Του Μάνου Χατζηγιάννη
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε θέσει 20+1 ερωτήματα για τις ταραχές που ακολούθησαν την δολοφονία Φλόιντ, ενώ πριν από λίγες ημέρες αναλύσαμε πώς μια συζήτηση για την αστυνομική βαρβαρότητα και κατάχρηση εξουσίας, η οποία αποδεικνύεται πως είναι ανεξαρτήτου χρώματος στις ΗΠΑ, μετατράπηκε σε ζήτημα «λευκής υπεροχής». Ιδίως δε όταν τα κίνητρα για το συγκεκριμένο έγκλημα , τα οποία υποτίθεται πως ήταν ρατσιστικά, αποδεικνύεται πως πήγαζαν από παλιότερες προσωπικές διαφορές του δράστη και του θύματος.
Όπως λοιπόν αναφέραμε και πριν η αστυνομική βαρβαρότητα είναι μια θλιβερή απαράδεκτη πρακτική της καθημερινής ζωής στην υπερβολικά στρατιωτικοποιημένη Αμερική. Συμβαίνει κάθε μέρα, σε φτωχούς και αποξενωμένους ανθρώπους, λευκούς και μαύρους. Με μια απλή αναζήτηση στο YouTube με την φράση “police brutality compilation” θα βρει κανείς αμέτρητα τέτοια βίντεο, αλλά σχεδόν κανείς δεν επιμένει και κανείς δεν ενδιαφέρεται για πολύ. Γιατί είναι, λοιπόν, διαφορετικός αυτός ο θάνατος;
Επίσης αναρωτηθήκαμε γιατί τόσος χαλασμός σήμερα στις ΗΠΑ με τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά όταν η Χιλή ή το Χονγκ Κονγκ συνταράσσονταν επί μακρόν από καθημερινά επεισόδια και δίκαιες διαμαρτυρίες όσοι τώρα βγαίνουν με...ντουντούκες στις λαϊκές συγκεντρώσεις σφύριζαν αδιάφορα.
Η..υποκρισία του Λεμπρόν Τζέιμς
Σε αυτό το πλαίσιο πριν από λίγες μέρες ένας γνωστός ακτιβιστής του Χονγκ Κόνγκ κατηγόρησε ευθέως τον σούπερ σταρ του NBA Λεμπρόν Τζέιμς για υποκρισία. "Όλα για τα χρήματα, όχι για τα ανθρώπινα δικαιώματα" ανέφερε ο ακτιβιστής της δημοκρατίας του Χονγκ Κονγκ Joshua Wong κατηγορώντας τον Λεμπρόν Τζέιμς για υποκρισία αφού ο σούπερ σταρ του ΝΒΑ κινήθηκε για να σχηματίσει μια ομάδα που υποστηρίζει τα μαύρα δικαιώματα ψήφου στις ΗΠΑ. Ίσως ο πιο διάσημςο ακτιβιστής του Χονγκ Κονγκ, ο οποίος υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, εγκαλεί τον LeBron για την επιλογή του να θέσει προτεαιότητα στις διαμαρτυρίες του Black Lives Matter, ενώ όμως παρέμεινε σιωπηλός για την αστυνομική βιαιότητα που υποστηρίζεται από την Κίνα στο Χονγκ Κονγκ.
Η γνώμη ενός μαύρου καθηγητή
Πολύ ενδιαφέρον έχει η άποψη ενός έγχρωμου καθηγητή πανεπιστημίου. Ο Walter Williams αποκαλύπτει την πραγματική κατάσταση των Μαύρων Αμερικανών. Ο Walter E. Williams είναι μαύρος καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο George Mason.καθώς και αρθρογράφος και συγγραφέας γνωστός για τις κλασικές φιλελεύθερες απόψεις του.
