Γιος του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας. Γεννιέται στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, την Πέλλα, το 356 π.Χ. Από μικρός ο Αλέξανδρος είναι μετρημένος και σοβαρός και δεν καυχιέται για τον εαυτό του. Την ανατροφή του την αναλαμβάνει ο Αριστοτέλης, από τον οποίο διδάσκεται την πολιτική, τη φιλοσοφία και την ιατρική.
Το άλογό του, ο Βουκεφάλας, ήταν δύστροπο και δεν ανεχόταν ούτε καν τη φωνή των ακολούθων του. Ο Αλέξανδρος όμως, σε ηλικία 15 περίπου ετών, κατάλαβε ότι τον Βουκεφάλα τον φόβιζε η σκιά του και στρέφοντάς τον προς τον ήλιο κατάφερε να τον δαμάσει. Ο Βουκεφάλας έγινε το άλογο που τον συντρόφευε τα επόμενα περίπου 20 χρόνια. Ενώ ο Αλέξανδρος ήταν 20 χρονών ο πατέρας του δολοφονείται και έτσι ο ίδιος αναλαμβάνει τη βασιλεία.
Αμέσως ξεκινά εκστρατείες προς βορρά και νότο για να διασφαλίσει τα σύνορά του. Αφού λύνει όλα τα εσωτερικά προβλήματα εδραιώνει την κυριαρχία του μακεδονικού κράτους, αποφασίζει την άνοιξη του 334 π.Χ. να ξεκινήσει την εκστρατεία στην Ασία. Το εκστρατευτικό του σώμα αποτελείται από 32.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Κυριότερο όπλο του είναι η σάρισα, το μακρύ μακεδονικό δόρυ με μήκος 5,5-6,5 μέτρα. Πρώτη σπουδαία νίκη του Μ. Αλεξάνδρου είναι αυτή στο Γρανικό ποταμό όπου κινδυνεύει να σκοτωθεί. Μετά τη μάχη στον Γρανικό ποταμό ο Αλέξανδρος αρχίζει να «απελευθερώνει» τις πόλεις της Μικράς Ασίας τη μία μετά την άλλη.
Η επόμενη μεγάλη μάχη γίνεται στην Ισσό, όπου ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος ο Β΄, εγκαταλείπει τη μάχη, και η βασιλική οικογένεια πιάνεται αιχμάλωτη. Ακολουθεί η κατάκτηση της Φοινίκης και της Παλαιστίνης και μετέπειτα η κατάκτηση της Αιγύπτου. Το 331 π.Χ. με 40.000 πεζικό και 7.000 ιππείς διαβαίνει τον Τίγρη και κινείται προς τα Γαυγάμηλα.
Ο στρατός του Δαρείου αποτελείται από σχεδόν 1.000.000 πεζικό και 40.000 ιππείς. Όμως, αυτή τη φορά, το μεγάλο πεδίο μάχης -η ανοιχτή πεδιάδα κοντά στα Γαυγάμηλα- έδινε στο τεράστιο περσικό στρατό τη δυνατότητα να ελιχθεί με άνεση και να εκμεταλλευτεί τον τεράστιο όγκο του. Το γεγονός αυτό αναγκάζει τον Αλέξανδρο να καταφύγει σε μια νέα τακτική, με στόχο να δώσει στο στράτευμά του μεγαλύτερη δυνατότητα ευελιξίας, ώστε να ενισχύει κατά περίπτωση το τμήμα εκείνο της παράταξης που έχει ανάγκη. Η τακτική του αποδεικνύεται ιδιοφυής, απαράμιλλη και αποτελεσματική Ο Δαρείος κινδύνευσε να σκοτωθεί και τράπηκε σε άτακτη φυγή, ενώ ο στρατός του κυριολεκτικά διαλύθηκε.
https://www.youtube.com/watch?v=1zC0P5wKfGY
Ο Αλέξανδρος είχε τώρα στα χέρια του ένα απέραντο κράτος το οποίο έπρεπε να οργανώσει καλά. Το 330 π.Χ. ο Δαρείος δολοφονείται κι έτσι ο Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς της Περσίας. Ο Αλέξανδρος το 328 π.Χ., συνεχίζοντας την πορεία του και μπαίνει στις Ινδίες. Οι στρατιώτες του όμως από την πολύ κούραση και την ταλαιπωρία από τις πολλές μάχες έτσι αρνήθηκαν να προχωρήσουν παραπέρα. Το 325 π.Χ. έφθασε στα Σούσα για να συμφιλιώσει τους Έλληνες με τους Πέρσες και να φέρει την αρμονία και την ενότητα στο κράτος του. Μετά τα Σούσα, η Ελληνική στρατιά πήγε στα Εκβάτανα, όπου το φθινόπωρο έγιναν οι εορτασμοί των Διονυσίων. Ο Ηφαιστίων (ο καλύτερος φίλος του Αλεξάνδρου) αρρώστησε μετά από τους εορτασμούς και σε λίγες μέρες πέθανε. Ο Αριανός αναφέρει πως ο Μέγας Αλέξανδρος από την θλίψη του δεν έφαγε ούτε ήπιε για 3 ολόκληρες ημέρες.
