Αντίθετα με τα όσα (από περίεργα έως ανιστόρητα) ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, η εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη δεν ξεκίνησε το... περασμένο Σάββατο. Είναι ουσιαστικά ένας αιματηρός πόλεμος διαρκείας που, τυπικά, ξεκίνησε με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ τον Μάη του 1948. Ουσιαστικά, ωστόσο, ο διαρκής αυτός πόλεμος έχει ως σημείο έναρξης την άρνηση να αποκτήσουν το δικό τους κράτος οι Παλαιστίνιοι. Αυτή είναι η συνθήκη που έχει μετατρέψει δεκαετίες τώρα τη Μέση Ανατολή στην πυριτιδαποθήκη του πλανήτη.
Από τότε μέχρι και σήμερα υπάρχουν περίοδοι ηρεμίας. Όχι ειρήνης. Η ειρήνη «αγνοείται». Υπάρχουν περίοδοι που η ένταση ανάμεσα στις δυο πλευρές φτάνει (ή ακόμα και ξεπερνάει) στο κόκκινο. Τέτοιες περίοδοι ήταν, για παράδειγμα, οι δυο παλαιστινιακές Ιντιφάντες. Ο πόλεμος παίρνει το πάνω χέρι κάθε φορά που οι καταπιεσμένοι, από κάθε άποψη, Παλαιστίνιοι αποφασίζουν να επιστρέψουν ένα μικρό μέρος από τη βία που δέχονται ή οι Ισραηλινοί θεωρούν πως θίγονται τα συμφέροντα τους στην ευρύτερη περιοχή και αποφασίζουν να αναλάβουν (δυσανάλογη) δράση. Συνήθως οι ένοπλες διαμάχες περιορίζονται στα στενά όρια της Λωρίδας της Γάζας ή της Δυτικής Όχθης ή γενικότερα στη μεθόριο του Ισραήλ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σπαραχτικό βίντεο στο Ισραήλ: Πατέρας κρατά αγκαλιά τη σορό του παιδιού του που σκοτώθηκε από βομβαρδισμούς
Υπάρχουν και εκείνες οι φορές, ωστόσο, που τα πράγματα ξεφεύγουν και απειλείται μια γενικευμένη σύρραξη με εμπλοκή και άλλων (κυρίως αραβικών) χωρών. Τη δεκαετία του 1980, ωστόσο, οι Παλαιστίνιοι είχαν ξεκινήσει μια ένοπλη καμπάνια διεθνοποίησης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Κύριος τρόπος αυτής της ένοπλης καμπάνιας ήταν οι αεροπειρατείες. Στόχοι ήταν οι Εβραίοι ή οι Αμερικανοί πολίτες. Στις 7 Οκτωβρίου του 1985, ωστόσο, για πρώτη φορά και, μάλλον, κατά λάθος, έγινε και η πρώτη πειρατεία πλοίου.
Το σκηνικό του τρόμου στήθηκε στο ιταλικό κρουαζιερόπλοιο «Ακίλε Λάουρο». Όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές, ανάμεσα τους και η Ελληνική, έζησαν ένα πρωτοφανές θρίλερ το οποίο λίγο έλειψε, μια ημέρα σαν σήμερα, να προκαλέσει τη διάλυση του ΝΑΤΟ αφού ιταλικές ένοπλες δυνάμεις και οι κομάντος της περιβόητης δύναμης ΔΕΛΤΑ των ΗΠΑ έφτασαν μια ανάσα από την ένοπλη συμπλοκή.
Η πειρατεία του «Ακίλε Λάουρο»
Σίγουρα όλα τα παραπάνω ακούγονται λίγο... μπερδεμένα. Είναι αλλά όχι τόσο. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στις 3 Οκτωβρίου το κρουαζιερόπλοιο «Ακίλε Λάουρο» ξεκινά από τη Γένοβα για μια 12ημερη κρουαζιέρα στη Μεσόγειο Θάλασσα. Στο πλοίο επέβαιναν 748 επιβάτες και αρκετές εκατοντάδες μέλη του πληρώματος. Το πρωί της 7ης Οκτωβρίου το πλοίο έδεσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και 651 επιβάτες αποβιβάστηκαν για να περιηγηθούν στις πυραμίδες, με σκοπό να ξανασυναντηθούν στο πλοίο αργά το βράδυ και να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Στο εσωτερικό του κρουαζιερόπλοιου είχαν μείνει μερικές εκατοντάδες άτομα όταν ξαφνικά 4 οπλισμένοι άνδρες έκαναν την εμφάνισή τους και άρχισαν να τρέχουν προς τη γέφυρα του πλοίου κραδαίνοντας καλάσνικοφ και χειροβομβίδες. Οι άνδρες αυτοί, όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν μέλη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Όταν έφτασαν στη γέφυρα ο καπετάνιος είχε προλάβει ήδη να στείλει σήμα SOS. Οι ένοπλοι εξήγησαν πως πλέον αυτοί κάνουν κουμάντο στο πλοίο και ζήτησαν από τον καπετάνιο να ενημερώσει πως για να λήξει η πειρατεία ζητούν την απελευθέρωση 50 Παλαιστίνιων μαχητών που κρατούνται μετά από επεισόδια με Ισραηλινούς.
Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πως κατά πάσα πιθανότητα, αν πιστέψουμε τον Αμπού Αμπάς, τον άνθρωπο που οργάνωσε την όλη επιχείρηση, η πειρατεία στο «Ακίλε Λάουρο» ξεκίνησε... κατά λάθος. Οι Παλαιστίνιοι δεν ήθελαν το πλοίο. Ήθελαν να πάνε στο Ισραήλ για να θέσουν εκεί σε εφαρμογή το σχέδιο που είχαν. Την ώρα της αποβίβασης, ωστόσο, στην Αλεξάνδρεια, ένα από τα μέλη του πληρώματος, έμπαινε στις καμπίνες για να ειδοποιήσει αυτούς που ήθελαν να κατέβουν στο λιμάνι της Αιγύπτου. Όταν άνοιξε την πόρτα της καμπίνας των Παλαιστινίων, βρέθηκε μπροστά σε τέσσερις άνδρες που... καθάριζαν τα καλάσνικοφ που είχαν στην κατοχή τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες το σχέδιο έπρεπε να αλλάξει. Επειδή ακριβώς το σχέδιο δεν ήταν η πειρατεία του πολυτελούς κρουαζιερόπλοιου, όλα πήγαν από την αρχή στραβά. Οι τέσσερις παλαιστίνιοι είχαν κρατήσει ομήρους 440 άτομα, ανάμεσα στα οποία και τρεις Έλληνες, δυο άνδρες και μια γυναίκα. Το πλοίο ξεκίνησε με προορισμό την Ταρτούς της Συρίας. Στο μεταξύ, ωστόσο, στην υπόθεση είχαν εμπλακεί τόσο οι ΗΠΑ (οι περισσότεροι από τους επιβάτες ήταν υπήκοοι τους) όσο και η Ιταλία (ως η χώρα προέλευσης του πλοίου). Αμερικάνοι και Ιταλοί πιέζουν τη Συρία προκειμένου να μη δεχθεί το κρουαζιερόπλοιο.
Η ένταση μέσα στο πλοίο ανέβαινε επικίνδυνα και ο έλεγχος έδειχνε να χάνεται. Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου οι παλαιστίνιοι πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Leon Klinghoffer, έναν ηλικιωμένο Αμερικανοεβραίο άνδρα καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι, και πέταξαν το σώμα του στη θάλασσα. Στην αρχή θεωρήθηκε πως επιλέχθηκε ως το πρώτο θύμα επειδή ήταν... και Αμερικανός και Εβραίος. Ο Αμπού Αμπάς, χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του, είχε πει πως τον σκότωσαν επειδή φώναζε πολύ και επειδή καλούσε τους υπόλοιπους επιβάτες να ξεσηκωθούν εναντίον των ενόπλων.
Ο Παπανδρέου, οι διαπραγματεύσεις και το θρίλερ ανάμεσα σε μέλη του ΝΑΤΟ
Με την ένταση στο εσωτερικό του πλοίου να ανεβαίνει επικίνδυνα και τη μια χώρα να πετάει την «καυτή πατάτα» στην άλλη, ζητήθηκε (άγνωστο ποιος είχε την αρχική ιδέα) να εμπλακεί στην υπόθεση και η Ελλάδα μέσω του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον Γιασέρ Αραφάτ. Μετά από ένα πέρασμα από την Κύπρο όπου και αυτή η χώρα αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη της αποβίβασης των ενόπλων, η λύση που τελικά βρέθηκε ήταν να επιστρέψει το κρουαζιερόπλοιο στο Πορτ Σάιντ και εκεί οι Παλαιστίνιοι να αφήσουν ελεύθερους όλους του ομήρους με αντάλλαγμα ασφαλή διέλευση από την Αίγυπτο και ασυλία από κάθε δίωξη. Το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου το «Ακίλε Λάουρο» είχε, πλέον, αδειάσει και όλοι οι όμηροι είχαν απελευθερωθεί και ήταν καλά στην υγεία τους. Από εκεί και πέρα ξεκινάει το δεύτερο και πιο καθοριστικό μέρος του θρίλερ.
Οι Αιγύπτιοι ενημερώνουν αργά τη νύχτα πως οι ένοπλοι δε βρίσκονται, πλέον, στο έδαφός της. Οι Αμερικανοί δεν πείθονται. Όπως αποδείχθηκε είχαν δίκιο. Οι διαπραγματεύσεις Ιταλίας, Ελλάδας, Παλαιστίνης και Αιγύπτου είχαν σαν αποτέλεσμα να βρεθεί η εξής λύση: Οι ένοπλοι θα άφηναν ελεύθερους όλους τους ομήρους, θα άφηναν χωρίς ζημιές το κρουαζιερόπλοιο, θα έφευγαν και στη συνέχεια θα έμπαιναν σε ένα Boeing 737 με προορισμό την Τύνιδα.
