Μήνυμα προς την Τουρκία, ότι προσβλέπουμε σε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας μαζί της, αλλά και εκείνη οφείλει πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, επομένως και του Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία ούτε αναθεωρείται ούτε επικαιροποιείται και καθορίζει επακριβώς και δίχως ίχνος γκρίζων ζωνών τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στη διάρκεια της ομιλίας του κατά την παρουσίαση της έκδοσης «Ελευθέριος Βενιζέλος, Ο Άνθρωπος, ο Ηγέτης», στο Πολεμικό Μουσείο.
Παράλληλα, ο Πρόεδρος, τόνισε ότι «εμείς, οι Έλληνες, με βάση την ιστορική μας κληρονομιά, σεβόμαστε τους φίλους μας αλλά δεν φοβόμαστε τους εχθρούς μας. Γι΄ αυτό και η "φύτρα" των Ελλήνων ανθεί και καρπίζει ανά τους αιώνες, εκπληρώνοντας στο ακέραιο την αποστολή της έναντι του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας».
Αναφερόμενος στην εν λόγω βιογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου, την χαρακτήρισε «έργο ζωής» του γενικού διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», Νικολάου Παπαδάκη, και σημείωσε ότι πρόκειται για την βιογραφία ενός εθνικού ηγέτη που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας μεταξύ 1910-1936, όταν και διετέλεσε επτά φορές πρωθυπουργός.
Έκανε, επίσης, λόγο για μια διαδρομή, με άκρως θετικό το ισοζύγιο προσφοράς υπέρ των πράξεών του, που υπηρέτησαν υποδειγματικώς το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στη νεότερη Ιστορία μας.
Όπως σημείωσε, ο κ. Παυλόπουλος, «το ηγετικό πρότυπο του Ελευθερίου Βενιζέλου διαμόρφωσαν οι μεγάλες αποφάσεις του, και μάλιστα από την μια πλευρά εκείνες που ο λαός μας -"τύχη αγαθή"- ενστερνίσθηκε και ακολούθησε και, από την άλλη πλευρά, εκείνες που, ατυχώς, ο λαός μας υποτίμησε ή και αγνόησε».
Παρατήρησε, ακόμα, ότι τα συστατικά στοιχεία του ηγετικού προτύπου το οποίο ενσάρκωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, έχουν έντονα τα στοιχεία του θεσμικού και πολιτικού κλασικισμού, και μάλιστα πέρα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας: «Είναι ακριβώς αυτός ο κλασικισμός του ηγέτη Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος αποδεικνύει πόσο επίκαιρο και, συνακόλουθα, πόσο σημαντικό είναι το ηγετικό του πρότυπο για όλους εκείνους οι οποίοι, καθένας υπό την ιδιότητα που του αναλογεί, έχουμε επωμισθεί την τεράστια ευθύνη διαχείρισης της τύχης του τόπου μας και του λαού μας. Ιδίως υπό τις σημερινές, άκρως κρίσιμες, συνθήκες, που προσδιορίζουν τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να κινηθούμε, τόσο για την οριστική έξοδο της χώρας μας από την πολύχρονη δεινή κοινωνική και οικονομική κρίση, όσο και προκειμένου η Ελλάδα να διεκδικήσει τον ρόλο που ιστορικώς της αναλογεί αφενός στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της ευρωζώνης, αφετέρου δε στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας και σκηνής, εν γένει».
Αναφερόμενος δε στα συστατικά στοιχεία, που πρέπει να διακρίνουν τον Ηγέτη, «που έχει ανάγκη κατ΄ εξοχήν σήμερα η χώρα μας για την υπεράσπιση του μέλλοντος του λαού και του έθνους μας, κατ΄ ακολουθία δε για την υπεράσπιση της πατρίδας μας» τόνισε τα εξής:
«Το πρώτο -και κύριο- συστατικό στοιχείο του Ηγέτη, που έχει ανάγκη ο τόπος μας και ο λαός μας, όπως μας το κληροδότησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι το όραμα. Όραμα το οποίο: Είναι το ακριβώς αντίθετο της ουτοπίας και της χίμαιρας. Δοθέντος ότι το όραμα αυτό πρέπει να χτίζεται, πάνω στο στέρεο έδαφος του ρεαλισμού και της επέκεινα πλήρους επίγνωσης των περιστάσεων- "με λογισμό και μ΄ όνειρο", για να θυμηθούμε τον στίχο του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού στους "Ελεύθερους Πολιορκημένους". Άρα, μας δίνει την δύναμη αλλά και την έμπνευση όχι μόνο να υπερβούμε την παρούσα δεινή κοινωνική και οικονομική κρίση. Αλλά και να διαδραματίσουμε, δίχως αλαζονεία αλλά και δίχως σύνδρομα μειονεκτικότητας, τον ρόλο που μας αναλογεί:
Από την μια πλευρά στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, προς την κατεύθυνση της πλήρους ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό όρους Ομοσπονδίας και αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Ενοποίησης η οποία θα επιτρέψει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση να φέρει σε πέρας την αποστολή της όχι μόνον έναντι των λαών της αλλά και έναντι της Ανθρωπότητας, ιδίως δια της υπεράσπισης των θεμελιωδών αρχών και αξιών της Ειρήνης, της Αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, πρωτίστως δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Και, από την άλλη πλευρά, στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας, επομένως του διεθνούς γίγνεσθαι. Διότι, όπως μας διδάσκει το παράδειγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, σ΄ αυτό το διεθνές πεδίο μπορούμε, πρωταγωνιστώντας στο μέτρο που μας αναλογεί, να υπερασπισθούμε και τον παγκόσμιο ρόλο της Ελλάδας κατά την ιστορική της και πολιτισμική της κληρονομιά, αλλά και τα κάθε είδους εθνικά μας θέματα, έχοντας ως φυσικούς συμμάχους όλους εκείνους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μας το ίδιο όραμα για την πορεία της ανθρωπότητας κατά τον προορισμό του ανθρώπου αλλά και κατά την "σισσύφεια" προσπάθειά του να καταστεί, τελικώς, εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού του.
