25 Νοεμβρίου – Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών: «Δεν υπάρχει δικαιολογία»... Από το πρωί γράφαμε αναλυτικά για την σημερινή ημέρα σημειώνοντας πως το 55% των γυναικών έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με μία ή περισσότερες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης ενώ το 11% έχει υποστεί ψηφιακή παρενόχληση..
Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ πρόσφατα ανέλυσε διεξοδικά το φαινόμενο σε μεγάλο αφιέρωμά του.
Υπενθυμίζεται όπως καταγράφηκε σύμφωνα με τη μεγαλύτερη δημοσκοπική έρευνα που έχει διεξαχθεί παγκοσμίως, για τη βία κατά των γυναικών με τη συμμετοχή πάνω από 42.000 γυναικών, ηλικίας από 18 έως 74 ετών, από 28 κράτη μέλη της ΕΕ.
- 1 στις 3 γυναίκες στην ΕΕ έχει υποστεί σωματική βία από την ηλικία των 15 ετών και άνω.
- 1 στις 2 γυναίκες έχει βιώσει ψυχολογική βία από τον σύντροφό της.
- 1 στις 8 γυναίκες έχει υποστεί οικονομική βία από τον σύντροφό της.
- 1 στις 20 γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού.
- 1 στις 3 γυναίκες έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στον χώρο εργασίας.
- 1 στις 5 νεαρές γυναίκες, μεταξύ 18-29 ετών, έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στο διαδίκτυο.
- 1 στις 5 γυναίκες έχει βιώσει stalking (εξακολουθητική παρακολούθηση).
- 50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα εξαιτίας της ενδοοικογενειακής βίας στην ΕΕ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην εκδήλωση με θέμα «Έμφυλη Βία και τις Κοινωνικο-πολιτικές Πρακτικές. Η ακραία περίπτωση της «Γυναικοκτονίας».
2.600 γυναίκες στην ΕΕ χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από ενδοοικογενειακή βία.
- Το 82% των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας έχει θύματα τις γυναίκες.
- 1 στις 2 δολοφονίες γυναικών παγκοσμίως γίνεται από τους συζύγους/συντρόφους.
- 1 στις 3 γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως βιώνουν σωματική ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους.
Ο Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Συγγραφέας Δημήτριος Σιδεράκης, μίλησε στο Πενταπόσταγμα και εξήγησε τις διαστάσεις του φαινομένου. Θυμίζουμε όσα είπε:
Οι δράστες δυστυχώς δεν έχουν κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα για να τους αποφεύγουμε από χιλιόμετρα.
-Πιστεύετε πως έχουν όμως κάποιες χαρακτηριστικές συμπεριφορές τις οποίες μπορεί μια γυναίκα να αναγνωρίσει και να εντοπίσει από νωρίς;
Χαρακτηριστικά θύτη:
1. Ζήλια (Κτητικοί- απαιτητικοί χαρακτήρες).
2. Χαμηλή αυτοεκτίμηση (Αυτοπεποίθηση).
3. Αποτυχία επαγγελματικής και κοινωνικής εξέλιξης (Απώλεια αίσθησης σημαντικότητας, προβολής σε εξέλιξη σε πολλούς τομείς και δραστηριότητες).
4. Πεποιθήσεις στο γάμο (Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα σύνηθες φαινόμενο και αποδεκτό).
5. Κοινωνική απομόνωση του θύματος σε οικογενειακό, φιλικό περιβάλλον, έχοντας τον πλήρη έλεγχο.
6. Χειραγώγηση στη γενικότερη οικογενειακή και οικονομική διαχείριση.
7. Η κριτική συχνά υποτίμηση του θύματος, χωρίς να τον ενδιαφέρει η γνώμη της.
8. Άρνηση στη λήψη ευθύνης σε λάθη, πράξεις και παραλήψεις.-Πιστεύετε πως κάποιος που έχει υπάρξει μια φορά κακοποιητικός, θα ξανά υπάρξει;
Η κακοποίηση οποιασδήποτε μορφής δεν είναι κάτι στιγμιαίο και παροδικό. Έχει βάθος, ρίζες, μορφή και επανάληψη. Ο θύτης τρέφεται και ζει μέσα από αυτές τις συμπεριφορές, επομένως το μια φορά δεν αρκεί.
-Υπάρχει πατριαρχία σήμερα και αν ναι πως εκφράζεται αυτή; Είναι η κύρια αιτία των επιθετικών και φονικών συμπεριφορών;
Η πατριαρχία είναι μια στρατηγική που ανέκαθεν εξυπηρετούσε κάποιες ανάγκες. Ιστορικά αναγνωρίσιμη εκφράζεται με εξουσία, διαφορετική αντιμετώπιση των ατόμων, διαφορετική αξιολόγηση των ατόμων. Όπως συμβαίνει έως και σήμερα. Δεν αποτελεί παρόλα αυτά την κύρια αιτία των φονικών και επιθετικών συμπεριφορών, αλλά απολαμβάνει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
-Όπως επιβεβαιώνουν σχετικές στατιστικές, το τελευταίο διάστημα, με όλη την κατάσταση του εγκλωβισμού και περιορισμού εξαιτίας του lockdown, τα παθογενή φαινόμενα αυτά εντάθηκαν. Συμφωνείτε;
Βεβαίως.
Αίτια:
1. Η οικονομική κρίση του εγκλωβισμού και του περιορισμού.
2. Στο lockdown υπήρξε το ιδανικό περιβάλλον να ασκηθεί η βία του ελέγχου. Το στρες, η πίεση και η αίσθηση του αδιεξόδου ενισχύουν το περιβάλλον.
3. Το ελεύθερο περιβάλλον στις γυναίκες πυροδοτεί κακοποιητικές συμπεριφορές από τους συντρόφους, οι οποίοι αισθάνονται πως χάνουν τον έλεγχο.
4. Η αύξηση της πληροφόρησης από το ίντερνετ και τα social.-Υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης του φαινομένου;
Φυσικά και υπάρχουν.
1. Δράσεις σε επίπεδο κοινωνίας (Σχολείο, χώροι εργασίας, οικογένεια)
2. Ειδικό μάθημα στα σχολεία (Θέμα: Θέμα για ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης)
3. Δημιουργία συμβουλευτικών κέντρων και μονάδων. Κοινωνικοί διαμεσολαβητές- ψυχολόγοι. Σύμβουλοι ψυχικής υγείας για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
4. Δομή στήριξης και υποστήριξης θυμάτων
