Ο Ελληνικός Στρατός τα προμηθεύτηκε το 1917 (περίπου 3.500 από αυτά). Τα υπόλοιπα αγοράστηκαν κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Το 1940 υπήρχαν 6.000. Το όπλο ήταν σχεδόν άχρηστο. Ήταν επιρρεπές σε συνεχείς εμπλοκές, ακόμα και με λίγη σκόνη, πόσο μάλλον στις συνθήκες μάχης στη Βόρεια Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία.
Ο Παπάγος είχε σκοπό να το αποσύρει, αλλά δεν κατέστη δυνατό να γίνει προμήθεια νεότερων όπλων. Έτσι αποφασίστηκε τουλάχιστον να γίνει μια προσπάθεια βελτίωσής του, η οποία εν μέρει απέδωσε. Τα ελληνικά Chauchat διέθεταν νέες κάνες και νέους γεμιστήρες, καθώς και καινούργια κλισιοσκόπια. Παρόλα αυτά παρέμειναν μόνιμή πηγή δυσαρέσκειας για τους χρήστες τους.
Διατέθηκαν σε στο 24ο Σύνταγμα Πεζικού (ΣΠ) της ΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικού (ΜΠ), στο 92ο ΣΠ της VII ΜΠ, στο 15ο και 85ο ΣΠ της VIII MΠ στο 84ο, 86ο και 87ο ΣΠ της ΧΙΙ ΜΠ, στο 35ο ΣΠ και στο Σύνταγμα Δωδεκανησίων της 12ης ΜΠ, καθώς και σε όλα της συντάγματα της ΧVΙΙΙ ΜΠ. Το όπλο έβαλε το γαλλικό φυσίγγιο των 8 χλστ.
Ζύγιζε 9,2 κιλά, είχε αποτελεσματικό βεληνεκές 400 μ. και τροφοδοτούνταν από γεμιστήρα των 20 φυσιγγίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το γαλλικό κοινοβούλιο διεξήγαγε ένορκη διοικητή εξέταση σχετικά με την αποδοχή του όπλου αυτού σε υπηρεσία!
Το οπλοπολυβόλο Hotchkiss υποδείγματος 1926, των 6,5 χλστ. ήταν το καλύτερο του Ελληνικού Στρατού.Αγοράστηκαν 6.000 από τα πολύ καλά αυτά οπλοπολυβόλα μεταξύ 1926-28. Ήταν κατασκευασμένα να βάλλουν το ελληνικό φυσίγγιο των 6,5 χλστ. το ίδιο φυσίγγιο που έβαλε και το βασικό τυφέκιο του Ελληνικού Στρατού, το περίφημο Mannlicher-Schönauer.
Το όπλο είχε μήκος 1,2 μ. και βάρος 8,7 κιλά. Τροφοδοτούνταν από μεταλλική ταινία 15 φυσιγγίων. Είχαν μέγιστο βεληνεκές 3.300 μ. μάχης 1.000 μ. και δραστικό 500 μ. Ήταν στιβαρό και αξιόπιστο όπλο. Με αυτό εξοπλίστηκε η πλειονότητα των μάχιμων σχηματισμών. Βάσει του κανονισμού χρήσης του, έβαλε είτε βολή κατά βολή, είτε σε ριπές των 6 -8 φυσιγγίων, σε απόσταση μέχρι 1.400 μ. (κλισιοσκόπιο). Μπορούσε να εκτελέσει και αντιαεροπορική βολή, κατά στόχων που πετούσαν σε ύψος κάτω των 600 μ.
Επίσης χρησιμοποιήθηκαν oπλοπολυβόλα Hotchkiss υποδείγματος 1922, των 7,92 χλστ. Παραγγέλθηκαν 1.500 από τα πολύ καλά αυτά οπλοπολυβόλα, αλλά οι Γάλλοι τελικά παρέδωσαν μόνο 200 και αυτά κατόπιν προσωπικής όχλησης του Γάλλου αρχιστρατήγου Γκαμελέν, από τον Αλ. Παπάγο. Ήταν αξιόπιστα και στιβαρά όπλα, σχεδόν ολόιδια με τα προηγούμενα, με τη διαφορά ότι είχαν διαμέτρημα 7,92 χλστ.
Ο Παπάγος είχε επιχειρήσει, όπως αναφέρθηκε, να απαλλάξει τον Στρατό από τα άχρηστα Chauchat. Πέραν των 1.500 οπλοπολυβόλων Hotchkiss που είχε παραγγείλει στη Γαλλία είχε ζητήσει άλλα 4.450 από τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς. Από αυτά παραδόθηκαν μόνο περίπου 1.000 οπλοπολυβόλα Hotchkiss των 7,7 χλστ. και αυτά μεσούντος του πολέμου.
Ακόμα και τα 1.000 όμως που διατέθηκαν δόθηκαν χωρίς κρίσιμα παρελκόμενα, τα οποία ανέλαβε να κατασκευάσει η Εφορία Υλικού Πολέμου (ΕΥΠ). Έτσι μέχρι το πέρας των επιχειρήσεων μόλις 330 από αυτά είχαν διατεθεί στις μονάδες.
Τη λύση σε κάποιο βαθμό έδωσαν οι Ιταλοί, οι οποίοι άφησαν ως λάφυρα στα χέρια του Ελληνικού Στρατού εκατοντάδες οπλοπολυβόλα Breda. Μερικά ακόμα στάλθηκαν από τους Βρετανούς – κυριευμένα από τους Ιταλούς στη βόρεια Αφρική. Από τα 2.300 που βρέθηκαν τελικά στην κατοχή του Ελληνικού Στρατού η ΕΥΠ μετασκεύασε περίπου τα 2.000 τα οποία και διατέθηκαν στις μονάδες.
Δείτε βίντεο του SitsinShadow:
