασίσουν -- με τη δύναμη που τις δίνει η εξουσία τους - τη συνέχιση περισσότερων δόσεων εμβολίων κατά του κορονοϊού, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την εξελιξιμότητα των παρενεργειών τους στο μέλλον.
Χωρίς να λαμβάνουν υπόψη και το γεγονός ότι η εξουσία που ασκούν στους πολίτες χρειάζεται να έχει αντίβαρο την ελευθερία τους. Μια ελευθερία που - όπως και η εξουσία - δεν πρέπει να γίνει ποτέ καταχρηστική, αλλά να ακολουθεί το μέτρο και την τάξη, όπως τα εκφράζει νομοθετικά το Σύνταγμα.
Όπερ σημαίνει, στην περίπτωσή μας, ότι μέχρις ενός ορίου γίνεται κατανοητή η αγωνία της Πολιτείας να εμβολιαστεί ο πληθυσμός για να δημιουργηθεί ''τείχος ανοσίας'' που θα τερματίσει τα lockdowns.
Γίνεται κατανοητή και η επιμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκστρατεία ενημέρωσης της κοινωνίας δια των διαγγελμάτων του και των μέτρων που ήδη ελήφθησαν για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ωστόσο, ''Audiatur et altera pars''. Ας ακουστεί και η άλλη πλευρά, γιατί σε μια δημοκρατία δεν πρέπει να ακούγονται μόνο οι φωνές της πλειοψηφίας, αλλά και οι σώφρονες φωνές της μειοψηφίας,
Γι' αυτό, ας ακουστεί στα αυτιά των ιθυνόντων του υπουργείου Υγείας και του πρωθυπουργού το τι λένε και οι ανεμβολίαστοι. Όχι αυτοί που εκπροσωπούν τον... ''σύγχρονο σκοταδισμό'' ή εκείνοι του τύπου ''αντιρρησιών συνείδησης'' ή των ''περιθωριακών'' που αντλούν επιχειρήματα από ''παθογόνες εστίες'' ή θρησκοληψίες.
Αλλά η πλευρά των σκεπτικιστών περί θεμάτων σχετικών με τις υπαρκτές και όχι φαντασιακές παρενέργειες των εμβολίων, όπως και των μακροχρόνιων επιπτώσεών τους στην υγεία των εμβολιασμένων. Η πλευρά των σκεπτικιστών που βλέπει με λύπη της τη σταδιακή μετάλλαξη της δημοκρατίας μας σε απολυταρχισμό πάνω στο θέμα αυτό.
Και ο λόγος είναι ότι η εκστρατεία ενημέρωσης τείνει να έχει χαρακτηριστικά ασφυκτικής πίεσης και ανελευθερίας που λίγο θέλει να μετατραπεί σε πολιτικό εκτροχιασμό με την μέθοδο τρομοκράτησης των πολιτών ''στο όνομα της επιστήμης που είναι αλάνθαστη''.
Όμως δεν είναι αλάνθαστη, δυστυχώς, και αυτό το απέδειξε η Ιστορία. Απέδειξε, δηλαδή, ότι κάνουν λάθος όσοι υιοθετούν ως θέσφατο τις επιστημονικές ανακαλύψεις και πρακτικές ταυτίζοντας την επιστήμη με την αλήθεια.
Όχι, η επιστήμη δεν ταυτίζεται με την αλήθεια. Μπορεί να αγωνίζεται να την κατακτήσει, αλλά δεν τα καταφέρνει τελικά, με αποτέλεσμα να δέχεται συνεχή αμφισβήτηση. Όσο το σκέπτομαι μάλιστα, τόσο βρίσκω ομοιότητες ανάμεσα στους επιστήμονες και τους ποιητές, όπως τους παρουσιάζει ο Γιώργος Παυλόπουλος στα ''Αντικλείδια'' του.
Βρίσκω δηλαδή πανομοιότυπες τις μάταιες προσπάθειες επιστημόνων και ποιητών να περάσουν σαν μαγεμένοι την πόρτα της μοναδικής αλήθειας (στην Επιστήμη ή την Ποίηση), καθώς αυτή δεν ανοίγει ποτέ γι' αυτούς όσα ''αντικλείδια'' κι αν χρησιμοποιήσουν.
Δεν ανοίγει για κανέναν, όσο και να χτυπά επίμονα την πόρτα τους για να του ανοίξουν. Και δεν του ανοίγει η πόρτα αυτή γιατί στην ουσία είναι ανύπαρκτη. Ναι, είναι ανύπαρκτη η μοναδική επιστημονική (εν προκειμένω) αλήθεια και γι' αυτό η διεκδίκησή της ιστορικά είναι ταυτισμένη με Ολοκληρωτισμούς κα μεσαιωνικές ιστορίες.
Ιστορίες... αν-Ορθόδοξης τρέλας (όπως εκείνη που οδήγησε - προ του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού - στην αφαίρεση της ζωής του Ιταλού φιλόσοφου, μαθηματικού και ποιητή Τζορντάνο Μπρούνο, επειδή είχε την... κακή συνήθεια να σκέφτεται ελεύθερα).
Και το ''ελεύθερα'' στις μέρες μας ερμηνεύεται με τον ανεμπόδιστο έλεγχο της επιστήμης από τους πολίτες και όχι το ακαταδίωκτο των λειτουργών της παγκόσμια και ελλαδικά (''... Τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορονοϊού, της Επιτροπής Αντιμετώπισης Έκτακτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας και της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν, ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση ή εξύβριση...", 22 Απριλίου 2021).
Θα μου πουν τώρα οι της κυβέρνησης ότι αυτό ήταν αναγκαίο να γίνει, για να εμποδιστεί η αναμόχλευση της επιστημονικής θρησκευτικότητας που στο ιστορικό παρελθόν έγινε αιτία σε κάποιες χώρες (Σταλινική ΕΣΣΔ) για απηνή διωγμό των επιστημόνων οι οποίοι ζητούσαν εφαρμογή των επιτευγματων τους.
Θα σεβαστώ την άποψή τους γιατί είναι ιστορικά τεκμηριωμένη. Την ίδια στιγμή όμως θα πρέπει να παραδεχτούν και εκείνοι ότι οι εκπρόσωποι του μαρξισμού (18ος-19ος αι) και του φασισμού-Ναζισμού (20ος) λάτρεψαν την Επιστήμη ως δύναμη πυγμής και επιβολής ενάντια στη βούληση των πολλών οι οποίοι αμφισβητούσαν κάποια από τα ''επιτεύγματά'' της.
Τελικά όλα αυτά τα εις -σμος δεν επιβίωσαν, ευτυχώς, προς όφελος των ανθρώπων και της Επιστήμης με ανθρώπινο πρόσωπο. Της Επιστήμης που δεν τρομοκρατεί, δεν πειθαναγκάζει, δεν υποδουλώνει, αλλά πείθει, εξημερώνει και απελευθερώνει τον άνθρωπο από τον φόβο, τις εμμονές, τις θρησκοληψίες, τις προκαταλήψεις, τα άγρια ένστικτα και τις πρωτόγονες ενορμήσεις του.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι στο όνομα της Επιστήμης έχει το δικαίωμα η εξουσία (η κυβέρνηση, εν προκειμένω) - επικαλούμενη την προστασία μας απ' την πανδημία - να μετέρχεται μεθόδων παραβίασης της ιδιοπροσωπίας μας, γιατί τότε θα ήταν σαν να εκλάμβανε τους ανεμβολίαστους ως γενικούς αμφισβητίες των πάντων και καταστροφολόγους, για τον συνετισμό των οποίων επιτρέπονται να εφαρμοστούν ακόμα και διωκτικά μέτρα...
