Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
“Είμαι βέβαιος ότι ο εορτασμός δεν θα είναι όπως παλιά. Πρέπει βεβαίως να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί και τις αρμόδιες αρχές, ώστε να μην υπάρξει διασπορά, αλλά και τους πιστούς” αναφέρει για το φετινό Πάσχα μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος.
Ο Ιεράρχης θέτει σοβαρά ζητήματα σχολιάζοντας πως “πέρα από τυχόν «έξωθεν» υπόγειο πόλεμο, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς οι «έσω»” αναφερόμενος στα παραδείγματα που δίνει η ίδια η Εκκλησία.
Μιλάει για τα μέτρα της πανδημίας επισημαίνοντας πως η στάση απέναντι στην Εκκλησία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή, στην αρχή τουλάχιστον με στοχοποίηση της ως κυρίως υπεύθυνης για την διασπορά με ιδιαίτερη στόχευση στη Θεία Κοινωνία. “Οφείλουν οι αρμόδιες αρχές να αναλογισθούν την κόπωση που έχει επέλθει μετά το ετήσιο «κλείσιμο», και ας μην λησμονούνται οι δραματικές οικονομικές συνέπειες της πανδημίας” τονίζει.
Κόντρα στις προσπάθειες της παγκοσμιοποίησης διατρανώνει πως “η Ορθοδοξία, η πίστη στο Θεό είναι δομικό στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είτε η παγκοσμιοποίηση το δέχεται είτε όχι”.
Τέλος, μας δείχνει το δρόμο της προετοιμασίας για την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
-Σεβασμιώτατε, πάνω από ένα χρόνο τώρα ζούμε με τον περιβόητο κορονοϊό, ο οποίος χτύπησε μεταξύ άλλων και τα υψηλά κλιμάκια της Ιεραρχίας. Την ίδια στιγμή ο λαός δοκιμάζεται... Ποιμαίνετε σχεδόν μια δεκαετία την μητροπολιτική σας περιφέρεια. Είναι η σημερινή η μεγαλύτερη σύγχρονη δοκιμασία για την Εκκλησία;
Είναι πράγματι. Κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι σε εποχή κυριαρχίας του ατομικού δικαιώματος, αποθέωσης του ατόμου και των δικαιωμάτων που του εξασφαλίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες θα φθάναμε σε απαγόρευση της λατρείας, απαγόρευση συμμετοχής σε αυτήν. Πηγαίνω στην Εκκλησία σημαίνει πηγαίνω στη σύναξη του λαού, στην «ομοθυμαδόν» συνάθροιση επί το αυτό. Η λατρεία που είναι ο πυρήνας της πίστεώς μας δεν είναι ατομικό γεγονός, που θα μπορούσε να πραγματωθεί κατ’ οίκον – άλλο η ατομική προσευχή – αλλά κοινωνία με τόν Θεό και κοινωνία με τους άλλους, σχέση με τους πλησίον, κοινωνία αγάπης, επικοινωνία ακόμη με τους μακράν αλλά και τους κεκοιμημένους. Στην λατρεία υφίσταται ενότητα του παρόντος κόσμου με αυτούς που «έφυγαν», διέβησαν από τον επίγειο κόσμο στον επουράνιο. Και όπως λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Γιανναράς στην Εκκλησία πηγαίνουμε «για να γλεντήσουμε», να γλεντήσουμε πνευματικά και γλέντι με ένα πρόσωπο δεν γίνεται. Η Θεία Λειτουργία κυρίως είναι συλλογική πράξη, έργο των πολλών το λέει και η λέξη έργο + λείτος έργο του λαού δηλαδή αλλά και όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας μας προϋποθέτουν λαό, λαός ο οποίος δέχεται τις ενέργειες του Θεού και ανταποκρίνεται σ αυτές λατρεύοντάς τον
Επομένως η τέλεση λατρευτικών πράξεων από μόνο τον Ιερέα χωρίς την παρουσία πιστών ή και με ελάχιστους πιστούς είναι για την Εκκλησία μας μια τεράστια πληγή, μια δοκιμασία αναπάντεχη και απρόσμενη, που δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει παρά το γεγονός ότι ως θεσμός έχει δισχιλιετή πορεία στην ιστορία και ασφαλώς έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις.
-Ουδείς θέλει να θυμάται το περσινό Πάσχα... Οι άδειοι ναοί ήταν πρωτοφανής και στενόχωρη εικόνα. Τι πιστεύετε πως θα γίνει φέτος; Κάποιοι θεωρούν πως προλειαίνεται τεχνηέντως το έδαφος για να περάσουμε και Πάσχα χωρίς Χριστό, αν και η στάση της Εκκλησίας κατά τα Θεοφάνεια ήταν σθεναρή και έδωσε στίγμα προθέσεων.
