Το δολάριο είναι σίγουρα το κυρίαρχο νόμισμα στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον, παρά τις ισχυρές περιφερειακές κινήσεις απαγκίστρωσης όπως π.χ. με την δημιουργία του ευρώ ή με τις δηλώσεις προθέσεων νομισματικής απεξάρτησης των
BRICS+.
Η ισχυροποίηση του δολαρίου έναντι όλων των άλλων νομισμάτων μετά την αύξηση των επιτοκίων και την διατήρησή τους στα επίπεδα αυτά, έχει ήδη αρχίσει να προκαλεί ισχυρές εντάσεις στις άλλες οικονομίες. Οι πιέσεις είναι ήδη ιδιαίτερα ισχυρές στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, καθώς η πρωτοφανής επέκταση του χρέους γίνεται σήμερα ασφυκτική αφού αυτό πρέπει να αποπληρωθεί με πολλαπλάσια επιτόκια.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό, το ισχυρό (ακριβό) δολάριο πολλαπλασιάζει τις πιέσεις στις οικονομίες οι οποίες κατά βάση πρέπει να προμηθεύονται τις βασικές πρώτες ύλες, μέταλλα, καύσιμα σε αυξημένες τιμές που τιμολογούνται σε δολάρια. Αυτή είναι και η βασική «πηγή» εισαγωγής ενός νέου κύματος πληθωρισμού ανάλογης βάσης αλλά διαφορετικής έκτασης και σύνθεσης από εκείνον της δεκαετίας του 70′. Η αντιμετώπισή του σε εθνικό επίπεδο με νομισματικά μέσα είναι αδύνατη καθώς όλες οι οικονομίες βρίσκονται ήδη με υψηλά επιτόκια και αδυνατούν να στηρίξουν τα εθνικά ή τα ισχυρά περιφερειακά νομίσματα όπως π.χ. το ευρώ με νέες αυξήσεις επιτοκίων.
Το αντίθετο μάλιστα, παντού όπως και στην Ευρωζώνη, οι προσδοκίες μειώσεων στα επιτόκια πολλαπλασιάζουν την απόκλιση της
συναλλαγματικής τους ισοτιμίας από το δολάριο, δημιουργώντας έτσι μία σταθερή τάση πληθωριστικής πίεσης. Τα σχέδια π.χ. της Ευρωζώνης για ένα νέο κύκλο δημοσιονομικής πειθαρχίας προκειμένου να εκτονώσουν μέσω παρεμβάσεων στην ζήτηση τις πιέσεις από την εισαγόμενη πληθωριστική πίεση του δολαρίου, οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη καταστολή των εγχώριων οικονομιών, διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον που πρόσφατα ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας χαρακτήρισε ως «στασιμοπληθωριστικό»…
Η τροφοδοτούμενη από τα ιστορικού μεγέθους δημόσια ελλείματα και χρέη, ανάπτυξη της αμερικάνικης οικονομίας, καθιστά την απόκλισή της από τον υπόλοιπο κόσμο, ανεπτυγμένο και αναπτυσσόμενο, εκρηκτική.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν εν όψη και των εκλογών φαίνεται έτοιμη να συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση ανεξαρτήτως συνεπειών, μιας και το διεθνές νομισματικό σύστημα που στηρίζεται στο δολάριο της εξασφαλίζει με τα υψηλά επιτόκια ένα ισχυρότατο έλεγχο στις ροές κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ.
Για πόσο ακόμα; Για όσο η φούσκα των δολαριακών τιμών δεν συναντάει το όριο της, προκαλώντας ένα νέο πολύ ισχυρότερο 2008. Η εκρηκτική αυτή αντίφαση θα μπορούσε να πει κανείς ότι εκφράζεται σ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα στο δολάριο. Είναι ένα εθνικό – διεθνές αποθεματικό νόμισμα το οποίο ενώ έχει χάσει το 99% της αγοραστικής του αξίας (!) σε σύγκριση με τον χρυσό, από το 1972 μέχρι σήμερα, είναι ταυτόχρονα το ισχυρότερο εν ισχύ νόμισμα αναφοράς στον πλανήτη…
Προς το παρόν, αυτή η «φούσκα» από την μία τροφοδοτεί τις παράγωγες «φούσκες» των χρηματιστηριακών αγορών και από την άλλη έχει αρχίσει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα δεύτερο πληθωριστικό κύμα, διαφορετικής έντασης και ποιότητας από εκείνο που ξέσπασε το δεύτερο εξάμηνο του 2021.
