Σε μια ανοιχτή επιστολή προς την Επιτροπή της ΕΕ με τον τίτλο “Κοινή επιστολή: Αναδιαμόρφωση του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού πλαισίου”, τον περασμένο Φεβρουάριο, ένας συνασπισμός αριστερών και πράσινων πολιτικών, think tanks και συνδικαλιστικών οργανώσεων με επικεφαλής τον George Soros έκαναν έκκληση για έναν μόνιμο κοινό προϋπολογισμό της ΕΕ με δυνατότητα δανεισμού για τη στήριξη επενδύσεων που προωθούν την Πράσινη Συμφωνία και άλλα φαραωνικά έργα.
Εκτός από τον μόνιμο προϋπολογισμό της ΕΕ, η επιστολή ζητεί την παράκαμψη και την καθιέρωση πιο ευέλικτων δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ και την υποστήριξη της δημοσιονομικής πολιτικής με περαιτέρω μέτρα νομισματικής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Ο μόνιμος προϋπολογισμός της ΕΕ και η δυνατότητα της ΕΕ για την έκδοση χρέους ήταν ανέκαθεν το όνειρο των σοσιαλιστών πολιτικών που θέλουν ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος. Αυτή η πρόταση θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς έναν τέτοιο στόχο, καθώς το αναδυόμενο ευρωπαϊκό κεντρικό κράτος θα μπορούσε να αναλάβει περισσότερες εξουσίες και να αναπτυχθεί περαιτέρω.
Ξανά και ξανά οι σοσιαλιστές προσπάθησαν να επωφεληθούν από τις κρίσεις για να πλησιάσουν τον στόχο ενός ευρωπαϊκού κεντρικού κράτους δημιουργώντας νέα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και αυξάνοντας τη δύναμη των ήδη υπαρχόντων. Τώρα η κρίση του covid-19 είναι η τέλεια δικαιολογία για να κάνουν άλλη προσπάθεια και να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα.
Οι υπογράφοντες πιστεύουν ότι μόνο το κράτος μπορεί να οδηγήσει την οικονομία έξω από την κρίση της πανδημίας και ότι πρέπει να διαχειριστεί την κλιματική αλλαγή με κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Κατά το όραμά τους, όχι μόνο πρέπει να συνεισφέρει ο προϋπολογισμός της ΕΕ προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά πρέπει να καταργηθούν οι δημοσιονομικοί κανόνες κατά την επιδίωξή του, ιδίως το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Αυτά εισήχθησαν για να περιορίσουν τα ελλείμματα και τα χρέη των κρατών του ευρώ κυρίως λόγω της γερμανικής πίεσης. Αυτοί οι δημοσιονομικοί κανόνες αποτελούν αγκάθι στα πλευρά των υπογραφόντων και των κυβερνήσεων. Στην κρίση του κορονοϊού, οι σοσιαλιστές θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη δημοσιονομική πολιτική για τη μακροοικονομική διαχείριση.
Φυσικά, αυτό απαιτεί τη βοήθεια της νομισματικής πολιτικής, διότι τα ελλείμματα και τα χρέη πρέπει να αποφέρουν έσοδα, φυσικά, με νέο τύπωμα χρημάτων από την ΕΚΤ. Για τους υπογράφοντες με την κεϋνσιανή σκέψη, είναι προφανές ότι είναι το κράτος που πρέπει να ανοικοδομήσει την οικονομία μετά την κρίση της πανδημίας και να βγάλει εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια. Με αυτόν τον τρόπο, οι αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες δεν πρέπει να εμποδίζουν το κράτος.
Ο οικονομικός αναλφαβητισμός που προκύπτει από τέτοιες απαιτήσεις είναι τρομακτικός, απαντούν οικονμικοί αναλυτές. Τελικά, η πρόταση βασίζεται στην εκτύπωση εκ μέρους της ΕΚΤ όσο το δυνατόν περισσότερων χρημάτων, για να δαπανηθούν με σύνεση από την ΕΕ και τα κράτη μέλη. Η εκτύπωση χρημάτων, ωστόσο, δεν κάνει μια κοινωνία πλουσιότερη: αυτό είναι μια κοινή παρανόηση. Η εκτύπωση νέων χρημάτων δεν δημιουργεί νέο πλούτο, διότι δεν αυξάνει την παραγωγική ικανότητα της οικονομίας. Με τον ίδιο τρόπο όπως η προσθήκη μηδενικού σε όλα τα υπάρχοντα τραπεζογραμμάτια και τραπεζικούς λογαριασμούς δεν προσθέτει ούτε ένα ποσό στον πλούτο της κοινωνίας. Ωστόσο, και σε αντίθεση με την απλή προσθήκη μηδενικών στους υπάρχοντες τίτλους χρήματος, η εκτύπωση χρήματος της κεντρικής τράπεζας αναδιανέμει τον πλούτο υπέρ του κράτους και των κομμάτων που συνδέονται με αυτό και εις βάρος της κοινωνίας των πολιτών. Μια άλλη διαφορά από την αύξηση της προσφοράς χρήματος με την προσθήκη μηδενικών είναι η αναποτελεσματικότητα και η σπατάλη πόρων που κατέστη δυνατή χάρη στη δημιουργία εσόδων από τα ελλείμματα και τις υψηλότερες κυβερνητικές δαπάνες.
Υπάρχει μια άλλη κοινή παρανόηση στη βάση της πρότασης που υποβάλλεται στην κοινή επιστολή με την οποία ζητείται από το κράτος να «ανυψώσει εκατομμύρια από τη φτώχεια».
Είναι σοβαρό λάθος να πιστεύουμε ότι είναι το κράτος είναι αυτό που ανυψώνει τους ανθρώπους από τη φτώχεια και ότι αυτό θα απαιτούσε απλώς την κτατάργηση σε όλους τους δημοσιονομικούς κανόνες και εκτυπώνοντας χρήματα. Εάν αυτό ήταν αλήθεια, η Σοβιετική Ένωση θα ήταν μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Είναι πάντα ιδιώτες επιχειρηματίες που δημιουργούν πλούτο, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των συνανθρώπων τους καλύτερα και φθηνότερα από τους ανταγωνιστές τους. Αυτή ακριβώς η ιδιωτική πρωτοβουλία δημιουργεί πλούτο και θα οδηγήσει επίσης την οικονομία γρήγορα από την ύφεση της κορώνας.
Ωστόσο, οι ιδιώτες επιχειρηματίες χρειάζονται ελευθερία να το κάνουν αυτό, δηλαδή χαμηλούς κανονισμούς και φόρους, καθώς και ένα υγιές νόμισμα. Έτσι, οι ιδιώτες επιχειρηματίες χρειάζονται ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζουν οι υπερασπιστές του ευρωπαϊκού υπερκράτους στην επιστολή τους.
