Γιατί νικήσαμε τους πανίσχυρους Ιταλούς το 1940; Λιγότεροι, με εξοπλισμό που δεν μπορούσε να συγκριθεί μ΄ αυτόν των Ιταλών και μ΄ όλες τις προβλέψεις εναντίον μας; Γιατί τότε η ψυχολογία του κόσμου ήταν στα ύψη. Κι αυτή η ψυχολογία ξεκινούσε από το κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια και κυρίως κάθε μάνα.
Ο Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος με την ιστορία που μας υπενθυμίζει μεταφέρει το κλίμα εκείνης της εποχής:
“Πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως Κύριον Ἀλέξανδρον Κορυζήν
Ὁ υἱός μου, Εὐάγγελος Ἰ. Ἰωαννίδης, ἀπωλέσθη εἰς τὰς ἐπιχειρήσεις τῆς Κλεισούρας.
Παρήγγειλα εἰς τοὺς τέσσαρας ἤδη ὑπηρετοῦντας υἱούς μου: Χρῆστον, Κώσταν, Γεώργιον καὶ Νίκον Ἰ. Ἰωαννίδην, νὰ ἐκδικηθῶσιν τὸν θάνατον τοῦ ἀδελφοῦ των.
Κρατῶ εἰς ἐφεδρείαν ἄλλους τέσσαρας: Πάνον, Ἀθανάσιον, Γρηγόριον καὶ Μενέλαον Ἰ. Ἰωαννίδη, κλάσεων 1917 καὶ νεωτέρων.
Παρακαλῶ κληθῶσιν ὀνομαστικῶς καὶ οὗτοι, εἰς πάσαν περίπτωσιν ἀνάγκης τῆς Πατρίδος ἢ τυχὸν ἀπωλείας ἑτέρου τέκνου μου πρὸς ἐκδίκησιν ἐχθροῦ.
Γνωρίσατε Βασιλέα μας ὅτι ὕστατον ἐπιφώνημα θέλει εἶναι:
ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΡΙΣ
Ἑλένη Ἰωάννου Ἰωαννίδου
Κυπαρισσία, 2 Φεβρουαρίου 1941″
“Ελένη Ιωαννίδου. Η “Σπαρτιάτισσα” μάνα του έπους του 1940 τηλεφωνεί στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορύζη, αναγγέλλοντας εκ νέου το “ή ταν ή επί τας” των τεσσάρων γιων της, που απέμειναν στο μέτωπο να εκδικηθούν τον θάνατο του αδερφού τους Ευαγγέλου. Εβδομήντα επτά χρόνια από την εποποιία του μεγάλου ΟΧΙ, κλίνω το γόνυ στην Ελένη Ιωάννου Ιωαννίδου και σε όλες τις γυναίκες που δόξασαν τις αξίες και τα ιδανικά της ελληνικής φυλής, θυσιάζοντας στον βωμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας γιους, πατέρες, συζύγους. Υποκλίνομαι στις γυναίκες της Ηπείρου, που κουβάλησαν στην πλάτη τα πολεμοφόδια στα δύσβατα μονοπάτια της Πίνδου. Στις νοσοκόμες του μετώπου, σε αυτές που έπλεξαν φανέλες και γάντια για τους ηρωικούς μαχητές μας. Τιμή και δόξα τους πρέπει. Ζήτω η αιωνία Ελλάς. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940″.
Φραγκούλης Φράγκος
militaire.gr
