Μια οδοιπορία πότε μέσα στον πόνο της συντριβής, της ταπείνωσης και της εξέγερσης και πότε μέσα στη δόξα, το μεγαλείο, το πανηγύρι και την γιορτή, που άφηνε στις σελίδες της Ιστορίας ολάνθιστα τα ονόματα των ηρώων μας και μυρόβλητα σαν τα οστά των αγίων.
Οι πιο πολλοί απ' αυτούς έπεσαν θύματα των προαιώνιων εχθρών μας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και, παρά τις λαμπροστόλιστες παρουσίες τους στις αφίσες των σχολικών μας γιορτών, ήταν στην καθημερινή τους ζωή (οι περισσότεροι) άνθρωποι απλοί, αγράμματοι, με τυραννισμένα απ' τη σκλαβιά πρόσωπα, μάτια που άστραφταν άφοβα και χείλη ρημαγμένα που σπαρταρούσαν στο ψέλλισμα της ελευθερίας.
Κι όταν την απέκτησαν αυτήν, μπήκαν τα θεμέλια για την ίδρυση του Νεοελληνικού κράτους. Θεμέλια σαθρά, όπως αποδείχτηκε, αφού στα διακόσια σχεδόν χρόνια που πέρασαν από τότε δεν συγκροτήσαμε αξιόπιστο κράτος. Απόδειξη αυτού είναι ότι:
- ΔΕΝ εξουδετερώσαμε την γραφειοκρατία στο δημόσιο.
- ΔΕΝ εξαρθρώσαμε τους πυρήνες διαφθοράς του.
- ΔΕΝ καθιερώσαμε την απόλυτη αξιοκρατία.
- ΔΕΝ προστατέψαμε την δημοκρατία και τους θεσμούς της.
- ΔΕΝ προστατέψαμε τον Ελληνισμό στην Βόρεια Ήπειρο και την Κύπρο μας και, προπαντός,
- ΔΕΝ αποβάλαμε την νοοτροπία του ραγιά και το πνεύμα της υποταγής στον ισχυρό της πυγμής στην Εξωτερική πολιτική μας.
Όλα αυτά πληρώνουμε στην σύγχρονη Ελλάδα διαιωνίζοντας τα λάθη, τις παραλείψεις, τις ιδεοληψίες, τα στερεότυπα και τις εξαρτήσεις απ' τους ''προστάτες'' μας και τα ελληνικά φερέφωνά τους, που κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν πως γινόμαστε... ''μαξιμαλιστές'' όταν διεκδικούμε τα εθνικά μας δίκαια.
Ότι γινόμαστε ''εθνικιστές'' (με την αρνητική έννοια του όρου), όταν μιλάμε για πατριωτισμό και υπερασπιζόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας βλέποντας ως απειλή αυτούς που θέλουν να παραχαράξουν την ιστορία της και να παραβιάσουν τα σύνορά της.
Αυτούς που θέλουν να ''χτίσουν'' αυτοκρατορίες πάνω στα δικά μας γκρεμίσματα και τον ακρωτηριασμό μας. Αυτούς που έχουν το θράσος να μας κατηγορούν για... παραβίαση διεθνών συνθηκών, όταν η ιστορία τους όλη είναι ένα ποινικό μητρώο παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γενοκτονιών και διεθνών συνθηκών.
Αυτούς που θέλουν να απογυμνώσουμε τα νησιά μας, για να διευκολύνουμε την εισβολή τους. Αυτούς που δηλώνουν έτοιμοι για διάλογο την ίδια στιγμή που εκδίδουν σε βάρος μας Navtex και Notam, όπως η τελευταία των Τούρκων η οποία αφορά 13 νησιά μας (Ρόδο, Καστελόριζο, Σαμοθράκη, Άγιο Ευστράτιο, Χίο, Ψαρά, Ικαρία, Λήμνο, Μυτιλήνη, Σάμο, Τήλο, Χάλκη και Πάτμο), με τη... σύσταση να μην διεξάγουμε σ' αυτά καμιά στρατιωτική δραστηριότητα...
Έτσι εννοούν οι Τούρκοι την ''αποκλιμάκωση'' που ζήτησε η ΕΕ (δια της προεδρεύουσας Γερμανίας) ενόψει της Συνόδου Κορυφής της τον Δεκέμβριο. Αν λάβουμε υπόψη μας μάλιστα την κρίση που πλανάται πάνω από την Τουρκία στα Οικονομικά, θα πρέπει να περιμένουμε περαιτέρω επιθετική συμπεριφορά από τον Ταγίπ Ερντογάν.
Για τις ολοένα και κλιμακούμενες εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο δεν είναι βέβαια άμοιρη ευθυνών η ΕΕ και, ειδικότερα, η Γερμανία. Την κατηγόρησε μάλιστα γι' αυτό (καιρός ήταν...) ο υπουργός Εξωτερικών μας, σε συνέντευξή του στο Politico, ότι ''δεν ανταποκρίνεται στον ηγετικό της ρόλο στην ΕΕ απορρίπτοντας τις εκκλήσεις από την Αθήνα για επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία'' (μη παράδοση έξι υποβρυχίων τύπου 214 που είχε παραγγείλει αυτή στην Γερμανία).