Τα Θεοφάνεια υπήρξε, επιτρέψτε μου την λέξη, ένας εμπαιγμός από πλευράς πολιτείας γιατί άλλα είχαν συμφωνηθεί και άλλα αποφασίστηκαν χωρίς την συναίνεση της διοίκησης της Εκκλησίας. Είναι δύσκολη η απάντηση. Είμαι βέβαιος ότι ο εορτασμός δεν θα είναι όπως παλιά. Πρέπει βεβαίως να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί και τις αρμόδιες αρχές ώστε να μην υπάρξει διασπορά αλλά και τους πιστούς ώστε να μπορέσουν να μετάσχουν στις ακολουθίες και να βιώσουν τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου, που είναι ο πυρήνας της πίστεώς μας, χωρίς αυτήν όλα τα άλλα είναι μάταια και άσκοπα. Δεν πρέπει να κάνουμε δεύτερο Πάσχα χωρίς πιστούς
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητροπολίτης Φθιώτιδος: Οι άνθρωποι σήμερα ομιλούν με την δική τους ορολογία για την «θετική ενέργεια», για «θετική αύρα»
-Με αφορμή τους κλειστούς ναούς, τις αρνητικές κριτικές, ακόμη και το θλιβερό συμβάν με την καταπάτηση της εικόνας της Παναγίας από διαδηλωτές, θεωρείτε πως η Εκκλησία δέχεται κάποιου είδους υπόγειο πόλεμο;
Η παγκοσμιοποίηση είναι μια πραγματικότητα που ουδείς αμφισβητεί πλέον. Στα πλαίσια αυτά πολλά μπορούν να εξηγηθούν και ερμηνευθούν. Άλλωστε η θρησκευτικότητα, στην Ευρώπη τουλάχιστον, βρίσκεται σε απόλυτη παρακμή. Οι συνάνθρωποί μας αναλίσκονται στην επιδίωξη μιας καλύτερης, ανετότερης ζωής όπου η ευμάρεια, το καλώς περνώ θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Το πέραν του παρόντος είναι αδιάφορο. Άρα πέρα από τυχόν «έξωθεν» υπόγειο πόλεμο, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς οι «έσω». Και έχουμε μεγάλη ευθύνη οι «έσω» για τα παραδείγματα που δίνουμε παρά οι έξω που ούτως ή άλλως αδιαφορούν. Μετά την κατάργηση της ποινικής διάταξης περί κακόβουλης βλασφημίας και της αποτυχίας επαναφοράς της λόγω σφοδρών αντιδράσεων πολλά μπορεί να δούμε και όχι μόνο καταπάτηση της εικόνας.
-Πέραν της ποιμαντικής σας ιδιότητας, με τις νομικές σπουδές που έχετε κάνει, πως βλέπετε όλα αυτά τα μέτρα περιορισμών στην ελληνική κοινωνία;
Είναι γεγονός ότι είναι πρωτόγνωρα όλα αυτά τα μέτρα περιορισμού της ανθρώπινης δραστηριότητας. Θεωρώ ότι υπήρξαν αναγκαία σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, όχι όμως αναλογικά πάντοτε. Η στάση απέναντι στην Εκκλησία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή, στην αρχή τουλάχιστον με στοχοποίηση της ως κυρίως υπεύθυνης για την διασπορά με ιδιαίτερη στόχευση στη Θεία Κοινωνία. Οφείλουν οι αρμόδιες αρχές να αναλογισθούν την κόπωση που έχει επέλθει μετά το ετήσιο «κλείσιμο», και ας μην λησμονούνται οι δραματικές οικονομικές συνέπειες της πανδημίας
-Θεωρείτε πως το δηλητήριο του ιού που μας κατατρέχει έχει προκαλέσει και πνευματική ασθένεια στην ελληνική κοινωνία;
Το δηλητήριο του ιού, επιτρέψτε μου να πω, αποκάλυψε προϋπάρχουσα πνευματική ασθένεια. Η Ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία πενήντα χρόνια. Η ευμάρεια της προ της οικονομικής κρίσεως εποχής – έστω και τεχνητή ή στηριγμένη στα ευρωπαϊκά πόδια – οι άνεμοι της αθεΐας, ο υπερκαταναλωτισμός δημιούργησαν εικόνα αυτάρκειας και απόλυτης πίστης στις ικανότητες του ανθρώπου και τις δυνάμεις του και επομένως ο Θεός εξώστηκε προοδευτικά από τη ζωή μας. Είναι κάτι που πρέπει να δούμε, να το εξετάσουμε. Η Ορθοδοξία, η πίστη στο Θεό είναι δομικό στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είτε η παγκοσμιοποίηση το δέχεται είτε όχι.
-Πως πρέπει υπό αυτάς τας συνθήκας να προετοιμαστεί ο Χριστιανός για την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου;
Όπως προετοιμάζεται, όπως πολεμά όταν έχει να αντιμετωπίσει έναν πειρασμό. Γιατί η δοκιμασία που υφιστάμεθα δεν είναι παρά ένας πειρασμός. Ο Χριστός μίλησε για όλα. Τον εξοπλισμό για την αντιμετώπιση των πειρασμών χορηγεί η ίδια η Εκκλησία και αυτόν καλούμαστε να αξιοποιήσουμε. Έντονη και έμπονη προσευχή και νηστεία. Ας προσευχηθούμε, ας νηστεύσουμε, ας κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα Του για να λάβουμε υπομονή και να αξιωθούμε να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου, όπως Εκείνος μας θέλει, με καθαρό συνειδός, ανεπαίσχυντο πρόσωπο και φωτισμένη καρδιά.
