Πριν τέσσερις μήνες, σχεδόν, ο Ταγίπ Ερντογάν - μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του (AKP) έκανε άλλη μια λεκτική επίδειξη ισχύος της χώρας του κομπάζοντας για την απόκτηση τρίτου γεωτρύπανου από την Άγκυρα, που θα άρχιζε σύντομα επιχειρήσεις στην Μεσόγειο με επίκεντρο - όπως άφησε να εννοηθεί - την αμφισβητούμενη απ' την Τουρκία θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου μεταξύ Καστελόριζου και Κρήτης, στην περιοχή της ελληνικής ΑΟΖ και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Δεν με παραξένεψε τίποτα από εκείνη την ομιλία του πομπώδους ύφους, που ήταν ένα από τα συνήθη λογύδριά του έτσι κι αλλιώς, όσο μια αποστροφή του σε κάποιο σημείο της, που αναβίωνε για μας δυστυχώς τις παλιές κακές πρακτικές της ελληνικής μυστικής διπλωματίας στην Εξωτερική πολιτική μας.
- ... Με την αποφασιστική μας στάση, οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής - αλλά κυρίως η Ελλάδα - σιγά σιγά άρχισαν να αποδέχονται το καθεστώς που κηρύξαμε στην Μεσόγειο...'', είπε υπαινικτικά με μια λάμψη θριάμβου στο βλέμμα.
Δεν πρόλαβα καν να κλείσω στα κουτάκια των δυσάρεστων αναμνήσεων του μυαλού μου τον βαρύτατο υπαινιγμό Ερντογάν ότι η Ελλάδα άρχισε ήδη να βάζει νερό στο κρασί της αποδεχόμενη το τουρκικό καθεστώς στην Μεσόγειο, όταν την επόμενη κιόλας μέρα άκουσα κάτι σχετικό που κρατούσε ''ζεστή'' την αγανάκτησή μου.
Ήταν του Τούρκου ΥΠΕΞ, που έπιασε το ''νήμα'' από 'κει που το είχε αφήσει ο Πρόεδρός του κι άρχισε να το ξετυλίγει μεθοδικά αποκαλύπτοντας περισσότερα για το επίμαχο θέμα και τα σχέδια της Τουρκίας τα οποία κρύβονταν πίσω απ' την μαγική λέξη ''συμβιβασμός''...
- Εμείς με σας στην Ελλάδα μπορούμε να συμφωνήσουμε, αρκεί να είστε έτοιμοι να συμβιβαστείτε. Να είστε έτοιμοι να μοιραστείτε την Ανατολική Μεσόγειο (βλ. ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου, δηλαδή το μισό δικό τους), μας έστειλε το μήνυμα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου μέσω του TRT Haber, για να ακολουθήσουν τρεις μέρες αργότερα οι διευκρινήσεις απ' το ''δεξί χέρι'' του, ώστε να γίνει πιο ξεκάθαρο το μήνυμα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.
Επρόκειτο για δηλώσεις εμφατικής υπενθύμισης που αφορούσαν την Κρήτη, το Καστελόριζο και την Κύπρο, με 'background' το τετελεσμένο του μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης και οπτική τον επόμενο στόχο των Τούρκων. Αυτόν που αφορούσε την παραβίαση των υφαλοκρηπίδων των Δωδεκανήσων (με εξαφανισμένο το Καστελόριζο από τον Χάρτη), της Κρήτης και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το πιο ενδιαφέρον όμως κι αποκαλυπτικό κομμάτι του εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ ήταν το απαντητικό απόσπασμα στον κ. Δένδια, που επιβεβαίωνε πανηγυρικά όλους τους φόβους μας για τη Χάγη:
- ... Ο κ. Δένδιας, επικαλούμενος το Διεθνές Δίκαιο, μιλά για έντιμη συνεννόηση. Έντιμη συνεννόηση σε ποια θέματα; Ίσως εννοεί την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δεν γνωρίζει όμως εκ των προτέρων ότι αυτό χρειάζεται συνυποσχετικό μεταξύ των δύο χωρών, για να υφίσταται η απαραίτητη νομική κάλυψη;‟
”- ... Δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία δεν υπάρχει περίπτωση να το αποδεχτεί και, αν θελήσει να πάμε στη Χάγη, θα επιβάλει τη δική της ατζέντα; Δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα; αναρωτιέται ρητορικά ο Τούρκος αξιωματούχος επαναφέροντας στην τάξη την Αθήνα που βαυκαλίζεται ότι η προσφυγή της στην Χάγη θα την δικαιώσει.
