Του Μάνου Χατζηγιάννη
"Σύλληψη μιας γυναίκας από την αστυνομία επειδή δεν είχε το πιστοποιητικό εξόδου και αρνείται το πρόστιμο! " Πού; Στην άλλοτε μητρόπολη του προοδευτισμού και του ελεύθερου πνεύματος, το Παρίσι...
Ένα 17χρονο κορίτσι συνελήφθη με αχαρακτήριστη βία για «περιφρόνηση της αστυνομίας και εξέγερση» μπροστά στη μητέρα της από βαριά οπλισμένους αστυνομικούς στην γαλλική πρωτεύουσα επειδή δεν είχε πιστοποιητικό εξόδου.
Το βίντεο της σύλληψης κατά τη διάρκεια της περιόδου απομόνωσης λόγω του κορωνοϊου προκαλεί έντονες αντιδράσεις λόγω της βίας. Γιατί και στην Θεσσαλονίκη για παράδειγμα είχαμε επέμβαση της αστυνομίας στην παραλία για να απομακρύνει τους “ανέμελους”και να τους στείλει για...cocooning αλλά με ευγένεια όχι τραμπουκισμούς, που παραπέμπουν σε άλλες μαύρες περιόδους της ιστορίας.
Ο Amar Toualit, ο οποίος δημοσίευσε το βίντεο, είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος στο Παρίσι."Οι άνθρωποι γύρω μας δεν ήθελαν να μας πουν περισσότερα για το πλαίσιο αυτής της σύλληψης, αλλά κάποιος από την Compagnies Républicaines de Sécurité μας εξήγησε ότι η κυρία συνελήφθη για περιφρόνηση πράκτορα και εξέγερση. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είχε πιστοποιητικό και ήθελε να φύγει χωρίς να πληρώσει το πρόστιμο, έτσι την κράτησαν και στη συνέχεια την πήραν στο φορτηγό τους ", συνεχίζει, για αυτή τη σκηνή που έλαβε χώρα στο Dejean, στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού.
Και με αυτήν την βίαιη σύλληψη , που αποτελεί βέβαια απόνερα των άλλων βίαιων συγκρούσεων της γαλλικής αστυνομίας με τους “εξεγερμένους” των “Κίτρινων Γιλέκων”, ανοίγει μια συζήτηση όχι μόνο για την κυβέρνηση Μακρόν και το που φτάνει η απολυταρχία της , αλλά γενικότερα, για το κατά πόσο η πανδημία δίνει την ευκαιρία σε καθεστώτα να εγκαθιδρύσει μια ιδιότυπη τυραννία.
Ο Άγγλος φιλόσοφος Bertrand Russell έγραψε το 1953 ένα έργο με τίτλο "The Impact of Science on Society" στο οποίο “προφήτεψε” ότι στο μέλλον ίσως υπάρξει ένας βακτηριολογικός πόλεμος. Οι ιδέες του Russell έγιναν κτήμα από κάτι γνωστούς μας τύπους σαν τον Kissinger...
Θέλουν οι άνθρωποι να ζουν ελεύθεροι;
«Οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι συνεχώς επηρεασμένοι από δύο αντιφατικά πάθη. Από την μία θέλουν να καθοδηγηθούν και από την άλλη θέλουν να παραμείνουν ελεύθεροι. Καθώς, λοιπόν, δεν μπορούν να καταπολεμήσουν ούτε την μία ούτε την άλλη από αυτές τις αντίθετες τάσεις, προσπαθούν να ικανοποιήσουν και τις δύο ταυτόχρονα. Κατασκεύασαν μια μοναδική, κυβερνητική και πανίσχυρη μορφή διακυβέρνησης, αλλά αυτή εκλεγόταν από τον λαό. Συνδυάζουν την αρχή του συγκεντρωτισμού με αυτήν της λαϊκής κυριαρχίας και βαυκαλίζονται έχοντας επιλέξει τους δικούς τους κηδεμόνες. Πολλά άτομα σήμερα είναι ικανοποιημένα με αυτό το είδος συμβιβασμού μεταξύ διοικητικού δεσποτισμού και κυριαρχίας του λαού. και νομίζουν ότι έχουν κάνει αρκετά για την προστασία της ατομικής ελευθερίας τους όταν την έχουν παραδώσει στην εξουσία γενικότερα. Αυτό δεν με ικανοποιεί: η φύση του πού πρέπει να υπακούσω σημαίνει λιγότερο από το γεγονός της εκβιασμένης υπακοής ».
Όλα τα παραπάνω είναι σκέψεις του Alexis de Tocqueville στο έργο του “Δημοκρατία στην Αμερική”. Ο Αλεξίς-Σαρλ-Ανρί Κλερέλ ντε Τοκβίλ ήταν Γάλλος πολιτικός στοχαστής και ιστορικός, ο πιο βαθυστόχαστος εκπρόσωπος του πολιτικού φιλελευθερισμού στην ηπειρωτική Ευρώπη το πρώτο μισό του 19oυ αιώνα. Γνωστός για τα έργα του “Η Δημοκρατία στην Αμερική” και “Το Παλαιό Καθεστώς και η Επανάσταση” (1856), στα οποία αναλύει το βελτιωμένο βιοτικό επίπεδο και τις κοινωνικές συνθήκες των πολιτών, καθώς και τη σχέση τους με την αγορά στις δυτικές κοινωνίες. Το έργο “Η Δημοκρατία στην Αμερική” εκδόθηκε αφού ο Τοκβίλ ταξίδεψε στις ΗΠΑ και θεωρείται σήμερα ως μία από τις πρώτες πραγματείες στην κοινωνιολογία και την πολιτική επιστήμη. Ο Τοκβίλ ήταν κλασικός φιλελεύθερος, υπέρμαχος του κοινοβουλευτισμού, αλλά σκεπτικιστής όσον αφορούσε στις ακρότητες της δημοκρατίας.
