Ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 και οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης, αναλύοντας τις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ, επισημαίνει ότι ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε δηλώσει την πρόθεσή του να αυξήσει τις εξαγωγές, να επαναφέρει θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ και να μειώσει το εμπορικό έλλειμμα.
Όπως αναφέρει ο Βαρουφάκης, για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, είναι απαραίτητο να υποτιμηθεί το δολάριο, κάτι που θα οξύνει έτι περαιτέρω τις αντιθέσεις στον τομέα του παγκόσμιου εμπορίου.
Ωστόσο, ο πρώην ΥΠΟΙΚ της Ελλάδας σημειώνει ότι ο Τραμπ , παράλληλα, είχε εκφράσει την επιθυμία του για ένα ισχυρό δολάριο και την απόλυτη κυριαρχία του στις διεθνείς πληρωμές.
Η ανάλυση του Βαρουφάκη επικεντρώνεται στο ερώτημα αν ο Τραμπ θα μπορούσε να επιτύχει και τους δύο αυτούς στόχους ταυτόχρονα...
ο Βαρουφάκης απαριθμεί τρία βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ:
Υπογραμμίζει ότι οι δασμοί που ανακοίνωσε ο Τραμπ πιθανότατα θα οδηγούσαν σε ενίσχυση της αξίας του δολαρίου λόγω της αυξημένης παγκόσμιας αβεβαιότητας.
Ακόμα και αν επιβάλλονταν υψηλοί δασμοί στις εισαγωγές, η ενίσχυση της αξίας του δολαρίου θα εξουδετέρωνε τις πιέσεις μείωσης στις εισαγωγές και στο εμπορικό έλλειμμα.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Οικονομικής Θεωρίας του ΕΚΠΑ, οι μεγάλες φοροαπαλλαγές του Τραμπ για τους πλούσιους θα ενίσχυαν την εισροή ξένων κεφαλαίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό, με τη σειρά του, θα ενίσχυε περαιτέρω το δολάριο και θα διεύρυνε το χάσμα μεταξύ αποταμιεύσεων και επενδύσεων, το οποίο, όπως αναφέρει, αποτελεί τη ρίζα του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ.
Ο γραμματέας του Μέρα25 τονίζει το παράδοξο που ανακύπτει, λόγω της κυριαρχίας του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές: όποτε η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών αντιμετωπίζει δυσκολίες, το δολάριο ενισχύεται.
Κατά την ανάλυσή του, εάν ο Trump ήταν πραγματικά σοβαρός για τη μείωση του εμπορικού ελλείμματος και για την υποτίμηση του δολαρίου, θα έπρεπε να στοχεύσει στην κατάργηση της παγκόσμιας κυριαρχίας του δολαρίου.
Ωστόσο, ο Βαρουφάκης θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος της ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών – ένα ενδεχόμενο που ο Τραμπ δεν θα ήθελε να δει κατά τη θητεία του.
Στη συνέχεια, ο Βαρουφάκης προτείνει ότι ίσως μια στρατηγική παρόμοια με αυτήν που ακολούθησε ο Ρόναλντ Ρήγκαν το 1985, μέσω των Plaza Accords, θα μπορούσε να είχε αποτέλεσμα.
Ο Ρήγκαν είχε επιβάλει τελεσίγραφο στην Ιαπωνία, ζητώντας να ανατιμήσει μαζικά το νόμισμά της, απειλώντας με την επιβολή υψηλών δασμών στις εξαγωγές της.
Όμως, όπως επισημαίνει ο Βαρουφάκης, η Κίνα, η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις ΗΠΑ, δεν είναι Ιαπωνία και δεν θα υποχωρήσει τόσο εύκολα...
Ο Βαρουφάκης αναφέρεται επίσης στην Κίνα, σημειώνοντας ότι το Πεκίνο βρίσκεται αντιμέτωπο με το δικό του δίλημμα καθώς πλησιάζει το 2025:
Να συνεχίσει τη στρατηγική της αναμονής, ελπίζοντας ότι οι εσωτερικές αντιφάσεις των ΗΠΑ θα κορυφωθούν;
Ή να μετατρέψει τους BRICS σε ένα νέο σύστημα παρόμοιο με εκείνο του Bretton Woods, με το γουάν να τοποθετείται ηγεμονικά στονη πυρήνα αυτής της νέας δομής;
Ο Βαρουφάκης υποστηρίζει ότι το Πεκίνο δεν έχει ακόμη λάβει οριστικές αποφάσεις.Ούτε όμως και οι ΗΠΑ.
Ωστόσο αυτές ακριβώς οι στρατηγικές επιλογές των δύο βασικών ανταγωνιστών της διεθνούς οικονομίας θα καθορίσουν τα χαρακτηριστικά που θα λάβει ο... παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος του 2025.
