Μπορεί κάποιος να αυτοκτονήσει με δυο σφαίρες; Οι ειδικοί λένε πως μπορεί. Υπό προϋποθέσεις αλλά μπορεί. Μπορεί κάποιος να αυτοκτονήσει με δυο σφαίρες αν το πρώτο τραύμα είναι διαμπερές στην καρδιά; Μπορεί αν και δεξιόχειρας να αυτοκτονήσει με το όπλο να βρίσκεται στο αριστερό του χέρι; Ε εδώ τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται περίεργα. Ο πρωθυπουργός του δεύτερου «ΟΧΙ», Αλέξανδρος Κορυζής, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 18 Απριλίου 1941, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή αυτοκτόνησε με δυο σφαίρες στην καρδιά. Αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο...
Ο πρωθυπουργός του δεύτερου «ΟΧΙ»
Στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας υπάρχει μια μεγάλη «αδικία» η οποία κάποια στιγμή πρέπει να διορθωθεί. Όλοι αναφέρονται στον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά αλλά κανείς στον Αλέξανδρο Κορυζή. Ο Μεταξάς ήταν αυτός που είπε το πρώτο «ΟΧΙ» στους Ιταλούς. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, ωστόσο, πέθανε στο σπίτι του στην Κηφισιά και ενώ πρακτικά ήδη από τον Απρίλιο του 1940 ήταν βαριά άρρωστος.
Oπως αναφέρει το reader.gr, ο Κορυζής, ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ελλάδας σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, ήταν περισσότερο τεχνοκράτης παρά «επαγγελματίας» πολιτικός, ήταν αυτός που οργάνωσε την άμυνα στην εαρινή επίθεση του φασίστα Μπενίτο Μουσολίνι και ήταν αυτός που είπε το δεύτερο «ΟΧΙ», αυτή τη φορά στις Ναζιστικές ορδές του Χίτλερ.
Ίσως, αυτή η «αδικία» οφείλεται στο γεγονός ότι ο Κορυζής είχε έναν εξαιρετικά περίεργο θάνατο. Τα όσα μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτό το τραγικό γεγονός, είναι και αυτά που κάνουν τους περισσότερους να μιλάνε χαμηλόφωνα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με τον θάνατο του Μεταξά και ενώ η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, ο στρατιωτικός και κορυφαίο στέλεχος του δικτατορικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, εισηγήθηκε στον βασιλιά Γεώργιο Β', να τοποθετήσει πρωθυπουργός της χώρας, τον τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, Αλέξανδρο Κορυζή.
Η μόνη πολιτική θέση που είχε αναλάβει στο παρελθόν ο Κορυζής ήταν όταν μετά από απόφαση του Μεταξά είχε αναλάβει το υπουργείο Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως, ενώ ήταν και για... τρεις ημέρες υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του βενιζελικού Αλέξανδρου Οθωναίου το 1933 αλλά αυτό, μάλλον, δεν... «μετράει»!
Ο Κορυζής ανέλαβε τα ηνία της χώρας σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία. Οι Ιταλοί είχαν θυμώσει για τις απανωτές ήττες του στα βουνά της ελληνοαλβανικής μεθορίου και οι Γερμανοί είχαν θυμώσει μαζί τους που δεν είχαν «καθαρίσει» την υπόθεση. Ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως η Ελλάδα σύντομα θα δεχόταν στα πολεμικά μέτωπα πολύ πιο ισχυρή πίεση από αυτή που είχε ήδη δεχθεί. Στην πραγματικότητα ο Κορυζής ποτέ δεν ήθελε να αναλάβει τη συγκεκριμένη θέση. Το βάρος ήταν τεράστιο.
Στις 9 Μαρτίου του 1941 η Ελλάδα απέκρουσε τη σφοδρή εαρινή επίθεση των Ιταλών την οποία συντόνιζε προσωπικά ο Μουσολίνι. Στις 21 Μαρτίου ο Ιταλός δικτάτορας «πέταξε λευκή πετσέτα» και εγκατέλειψε το μέτωπο αφήνοντας πίσω του 12.000 νεκρούς στρατιώτες και το ηθικό του τσακισμένο. Και πριν καλά – καλά παύσουν τα πανηγύρια, άρχισαν οι προετοιμασίες για τη Ναζιστική επίθεση. Ήταν δεδομένο πως ο Αδόλφος Χίτλερ θα ήθελε να «τελειώσει» τη «δουλειά» που δεν «τελείωσε» ο Μουσολίνι.