Ο πανικός μιας πανδημίας
Χωρίς η ανάλυση αυτή να αποτελεί καμία υπόνοια για αντίσταση στα μέτρα που ορίζουν “Μένουμε στο σπίτι”, αλλά ένα “καμπανάκι” για την επόμενη μέρα αυτών έχει ενδιαφέρον να θυμίσουμε πως οποιαδήποτε πραγματική κατάσταση φόβου θα φέρει πανικό, και όταν ο πανικός είναι η επικρατούσα στάση της κοινωνίας γενικά, το... κοπάδι επιδιώκει την ασφάλεια με κάθε κόστος. Όπως για παράδειγμα μετά από ένα τρομοκρατικό χτύπημα.
Η αναζήτηση ασφάλειας υπό αυτές τις συνθήκες επιτρέπει την τυραννία από την άρχουσα τάξη και όταν οι περιοριστικές συνέπειες αυτής της τυραννίας είναι σε ισχύ, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγουμε από τη μαζική υποτέλεια. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι αποφάσεις, που λαμβάνονται υπό το άγχος εξαιτίας του φόβου τελειώνουν με απώλεια της ελευθερίας και όταν η ελευθερία διακυβεύεται, αυτό που απομένει είναι η δουλεία της μίας ή της άλλης μορφής...
Αποφάσεις που λαμβάνονται υπό το άγχος εξαιτίας του φόβου “παίζουν στα ζάρια” την ατομική κυριαρχία, υπό την προϋπόθεση βέβαια πως πρωτίστως υπάρχει ατομική ευθύνη, που στην περίπτωση της Ελλάδας δεδομένων όσων είδάμε το τελευταίο διάστημα αμφισβητείται έντονα!!Στην Ελλάδα βέβαια αποδεικνύουμε με κάθε ευκαιρία ότι δεν μπορούμε χωρίς...βούρδουλα, γιατί έχουμε μάθει να αποδίδουμε όλες τις ευθύνες στο κράτος και να μην μένουν για εμάς τους ίδιους. Οι εικόνες από το Σάββατο μέχρι σήμερα σε παραλίες, εξοχές, τα ψευτοαντάρτικα σε καφετέριες και όλα τα ευτράπελα κατατάσσουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας στην κατηγορία του κρετίνου, ο οποίος δυστυχώς θέλει οργουελικές οδηγίες για να κάνει όσα πρέπει... Ο νεοΈλληνας που δήθεν ο τράχυλος του ζυγό δεν υπομένει είναι η κλασσική περίπτωση του παραδείγματος του ντε Τοκβίλ. Το ζήτημα είναι κατά πόσο μια αποδοχή μαζικής υποταγής θα καταλήξει σε καταπιεστική δυστυχία. Η άρχουσα τάξη και οι βοηθοί τους στα mainstream media τρίβουν τα χέρια τους...
Σε τέτοιες περιπτώσεις αποφάσεων υπό την Δαμόκλειο σπάθη μιας πανδημίας οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές.. Η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο στη ζωή των πολιτών και ποιος την εμποδίζει να επωφεληθεί πλήρως από αυτή την κατάσταση για να φέρει δρακόντεια μέτρα κατά της ελευθερίας σε όλους όσοι ζουν στην εκάστοτε χώρα οδηγώντας σε μια παρατεταμένα αιχμαλωτισμένη κοινωνία; Με άλλοθι πιθανόν την οικονομική καταστροφή, που επέρχεται από τον τάδε ή τον δείνα ιό υπάρχει ή όχι το ενδεχόμενο κάποια μέτρα να είναι μονιμότερα του προσωρινού;
Να θυμηθούμε ένα παρόμοιο παράδειγμα; Πόσο κράτησαν τα capital controls και πόσο έπρεπε να κρατήσουν;
Τι είναι το επόμενο στην ημερήσια διάταξη λόγω αυτού του πανικού; Θα υπάρξουν συνολικές απαγορεύσεις; Θα υπάρξουν καθολικοί ταξιδιωτικοί περιορισμοί, ακόμη και σε τοπικό επίπεδο; Θα υπάρξουν αναγκαστικοί εμβολιασμοί; Θα υπάρξουν υποχρεωτικές δοκιμές και επιθεωρήσεις; Θα υπάρξουν ελλείψεις τροφίμων; Αυτό θα οδηγήσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης διαφωνούντων; Η Εθνική Φρουρά και ο στρατός θα περιπολούν στους δρόμους της πόλης σου;
Στην Χιλή βγήκε ο στρατός στους δρόμους..
Μπορεί να ακούγονται ακραία όλα αυτά και σαν να βγαίνουν από σενάρια συνωμοσιολόγων, και εννοείται πως κάθε νοήμων τα απεύχεται, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως ο φόβος και ο πανικός επιτρέπουν τον έλεγχο και όσοι βρίσκονται στην εξουσία καταλαβαίνουν αυτήν την αλήθεια και την χρησιμοποιούν προς όφελός τους.