- ''... Κατανοώ το οικονομικό ζήτημα, αλλά είμαι βέβαιος ότι η Γερμανία κατανοεί επίσης την τεράστια αντίφαση της παροχής επιθετικών όπλων σε μια χώρα που απειλεί την ειρήνη και τη σταθερότητα δύο χωρών της ΕΕ. Αυτός είναι ο ορισμός της λέξης αντίφασης», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Δένδιας και εμείς αναρωτιόμαστε γιατί ''ξύπνησε'' αργά και δεν τα είπε αυτά ευθαρσώς στην Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών του περασμένου Οκτωβρίου, για να τον ακούσουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που κάνουν το ίδιο με την Γερμανία...
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα καλό είναι να μην περιορίζεται στο να εκφράζει απλά την δυσαρέσκειά της απέναντι στους ''συμμάχους'' της, αλλά να ανταπαντά άμεσα και ευθαρσώς υψώνοντας το ανάστημά της απέναντί τους όταν της ζητούν να μειώσει το στρατιωτικό αποτύπωμα των νησιών της (ΗΠΑ, Γερμανία) και να σηκώνει το γάντι αντίδρασης όταν προκαλείται από την Τουρκία η οποία αμφισβητεί ευθέως και προκλητικά, με την στρατιωτική παρουσία της, την ελληνική κυριότητά τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καζάν-καζάν αποστρατικοποίηση της Θράκης και ''προοδευτική'' ευαισθησία για τις μειονότητες
Γιατί, αν εξετάσουμε τη στάση μας στον ορυμαγδό παραβιάσεων και αυθαιρεσιών της Τουρκίας στο Αιγαίο σε θάλασσα και αέρα, θα ανησυχήσουμε τόσο πολύ απ' την επιθετική της διάθεση να διατρήσει τα σύνορά μας και να οικειοποιηθεί την υφαλοκρηπίδα και τα ''γκριζαρισμένα'' από αυτήν νησιά μας, που θα πρέπει να ψέγουμε κάθε μέρα τον εαυτό μας πρώτα για τη δική μας ''χαλάρωση'' κι ύστερα τη Γερμανία, η οποία - έτσι κι αλλιώς - ήταν πάντα στο πλευρό του εχθρού μας, του καλύτερου πελάτη των όπλων της (αξίας 243 δις το 2018).
Τώρα, πιθανόν, να μου πει κάποιος απ' το ΠΑΣΟΚ ότι επί των ημερών του - και ειδικά επί της θητείας του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών - οι Τούρκοι δεν ήταν εχθροί μας, αλλά φίλοι μας. Εξ ου και τα ζεϊμπέκικα του Γιωργάκη με τον ομόλογό του Ισμαήλ Τζεμ.
Θα του έλεγα πως στα ελληνοτουρκικά, επί οποιασδήποτε τουρκικής ηγεσίας, ίσχυε πάντα το ''δόγμα της στρατιωτικής διπλωματίας''. Κι ότι ήταν λάθος να πιστεύουμε για χρόνια (επηρεασμένοι απ' τις τότε πολιτικές ηγεσίες και μερίδα του ''προοδευτικού'' εκδοτικού κατεστημένου που προπαγάνδιζε την ψευδαίσθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας για να στηρίξει την πολιτική ΓΑΠ) ότι η χρονίζουσα ελληνοτουρκική διένεξη οφείλεται κυρίως σε ψυχολογικούς παράγοντες μεταξύ των δύο λαών κι όχι στις διαφορές μας αυτές καθαυτές.
Ήταν λάθος να πιστεύουμε, δηλαδή, την ''προοδευτική'' προπαγάνδα ότι οι διαφορές μας οφείλονται σε εθνοφυλετικά στερεότυπα που ''πηγάζουν απ' τον ακραίο εθνικισμό μας'', ο οποίος μας έχει κάνει ''εθνοκεντρικούς'', με ανασφαλή εθνική ταυτότητα και ''καχύποπτους'' απέναντι στους ''απειλητικούς'' και ''βάρβαρους'' Τούρκους...
Όλα αυτά όμως τα εξόχως καθησυχαστικά και ταυτόχρονα παραπλανητικά της νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ και των εκσυγχρονιστών θεωρητικών του, που τώρα βρίσκονται - με ρόλο συμβουλευτικό - στην ΝΔ, έχουν διαψευστεί ήδη απ' τις επιθετικές διαθέσεις των Τούρκων απέναντί μας και, προπάντων, από τα έργα και τις ημέρες του Ταγίπ Ερντογάν.
