Ήταν ο μεγαλύτερος σαμποτέρ των Συμμάχων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον τίμησαν απονέμοντάς του ανώτατα πολεμικά παράσημα και τιμητικές διακρίσεις Ελλάδα, Πολωνία και Αγγλία. Πόσοι, όμως, από τους νέους, που γνωρίζουν σήμερα το «Ιβανώφειο» στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζουν και ότι το γήπεδο φέρει το όνομα του Γεωργίου Ιβάνωφ Σαϊνόβιτς, του ανθρώπου πίσω από την κατάρριψη 600 αεροσκαφών της Λουφτβάφε, καθώς και ότι ο ίδιος υπήρξε πρωταθλητής κολύμβησης με τον Ηρακλή, κατά τη δεκαετία του 1930;
Είχε γεννηθεί στη Βαρσοβία στις 14 Δεκεμβρίου 1911 και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 15 ετών με την Πολωνέζα μητέρα του Λεονάρδα Σαϊνόβιτς και τον δεύτερο σύζυγό της, τον Έλληνα Ιωάννη Λαμπριανίδη.Έπαιξε στον γυμναστικό σύλλογο «Ηρακλής» και διακρίθηκε στους κολυμβητικούς αγώνες και στους αγώνες δρόμου, κατακτώντας την πρώτη θέση στα 100 μέτρα ελεύθερο με χρόνο 1΄12΄΄. Από νεαρή ηλικία ξεχώρισε για τα αθλητικά του προσόντα και τη δίψα του για μάθηση. Σπούδασε στο Βέλγιο γεωπόνος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Λέουβεν και στο Παρίσι. Παράλληλα με τα φοιτητικά του χρόνια, συνέχισε να διακρίνεται σε αθλητικούς αγώνες και το 1938 ανακηρύχτηκε ο καλύτερος παίκτης της Πολωνίας.
Πως προδόθηκε από Έλληνες
Στις 4/1/1943 ο Ιβανόφ και οι συνεργάτες του Ιωάννης Κοντόπουλος, Δημήτρης Γιαννάτος και Γιάννης Μαλλιόπουλος εκτελέστηκαν στην Καισαριανή. Είχαν συλληφθεί, μετά από προδοσία, στο σπίτι του Κοντόπουλου στον Υμηττό. Τεσσερις εργαζόμενοι στην ΠΥΡΚΑΛ που συμμετείχαν στο σαμποτάζ των κινητήρων (Βαρκάδος, Ιωαννίδης, Αλεβιζάκης και Ρούσσος) δικάστηκαν μέσα στο εργοστάσιο σε θάνατο. Εκτελέστηκαν οι τρεις πρώτοι ενώ διασώθηκε ο τέταρτος ως ανήλικος.
Ποια ήταν η ιστορία του σαμποτάζ των κινητήρων; O imerodromos.gr γράφει:
Στο εργοστάσιο του Μαλτσινιώτη οι Γερμανοί επισκεύαζαν κινητήρες των πολεμικών τους αεροπλάνων και στη συνέχεια τους έστελναν στα μέτωπα της Λιβύης και του Ελ Αλαμέιν. Για δύο σχεδόν χρόνια μια ομάδα ΕΑΜίτες Ελληνες εργάτες, με καθοδήγηση από το Εργατικό ΕΑΜ και σε συνεργασία με τον επικηρυγμένο από τους Γερμανούς σαμποτέρ Γιούρα Ιβάνοφ, κατέστρεφαν τους κινητήρες των αεροπλάνων με έναν έξυπνο τρόπο, έτσι ώστε οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να το ανακαλύψουν. Οι σαμποτέρ ύστερα από την επισκευή και δοκιμή των κινητήρων κατάφερναν να ρίχνουν μέσα στη μηχανή ρινίσματα σιδήρου και μολυβιού. Όταν, αργότερα τοποθετούσαν τον κινητήρα στο αεροπλάνο, αυτός λειτουργούσε, αλλά συνήθως μισή ώρα μετά την απογείωσή του, το αεροπλάνο έπεφτε με κατεστραμμένο τον κινητήρα του.
Πάνω από 65 κινητήρες αεροπλάνων σαμποταρίστηκαν με αποτέλεσμα να συντριβούν πολλά γερμανικά αεροσκάφη και να σκοτωθούν δεκάδες Γερμανοί αεροπόροι.
Στις αρχές του 1943, οι Γερμανοί, από κάποιο, ίσως, τυχαίο γεγονός, έλυσαν 30 ετοιμοπαράδοτους κινητήρες και αντιλήφθηκαν τι συνέβαινε. Αμέσως προχώρησαν στη σύλληψη μερικών εργατών και έστησαν μια δίκη, στις 5 Φλεβάρη του 1943, μέσα στο εργοστάσιο, μπροστά σε όλους τους εργαζόμενους, με σκοπό την κατατρομοκράτησή τους.
