Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη, τα παιδιά αυτά είναι περισσότερα από 10,5 εκατομμύρια!
Τις μεγαλύτερες απώλειες είχαν η Νοτιοανατολική Ασία και η Αφρική. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, στις περιοχές αυτές επηρεάστηκε αρνητικά το ένα στα 50 παιδιά, ενώ στην Αμερική αντίστοιχα, το ένα στα 150.
Το ερευνητικό άρθρο, στο οποίο αναφέρονται τα στοιχεία, δημοσιεύτηκε στο JAMA Pediatrics .
Ανάμεσα στις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά θανάτων γονέων και φροντιστών παιδιών συγκαταλέγονται η Βολιβία, το Περού, η Ναμίμπια, η Αίγυπτος, η Βουλγαρία, η Νότια Αφρική, ο Ισημερινός, η Μποτσουάνα και η Γουιάνα, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο.
Σύμφωνα με τη Γιάννα Σουλάκη και το iatropedia, η επιστημονική ανάλυση, η οποία στηρίχθηκε στη μέθοδο της «μοντελοποίησης» των επιπτώσεων της πανδημίας, μελέτησε τους θανάτους που υπερβαίνουν τους αναμενόμενους σε ετήσια βάση.
Έτσι προέκυψε πως τα παιδιά σε χώρες με χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού και υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας ήταν πιο πιθανό να επηρεαστούν αρνητικά από τα αποτελέσματα της πανδημίας.
Η μελέτη έλαβε υπόψη τους θανάτους που σημειώθηκαν από τον Ιανουάριο του 2020 έως τον Μάιο του 2022 και πραγματοποιήθηκε μέσω της συνεργασίας επιστημόνων από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), την Παγκόσμια Τράπεζα, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) και το Imperial College του Λονδίνου.
Δεκάδες χιλιάδες παιδιά επηρεάζονται από θανάτους γονέων, οι οποίοι σχετίζονται με την πανδημία
Η επικεφαλής συγγραφέας Σούζαν Χίλις, πρώην επιδημιολόγος του CDC που πραγματοποιεί πλέον έρευνες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, χαρακτήρισε τα ευρήματα «απογοητευτικά» και προέτρεψε τους ηγέτες των κρατών να δώσουν προτεραιότητα στα ορφανά παιδιά, παρέχοντας τους οικονομική, εκπαιδευτική και ψυχολογική υποστήριξη.
«Όταν έχεις τέτοιου μεγέθους θανάτους και δεν προσφέρεις στήριξη σ’ αυτά τα παιδιά, μπορείς να αποδυναμώσεις τον ιστό της κοινωνίας στο μέλλον», είπε η Χίλις.
Στην επιστολή, η ίδια και οι συνεργάτες της τόνισαν πως «ενώ επενδύονται δισεκατομμύρια δολάρια για την πρόληψη των θανάτων που σχετίζονται με τον COVID-19, λίγα γίνονται για τη φροντίδα των παιδιών που μένουν πίσω».
Οι συνέπειες για τα παιδιά μπορεί να είναι «καταστροφικές». Μεταξύ των επιπτώσεων περιλαμβάνονται, η ιδρυματοποίηση, η κακοποίηση, το μετατραυματικό στρες, τα προβλήματα ψυχικής υγείας, η εφηβική εγκυμοσύνη, οι άσχημες εκπαιδευτικές επιδόσεις και οι χρόνιες και μολυσματικές ασθένειες, λένε οι συγγραφείς.
Τα 10,5 εκατομμύρια παιδιά που βίωσαν την απώλεια του ενός ή και των δύο γονέων, διαμοιράζονται ως εξής:
4,2 εκατομμύρια παιδιά στη Νοτιοανατολική Ασία,
2,5 εκατομμύρια στην Αφρική,
1,5 εκατομμύρια στην Αμερική,
1,5 εκατομμύρια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου
500.000 στην Ευρώπη.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, που ενοποιούνται με άλλα έθνη της Αμερικής, περίπου 250.000 παιδιά έχασαν τον έναν ή και τους δύο γονείς.
Οι οργανώσεις και τα σωματεία που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των παιδιών, τόνισαν πως η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊού μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί, με τα κοινωνικά προβλήματα που προκλήθηκαν από την επιδημία του AIDS.
Μια έκθεση του 2020 από τον Οργανισμό Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ υπολόγισε ότι έως και 17 εκατομμύρια παιδιά είχαν χάσει τον έναν ή και τους δύο γονείς από τον ιό HIV/AIDS.
Ο θάνατος του γονέα στην πανδημία είναι η κορυφή του παγόβουνου
Ο Τζόν Χέκλιγκερ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Παγκόσμιου Ταμείου για τα Παιδιά, το οποίο συνεργάζεται με 250 οργανισμούς σε 46 χώρες, χαρακτήρισε τον αριθμό των φροντιστών που πέθαναν «εκρηκτικό».
Και πρόσθεσε, πως οι εργαζόμενοι στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας στις αναπτυσσόμενες χώρες, αναφέρουν πως καθώς η πανδημία του κορονοϊού συνεχίζεται, έχουν ανακύψει πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως η εμπορία παιδιών, οι πρόωροι γάμοι και οι πρακτικές εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας.
«Η κρίση των ορφανών υποκρύπτεται κάτω από πολλά άλλα σοβαρά προβλήματα», είπε.
Η Κάρολιν Ταβερνέρ, κοινωνιολόγος και ψυχολόγος η οποία βοηθά οικογένειες που έχουν βιώσει την απώλεια ενός γονέα λόγω του Covid-19, είπε πως οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για τη δημόσια υγεία θα πρέπει να προβλέψουν την παροχή υποστήριξης, όχι μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αλλά σε μακροπρόθεσμη βάση.
Πολλοί πόροι τυγχάνει να είναι διαθέσιμοι αμέσως μετά από μια τραγωδία, είπε, αλλά στην πορεία του χρόνου τείνουν να εξασθενούν. Εν τω μεταξύ, για να καταφέρουν τα παιδιά να συμβιβαστούν με το θάνατο που έχουν βιώσει και την απώλεια, μπορεί να χρειαστούν ακόνη και χρόνια, ενώ οι ενήλικες γύρω τους μπορεί να μην αντιλαμβάνονται εύκολα πως πολλά ακαδημαϊκά, γνωστικά ή συμπεριφορικά ζητήματα μπορεί συχνά να σχετίζονται με την απώλεια ενός γονέα.
«Το πρόβλημα είναι», όπως είπε, «ότι συχνά τα παιδιά χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο για να αντιληφθούν συναισθηματικά τη θλίψη που τους έχει φέρει η απώλεια».
Εθνικές και πολιτικές δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ορφάνιας που σχετίζεται με την πανδημία του κορονοϊού έχει αναλάβει μόνο ένας μικρός αριθμός χωρών.
Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες εξέδωσαν υπόμνημα για στήριξη και διάθεση πόρων στις πληγείσες οικογένειες, αλλά και πρόσβαση σε προγράμματα που μπορούν να βοηθήσουν τη θεραπεία, την υγεία και την ευημερία τους.
