Μετά το απίστευτο και ύποπτο δώρο του Τραμπ στον Ερντογάν, με την απόφαση αποχώρησης όλων των Aμερικανικών δυνάμεων από την Συρία, ο Ερντογάν ετοιμάζει το δικό του σχέδιο κατά της δημιουργίας κουρδικού κράτους το οποίο προωθεί το Ισραήλ.
Ένας πολύ ενδιαφέρον τουρκικός χάρτης έκανε την εμφάνιση του, για να δώσει υπόσταση στην αισχρή και άνανδρη επικείμενη εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στις περιοχές των Αλαουιτών και των Κούρδων στην Συρία, όπως έκαναν οι εγκληματίες Οθωμανοί εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
Ο χάρτης αυτός αποτελεί το κύριο σχέδιο της Άγκυρας, η οποία θέλει να ενώσει δύο κομμάτια σε Βόρειο Συρία και Ιράκ σε ένα Τουρκμενικό κράτος, που θα έχει έξοδο στην Μεσόγειο θάλασσα και θα φτάνει μέχρι έξω από την Βαγδάτη εκμηδενίζοντας του Ιρακινούς Κούρδους.
Στην συνέχεια η Τουρκία θα ενσωματώσει αυτές τις περιοχές μετά από συστηματική εκδίωξη των κατοίκων τους και μετακίνηση Τούρκων εποίκων στο τουρκικό κράτος.
https://twitter.com/WithinSyriaBlog/status/1076880509878317057
Αυτά είναι «τα σύνορα της καρδιάς» που δηλώνει όπου σταθεί και βρεθεί ο Ερντογάν και αυτά επεκτείνονται μέχρι την Βουλγαρία και την Δυτική Θράκη.
Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ΜΙΤ και JITEM, από τη δεκαετία του ‘80 είχαν δημιουργήσει δίκτυα πρακτόρων τους στο Βόρειο Ιράκ και Συρία, μέσα από τον Τουρκομανικό πληθυσμό, με σκοπό την υπονόμευση της προοπτικής δημιουργίας ενιαίου κουρδικού πολιτικού φορέα και την αποδυνάμωση των προσπαθειών για αυτονομία των Κούρδων.
Οι Τούρκοι δημιούργησαν μια μυστική υπηρεσία (αποτελούμενη από Τουρκομάνους), μέσα στο βόρειο Ιράκ, με την επωνυμία I.T.C. Επίσης, Τουρκομάνοι εκπαιδεύτηκαν από το Τμήμα Ειδικού Πολέμου του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, πλησίον της πόλεως Αρμπίλ (Arbil), του Β. Ιράκ, στην κωμόπολη Αλτίν Κιοπρού, δημιουργώντας ένοπλα τμήματα οργανωμένα, υπό τη διοίκηση της αποκαλούμενης «Τουρκομενική Ομάδα Ασφαλείας», με τα διακριτικά TGD.
Οι τουρκικές υπηρεσίες, μετά την εισβολή των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν ως προκάλυμμα της υπονομευτικής και ανατρεπτικής μυστικής τους δράσης την Ερυθρά Ημισέληνο και διάφορες εταιρίες, κυρίως κατασκευαστικές.
Ας ελπίσουμε να κατανοήσει ταχύτατα τι ακριβώς «απελευθέρωσε» ο Τραμπ με την απόφαση του να απεμπλακεί από την Συρία.
Οι κινήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως ανοιχτά εκφράζεται με αμφισβήτηση των συνόρων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή της βόρειας Κύπρου, οι πολεμικές επιχειρήσεις-εισβολές που διεξάγει σε βόρεια Συρία και βόρειο Ιράκ, η ανάμειξή της στα εσωτερικά Ελλάδας και Βουλγαρίας στη Θράκη, οι βλέψεις της στον Καύκασο, η αποσταθεροποιητική της εμπλοκή στα δυτικά Βαλκάνια με εργαλεία της το εξτρεμιστικό Ισλάμ και πρόθυμους συνεργάτες ορισμένους σλαβόφωνους νοσταλγούς της τουρκοκρατίας, δεν είναι τίποτα άλλο από η υλοποίηση του περιβόητου τουρκικού «Όρκου του Έθνους», του «Misak-ı Millî».