Πράγματι, ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα, πρίγκιπας Βίκτορ βον Έρμπαχ, επέδωσε στον Αλέξανδρο Κορυζή τελεσίγραφο τονίζοντας πως ο πόλεμος δε στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας. Ο Αλέξανδρος Κορυζής λέει το δεύτερο «ΟΧΙ». «Παρακαλώ διαβιβάσατέ στην Υμετέραν κυβέρνησιν ότι η Ελλάς υπεραμυνόμενη του πατρίου εδάφους θα αντιτάξει αντίστασιν διά των όπλων εις πάσαν απόπειραν των γερμανικών στρατευμάτων όπως εισβάλουν εις αυτό», είπε στον Γερμανό πρέσβη. Λίγο αργότερα, ξημερώματα της 6ης Απριλίου 1941, οι Ναζί εκδηλώνουν την επίθεσή τους με την κωδική ονομασία «Μαρίτα».
Μια θυελλώδης σύσκεψη και ένας μυστηριώδης θάνατος
Η Ελλάδα μπορεί να κατάφερε να «αποκρούσει» την Ιταλική επίθεση, ωστόσο, ήταν σαφές πως δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο και με την ανίκητη (μέχρι εκείνη τη στιγμή) γερμανική πολεμική μηχανή. Όσο περνούσαν οι μέρες ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως το μέτωπο, αργά ή γρήγορα, θα «έσπαγε».
Αυτό ήταν και το αντικείμενο της έκτακτης κυβερνητικής σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε, μιας ημέρα σαν σήμερα, στις 18 Απριλίου 1941, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», που ήταν η έδρα της τότε κυβέρνησης. Ο Αλέξανδρος Κορυζής εμφανίστηκε σε εκείνη τη σύσκεψη εμφανώς καταβεβλημένος. Είχε σχεδόν καταρρεύσει από το βάρος της ευθύνης. Όπως ήδη αναφέρθηκε, άλλωστε, δεν ήταν ένας «επαγγελματίας» πολιτικός, ώστε, να μπορεί να διαχειριστεί τέτοιου είδους ακραίες καταστάσεις.
Τόσο ο βασιλιάς όσο και Μανιαδάκης έβλεπαν ξεκάθαρα πως είχαν κάνει λάθος με την επιλογή Κορυζή. Όταν τελείωσε η σύσκεψη ο Γεώργιος Β' έμεινε μόνος του με τον Κορυζή και οι φωνές του ακουγόταν σε όλο το ξενοδοχείο. Ο βασιλιάς τον κατηγόρησε πως είχε χάσει κάθε έλεγχο. Ο Κορυζής σοκαρισμένος από την επίθεση που δέχθηκε είπε στον βασιλιά πως «υπήρξα τίμιος, είμαι τίμιος και θα πεθάνω τίμιος άνθρωπος». Στη συνέχεια του ζήτησε να τον αντικαταστήσει με κάποιον εμπειρότερο και πιο δυνατό χαρακτήρα. Είναι άγνωστο τι (και αν) του απάντησε ο βασιλιάς. Σε κάθε περίπτωση ο εξαντλημένος Κορυζής, φίλησε το δεξί χέρι του Γεωργίου Β' και πριν φύγει από την αίθουσα του είπε: «Μεγαλειότατε, πηγαίνω εις την οικία μου δια να αναπαυθώ επ’ ολίγον, επειδή είμαι κουρασμένος. Ελπίζω να σας δω συντόμως».
Ο βασιλιάς θορυβημένος από την εικόνα του Κορυζή, ο βασιλιάς είπε στον υπουργό Διοικήσεως Πρωτευούσης Κωνσταντίνο Κοτζιά να στείλει τον σύμβουλο της κυβέρνησης Ιωάννη Διάκο (το δεξί χέρι του δικτάτορα Μεταξά) στο σπίτι του πρωθυπουργού στην Κηφισιά προκειμένου να βεβαιωθεί πως είναι καλά.
