Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
"Η βιαστική κίνηση αποστολής όπλων, η οποία πιθανότητα θα έπρεπε να περάσει από το κοινοβούλιο, εξέθεσε τη χώρα μας η οποία θα μπορούσε να είχε εντάξει τις κινήσεις της στα πλαίσια μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής αποστολής, και όχι να επιχειρεί επιδεικτικά να πρωτοστατήσει" αναφέρει μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ο γνωστός διεθνολόγος κ. Σταύρος Καλεντερίδης.
Αρχικά εκτιμάει πως "οι Ρώσοι υπερεκτίμησαν των δυνατοτήτων τους και υποτίμησαν την ουκρανική αντίσταση", υποστηρίζει όμως πως "οι επόμενοι στόχοι της Ρωσίας στα νότια θα είναι η Οδησσός και ο αποκλεισμός της Ουκρανίας από τον Εύξεινο Πόντο" .
Σχολιάζοντας τις δυτικές κυρώσεις πιστεύει πως θα πονέσουν την Ρωσία ωστόσο "δεν πρόκειται να επηρεάσουν τη Μόσχα να αλλάξει τη στάση της στην Ουκρανία, καθώς πρόκειται για ένα θέμα που η ίδια θεωρεί ως ζήτημα εθνικής ασφαλείας".
Κάνει επίσης την δική του εκτίμηση για τις διαπραγματεύσεις Ρωσίας-Ουκρανίας, εξηγεί τον ρόλο της Τουρκίας ως "επιτήδειου ουδέτερου" και τονίζει πως "τα σχόλια του Λαβρόφ για το ψευδοκράτος στρέφονταν περισσότερο κατά της Ελληνικής κυβέρνησης, κυρίως λόγω της άστοχης και βιαστικής πρωτοβουλίας που έλαβε η Αθήνα εναντίον της Ρωσίας"
Ιδιαίτερα καυστικός είναι εναντίον της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης σημειώνοντας πως "διεξάγει μια τυχοδιωκτική πολιτική στην κρίση της Ουκρανίας, θέτοντας σε κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα".
Τέλος μιλάει για την προοπτική των συγκρούσεων, τον "νικητή" και την επόμενη μέρα.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
-Τελικά λύστε μας την απορία, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν βαλτώσει για τους Ρώσους ή οι στόχοι επιτυγχάνονται, καθότι τα μηνύματα από τα διεθνή ΜΜΕ είναι διφορούμενα
Όπως όλα δείχνουν οι Ρώσοι υπερεκτίμησαν των δυνατοτήτων τους και υποτίμησαν την ουκρανική αντίσταση. Πιθανότατα ο αρχικός του σχεδιασμός περιλάμβανε την ξαφνική μαζική καταστροφή στρατηγικών στόχων σε σύντομο χρονικό διάστημα και την άμεση παράδοση των ουκρανικών στρατευμάτων, κάτι που προφανώς δεν συνέβη.
Ωστόσο φαίνεται ότι η στρατιωτική τους πίεση στις ουκρανικές πόλεις συνεχίζεται μεθοδικά και αυξάνεται. Την στιγμή αυτή η Χερσώνα πιθανώς να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ρώσων, με τον Ουκρανό δήμαρχο να δηλώνει πως μόνο εκ θαύματος θα σωθεί η πόλη. Οι επόμενοι στόχοι της Ρωσίας στα νότια θα είναι η Οδησσός και ο αποκλεισμός της Ουκρανίας από τον Εύξεινο Πόντο. Αν μάλιστα καταλάβουν και άλλες περιοχές κατά μήκος του Δνείπερου ποταμού, πλέον θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για την ουκρανική κυβέρνηση να συνεχίσει να εξοπλίζει τις ουκρανικές δυνάμεις που μάχονται στα ανατολικά της χώρας.
-Πόσο σοβαρά αντίποινα αποτελούν οι δυτικές κυρώσεις για την ρωσική οικονομία ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως είχαν οκτώ χρόνια, από την εποχή της Κριμαίας, για να δημιουργήσουν εναλλακτικούς μηχανισμούς και πως την ίδια στιγμή το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τη Ρωσία θα συνεχίσουν να ρέουν ελεύθερα στον υπόλοιπο κόσμο και τα χρήματα θα συνεχίσουν να εισρέουν στα ρωσικά ταμεία;
Σίγουρα οι κυρώσεις θα πονέσουν την ρωσική οικονομία κάτι που μάλιστα έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται. Η Ρωσία είχε προφανώς προετοιμαστεί γι’ αυτές, πράγμα όμως που δεν σημαίνει ότι θα μπορέσει εν τέλει να τις αντέξει. Σε κάθε περίπτωση οι κυρώσεις δεν πρόκειται να επηρεάσουν τη Μόσχα να αλλάξει τη στάση της στην Ουκρανία, καθώς πρόκειται για ένα θέμα που η ίδια θεωρεί ως ζήτημα εθνικής ασφαλείας.
Όσον αφορά την πλευρά των δυτικών, οι μόνοι κερδισμένοι από τις εξελίξεις είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν τη Ρωσία ως βασικός πάροχος της Ευρώπης με φυσικό αέριο. Εκ των ανωτέρω συνάγεται βέβαια ότι μεγάλος χαμένος είναι η Ευρώπη και οι πολίτες της.
