Ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των τελευταίων 50 ετών, ένα τραγούδι που έχει προκαλέσει ρίγη συγκίνησης σε εκατομμύρια Ελληνες είναι το «Παραπονεμένα Λόγια» που συνέθεσε ο Γιάννης Μαρκόπουλος, σε στίχους του τεράστιου Μάνου Ελευθερίου.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο οποίος πέθανε στα 84 του χρόνια, έχει συνθέσει ορισμένα από τα πιο εμβληματικά πολιτικά τραγούδια που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μένουν στη συλλογική μνήμη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Ζαβαρακατρανέμια»: Το ακαταλαβίστικο τραγούδι του Μαρκόπουλου με τον μυστικό κώδικα
Τα «Παραπονεμένα Λόγια» ήταν επίσης ένα τραγούδι που ο Γιώργος Νταλάρας είπε με μοναδικό τρόπο. Το «Σεργιάνι στον Κόσμο» ήταν και η πρώτη μεγάλη δισκογραφική συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Τα τραγούδια αυτά αρχικά παρουσιάστηκαν στην «Διαγώνιο» το Νοέμβριο του 1978 έως και τον Ιανουάριο του 1979. Τα τραγούδια είχαν πολύ θερμή ανταπόκριση από το κοινό. Ο δίσκος κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά το τέλος των παραστάσεων. Το εξώφυλλο είναι του Δημήτρη Μυταρά.
Ο Μάνος Ελευθερίου είχε πει για τους στίχους που έγραψε:
«Πρόκειται για ένα πολιτικό τραγούδι, ένα απ` τα πολλά που έγραψα όπως τα `Τραγούδια του Αγώνα` που φτιάξαμε με τον Μίκη Θεοδωράκη το `71. Σε αυτή την ενότητα ήταν και τα `Παραπονεμένα λόγια` αλλά δεν το είχα τελειώσει. Είχα γράψει το πρώτο τετράστιχο και το άφησα στην άκρη. Μετά από χρόνια το έδωσα στον Γιάννη Μαρκόπουλο για να το μελοποιήσει και να το τραγουδήσει ο Νταλάρας. Σε αυτά τα πράγματα να ξέρετε τούτο: ένας στίχος όσο καλός και να είναι, αν δεν βοηθήσει η μαγεία της μουσικής, εάν δεν βοηθήσει η φωνή του τραγουδιστή, η τύχη του αλλάζει. Χωρίς τον Μαρκόπουλο και τον Νταλάρα τι τύχη θα είχε αυτό το τραγούδι;» (Από συνέντευξη του Μάνου Ελευθερίου στον Πιερή Παναγή και στον «Φιλελεύθερο« της Κύπρου).
Και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα μαγικό, πολιτικό τραγούδι που εξέφραζε τους πόνους, τις αγωνίες, τον αγώνα επιβίωσης εκατομμυρίων πολιτών.
Ειδικά στα χρόνια μετά τη Χούντα, το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη, ανάπτυξη, δημοκρατία, έκανε τέτοια τραγούδια να γίνουν σύμβολο ολόκληρου του λαού.
Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό
Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ’ άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας
Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής
Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ’ άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας
