Στις 28 Απριλίου του 1945, ο ιδρυτής του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος και δικτάτορας της Ιταλίας από το 1922 ως το 1943, Μπενίτο Μουσολίνι, έπεφτε νεκρός ύστερα από εκτέλεση της θανατικής ποινής που του επέβαλε η ηγεσία των ιταλών Παρτιζάνων, λίγες ημέρες πριν τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η είδηση του θανάτου του κυριαρχεί, φυσικά, στον Τύπο των ημερών εκείνων.
Γράφουν τα «ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ» της 30ης Απριλίου 1945: «Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και ιδιαιτέρως ο σταθμός των Ιταλών πατριωτών του Μιλάνου από της νυκτός της προχθές εκπέμπουν συνεχώς ειδήσεις σχετικάς με την σύλληψιν, την καταδίκην υπό του επαναστατικού δικαστηρίου και την εκτέλεσιν του Μουσσολίνι και των κυρίων συνεργατών του».
Η αποτυχημένη μεταμφίεση και η εκτέλεση
Σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις που έφταναν στην Αθήνα από τη Ρώμη «την Παρασκευήν (σ.σ. 27 Απριλίου) ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός του Μιλάνου ανήγγειλεν ότι ο Μουσολίνι και η ερωμένη του Κλάρα Πετάτσι συνελήφθησαν παρά την λίμνην του Κόμο, πλησίον των ιταλοελβετικών συνόρων, ενώ απεπειρώντο να διέλθουν κρυφίως την μεθόριον.
»Ο Ντούτσε ηκολουθείτο από πολυμελή ακολουθίαν, μεταξύ των οποίων και πολλοί Γερμανοί, και είχε και αυτός μεταμφιεσθή εις Γερμανόν στρατιώτην, καθώς και οι ακόλουθοί του».
Ο Μουσολίνι όμως έγινε αντιληπτός από τους ιταλούς Κομμουνιστές Παρτιζάνους, οι οποίοι τον πέρασαν από δίκη χωρίς να χρονοτριβήσουν.
«Εις το Κόμο συνεκροτήθη αμέσως λαϊκόν δικαστήριον, το οποίον εδίκασε και κατεδίκασεν εις θάνατον τον Μουσσολίνι και 17 άλλα άτομα, μετ’ αυτού συλληφθέντα, εκ των πιστών συνεργατών. (…) Η απόφασις του λαϊκού δικαστηρίου εξετελέσθη αμέσως. Μεταξύ των άλλων καταδικασθέντων μετ’ αυτού και εκτελεσθέντων είνε η ερωμένη του Κλάρα Πετάτσι».
Εις κοινήν θέαν
Οι επαναστάτες όμως δεν αρκέστηκαν στην άμεση εκτέλεση του φασίστα δικτάτορα.
«Τα πτώματα των εκτελεσθέντων μετεφέρθησαν το απόγευμα του Σαββάτου εις το Μιλάνον και εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν Λορέττο, οπόθεν από της στιγμής εκείνης διέρχεται συνεχώς το πλήθος διά να ίδη την δικαίαν τιμωρίαν του ετέρου των δύο μεγάλων υπευθύνων της πενταετούς ανθρωποσφαγής.
»Εις το στήθος του πτώματος του Μουσσολίνι ετοποθετήθη πινακίς με τας λέξεις: “Απενεμήθη δικαιοσύνη”».
»Μετά των άλλων πτωμάτων, εξετέθησαν εις την κοινήν θέαν και τα πτώματα του Ρομπέρτο Φαρινάτσι, πρώτου γραμματέως του φασισμού, όστις είχε συλληφθή, δικασθή και εκτελεσθή εις την Βερόναν, καθώς και του άλλοτε υπουργού και μέλους του μεγάλου φασιστικού συμβουλίου Ρενάτο Ρίτσι, όστις μετά την σύλληψίν του ηυτοκτόνησε»
Όπως έγραφαν τα «ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ» της 30ης Απριλίου στο κύριο άρθρο τους
«Ένας από τους δύο εγκληματικούς τυχοδιώκτας, των οποίων η ανάμνησις, θα καλύπτη πάντοτε με καταισχύνην τας χώρας, όπου εξεκολάφθησαν, εσταδιοδρόμησαν και κατώρθωσαν μάλιστα να θεωρηθούν μεγαλοφυείς (…) ο Μπενίτο Μουσσολίνι»
Ο άλλος «εγκληματικός τυχοδιώκτης» ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος αυτοκτόνησε την ημέρα εκείνη, 30 Απριλίου, όμως η είδηση του θανάτου του πλανιόταν στον ημερήσιο Τύπο, ως φήμη ακόμα.