Υπ΄ αυτό το πνεύμα διαμηνύουμε προς την φίλη και γείτονα Τουρκία τούτο: Προσβλέπουμε ειλικρινώς σε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας μαζί της και στηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της. Όμως και εκείνη οφείλει πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, επομένως και του Δικαίου της Θάλασσας καθώς και της Συνθήκης της Λωζάννης. Η οποία καθορίζει επακριβώς και δίχως ίχνος γκρίζων ζωνών τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνθήκη της Λωζάνης ούτε αναθεωρείται ούτε επικαιροποιείται .
Εμείς, οι Έλληνες, με βάση την ιστορική μας κληρονομιά, σεβόμαστε τους φίλους μας αλλά δεν φοβόμαστε τους εχθρούς μας. Γι’ αυτό και η "φύτρα" των Ελλήνων ανθεί και καρπίζει ανά τους αιώνες, εκπληρώνοντας στο ακέραιο την αποστολή της έναντι του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας».
Το δεύτερο συστατικό στοιχείο του Ηγέτη που εμπνέει, διαχρονικώς, το ηγετικό πρότυπο του Ελευθερίου Βενιζέλου συνίσταται, σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο, στο γεγονός ότι «ο πραγματικός ηγέτης αποστρέφεται τον λαϊκισμό, υφ΄ οιανδήποτε εκδοχή του και συνακόλουθα, δεν "χτίζει" το ηγετικό του πρότυπο με τα ευτελή υλικά της κολακείας του κοινωνικού συνόλου αλλά διδάσκει, με το παράδειγμά του και στα όρια της πολιτικής αυτοθυσίας, ότι ο πολιτικός ταγός καταξιώνεται ιστορικώς όταν επιδιώκει να είναι χρήσιμος για το δημόσιο συμφέρον, και όχι αρεστός κατά περίπτωση και κατά την συγκυρία».
Το τρίτο συστατικό στοιχείο του Ηγέτη, πάντοτε κατά το ηγετικό πρότυπο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στηρίζεται στο «περίσσευμα ψυχής» που οφείλει να διαθέτει, ώστε να μην παρασύρεται σε πράξεις αντεκδίκησης έναντι των αντιπάλων του, όποιο και αν είναι το μέγεθος της αδικίας που αυτοί του επιφυλάσσουν.
«Ο πραγματικός ηγέτης δεν είναι μνησίκακος και, συνακόλουθα, δεν επιτρέπει στο πολιτικό πάθος των αντιπάλων του να τον αποπροσανατολίζει ως προς την εκπλήρωση της αποστολής που ανέλαβε έναντι του λαού του, με βάση το δημοκρατικώς νομιμοποιημένο όραμά του. Ο πραγματικός ηγέτης είναι ένας διαχρονικός Κιγκινάτος, έτοιμος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων υπό όρους δημόσιου συμφέροντος», επισήμανε ο κ. Παυλόπουλος και υπενθύμισε:
«Αυτό το πρότυπο Ηγέτη ενσάρκωσε, με τον πιο ευγενικό πολιτικώς τρόπο, ο Ελευθέριος Βενιζέλος π.χ. στην Λωζάννη, το 1923. Όταν, δίχως κανέναν προκαθορισμένο θεσμικώς και πολιτικώς ρόλο, έθεσε τον εαυτό του στην διάθεση του λαού μας και του έθνους μας, προκειμένου να περισωθεί, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την αντίστοιχη Γενοκτονία, ό,τι μπορούσε ν΄ απομείνει από την Συνθήκη των Σεβρών, του 1920. Ως λαός και ως έθνος οφείλουμε να θυμόμαστε ότι τότε, χάρη στον Ελευθέριο Βενιζέλο, συνήφθη η Συνθήκη της Λωζάννης τουλάχιστον κατά το μέτρο που αφορά την Ελλάδα. Συνθήκη η οποία, σήμερα και στο διηνεκές, εγγυάται τα σύνορα της Ελλάδας αλλά και της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Για τη δίτομη έκδοση «Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Άνθρωπος, ο Ηγέτης. Βιογραφία» του Νικόλαου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το Ίδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και τις εκδόσεις της Εστίας, εκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μίλησαν, επίσης, οι Κώστας Κωστής, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ηλίας Νικολακόπουλος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Ευάνθη Χατζηβασιλείου, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Ελένη Γαρδίκα-Κατσιαδάκη, ομότιμη ερευνήτρια Ακαδημίας Αθηνών, επιστημονική σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος».
Η έκδοση αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη βιογραφία του μεγάλου πολιτικού που παρακολουθεί συστηματικά την πολυτάραχη διαδρομή του από τη γέννησή του στην Κρήτη (1864) μέχρι τον θάνατό του στο Παρίσι (1936) και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της.
Στις 1.160 σελίδες του έργου, που περιλαμβάνει πλούσιο εικονογραφικό υλικό από το αρχείο του Ιδρύματος, τα μεγάλα γεγονότα της ελληνικής σκηνής διαπλέκονται με τα διεθνή, τις προσωπικές στιγμές του ηγέτη, τις ιδεολογικές του ανησυχίες, τα πνευματικά του ενδιαφέροντα.