Κι αυτό είναι παρανοϊκό και αντίκειται στις ελευθεριότητες που μας παρέχει η δημοκρατία, πέραν του ότι δίνει αφορμές στους εχθρούς της για ευθεία αμφισβήτησή της με το επιχείρημα ότι ταυτίζεται με τον απολυταρχισμό και μετατρέπεται σταδιακά σε δημοκρατία εν ολιγαρχία.
Τα δεδομένα αυτά οδηγούν, καταληκτικά, στο συμπέρασμα ότι:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κορονοϊός: Αντίστροφη μέτρηση για τα μέτρα σε κλειστούς χώρους στην εστίαση, σχολεία και τεστ
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι εμβολιασμοί κατά θανατηφόρων ιών διπλασίασαν το προσδόκιμο ζωής. Έσωσαν εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο, μεταξύ των οποίων και όλους εμάς που εμβολιαστήκαμε από παιδιά θωρακίζοντας τον οργανισμό μας κατά των απειλητικών για τη ζωή μας ασθενειών (φυματίωση, λύσσα, τέτανος, ιλαρά, ευλογιά, πολιομυελίτιδα, διφθερίτιδα κλπ).
Ωστόσο, όπως όλα τα επιτεύγματα της Ιατρικής Επιστήμης, έτσι και οι εμβολιασμοί επιδέχονται ελέγχου και αμφισβήτησης (πολύ περισσότερο αν ''τρέχουν'' ως δοκιμαστικοί στην ουσία, όπως οι τωρινοί για τον covid 19) λόγω των απροσδιόριστων επιπτώσεων που ενδέχεται να έχουν μελλοντικά στον οργανισμό των εμβολιασμένων.
Επομένως δε θα έπρεπε να ''ετικετάρονται'' τα εμβόλια από την κυβέρνηση ως λύση θαυματουργή επιπέδου ... ''Θείας Ευχαριστίας'' (την οποία τείνουν να... καταργήσουν, παρεμπιπτόντως, με συγκατάβαση της έμφοβης Εκκλησίας μας), γιατί η ψυχολογική πίεση που ασκείται (δια της παύσης ή αναστολής εργασίας των ανεμβολίαστων και του περιορισμού τους στο σπίτι σε τακτά διαστήματα με διαδοχικά lockdowns ) έχει άρωμα Ολοκληρωτισμού και δε συνάδει με τη δημοκρατία.
Έπειτα, υπάρχουν καταγεγραμμένα παγκόσμια περιστατικά αρνητικών παρενεργειών (και θανατηφόρων ακόμα) στους εμβολιασμένους που τρομάζουν τους πολίτες, οι οποίοι γι' αυτόν κυρίως τον λόγο διστάζουν να εμβολιαστούν και όχι γιατί έπεσαν θύματα διαφόρων θρησκόληπτων ή ευφάνταστων καταστροφολόγων και συνωμοσιολόγων.
''Ο φόβος φυλάει τα έρμα'' λέει μια λαϊκή παροιμία και ο φόβος, εν προκειμένω, δεν έχει να κάνει μόνο με τις παρενέργειες που ενδέχεται να προκαλέσουν σε ορισμένα άτομα οι εμβολιασμοί (θρομβώσεις, μυοκαρδίτιδες, αλλεργικό σοκ κλπ), αλλά και με το γεγονός ότι δεν εγγυώνται οι επιστήμονες-κατασκευαστές τους την εφ' όρου ζωής ανοσία μας απ' τον κορονοϊό και τις μεταλλάξεις του.
Γι' αυτό και οι υπεύθυνοι επιδημιολόγοι ανά τον κόσμο ετοιμάζουν - με την έγκριση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας - απροσδιόριστο αριθμό δόσεων ακόμα, μέχρι να φτάσουν στο στάδιο της πλήρους εμβολιαστικής ή φαρμακευτικής αντιμετώπισής του, η οποία θα είναι λύτρωση για όλους.
