Σε μια δημοσίευση των Financial Times, "Οι επενδυτές στην Κίνα του Σι αντιμετωπίζουν μια αγενή αφύπνιση" (30 Αυγούστου 2021), ο Τζορτζ Σόρος γράφει ότι “η καταστολή του Σι στην ιδιωτική επιχείρηση δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει την οικονομία της αγοράς. … Ο Σι Τζινπίνγκ, ο ηγέτης της Κίνας, συγκρούστηκε με την οικονομική πραγματικότητα. Η καταστολή του προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις αποτέλεσε σημαντική επιβάρυνση για την οικονομία”.
Μεταφρασμένη από την οργουελική ορολογία η «καταστολή της ιδιωτικής επιχείρησης» σημαίνει περικοπή σε αυτό που οι κλασικοί οικονομολόγοι αποκαλούσαν rent-seeking(η προσπάθεια να αυξηθεί το μερίδιο του υπάρχοντος πλούτου χωρίς να δημιουργηθεί νέος πλούτος) και unearned income (Το μη δεδουλευμένο εισόδημα είναι ένας όρος για εισόδημα που αποκτήθηκε μέσω ιδιοκτησίας γης και άλλου μονοπωλίου)
Όσον αφορά την υποτιθέμενη «παρακώλυση της οικονομίας», ο κ. Σόρος εννοεί ότι η πόλωση της οικονομίας συγκεντρώνει τον πλούτο και το εισόδημα στα χέρια του πλουσιότερου 1%.
Ο Σόρος εκθέτει το σχέδιό του για το πώς τα αντίποινα των ΗΠΑ μπορούν να τιμωρήσουν την Κίνα παρακρατώντας την αμερικανική χρηματοδότηση των εταιρειών της (σ.σ.λες και η Κίνα δεν μπορεί να δημιουργήσει τη δική της πίστωση) έως ότου η Κίνα συνθηκολογήσει και επιβάλει το είδος της απορρύθμισης και της φορολόγησης που έκανε η Ρωσία μετά το 1991. Προειδοποιεί ότι η Κίνα θα υποστεί οικονομική δυσπραγία σώζοντας την οικονομία της σε σοσιαλιστικές γραμμές και αντιστέκεται στις ιδιωτικοποιήσεις τύπου ΗΠΑ και τον σχετικό αποπληθωρισμό του χρέους της.
Ο κ. Σόρος αναγνωρίζει ότι ο «πιο ευάλωτος τομέας της Κίνας είναι τα ακίνητα, ιδίως η στέγαση. Η Κίνα γνώρισε μια εκτεταμένη άνθηση ιδιοκτησίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αλλά αυτό τώρα τελειώνει. Η Evergrande, η μεγαλύτερη εταιρεία ακινήτων, είναι υπερχρεωμένη και κινδυνεύει να φυγοδικήσει. Αυτό μπορεί να προκαλέσει συντριβή ». Με αυτό, εννοεί μείωση των τιμών των κατοικιών. Αυτό ακριβώς χρειάζεται για να αποτραπεί η γη να γίνει κερδοσκοπικό όχημα.
Προειδοποιώντας για τις οικονομικές συνέπειες της πτώσης του ποσοστού γεννήσεων στην Κίνα, ο Soros γράφει: «Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι οικογένειες της μεσαίας τάξης δεν είναι πρόθυμες να αποκτήσουν περισσότερα από ένα παιδιά είναι ότι θέλουν να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους θα έχουν ένα λαμπρό μέλλον». Αυτό φυσικά ισχύει για κάθε προηγμένο έθνος σήμερα. Είναι το πιο ακραίο στις νεοφιλελευθερωμένες χώρες, π.χ. στη Βαλτική και στην Ουκρανία - χώρες που διακρίνεται το παιχνίδι του Σόρος.
Ο Σόρος παίζει το παιχνίδι του δηλώνοντας ότι "ο Σι δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι αγορές". Αυτό που εννοεί είναι ότι ο Πρόεδρος Σι απορρίπτει τη ληστρική αναζήτηση ενοικίου, εκμεταλλευτική δωρεάν για όλους και διαμορφώνει αγορές για να εξυπηρετήσει τη συνολική ευημερία για το 99 % της Κίνας. «Κατά συνέπεια, το ξεπούλημα επετράπη να πάει πολύ μακριά», συνεχίζει ο Σόρος. Αυτό που εννοεί είναι, πολύ μακριά για να διατηρήσει την κυριαρχία του. Η Κίνα επιδιώκει να αντιστρέψει την οικονομική πόλωση και όχι να την εντείνει.
