Εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στο έργο του Καρυτινού νομοδιδάσκαλου Νικόλαου Δημητρακόπουλου, οργανώνει στον τόπο καταγωγής του, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, ο σύλλογος Καρυτινών Αθήνας και Πειραιά «Ο Θ. Κολοκοτρώνης».
Ομιλία Παυλόπουλου στην πλατεία του χωριού
Σύμφωνα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, που τελούν υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, την Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, στις 09:00 θα τελεστεί αρχιερατικό μνημόσυνο στην Παναγία Ευαγγελίστρια της Καρύταινας και στις 17:00 στην πλατεία του χωριού, δίπλα στον ανδριάντα του άξιου τέκνου της (τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν το 1959 από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Κ. Καλλία), θα γίνουν οι ομιλίες, με κεντρική αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, και παρουσίαση του βιβλίου «Πολεμικά απομνημονεύματα 1897» του ιδίου του Ν.Π. Δημητρακόπουλου, που εξέδωσε ο Σύλλογος.
Εκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στις εκδηλώσεις κλήθηκαν και θα παραστούν, ο υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Π. Νίκας, ο δήμαρχος Μεγαλόπολης Αθ. Χριστογιαννόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας Χρ. Λαμπρόπουλος κ.α.
Ποιος ήταν ο Νικόλαος Δημητρόπουλος
Ήταν νομικός και βουλευτής, κοσμοπολίτης και πολυμαθής, από τους πιο επιφανείς άνδρες που γνώρισε ποτέ η χώρα, γεννήθηκε το 1864 στην Καρύταινα της Γορτυνίας, το ορμητήριο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη το 1821.
Θεωρείται ο πλέον σπουδαίος νομοθέτης μετά τον Μάουερ, ο αναμορφωτής της Eλληνικής Δικαιοσύνης και ένας γνήσιος οραματιστής που έγινε αποδεκτός από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Το 1897, κλήθηκε να υπηρετήσει ως έφεδρος δεκανέας στις τάξεις του ελληνικού στρατού, σε εκείνη την «άτυχη εκστρατεία» κατά των Τούρκων, µε αρχιστράτηγο τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο. Μετά την υποχώρηση και την ανακωχή, που στοίχισαν βαρύτατα στην Ελλάδα, έγραψε τα «Πολεµικά Αποµνηµονεύµατα 1897», στα οποία εξιστορεί τις οδυνηρές εμπειρίες του.
Συνεργάτης του Ελευθέριου Βενιζέλου
Ο Νικόλαος Δημητρόπουλος ήταν δεινός ρήτωρ, γεγονός που οδήγησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο να του αναθέσει το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, στο οποίο διέπρεψε επιτυγχάνοντας την αναβάθμιση του δικαστικού σώματος και εξασφαλίζοντας την αποκατάσταση και την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης σε εποχές απόλυτης ανομίας.
Τα βασικά μέτρα που πήρε ξεκινούσαν από την αναβάθμιση των αποδοχών των δικαστών και την αναγνώριση του έργου τους έως την κάθαρση του Σώματος από τα «ανάξια στοιχεία» όπως ο ίδιος τα αποκαλούσε, και την ουσιαστική και αδέκαστη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Προετοίμασε δε το μεγάλο σχέδιο των αναθεωρητικών διατάξεων του Συντάγματος, που υλοποιήθηκαν το 1911 θέτοντας τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτος. Εκτός από την εξομάλυνση του βίου της υπαίθρου, όπου επικρατούσαν ληστείες, ανομία κ.λπ. - είναι αυτός που απαγόρευσε τη ζωοκλοπή -, προασπίστηκε την ελευθερία του Τύπου αλλά και των αδυνάτων.
Ο πολιτικός που αρνήθηκε υπουργικό αξίωμα
Το 1909 αρνήθηκε υπουργικό αξίωμα, επειδή ο ίδιος δεν είχε εκλεγεί από τον λαό και δεν το επέτρεπε στον εαυτό του ενώ έναν χρόνο αργότερα, έχοντας δημιουργήσει δικό του κόμμα κατάφερε να κερδίσει 21 έδρες και να εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας, συμπράττοντας στη συνέχεια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Το 1912 αποχώρησε από το Κόμμα των Φιλελευθέρων ύστερα από διαφωνία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ίδρυσε το Προοδευτικό Κόμμα καταφέρνοντας μάλιστα στις επόμενες εκλογές, το 1915, να κατακτήσει επτά έδρες, ενώ το 1920, αν και δεν κατάφερε να κατέβει ως υποψήφιος ο ίδιος για λόγους υγείας, είδε το κόμμα του να αποσπά 14 έδρες.
Πέθανε στη Βιέννη έναν χρόνο αργότερα, σε ηλικία μόλις 57 ετών, αναγκάζοντας εκ των υστέρων ακόμα και τον αιώνιο εχθρό του, τον βασιλέα Γεώργιο Α', να παραδεχτεί: «ποτέ δεν συνεργάσθην με τόσο μεγάλο υπουργό».