Του Ερντογάν ο οποίος εκφράζεται ανοιχτά και άκρως επιθετικά εναντίον μας, πράγμα που προκαλεί πονοκέφαλο στην Αθήνα για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον, γιατί καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα και ''κατά πρόσωπο'' τον κακό δαίμονα Ελλάδας και Κύπρου 46 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του στο νησί, κάτι που δεν επιθυμεί να κάνει σαφώς γιατί τάχθηκε - δια του πρωθυπουργού - υπέρ της διπλωματικής λύσης, άρα ξορκίζει έναν αιματηρό πόλεμο... αλά Ναγκόρνο Καραμπάχ, και
Δεύτερον, γιατί είναι ανέτοιμη εξοπλιστικά, αφού πολλά απ' τα παραγγελθέντα ή υποψήφια να παραγγελθούν ''όπλα'' έχουν μακροπρόθεσμο όριο παράδοσης και δε θα είναι στα στα χέρια μας τις κρίσιμες στιγμές που θα τα χρειαστούμε.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε κάνει απεγνωσμένες κινήσεις παραγγελιών ετεροχρονισμένα, ενώ - μετά από 11 χρόνια - αποφάσισε να εγκρίνει μεταθέσεις ναυτών (το 50 τοις εκατό των νεοσύλλεκτων) σε πλοία του Πολεμικού Ναυτικού μας, για να καλυφθούν οι ανάγκες του σε προσωπικό.
Κι αυτό γιατί είναι προ των πυλών το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου είτε γύρω από το Oruc Reis είτε με αφορμή την προαναγγελθείσα απ' τον Ερντογάν επικείμενη έλευση του τουρκικού γεωτρύπανου Kanuni στην Κρήτη.
Έπειτα είναι και το άλλο που απαιτεί εγρήγορση της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας μας: Οι προσδοκίες για επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας στη Σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες (10-11 Δεκεμβρίου) είναι μηδαμινές λόγω της τάσης προστατευτισμού της προεδρεύουσας Γερμανίας απέναντί της.
Κι αυτό αυξάνει την πιθανότητα να προχωρήσει χωρίς αναστολές στην αποστολή του εν λόγω γεωτρύπανου, μόλις ολοκληρώσει το τουρκικό ωκεανογραφικό Oruc Reis τις έρευνές του επί της υφαλοκρηπίδας μας, 4 μήνες μετά τον ''ελλιμενισμό'' του κοντά στο σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο).
Με τα δεδομένα αυτά, είναι ευνόητο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάποτε είχαμε την κακή συνήθεια - που την έχουν και σήμερα γνωστοί και μη εξαιρετέοι σύμβουλοι απ' το πρωθυπουργικό περιβάλλον - να προσαρμόζουμε την εικόνα του Άλλου (του Τούρκου, εν προκειμένω) στις δικές μας επίπλαστες αντιλήψεις και ιδεοληψίες μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τιθασεύοντας με ''ζαχαρωτά'' το ''λιοντάρι'' που βρυχάται...
Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι κάποτε λειτουργούσαμε με την πολιτική του ζεϊμπέκικου στα ελληνοτουρκικά στο όνομα του ιδεολογήματος της ''ελληνοτουρκικής φιλίας'', αλλά στην πορεία καταλάβαμε ότι κάναμε λάθος.
Ένα λάθος στο οποίο συνεχίζουν να επενδύουν, δυστυχώς, οι ημεδαπές σειρήνες κατευνασμού που προπαγανδίζουν τις τουρκικές θέσεις της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' και χαρακτηρίζουν ως εθνικιστική κάθε προσπάθεια αντίστασής μας στην εμμονική διεκδίκηση από τους Τούρκους νησιών του Αιγαίου και αλλαγής καθεστώτος στην Θράκη.
Αλλαγής καθεστώτος, ουσιαστικά, δια της αναγνώρισης ''τουρκικής'' μειονότητας, με απώτερο στόχο την αποσταθεροποίηση και την προώθηση του σχεδίου για αυτονομία της Θράκης παίρνοντας αφορμή απ' το τελευταίο επεισόδιο που αφορά τον ψευτομουφτή Ξάνθης (σύνθημα στο ασανσέρ του σπιτιού του), το οποίο εκμεταλλεύτηκε άμεσα ο Τούρκος ΥΠΕΞ εγκαλώντας την Ελλάδα για τη δράση Ελλήνων εξτρεμιστών υποκινούμενων από μισαλλοδοξία κατά της εκεί μειονότητας .
Είναι οι αναμενόμενες κινήσεις της Άγκυρας στο Βορειοανατολικό προπύργιο του Ελληνισμού, το οποίο θέλει να μετατρέψει σε δεύτερο μέτωπο ''πολέμου'' με την Ελλάδα - ανάλογο με εκείνο του Ναγκόρνο Καραμπάχ στον Καύκασο - παράλληλα με την διεκδίκηση της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο.
Διεκδίκηση η οποία ισοδυναμεί ουσιαστικά με διχοτόμηση, αφού προϋποθέτει παράδοση κεκτημένων μας σε γη, θάλασσα και αέρα - συμπεριλαμβανομένου και του υποθαλάσσιου φυσικού πλούτου των θαλασσίων ζωνών, οι οποίες έχουν γκριζαριστεί από την Τουρκία -λόγω της δικής μας φοβίας, επιπολαιότητας ή αβελτηρίας να ''καλύψουμε'' την περιοχή μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού ολοκληρώνοντας την ημιτελή προς ώρας ''ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία''.