Το 1941 επέστρεψε με βρετανικό υποβρύχιο στην Ελλάδα και αμέσως πήρε μέρος στην αντίσταση, καθώς είχε ήδη εκπαιδευτεί από τους Συμμάχους στη Μέση Ανατολή. Οι Γερμανοί ωστόσο δεν ήταν οι μοναδικοί εχθροί του Ιβάνοφ. Στις 19 Δεκεμβρίου ο παιδικός του φίλος τον κατέδωσε στους Γερμανούς και φυλακίστηκε. Ο Ιβάνοφ κατάφερε να αποδράσει και συνέχισε να σαμποτάρει τις ενέργειες των κατακτητών. Έπιασε δουλειά στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά με το ψευδώνυμο Κυριάκος Παρίσσης και ανατίναξε το γερμανικό υποβρύχιο U-133 έξω από τη Σαλαμίνα, την ημέρα που υπεγράφη το κατοχικό δάνειο μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας.
Στη συνέχεια οργάνωσε το μεγαλύτερο σαμποτάζ του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη, όπου επισκευάζονταν οι κινητήρες των αεροπλάνων της Λουφτβάφε με αποτέλεσμα να συντριβούν 400-450 αεροσκαφών στην Β. Αφρική. Τα αεροπλάνα στέλνονταν στα μέτωπα της Λιβύης και του Ελ Αλαμέιν με τους Έλληνες σαμποτέρ να ρίχνουν μέσα στη μηχανή του κινητήρα ρινίσματα σιδήρου και μολυβιού με αποτέλεσμα λίγο μετά την απογείωση να πέφτουν.
Όταν οι Γερμανοί αντιλήφθηκαν τη δολιοφθορά, συνέλαβαν μερικούς νεαρούς εργάτες και τους εκτέλεσαν. Η απόφαση του γερμανικού στρατοδικείου ανέφερε:
«Δι’ αποφάσεως του παρά τω Γερμανώ Στρατιωτικώ Διοικητή της Νοτίου Ελλάδος Στρατοδικείου, καταδικάστηκαν εν συνεδριάσει διεξαχθείσης παρουσία ολοκλήρου του προσωπικού ενός γερμανικού στρατιωτικού εργοστασίου εν Αθήναις, εις θάνατον, Ελληνες εργάται λόγω σαμποτάζ βαρείας μορφής επί αεροπορικών κινητήρων…».
Την επόμενη μέρα,, εκτελέστηκαν οι καταδικασθέντες σε θάνατο πατριώτες:
Αλεβιζάκης Ηλίας, 19 χρονών, από το Νέο Κόσμο
Βαρκάδος Αυρήλιος, 26 χρονών, από την Ηλιούπολη, μέλος του ΚΚΕ
Ιωαννίδης Βασίλης, 21 χρονών, από τον Υμηττό, μέλος του ΚΚΕ
Οικονομίδης Δημήτρης, 20 χρονών
Ρούσσος Απόστολος, 19 χρονών.
Οι Γερμανοί αύξησαν το ποσό της επικήρυξης και ο Γεώργιος Ιβάνοφ προδόθηκε από τους συμπατριώτες του και συνελήφθη στο σπίτι του συνεργάτη του Ιωάννη Κοντόπουλου στον Υμηττό μαζί με τους Δημήτρη Γιαννάτο και Γιάννη Μαλλιόπουλο και εκτελέστηκαν στις 4 Ιανουαρίου στην Καισαριανή. ή «Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω η Πολωνία!» ήταν τα τελευταία του λόγια πριν πέσει νεκρός από τα γερμανικά πυρά.
Μετά θάνατον τιμήθηκε από την Ελλάδα, την Αγγλία και την Πολωνία για την αντιστασιακή του δράση. Στη Θεσσαλονίκη το γήπεδο «Ιβανώφειο» φέρει το όνομα του Γεωργίου Ιβάνωφ Σαϊνόβιτς.
Η Λεονάρδα Λαμπριανίδου, ζωγράφος, καθηγήτρια Εικαστικών Τεχνών και ανιψιά του Γεωργίου Ιβάνωφ Σαϊνόβιτς είχε δηλώσει για τον θείο της: «Από το στόμα της γιαγιάς μου άκουσα τις πρώτες αφηγήσεις για τον πρωτότοκό της, τον ήρωα αδικοχαμένο γιό, τον όμορφο, μορφωμένο, αθλητή, καλλιεργημένο, σπουδαγμένο γιο της, που μιλούσε πέντε γλώσσες, έπαιζε πιάνο, έκανε ιστιοπλοΐα αλλά και ποδόσφαιρο, μπάσκετ και πόλο, που άφησε πίσω του όλα του τα καλά και έφυγε για τη Μέση Ανατολή, για να εκπαιδευτεί από τις συμμαχικές δυνάμεις, με την αποστολή να συντονίσει τη δράση των διαφόρων αντιστασιακών κινήσεων και να οργανώσει το δίκτυο πληροφοριών και τις δολιοφθορές στην Ελλάδα».
