Νέα επίθεση εξαπέλυσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης μέσω άρθρου του στην Εφημερίδα των Συντακτών με τον τίτλο «Τρεις ιστορίες (ακόμα) μιας χαμένης χρονιάς».
Μεταξύ άλλων ο κ. Βαρουφάκης γράφει: «Η κίνηση του πρωθυπουργού να δοθεί εφάπαξ ποσό στους συνταξιούχους και να ανασταλεί η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά ήταν μια τελευταία προσπάθεια να αναβιώσει η υπόσχεση του «παράλληλου» προγράμματος – της ιδέας ότι η κυβερνώσα Αριστερά υποχωρεί μεν (αποδεχόμενη το Μνημόνιο) αλλά αντεπιτίθεται δρομολογώντας παροχές στους αδύναμους χωρίς την υπογραφή του κ. Βίζερ (του βασικού τοποτηρητή του Μνημονίου και προέδρου του EuroWorkingGroup).
Το μόνο όμως που πέτυχε, όπως αποδεικνύει η επιστολή Τσακαλώτου, ήταν να μπει η ταφόπλακα του «παράλληλου» προγράμματος«.
Απόσπασμα από το άρθρο του κ. Βαρουφάκη:
Το 2016 ήταν το έκτο κατά σειρά έτος της εθνικής μας κάθειρξης στο μπουντρούμι του Μνημονιακού Παραλογισμού. Μετά τη σύντομη Ελληνική Ανοιξη, που πνίγηκε το βράδυ του δημοψηφίσματος, η μόνη υπόσχεση που μπόρεσε να ψελλίσει η κυβέρνηση ήταν το «παράλληλο» οικονομικό πρόγραμμα για τους αδύναμους και εγγυήσεις ότι στα υπόλοιπα, καθαρά κοινωνικά, ζητήματα η κυβερνώσα Αριστερά θα αποδειχθεί μοναδικά ευαίσθητη. Το 2016 ενταφίασε και αυτές τις υποσχέσεις.
Η κίνηση του πρωθυπουργού να δοθεί εφάπαξ ποσό στους συνταξιούχους και να ανασταλεί η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά ήταν μια τελευταία προσπάθεια να αναβιώσει η υπόσχεση του «παράλληλου» προγράμματος – της ιδέας ότι η κυβερνώσα Αριστερά υποχωρεί μεν (αποδεχόμενη το Μνημόνιο) αλλά αντεπιτίθεται δρομολογώντας παροχές στους αδύναμους χωρίς την υπογραφή του κ. Βίζερ (του βασικού τοποτηρητή του Μνημονίου και προέδρου του EuroWorkingGroup).
Το μόνο όμως που πέτυχε, όπως αποδεικνύει η επιστολή Τσακαλώτου, ήταν να μπει η ταφόπλακα του «παράλληλου» προγράμματος με τη ρητή δήλωση του Υπ.Οικ. ότι: «…παραδέχομαι πως μέτρα με δημοσιονομικό αντίκτυπο πρέπει να συζητώνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς στο πλαίσιο των Μνημονιακών μας δεσμεύσεων». Θα ρωτήσει κάποιος; Δεν άξιζαν αυτές οι έστω μικρές παροχές (ακόμα κι αν δεν επαναληφθούν); Για να απαντήσουμε πρέπει να δούμε τι θα στοιχίσουν μεσοπρόθεσμα, έστω και έμμεσα, στους ίδιους ανθρώπους που το έλαβαν.
Κόστισαν την αποδοχή, άλλη μια φορά, του απαράδεκτου στόχου 3,5% πρωτογενούς για το 2018 και για αρκετά χρόνια μετά (σύμφωνα με το ανακοινωθέν του τελευταίου Eurogroup). Η κυβέρνηση, εν ολίγοις, έδωσε ένα επίδομα ανακούφισης της φτώχειας υπό τον όρο: (Α) ότι δεν θα το ξανακάνει και (Β) ότι αποδέχεται τη μονιμοποίηση του μηχανισμού που παράγει και ενισχύει αυτή τη φτώχεια! Οσο για το χρέος και τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσής του, αξίζει να δούμε πόσο θα ελαφρυνθεί στο άμεσο μέλλον ακόμα κι αν ισχύσουν:
Τον Μάρτιο θα πρέπει να δώσουμε 620 εκατ. ευρώ στην ΕΚΤ. Τον Απρίλιο, πάλι στην ΕΚΤ, θα αποπληρώσουμε 1.460 εκατ. ευρώ. Τον Ιούλιο, που προβλέπεται πάλι καυτός, θα κληθούμε να πληρώσουμε 4.030 εκατ. ευρώ στην ΕΚΤ, 300 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ και άλλα 2.430 εκατ. ευρώ σε ιδιώτες
Συνολικά, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να βρει 10,5 δισ. ευρώ μέχρι το καλοκαίρι για αποπληρωμές χρέους. Πρόκειται για ναρκοπέδιο. Είναι αδύνατον να πειστεί κανείς ότι το εφάπαξ επίδομα στους συνταξιούχους, που η κυβέρνηση υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα είναι το τελευταίο, άξιζε την πλήρη υποταγή μας σε αυτό το «πρόγραμμα» που δεν έπρεπε να έχει υπογραφεί ποτέ.