Ο Γουίλιαμς λοιπόν επισημαίνει πως παρόλο που μπορεί να μην είναι δημοφιλές να λέμε μετά την πρόσφατη κοινωνική αναταραχή, πως η πραγματική κατάσταση των μαύρων δεν έχει καμία ή καμία σχέση με την αστυνομία ή με αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως «συστημικός ρατσισμός». Αντ 'αυτού, πρέπει να εξετάσουμε τις ευθύνες εκείνων που διοικούν τις μεγάλες πόλεις μας, εκτιμά ο καθηγητής.
Μερικές από τις πιο επικίνδυνες μεγάλες πόλεις είναι: Σεντ Λούις, Ντιτρόιτ, Βαλτιμόρη, Όκλαντ, Σικάγο, Μέμφις, Ατλάντα, Μπέρμιγχαμ, Νιούαρκ, Μπάφαλο και Φιλαδέλφεια. Το πιο κοινό χαρακτηριστικό αυτών των πόλεων είναι ότι εδώ και δεκαετίες, όλες αυτές διευθύνονται από φιλελεύθερους Δημοκρατικούς. Ορισμένες πόλεις - όπως το Ντιτρόιτ, το Μπάφαλο, το Νιούαρκ και η Φιλαδέλφεια - δεν έχουν εκλέξει δημοκρατικό δήμαρχο για περισσότερο από μισό αιώνα. Επιπλέον, σε πολλές από αυτές τις πόλεις, οι μαύροι είτε είναι δήμαρχοι, είτε συχνά κυριαρχούν στα δημοτικά συμβούλια και είναι ακόμη και αρχηγοί αστυνομίας και επιτηρητές σχολείων.
Το 1965, δεν υπήρχαν μαύροι στη Γερουσία των ΗΠΑ, ούτε υπήρχαν μαύροι κυβερνήτες, λέει ο Γουίλιαμς. Και μόνο έξι μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων ήταν μαύροι. Από το 2019, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη εκπροσώπηση σε ορισμένες περιοχές, με 52 μέλη του Σώματος να είναι μαύροι. Εννέα μαύροι Αμερικανοί έχουν υπηρετήσει στη Γερουσία, συμπεριλαμβανομένων των Edward W. Brooke της Μασαχουσέτης, Carol Moseley Braun και Barack Obama από το Illinois, Tim Scott της Νότιας Καρολίνας, Cory Booker του New Jersey και Kamala Harris της Καλιφόρνια. Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν τρεις μαύροι κυβερνήτες.
Η ουσία είναι ότι οι σημερινοί μαύροι Αμερικανοί έχουν σημαντική πολιτική δύναμη σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης. Ωστόσο, τι σημαίνει αυτό για ένα μεγάλο τμήμα του μαύρου πληθυσμού;
Σύμφωνα με τον καθηγητή οι δημοκρατικά ελεγχόμενες πόλεις έχουν τη χαμηλότερης ποιότητας δημόσια εκπαίδευση παρά τους μεγάλους και αυξανόμενους σχολικούς προϋπολογισμούς τους. Σκεφτείτε τη Βαλτιμόρη στο Μέριλαντ. Το 2016, σε 13 από τα 39 γυμνάσια της Βαλτιμόρης, κανένας μαθητής δεν πέτυχε στις μαθηματικές εξετάσεις της πολιτείας. Σε έξι άλλα γυμνάσια, μόνο το 1% δοκιμάστηκε ικανό στα μαθηματικά. Μόνο το 15% των μαθητών της Βαλτιμόρης πέρασαν το τεστ αγγλικών της πολιτείας. Την ίδια χρονιά στη Φιλαδέλφεια μόνο το 19% των μαθητών της όγδοης τάξηςείχε λάβει καλή βαθμολογία στα μαθηματικά και το 16% ήταν ικανοί στην ανάγνωση. Στο Ντιτρόιτ, μόνο το 4% των μαθητών του όγδοου βαθμού βαθμολογήθηκε καλά στα μαθηματικά και το 7% ήταν ικανοί στην ανάγνωση. Είναι η ίδια ιστορία ακαδημαϊκής καταστροφής σε άλλες πόλεις που διευθύνονται από τους Δημοκρατικούς, υποστηρίζει ο Γουίλιαμς.