''Αλήθεια ποιος κοροϊδεύει ποιον εδώ;'', αναρωτιέμαι κι εγώ, σίγουρη ότι αυτήν τη φορά όλα γίνονται συνειδητά στην Εξωτερική μας πολιτική και δεν τίθεται θέμα αυταπάτης.
Σαν σε όνειρο περνούν απ' τη σκέψη μου οι δηλώσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού Θάνου Ντόκου περί ''συνεκμετάλλευσης'' του Αιγαίου, του βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Καιρίδη περί δικαιωμάτων των Τούρκων σ' αυτό και της Ντόρας Μπακογιάννη περί πιθανών εθνικών απωλειών αν πάμε στη Χάγη, με αντάλλαγμα όμως την κατοχύρωση των μεγάλων νησιών μας...
Καρφώνω το βλέμμα μου στο κενό, σαν να τους έχω μπροστά μου και τους κοιτώ επιτιμητικά, με μάτια που μαλώνουν.
''Αυτοί συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό και βγαίνει να μας κάνει κάθε τρεις και λίγο πλύση εγκεφάλου για την προσφυγή μας στην Χάγη''; αναρωτιέμαι ενοχλημένη διαπιστώνοντας με δυσαρέσκεια την ανιστόρητη σκέψη του κρητικού πνεύματός του.
Όμως γρήγορα ανακουφίζομαι φέρνοντας στο μυαλό μου δηλώσεις των πρεσβευτών Αμερικής και Ρωσίας που μας δικαιώνουν.
- Όλα τα ελληνικά νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, έχουν δικαίωμα στην οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, είχε πει, θυμάμαι - πριν από μήνες - ο Τζέφρι Πάιατ.
Και πρόσφατα μόλις ο Ρώσος πρεσβευτής της Ρωσίας, σε ερώτηση σχετική με τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ΑΟΖ της Κύπρου, είπε μεταξύ άλλων:
- ... Ο μοναδικός φάρος για μας εδώ είναι το Διεθνές Δίκαιο. Η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ των νησιών, η απαγόρευση της απειλής ή χρήσης βίας είναι αυτονόητα πράγματα...
Παίρνω βαθιά ανάσα ανακούφισης κι ύστερα ξεσπώ σε νευρικό, πικρό γέλιο, γιατί πιάνω τον εαυτό μου να εναποθέτει στους ως άνω τρίτους τις ελπίδες μου για αποφυγή του ακρωτηριασμού μας στη Χάγη.
Όμως και πάλι συννεφιάζω επαναφέροντας στην μνήμη μου τις πρόσφατες, συμπληρωματικές δηλώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ, με αφορμή την τουρκολιβυκή συμφωνία:
- ... Τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα που απορρέει απ' το Δίκαιο της Θάλασσας... Ωστόσο αυτά τα ζητήματα πρέπει να διευθετηθούν μέσα από διάλογο και διαπραγματεύσεις..., όχι με μονομερείς ενέργειες που αγνοούν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα άλλων εμπλεκόμενων χωρών...
Η σκέψη μου τρέχει αβέβαιη στη ''στρατηγική συμμαχία'' μας με τις ΗΠΑ κι ύστερα στα ταξίδια του πρωθυπουργού σε Ευρώπη Αμερική, Αίγυπτο, Ισραήλ και ποιος ξέρει πού αλλού, στην προσπάθειά του να αναθερμάνει συμμαχίες, να πείσει, να πειστεί, να κλείσει... ''αεροστεγώς'' τις ορέξεις του νεο-Οθωμανού ''σουλτάνου'' που ορέγεται τα κάλλη μας και θέλει να τα υφαρπάξει.
''Άραγε θα καρποφορήσει κάτι απ' όλα αυτά σε ενδεχόμενη αναμέτρησή μας με τους Τούρκους;'' αναρωτιέμαι με σκεπτικισμό στη σκέψη της φιλοτουρκικής στάσης του ΝΑΤΟ, που είχε οδηγήσει το περασμένο Φθινόπωρο σε αποχώρηση απ' την κοινοβουλευτική του συνέλευση τους Έλληνες βουλευτές σε ένδειξη διαμαρτυρίας...
- ''Τα έθνη'' - και οι Οργανισμοί, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, θα πρόσθετα - ''δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα'', είχε πει στη Βουλή των Λόρδων ο Βρετανός πρωθυπουργός Λόρδος Palmerston.
Κι αυτό είδαμε να συμβαίνει μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας (σύναψη στρατηγικής συμμαχίας με βάση την εξοπλιστική θωράκιση της πρώτης από τη δεύτερη και συμφωνία κατασκευής πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου από τους Ρώσους), αλλά και Αμερικής-Τουρκίας (αλληλοκαλυπτόμενα συμφέροντα στο Συριακό έκαναν τις ΗΠΑ να γυρίσουν την πλάτη στους συμμάχους του Κούρδους και να αφήσουν τους Τούρκους να τους εξοντώσουν εισβάλοντας στην ΒΑ Συρία)...
'
'Κυνηγώντας το απατηλό για τα δεδομένα όνειρο της ειρήνης, θα χάσουμε κεκτημένα μας σε Αιγαίο και Θράκη...'', μουρμουρίζω ανήσυχη βλέποντας την κυβέρνηση να παίζει καθυστερήσεις με ταξίδια τακτικισμού στην Εξωτερική μας πολιτική, στην απέλπιδα προσπάθειά της να αποφύγει το ''πικρό ποτήρι'' της ευθείας αναμέτρησης με την Τουρκία, την οποία προσπαθεί να κατευνάσει περιοδικά με μικρές υποχωρήσεις, αγνοώντας πως τρώγοντας ανοίγει η όρεξη για τον Τούρκο απέναντι, που - σε αντίθετα με εμάς οι οποίοι δεν διεκδικούμε ούτε τα αυτονόητα (πχ επέκταση των χωρικών μας υδάτων κλπ) - αυτή διεκδικεί τα πάντα στο Αιγαίο.
Κι όταν λέω τα πάντα εννοώ οριοθέτηση και εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της υφαλοκρηπίδας μας, οικειοποίηση του εθνικού εναέριου χώρου, διεκδίκηση των ''γκριζοποιημένων'' από αυτήν ελληνικών νησιών του Αιγαίου, δικαίωμα για έρευνα και διάσωση σ' αυτό, αφοπλισμό των νησιών μας και μη επέκταση εκ μέρους μας του εύρους των χωρικών μας υδάτων από 6 στα 12, όπως δικαιούμαστε να κάνουμε.
Όλα αυτά, προφανώς, συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο, αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας στη θάλασσα που απορρέουν απ' το Διεθνές Δίκαιο, αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών και των βραχονησίδων μας και του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας, τον οποίο με τις αλλεπάλληλες καθημερινές της παραβιάσεις προσπαθεί να περιορίσει.
Όλες οι παραπάνω διεκδικήσεις του επιβουλέα των κεκτημένων μας συμπεριλαμβάνονται στη βεντάλια που θα ανοίξει στη Χάγη, όπου επιθυμεί ο κ. Μητσοτάκης να πάμε για επίλυση των διαφορών μας.
Περιορίζει τα περιθώρια της ''κατευναστικής'' και ''ψύχραιμης'' στάσης μας απέναντι στην ''νευρική'' (κατά κύριο Δένδια) Τουρκία, την οποία συνεχίζουμε να καλοπιάνουμε με κορώνες... ισχύος (απειλές-χάδι, ουσιαστικά) μοιάζοντας όλο και περισσότερο με θηριοδαμαστή του ''γλυκού νερού'' που προσπαθεί να τιθασεύσει με ''ζαχαρωτά'' το ''λιοντάρι'' που βρυχάται...
