Η υπέρογκη αύξηση των δημοσίων υπαλλήλων τα έτη 1980-2010 υπήρξε μια από τις κύριες αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Στα πλαίσια της πελατειακής λογικής και της αντίληψης περί κράτους – κομματικού φέουδου, δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις γίνονταν κάθε χρόνο. Ακόμα και μετά τη θεσμοθέτηση του ΑΣΕΠ το πολιτικό σύστημα έβρισκε τρόπους να το παρακάμπτει και να διορίζει αφειδώς φίλους και ημετέρους, χωρίς κανένα αξιοκρατικό κριτήριο.
Το 2009 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων άγγιξε το 1 εκατομμύριο, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Τα έτη 2010-14 έγινε μια προσπάθεια να σουλουπωθεί η κατάσταση.
Η απομάκρυνση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων (κυρίως stagiaires από την εποχή Παυλόπουλου), το κύμα συνταξιοδοτήσεων και η αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις μείωσε κατά 30% τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, στις 700 χιλιάδες τα τέλη του 2014.
Αυτή η πτωτική τάση έχει αντιστραφεί την τελευταία 3ετία με την έλευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αριθμός έχει αυξηθεί κατά 29 χιλιάδες υπαλλήλους, παρά τις συνεχιζόμενες συνταξιοδοτήσεις.
Ο παρακάτω πίνακας εμφανίζει με βάση τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου την εξέλιξη του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων ανά κατηγορία από το Δεκέμβρη 2009 μέχρι τον Απρίλη 2018.
Σε σύγκριση με το 2014, ο αριθμός του έκτακτου προσωπικού έχει αυξηθεί κατά 35 χιλιάδες (συμβασιούχοι, μετακλητοί, αιρετοί, μέλη ΔΣ κλπ) και κατά 4,2 χιλιάδες το τακτικό προσωπικό σε ΝΠΙΔ. Με αυτό τον τρόπο παρακάμπτεται τόσο το ΑΣΕΠ όσο και η αναλογία προσλήψεων – αποχωρήσεων…
Ο παρακάτω πίνακας αποκαλύπτει τον αριθμό αποχωρήσεων – προσλήψεων την 3ετία 2015-18. Για το έκτακτο προσωπικό δεν έχουμε στοιχεία αποχωρήσεων και γι αυτό λογίζουμε ως πρόσληψη την καθαρή αύξηση του αριθμού των έκτακτων υπαλλήλων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο πραγματικός αριθμός των προσλήψεων είναι ακόμα μεγαλύτερος από 67,5 χιλιάδες.
Φυσικά οι αθρόες προσλήψεις ημετέρων οδηγούν σε περισσότερες κρατικές δομές, οργανισμούς, επιτροπές κοκ, που αυξάνουν εκτός από τις δαπάνες και τη γραφειοκρατία.
Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι παρά τον ορυμαγδό διορισμών, εξακολουθούν να παρουσιάζονται σημαντικές ελλείψεις σε θέσεις υψίστης αναγκαιότητας, όπως σε γιατρούς και νοσηλευτές.
Αν η κυβέρνηση είχε απλά ακολουθήσει τον κανόνα 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις (1 προς 4 το 2017 και 1 προς 3 το 2018), το σύνολο των προσλήψεων θα ήταν μόλις 8,5 χιλιάδες. Οι επιπλέον λοιπόν 59 χιλιάδες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με περίπου 1 δις ευρώ ετησίως.
Αν λοιπόν δεν είχαν γίνει οι προσλήψεις ημετέρων θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό η φοροκαταιγίδα και οι οριζόντιες περικοπές που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.
Το χειρότερο είναι πως οι κυβερνώντες βγάζουν επιδεικτικά τη γλώσσα τους στους νέους, που πλήττονται από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς στην Ελλάδα και που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, δηλώνοντας ως βασικό αίτιο της φυγής τους την έλλειψη αξιοκρατίας.
Έπειτα από 8 χρόνια κρίσης, οικονομικής συρρίκνωσης και ξένης επιτροπείας το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει στη χώρα μας. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει συνήθειες.
Άρθρο του κ.Δημήτρη Γκιόκα – Οικονομολόγου – Υπεύθυνος Συντονιστικού της Δημοκρατικής Ευθύνης
skai.gr