Το βίαιο έγκλημα και η κακή εκπαίδευση δεν είναι το μόνο πρόβλημα για τις δημοκρατικές πόλεις. Λόγω του υψηλού εγκλήματος, των φτωχών σχολείων και ενός λιγότερο ευχάριστου περιβάλλοντος, οι πόλεις χάνουν την οικονομική τους βάση και τους πιο παραγωγικούς ανθρώπους τους. Όταν τελείωσε ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πληθυσμός της Ουάσιγκτον ήταν περίπου 800.000. Σήμερα είναι περίπου 700.000. Το 1950, ο πληθυσμός της Βαλτιμόρης ήταν σχεδόν 950.000. Σήμερα είναι περίπου 590.000. Ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ το 1950 ήταν κοντά στα 1,85 εκατομμύρια. Σήμερα έχει μειωθεί σε 673.000. Ο πληθυσμός του Κάμντεν, στο Νιου Τζέρσεϋ, το 1950 ήταν σχεδόν 125.000. Σήμερα έχει μειωθεί σε 74.000. Ο πληθυσμός του Σαιντ Λούις το 1950 ήταν πάνω από 856.000. Σήμερα είναι λιγότερο από 294.000. Μια παρόμοια ιστορία της μείωσης του πληθυσμού μπορεί να βρεθεί στις περισσότερες από τις πρώην μεγάλες και ευημερούσες πόλεις των ΗΠΑ. Σε ορισμένες πόλεις, η μείωση του πληθυσμού από το 1950 υπερβαίνει το 50% και αυτό περιλαμβάνει το Ντιτρόιτ, το Σεντ Λούις, το Κλίβελαντ και το Πίτσμπουργκ.
Οι ακαδημαϊκοί φιλελεύθεροι, οι υπερασπιστές των πολιτικών δικαιωμάτων και άλλοι κατηγόρησαν ως ρατσισμό την «λευκή έξοδο» προς τα προάστια για να αποφύγουν τους μαύρους. Αλλά οι μαύροι εγκαταλείπουν ορισμένες πόλεις με υψηλότερα ποσοστά από τους λευκούς. Οι πέντε πόλεις των οποίων τα προάστια έχουν τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους μαύρους πληθυσμούς είναι το Μαϊάμι, το Ντάλας, η Ουάσιγκτον, το Χιούστον και η Ατλάντα. Αποδεικνύεται ότι οι μαύροι, όπως οι λευκοί, θέλουν καλύτερα και ασφαλέστερα σχολεία για τα παιδιά τους και δεν τους αρέσει να τους κλέβουν ή να καταστρέφουν την περιουσία τους. Και όπως οι λευκοί, έτσι και οι μάυροι εάν έχουν τα μέσα, δεν μπορούν να περιμένουν και φεύγουν από τις προβληματικές πόλεις.
Οι λευκοί φιλελεύθεροι και οι μαύροι πολιτικοί εστιάζουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής τους σε αυτό που κάνει η αστυνομία, αλλά πόσο σημαντικό είναι αυτό συγκριτικά με τη συνολική τραγωδία;
Σύμφωνα με τη Statista, φέτος, 172 λευκοί και 88 μαύροι πέθαναν στα χέρια της αστυνομίας. Μόνο στο Σικάγο το 2020 υπήρξαν 1.260 πυροβολισμοί και 256 ανθρωποκτονίες με τους μαύρους να είναι τα κύρια θύματα. Αυτό σημαίνει ένα θύμα πυροβολισμού κάθε τρεις ώρες και ένα θύμα ανθρωποκτονίας κάθε 15 ώρες. Τρία άτομα στο Σικάγο σκοτώθηκαν από την αστυνομία. Εάν κάποιος ανησυχεί πραγματικά για τους μαύρους θανάτους, οι πυροβολισμοί από την αστυνομία πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ερεύνης όπως επίσης και η εν γένει κακή συμπεριφορά ορισμένων αστυνομικών.