Ο «Όρκος του Έθνους»
Στις 28 Ιανουαρίου 1920 το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο, της ηττημένης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ψήφισε έξι αποφάσεις που όρισαν τις κόκκινες γραμμές των συνόρων του νέου τουρκικού έθνους-κράτους.
Το ψήφισμα αυτό, που ονομάστηκε «Όρκος του Έθνους», δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1920 και όριζε ως τουρκικά εδάφη ολόκληρη τη Θράκη, δηλαδή, εκτός από την ανατολική, τη δυτική που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα και τη βόρεια που ανήκει στη Βουλγαρία, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την περιοχή της Αντιόχειας (σημερινό Χατάι της Τουρκίας), τα βόρεια εδάφη των σημερινών συριακών επαρχιών Χαλεπιού, Ράκκα και Χασάκα, δηλαδή το συριακό Κουρδιστάν, ολόκληρο το βόρειο Ιράκ, δηλαδή το ιρακινό Κουρδιστάν, τις επαρχίες της Μοσούλης και του Κιρκούκ, μέρος από την ιρανική επαρχία του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν, τον σημερινό αζέρικο θύλακα του Νακχιβάν στα νότια της Αρμενίας και την Αζαρία (Κολχίδα) της σημερινής Γεωργίας.
Η Τουρκία σταθερά προσπαθεί να επανατοποθετήσει τα σύνορά της εκεί. Οι εισβολές στην Κύπρο και στη Συρία, οι προκλητικές δηλώσεις σχετικά με τη Θράκη, οι βλέψεις στο βόρειο Ιράκ, επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία δεν παραιτήθηκε ποτέ από τον Όρκο του Έθνους.
Ο «Όρκος του Έθνους» προκάλεσε τότε την άμεση αντίδραση των δυτικών συμμάχων, οι οποίοι στις 16 Μαρτίου 1920 κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη.
Αφοσιωμένοι στον «Όρκο του Έθνους», Οθωμανοί βουλευτές διέφυγαν στην Άγκυρα και εκεί ίδρυσαν τη «Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση», υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ, κηρύσσοντας τον λεγόμενο «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας» που έληξε με τη δική μας Μικρασιατική Καταστροφή.
Το 1923, η τουρκική διπλωματία στη Λωζάνη διαπραγματεύτηκε έχοντας στον νου της τον χάρτη του «Όρκου του Έθνους». Τελικά συμβιβάστηκαν με λιγότερα και υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Η «Λωζάνη» δεν τηρήθηκε
Τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία δεν την τήρησε ποτέ. Το 1941 και ενώ η Ελλάδα τελούσε υπό γερμανική κατοχή, όλοι οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ηλικίας από 25 έως 45 ετών στρατολογήθηκαν και στάλθηκαν σε τάγματα εργασίας (amele taburlarι) στα βάθη της χώρας.
Ακολούθησε ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης σε δύο φάσεις. Με τα Σεπτεμβριανά του 1955 και με τις απελάσεις των ετών 1964-65.
Την ίδια περίοδο, από το 1963, άρχισε να υποδαυλίζει τις ταραχές στην Κύπρο, που κατέληξαν στην παράνομη εισβολή και κατοχή του βόρειου νησιού το 1974.
Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν τηρήθηκε ούτε στην αυτονομία που προβλεπόταν για τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, των οποίων ο ελληνικός πληθυσμός στη συντριπτική του πλειονότητα τα εγκατέλειψε τη δεκαετία του 1960.
Αφού «τακτοποίησε» αυτά τα ζητήματα, ο τουρκικός αναθεωρητισμός στράφηκε στο Αιγαίο, αρχικά επιχειρώντας το «γκριζάρισμα» νησιών και νησίδων, αρχής γενομένης από στα Ίμια (1996).
Η Τουρκία σήμερα δεν αρκείται στις «γκρίζες ζώνες». Διεκδικεί μερίδιο από την κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ (Καστελόριζο) και διεκδικεί 18 ελληνικά νησιά ως «κατεχόμενο τουρκικό έδαφος» και το σχέδιο αυτό το ξεκίνησε ήδη από Ιράκ και Συρία.
Την ίδια στιγμή, όπως μποτείτε να δείτε και στις φωτογραφίες, οι Γάλλοι στρατιώτες έχουν βγει για περιπολίες. Το Παρίσι έχει δηλώσει πως θα υποστηρίξει τους Κούρδους, αλλά οι δυνάμεις δεν αρκούν.