Ο Σόρος ισχυρίζεται ότι οι σοσιαλιστικές πολιτικές της Κίνας πλήττουν τους στόχους της στον κόσμο. Αλλά αυτό για το οποίο πραγματικά διαμαρτύρεται είναι ότι βλάπτει τους νεοφιλελεύθερους στόχους της Αμερικής για το πώς ήλπιζε να βγάλει χρήματα για τον εαυτό της εκτός Κίνας. Αυτό οδηγεί τον Σόρος να υπενθυμίσει στους διευθυντές των δυτικών συνταξιοδοτικών ταμείων «να διαθέσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία με τρόπο που να ευθυγραμμίζεται στενά με τα κριτήρια αναφοράς με βάση τα οποία μετράται η απόδοσή τους». Αλλά η τραγωδία της χρηματοοικονομίας των συντάξεων είναι ότι οι διαχειριστές κεφαλαίων βαθμολογούνται για να βγάλουν χρήματα οικονομικά - με τρόπους που βλάπτουν τη βιομηχανική οικονομία προωθώντας τη χρηματοοικονομική μηχανική αντί της βιομηχανικής μηχανικής.
«Σχεδόν όλοι ισχυρίζονται ότι συνυπολογίζουν τα πρότυπα περιβαλλοντικής, κοινωνικής και εταιρικής διακυβέρνησης (ESG) στις επενδυτικές τους αποφάσεις», γράφει ο Soros. Τουλάχιστον, αυτό διαφημίζουν οι σύμβουλοι δημοσίων σχέσεών τους. Η Exxon ισχυρίζεται ότι καθαρίζει το περιβάλλον επεκτείνοντας τις υπεράκτιες γεωτρήσεις πετρελαίου στη Γουιάνα, κλπ.
Ο Σόρος έχει μια ριζοσπαστική λύση, την οποία προτείνει και «θα πρέπει προφανώς να ισχύει για τα κριτήρια αναφοράς επιδόσεων που επιλέγονται από τις συντάξεις και άλλα χαρτοφυλάκια συνταξιοδότησης:… Το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα πρέπει να ψηφίσει ένα δικομματικό νομοσχέδιο που θα απαιτεί ρητά από τους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων να επενδύουν μόνο σε εταιρείες όπου οι πραγματικές δομές διακυβέρνησης είναι και οι δύο διαφανείς. και ευθυγραμμισμένες με τους εμπλεκόμενους φορείς ».
Ένα τέτοιο νομοσχέδιο θα εμπόδιζε τους Αμερικανούς να επενδύουν σε πολλές αμερικανικές εταιρείες των οποίων η συμπεριφορά δεν είναι καθόλου ευθυγραμμισμένη με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ποια αναλογία: 50%; 75; Περισσότερο;
«Αν το Κογκρέσο θεσπίσει αυτά τα μέτρα», καταλήγει ο Soros, «θα έδινε στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς τα εργαλεία που χρειάζεται για να προστατεύσει τους Αμερικανούς επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αγνοούν την κατοχή κινεζικών μετοχών και κινεζικών εταιρειών. Αυτό θα εξυπηρετούσε επίσης τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ευρύτερης περιοχής ». Ο κ. Σόρος λοιπόν θέλει να εμποδίσει τις ΗΠΑ να επενδύσουν στην Κίνα. Φαίνεται ότι δεν βλέπει ότι αυτός είναι και ο στόχος του Προέδρου Σι: η Κίνα δεν χρειάζεται δολάρια ΗΠΑ και στην πραγματικότητα απο-δολαριοποιεί.
Ο Τζορτζ Σόρος είναι προφανώς αναστατωμένος που ο Πρόεδρος Σι δεν είναι ο Μπόρις Γέλτσιν και ότι η Κίνα δεν ακολουθεί την εξάρτηση από την κλεπτοκρατία που στρέβλωσε την οικονομία της Ρωσίας. Ο Σόρος πίστευε ότι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου θα του επέτρεπε να αγοράσει τα πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία που προσφέρουν ενοίκια, όπως είχε στόχο να κάνει στη Βαλτική και την Ουκρανία. Η Κίνα είπε «Όχι», οπότε δεν θεωρείται «οικονομία της αγοράς», τύπου Σόρος.
