Ειδικότερα, η νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Child & Adolescent Health, διαπίστωσε ότι από τη μια, ένας συνδυασμός προβιοτικών μαζί με τη σταδιακή εισαγωγή της αλλεργιογόνου τροφής (ανοσοθεραπεία) αλλά και μόνο η ανοσοθεραπεία χορηγούμενη από το στόμα, προκάλεσαν ύφεση και απευαισθητοποίηση από την αλλεργιογόνο ουσία σε παιδιά.
Σχεδόν τα μισά από τα παιδιά πέτυχαν σταδιακή ύφεση της αλλεργίας και κατανάλωναν με ασφάλεια το φιστίκι. Τέλος, και οι δύο θεραπείες βελτίωσαν ουσιαστικά την ποιότητα της ζωής των παιδιών.
Η μεθοδολογία της έρευνας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΠΟΥ: Πώς η διατροφή επιταχύνει την ανάρρωση από τον κορονοϊό
Η μελέτη περιελάμβανε 201 παιδιά ηλικίας 1-10 ετών, τα οποία εξετάστηκαν σε διαφορετικά νοσοκομεία της Αυστραλίας με τη μέθοδο της τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης δοκιμής. Η δοκιμή διεξήχθη σε διάστημα τεσσάρων χρόνων, με μια επίβλεψη των συμμετεχόντων έως και 12 μήνες μετά τη θεραπεία.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, έπειτα από τη χορήγηση της θεραπείας για 18 μήνες, το 46% και το 51% των παιδιών που έλαβε αντίστοιχα τη συνδυαστική θεραπεία ή την ανοσοθεραπεία παρουσίασαν κλινική ύφεση σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Τα συγκεκριμένα παιδιά που παρουσίασαν ύφεση κατάφεραν να καταναλώσουν ελεύθερα μια τυπική μερίδα φιστικιών.
Μετά από 18 μήνες θεραπείας, το 74% των παιδιών που έλαβαν την ανοσοθεραπεία μπορούσαν να φάνε μια μερίδα φιστικιών, το 51% πέτυχε την κλινική ύφεση και κατάφερε να σταματήσει εντελώς τη θεραπεία, ενώ το υπόλοιπο 24% δεν είχε πλέον ευαισθησία σε αυτή την ποσότητα φιστικιού.
Η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα με επικεφαλής την καθηγήτρια Mimi Tang, σε προηγούμενη αντίστοιχη έρευνα, είχε διαπιστώσει ότι η συνδυαστική θεραπεία είχε ως αποτέλεσμα το 74% των παιδιών να παρουσιάσει ύφεση μετά από 18 μήνες θεραπείας και το 70% από αυτούς που ανταποκρίθηκαν αρχικά παρέμειναν σε ύφεση και έτρωγαν με ασφάλεια φιστίκια τέσσερα χρόνια αργότερα. Το επόμενο βήμα ήταν να εξεταστεί εάν η προσθήκη ενός προβιοτικού είχε όφελος πέρα από την ανοσοθεραπεία.
«Η προσθήκη ενός προβιοτικού δεν βελτίωσε σημαντικά την αποτελεσματικότητα σε σύγκριση με την ανοσοθεραπεία από το στόμα, ωστόσο φάνηκε να ενισχύει την ανεκτικότητα της θεραπείας, με λιγότερα γαστρεντερικά συμπτώματα, ειδικά σε παιδιά ηλικίας μεταξύ ενός και πέντε ετών» σημειώνει η δρ Mimi Tang.
Ο Δρ Paxton Loke, ερευνητής στο Παιδικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Murdoch (MCRI) και συν-συγγραφέας της μελέτης επισημαίνει ότι το 99% των παιδιών που πέτυχαν ύφεση και διέκοψαν τη θεραπεία, έτρωγαν φιστίκια όσο συχνά ήθελαν τους 12 μήνες μετά τη διακοπή της θεραπείας: «Τα παιδιά που ήταν σε κλινική ύφεση είχαν λιγότερες αντιδράσεις στο φιστίκι σε σύγκριση με εκείνα που είχαν απλώς απευαισθητοποιηθεί».