Το τι έγινε εκεί το περιέγραψε ο ίδιος στην επίσημη αναφορά που έκανε στον Κοτζιά: «Κτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε αμέσως η κυρία Κορυζή. Τη ρώτησα με κομμένη αναπνοή και αγωνία που είναι ο πρόεδρος ''στο δωμάτιό του'', μου απάντησε ταραγμένη και με ανησυχία. Πάμε αμέσως εκεί, φοβούμαι κάποιο κακό ανεπανόρθωτο! Την ακολούθησα τρέχοντας στο δωμάτιο του πρωθυπουργού. Η πόρτα ήταν κλειστή. Με το πρώτο κτύπημά μας και την προσφώνηση του ονόματός του ακούσαμε έναν πυροβολισμό και μείναμε αποσβολωμένοι. Αμέσως κατόπιν δεύτερος πυροβολισμός! Σπάσαμε την πόρτα, ενώ ελπίζαμε να μην αντικρίσουμε το θέαμα που φοβόμαστε.
» Ο Αλέξανδρο Κορυζής ήταν νεκρός, επάνω στο κρεβάτι του, με την εικόνα της Παναγιάς στο στήθος του. Από την νεκροψία που διενεργήθηκε, διαπιστώσαμε ότι ο Κορυζής έφερε δύο διαμπερή τραύματα στην καρδιά. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκε εύλογα η γερμανική προπαγάνδα και έκανε λόγο για τη ''δολοφονία του Έλληνα πρωθυπουργού από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες''. Ποιος αυτοπυροβολείται άλλωστε δυο φορές στην καρδιά;».
Η κυβέρνηση έκανε λόγο για «αιφνίδιο θάνατο» του Κορυζή. Κανείς δεν ήθελε να μιλήσει για αυτοκτονία. Αυτό θα ήταν ένα ισχυρό πλήγμα στο ηθικό ολόκληρης της χώρας, τη στιγμή που ήδη οι Γερμανοί είχαν καταλάβει ελληνικά εδάφη και ετοίμαζαν την προέλασή τους προς την Αθήνα. «Χθες την 4ην απογευματινήν ώραν απεβίωσεν ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Αλέξανδρος Κοριζής. Ούτω εντός τριμήνου δεύτερος Έλλην Πρωθυπουργός πίπτει εις την εκτέλεσιν του καθήκοντος, αναλώσας όλας αυτού τας δυνάμεις εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος. Η Α.Μ. Ο Βασιλεύς εκάλεσεν ευθύς ως εγνώσθη το θλιβερόν άγγελμα διαφόρους προσωπικότητας, των οποίων ήκουσε τας γνώμας. Την νέαν Κυβέρνησιν καταρτίζει, εντολή του Άνακτος, ο κ. Κωνσταντίνος Κοτζιάς», ανέφερε η «Καθημερινή».
Όσο περνούσαν τα χρόνια, ωστόσο, τόσο μεγαλύτερα γίνονταν τα ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν να αυτοκτονήσει κάποιος με δυο διαμπερή τραύματα στην καρδιά; Πώς είναι δυνατόν αυτός ο κάποιος να αυτοπυροβοληθεί με το αριστερό χέρι αν και δεξιόχειρας; Και αν κάποιος τον δολοφόνησε, ποιος ήταν αυτός ο κάποιος και κυρίως τι είχε να κερδίσει; Ο βασιλιάς και η κυβέρνηση ετοίμαζαν «βαλίτσες» για την Αίγυπτο. Οι Γερμανοί ήταν έτοιμοι να κάνουν «παρέλαση» μέχρι την πρωτεύουσα και οι Βρετανοί ήταν έτοιμοι για να ξεκινήσουν το αντάρτικο. Ο θάνατος του Κορυζή, στην πραγματικότητα, δε θα άλλαζε κάτι. Δε θα κέρδιζε κάποιος, κάτι. Ακόμα και την ανακωχή να σκεφτόταν ο Κορυζής πάλι δε θα άλλαζε η πορεία των γεγονότων.
Το τι έγινε μέσα σε εκείνο το δωμάτιο δε θα το μάθουμε ποτέ. Άλλωστε, στο πτώμα του πρωθυπουργού δεν έγινε καν νεκροψία – νεκροτομή...