-Πιστεύετε πως οι συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας υπό το άγρυπνο μάτι των ΗΠΑ θα έχουν αποτέλεσμα; Και αν ναι σε ποιο βάθος χρόνου;
Όχι, δεν νομίζω πως ακόμα έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Οι Ρώσοι επιθυμούν να καταλάβουν περισσότερα εδάφη έτσι ώστε να ασκήσουν την μέγιστη δυνατή πίεση στον Ζελένσκι για να συνθηκολογήσει. Πρόκειται για έναν αγώνα αντοχής και μένει να δούμε αν αυτοί που θα υποκύψουν πρώτοι θα είναι οι Ουκρανοί που βρίσκονται υπό πολιορκία, ή ο Ρωσικός στρατός ο οποίος επιβαρύνει με τις επιχειρήσεις του την ρωσική οικονομία που ήδη δοκιμάζεται.
-Ποιος ο ρόλος της Τουρκίας σε όλη αυτήν την κατάσταση; Από την Συνθήκη Μοντρέ και το καθεστώς των Στενών μέχρι τις πληροφορίες περί νέας παρτίδας Bayraktar στους Ουκρανούς, αλλά και την αναφορά Λαβρόφ για “Βόρεια Κύπρο” είναι παντού πρωταγωνίστρια....
Η Τουρκία φαίνεται για ακόμα μια φορά να παίζει τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου. Προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πόλων αλλά βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί.
Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μπορεί να φανεί εχθρική προς τη Ρωσία με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Οι δεσμοί των δύο χωρών είναι οικονομικοί (τουρισμός, εξαγωγές τουρκικών προϊόντων), ενεργειακοί (αγωγοί φυσικού αερίου Bluestream - Turkstream), κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Τουρκία από την ρωσική Rosatom, κ.ά. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι οι στρατηγικές σχέσεις των δύο χωρών, ιδίως στη Συρία.
Εκεί, ο Ερντογάν διεξάγει έναν διαρκή πόλεμο στη Ροζάβα κατά των Κούρδων, με την άδεια της Ρωσίας, κάτι που δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να διακινδυνέψει. Όσον αφορά τα σχόλια του Λαβρόφ για το ψευδοκράτος, αυτά στρέφονταν περισσότερο κατά της Ελληνικής κυβέρνησης, κυρίως λόγω της άστοχης και βιαστικής πρωτοβουλίας που έλαβε η Αθήνα εναντίον της Ρωσίας.
-Πως κρίνετε την στάση της ελληνικής κυβέρνησης και την αποστολή οπλισμού την Ουκρανία; Ο πρωθυπουργός στη Βουλή απάντησε πως “Στείλαμε όπλα γιατί μας δεσμεύει ευρωπαϊκή απόφαση”, αλλά και πως θα στέλναμε ούτως ή άλλως γιατί “ρωσικοί πύραυλοι σκότωσαν Έλληνες ομογενείς”.
Η Ελληνική κυβέρνηση διεξάγει μια τυχοδιωκτική πολιτική στην κρίση της Ουκρανίας, θέτοντας σε κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα. Η απόφαση για παροχή στρατιωτικού οπλισμού, αμφιβόλου αξίας για τους Ουκρανούς, πιθανώς να αναδεικνύει την χώρα μας σε προβλέψιμο και πρόθυμο σύμμαχο των ΗΠΑ. Η Ελλάδα πρέπει σε κάθε περίπτωση να αποφύγει να γίνει μέρος του προβλήματος στην Ουκρανία, και να επιμείνει για την επίλυση της κρίσης με γνώμονα την ειρήνη. Η βιαστική κίνηση αποστολής όπλων, η οποία πιθανότητα θα έπρεπε να περάσει από το κοινοβούλιο, εξέθεσε τη χώρα μας η οποία θα μπορούσε να είχε εντάξει τις κινήσεις της στα πλαίσια μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής αποστολής, και όχι να επιχειρεί επιδεικτικά να πρωτοστατήσει.
Παράλληλα, οι λανθασμένες και άστοχες δηλώσεις του πρωθυπουργού ομολογούν αδυναμία αντίληψης της γεωπολιτικής κατάστασης. Η χώρα μας δεν είναι το Βέλγιο και η Ολλανδία. Η Ελλάδα γειτνιάζει με τη Ρωσία και διατηρεί ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς μαζί της. Επίσης εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα έχει ομογενείς της στην Ουκρανία, σε περιοχές που την επομένη του πολέμου θα ελέγχονται από τις ρωσικές ή φιλορωσικές δυνάμεις. Χρέος του ελληνικού κράτους είναι να προστατεύει τα συμφέροντα και την ασφάλεια του απανταχού Ελληνισμού, και όχι να γίνεται εθελοντής προώθησης αλλότριων συμφερόντων.
-Πως βλέπετε να τελειώνει όλη αυτή η τραγωδία και ποια η επόμενη μέρα σε γεωπολιτικό επίπεδο και επίπεδο ισχύος;
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα θολή προς το παρόν. Ωστόσο, με την εκπεφρασμένη και έμπρακτη εγκατάλειψη της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ, το πιθανότερο σενάριο είναι η επικράτηση των Ρώσων. Αν συνεχιστεί ο βομβαρδισμός και η πολιορκία των Ουκρανικών πόλεων, το Κίεβο πιθανότητα να αναγκαστεί σε συνθηκολόγηση. Τα ζητήματα όμως που έχουν τεθεί είναι πολύ μεγαλύτερα και έχουν να κάνουν με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης η οποία πλέον απειλείται ευθέως, με μία νέα επικείμενη οικονομική κρίση που μπορεί να μας θυμίσει αυτήν του 2008 και την οποία θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι απλοί πολίτες, καθώς και με μία νέα παγκόσμια πυρηνική απειλή.
Τέλος, θα δούμε σίγουρα την επανεργοποίηση της Ε.Ε., αλλά δυστυχώς ως μία στρατιωτική δύναμη, σε ένα πλέον επισφαλές και ασταθές διεθνές σύστημα.
