Επανέρχεται ο παπα-Λίβυος με νέο σχόλιό του μετά την προ ημερών παρέμβασή του με αφορμή την υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου. Αυτήν την φορά ο ανατρεπτικός ιερέας λέει: Όταν η "κανονικότητα" σκοτώνει...
Αυτό που διαπιστώνει κάποιος διαβάζονται παρακάτω την παρέμβαση του συγκεκριμένου αγαπημένου ιερέα των social media, είναι το πόσο έχει εισχωρήσει η δυτική κουλτούρα στη σκέψη των νέων Ορθόδοξων ιερέων. Έχει άραγε ανάγκη η ορθοδοξία να ορίσει το «ορθό»; Αλίμονο, αν η συνέχιση της Ορθόδοξης δικαιοσύνης βασιζόταν στις δυτικές ψευτοφιλοσοφίες! Κάπου εδώ μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Αγίου Νεκταρίου για όσους φεύγανε για σπουδές στη δύση την εποχή εκείνη: «Φεύγουνε Ορθόδοξοι και γυρνάνε Προτεστατίζοντες». Η Ορθοδοξία έχει το Ευαγγέλιο, έχει την πατερική παράδοση που διασώζεται ολοζώντανη μέχρι σήμερα στις καρδιές των Ορθοδόξων αλλά και των σύγχρονων Αγίων μας.
Αλίμονο αν οι Ορθόδοξοι ψάξουμε το «ορθό» στην Χάνα Άρεντ και στον Λεβινά. Αλήθεια πατέρα Χαράλαμπε γιατί αποφεύγετε να μιλήσετε στους «fans» σας με Ορθόδοξο λόγο; Μήπως γιατί δεν παίρνει πολλά likes αυτός ο λόγος; Ή μήπως γιατί οι ακόλουθοί σας είναι ακατήχητοι και δεν πρόκειται να καταλάβουν τίποτα;
Ας αρχίσουμε όλοι μας να διαβάζουμε λίγο περισσότερο Ορθόδοξους πατέρες, γιατί η αγκύλωση προς τη δύση τείνει να γίνει «επιδημία» της σύγχρονης εποχής μας. Από τις καρδιές των Ελλήνων λείπει η Ορθοδοξία, η αγάπη και η εμπιστοσύνη στο Χριστό. Εξ ου και το περιστατικό με τον Ζακ Κωστόπουλου, εξ ου και ο φόβος στις ψυχές των Ελλήνων κάθε φορά που ένας κίνδυνος ξεπροβάλει στις οθόνες μας και στα ΜΜΕ για να μας φοβίσει και να μας «κάτσει» ακόμα περισσότερο στις αναπαυτικές πολυθρόνες μας. Αν υπήρχε Χριστός, αν υπήρχε Ευαγγέλιο, αν υπήρχε εμπιστοσύνη στον έναν και μοναδικό Θεό τίποτα δεν θα μας φόβιζε και ποτέ δεν θα «σηκώναμε το πόδι» μας για να χτυπήσουμε τον Ζακ Κωστόπουλο και οποιονδήποτε άλλο συνάνθρωποι είχε ανάγκη τη βοήθειά μας, γιατί πολύ απλά δεν θα το επιτρέπαμε να φτάσει σε αυτό το σημείο ως κοινωνία.
Όπως στην πλατειά και ευρύχωρη αυτή γη άλλα μεν ζώα είναι ημερότερα, άλλα δε αγριότερα, έτσι και στην έκταση της δικής μας ψυχής άλλες μεν σκέψεις είναι περισσότερο παράλογες και κτηνώδεις, άλλες δε περισσότερο θηριώδεις και άγριες. Πρέπει λοιπόν να τις εξουσιάζουμε και να τις κατανικούμε και να παραδίδουμε την εξουσία τους στην ορθή κρίση. Και πώς θα μπορέσει κανείς, θα πει κάποιος, να νικήσει τη θηριώδη σκέψη; Τί λες, άνθρωπε; Εξουσιάζουμε τα λιοντάρια και εξημερώνουμε τις διαθέσεις τους, και αμφιβάλλεις αν θα μπορέσεις να μεταβάλεις τη θηριωδία της σκέψεως σε ημερότητα; Αν και στο θηρίο ενυπάρχει μεν εκ φύσεως η αγριότητα και η θηριωδία, παρά φύσιν δε η ημερότητα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Αναλυτικά η νέα παρέμβασή του:
Στο όνομα της «κανονικότητας» και της «ορθότητας», γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Δηλαδή όταν έχουμε την αντίληψη ότι υπερασπιζόμαστε το «ορθό» του οποίου βέβαια η διασάλευση ή αμφισβήτηση μας τρομάζει. Η Χάνα Άρεντ θα πει, «στηριζόμενοι στην κανονικότητα πραγματοποιούμε φοβερά πράγματα με ένα οργανωμένο και συστηματικό τρόπο. Αυτή είναι η διαδικασία, με την οποία άσχημες, εξευτελιστικές, δολοφονικές, απάνθρωπες και απερίγραπτες πράξεις καταλήγουν να αποτελούν ρουτίνα και γίνονται αποδεκτές, «ως ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα».
Μεγάλοι θρησκευτικοί πόλεμοι έγιναν ακριβώς γιατί η κάθε θρησκεία πολεμούσε για την μοναδική της "αλήθεια" και ορθότητα. Το ίδιο βέβαια και με μεγαλύτερη φρικαλεότητα έπραξαν και εκείνοι που πολέμησαν τις "σκοταδιστικές" θρησκείες για να φέρουν την "διαφώτιση". Στην θέση της θρησκείας έβαλαν την "καθαρή" ιδεολογία και ορθότητα τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι κανείς θρησκευτικός πόλεμος δεν είχε τα θύματα και τις φρικαλεότητες που έζησε ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος.
Είναι σημαντικό να μην διαφεύγει της προσοχής μας, ότι η οποιοδήποτε μορφή δικαιοσύνης εάν δεν εμπνέεται από την έννοια το «ελέους» και της αγάπης, μπορεί να αποδειχθεί ως η μεγαλύτερη αδικία. Πολλές φορές αδικούμε τους συνανθρώπους μας, ακριβώς επειδή θέλουμε να είμαστε απόλυτα «δίκαιοι». Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που προσέφερε ο Χριστιανισμός στο κόσμο και ιδιαιτέρως στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, είναι η σύνδεση της δικαιοσύνης με την αγάπη, της κατανόησης του λάθους από έναν όχι διαφορετικό αλλά μοναδικό άνθρωπο και περίσταση. Ο Λεβινάς θα πει, «η αγάπη είναι αδύνατη χωρίς την δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη παραμορφώνεται χωρίς την αγάπη».