Το 323 π.Χ. ο στρατός έφτασε στην Βαβυλώνα όπου και πέθανε, μετά από 11 ημέρες υψηλού πυρετού. Ο θάνατος προήλθε από ελονοσία, κατά την επικρατέστερη εκδοχή. Τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατο του, οι στρατιώτες τον αποχαιρέτησαν ένας-ένας, φανερά συγκινημένοι. Γενικά ο ίδιος αναγνωρίστηκε σαν ένα σπάνιο πνεύμα από εκείνα που δημιουργούν πολιτισμούς και αλλάζουν την πορεία της ιστορίας. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένας μεγάλος κατακτητής, ήταν ένας ασύγκριτος στρατηγός, ήταν ένας άξιος βασιλιάς, ήταν Έλληνας…
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ:
Α ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 1
Α Μακ. 1,1 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειείμ, καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ᾿ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα.
Α Μακ. 1,1 Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου, ο Μακεδών, έπειτα από την νίκην του εναντίον των Περσών, κατά την οποίαν ενίκησε τον βασιλέα των Περσών και των Μηδων Δαρείον, εξώρμησεν από την χώραν των Χετταίων και έγινε βασιλεύς αντί εκείνου εις τας χώρας αυτάς, αφού προηγουμένως είχε γίνει βασιλεύς ολοκλήρου της Ελλάδος.
Α Μακ. 1,2 καὶ συνεστήσατο πολέμους πολλοὺς καὶ ἐκράτησεν ὀχυρωμάτων πολλῶν καὶ ἔσφαξε βασιλεῖς τῆς γῆς·
Α Μακ. 1,2 Διεξήγαγε πολλούς επιτυχείς πολέμους, έγινε κύριος πολλών φρουρίων και εθανάτωσε βασιλείς πολλών χωρών.
Α Μακ. 1,3 καὶ διῆλθεν ἕως ἄκρων τῆς γῆς καὶ ἔλαβε σκῦλα πλήθους ἐθνῶν. καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ὑψώθη, καὶ ἐπήρθη ἡ καρδία αὐτοῦ.
Α Μακ. 1,3 Εφθασεν έως τα άκρα της οικουμένης και επήρε λάφυρα από πολλούς λαούς. Ολος δε ο τότε γνωστός κόσμος υπετάχθη εις αυτόν και ησύχασεν από τους πολέμους. Αυτός δε εδοξάσθη, αλλά η καρδία του εκυριεύθη από υπερηφάνειαν.
Α Μακ. 1,4 καὶ συνήγαγε δύναμιν ἰσχυρὰν σφόδρα καὶ ἦρξε χωρῶν καὶ ἐθνῶν καὶ τυράννων, καὶ ἐγένοντο αὐτῷ εἰς φόρον.
Α Μακ. 1,4 Συνεκέντρωσε στρατόν πολύ ισχυρόν, έγινεν άρχων χωρών, εθνών και βασιλέων, που έγιναν φόρου υποτελείς εις αυτόν.
Α Μακ. 1,5 καὶ μετὰ ταῦτα ἔπεσεν ἐπὶ τὴν κοίτην καὶ ἔγνω ὅτι ἀποθνήσκει.
Α Μακ. 1,5 Μετά ταύτα όμως ησθένησεν, έπεσεν εις την κλίνην της ασθενείας του και ήσθάνθη, ότι επρόκειτο να αποθάνη.
Α Μακ. 1,6 καὶ ἐκάλεσε τοὺς παῖδας αὐτοῦ τοὺς ἐνδόξους τοὺς συντρόφους αὐτοῦ ἀπὸ νεότητος καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἔτι ζῶντος αὐτοῦ.
Α Μακ. 1,6 Εκάλεσε πλησίον του τους πλέον ενδόξους από τους αυλικούς του και τους συντρόφους του από την νεότητά του, και διεμοίρασεν εις αυτούς την βασιλείαν του, καθ' ον χρόνον ακόμη εζούσεν.
Α Μακ. 1,7 καὶ ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε.
Α Μακ. 1,7 Ο μέγας Αλέξανδρος εβασίλευσεν επί δώδεκα έτη και κατόπιν απέθανεν.
Α Μακ. 1,8 καὶ ἐπεκράτησαν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ.
Α Μακ. 1,8 Αξιωματούχοι του εγκατεστάθησαν ως άρχοντες πλέον, ο καθένας εις την επαρχίαν του.
Α Μακ. 1,9 καὶ ἐπέθεντο πάντες διαδήματα μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτὸν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὀπίσω αὐτῶν ἔτη πολλὰ καὶ ἐπλήθυναν κακὰ ἐν τῇ γῇ.
Α Μακ. 1,9 Ολοι αυτοί μετά τον θάνατον του μεγάλου Αλεξάνδρου έθεσαν εις την κεφαλήν των βασιλικά διαδήματα, δείγματα της εξουσίας των, και έπειτα από αυτούς τα παιδιά των επί έτη πολλά. Ολοι όμως αυτοί κατά το διάστημα της βασιλείας των επροξένησαν πολλάς συμφοράς εις την οικουμένην.