Το βράδυ της 10ης Οκτωβρίου, αφού οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, είχαν αποκαλύψει το όλο σχέδιο, ενημέρωσαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν που αμέσως έδωσε εντολή να αναχαιτιστεί το Boeing 737 που μετέφερε τους Παλαιστίνιους μαχητές και συνοδεία αμερικανικών μαχητικών να οδηγηθεί στη βάση του ΝΑΤΟ στη Σιγκονέλα της Σικελίας. Μερικές στιγμές αργότερα το Boeing ήταν περικυκλωμένο από μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ και είχε πάρει πορεία προς τη Σικελία.
Όταν ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μπετίνο Κράξι, ενημερώθηκε για την εξέλιξη αυτή, εξοργίστηκε και επικοινώνησε με τον Ανδρέα Παπανδρέου καθώς οι δυο τους είχαν εγγυηθεί πως οι ένοπλοι Παλαιστίνιοι θα διέφευγαν σώοι προκειμένου να λήξει αναίμακτα η όλη επιχείρηση. Ο... εκτός ελέγχου Κράξι, στη συνέχεια, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον τότε αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας, Φούλβιο Μαρτίνι και σε αυστηρό τόνο που δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνειών του είπε: «Θα πάρουν τον Αμπού Αμπάς μόνο πάνω από τα πτώματά σας. Είναι θέμα τιμής. Κατέλυσαν (σσ: Οι ΗΠΑ) την εθνική κυριαρχία της Ιταλίας». Ο Μαρτίνι προσπάθησε να τον ηρεμήσει και του είπε πως αν ακολουθήσει αυτή τη διαταγή θα γεμίσει η βάση του ΝΑΤΟ με πτώματα! «Θα γίνει πόλεμος. Θα διαλυθεί το ΝΑΤΟ απόψε» είπε στον Ιταλό πρωθυπουργό ο οποίος, ωστόσο, ήταν ανυποχώρητος.
Κάπως έτσι όταν το Boeing προσγειώθηκε στη βάση του ΝΑΤΟ και μαζί με αυτό τα αμερικανικά μαχητικά, εκεί τους περίμεναν πάνοπλοι Ιταλοί στρατιωτικοί που άμεσα περικύκλωσαν όλα τα αεροσκάφη. Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν μέσα από τα αμερικανικά αεροσκάφη βγήκαν κομάντος της περιβόητης δύναμης ΔΕΛΤΑ των ΗΠΑ. Για αρκετή ώρα όλοι ήταν, κυριολεκτικά, με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Ήταν ξεκάθαρο πως το Μεσανατολικό είχε γίνει ξαφνικά... πρόβλημα του ΝΑΤΟ και τα όπλα ήταν έτοιμα να «μιλήσουν». Μέσα σε εκείνες τις εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές, προφανώς επικράτησαν οι ψυχραιμότερες φωνές και οι Αμερικανοί κομάντος υποχώρησαν, επιβιβάστηκαν ξανά στα αεροσκάφη τους και αποχώρησαν από τη βάση του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια οι Ιταλοί πέρασαν χειροπέδες στους τέσσερις ένοπλους παλαιστίνιους, διεξήγαγαν έρευνα για την πειρατεία του «Ακίλε Λάουρο» και τελικά ένα χρόνο αργότερα οδήγησαν συνολικά 15 άτομα σε δίκη.
Το 1996 ο Αμπού Αμπάς αποκήρυξε την τρομοκρατία, έλαβε άσυλο και επέστρεψε στη Λωρίδα της Γάζας. Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του έζησε κυνηγημένος από Αμερικανούς και ισραηλινούς πράκτορες. Βρήκε καταφύγιο στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν. Όταν ο δικτάτορας του Ιράκ έπεσε, μετά την αμερικανική εισβολή, ο Αμπάς εγκλωβίστηκε στη χώρα και κομάντος των ΗΠΑ τον εντόπισαν και τον συνέλαβαν στη Βαγδάτη. Επίσημα ο Αμπάς πέθανε, μέσα στη φυλακή, από φυσικά αίτια, στις 9 Μαρτίου 2004. Η έκθεση του Αμερικανού ιατροδικαστή που τον εξέτασε αμφισβητήθηκε ανοιχτά. Τέλος, στις 2 Δεκεμβρίου 2004, το «Ακίλε Λάουρο», βυθίστηκε στα ανοιχτά της Σομαλίας μετά από «μυστηριώδη» φωτιά που ξέσπασε στο κρουαζιερόπλοιο δυο μέρες νωρίτερα…
