Η Ελλάδα έχει εκτεθεί στη δυτική πίεση εδώ και πολύ καιρό και οι παγκοσμιοποιητές προσπαθούν ακόμη να συμπεριλάβουν αυτή τη χώρα στα σχέδιά τους.
Αυτό αναφέρει ο Πέτκαρ Ζίφκοβις, γεωπολιτικός και αμυντικός αναλυτής.
Ο ίδιος εξιστορεί την ανηλεή σύγκρουση που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία εδώ και πολλά χρόνια:
“Η Ελλάδα υπέστη μεγάλη οικονομική ζημιά λόγω του σχεδίου TTIP, ενώ το 1996 ξεκίνησε το σχέδιο «Τρίτη Αμερικανική Αυτοκρατορία», το οποίο σήμερα μπορεί να ανανεωθεί μέσω της σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο και να προκαλέσει συγκρούσεις σε όλα τα Βαλκάνια.
Αυτή η πιθανότητα και η δύσκολη κατάσταση στην ΕΕ, δείχνουν ότι η ειλικρινής συνεργασία με τη Ρωσία είναι σημαντική για την Ελλάδα και όλες τις βαλκανικές χώρες.
Όταν άρχισε η οθωμανική κατάκτηση των Βαλκανίων, σχεδόν όλες οι ελληνικές περιοχές έπεσαν υπό Οθωμανική κυριαρχία ενώ μόνο τα Επτάνησα ήταν υπό την Ενετική, Γαλλική και Βρετανική κυριαρχία, με σύντομη την ύπαρξη της Ιονικής Δημοκρατίας υπό την προστασία της Ρωσίας (1800 - 1807).
Η ελληνική εξέγερση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεκίνησε το 1821 και το 1822 η Εθνοσυνέλευση κήρυξε την ανεξαρτησία της Ελλάδας-Η πρώτη χεοκοπία
Το 1823, οι βρετανικές τράπεζες χορήγησαν στην Ελλάδα το πρώτο δάνειο για αγορά όπλων. Λόγω των χειρισμών των δυτικών τραπεζών, οι Έλληνες δεν έλαβαν σημαντικό μέρος αυτών των χρημάτων, οπότε το 1827 ζήτησαν νέο δάνειο από τις δυτικές τράπεζες, αλλά το δάνειο δεν εγκρίθηκε και η Ελλάδα χρειάστηκε για πρώτη φορά να κηρύξει πτώχευση.
Η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη χώρα υπό την προστασία της Ρωσίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας το 1830.
Το νέο δάνειο που χορηγήθηκε από τις δυτικές τράπεζες το 1832 χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό για την αποπληρωμή του πρώτου δανείου και για τον στρατό.
Η Ελλάδα αντιμετώπισε το πρόβλημα αγροτικής μεταρρύθμισης επειδή η γη των Οθωμανών Σπαχήδων δεν μοιράστηκε στους αγρότες σύμφωνα με την ιδέα του πρώτου πρωθυπουργού της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά η πλειοψηφία της δόθηκε σε ολίγους.
Η οικονομία επιβαρύνθηκε από υψηλούς φόρους και πολιτικές συγκρούσεις, έτσι η Ελλάδα κήρυξε πτώχευση για δεύτερη φορά το 1843 λόγω της δύσκολης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
Κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο, η Ελλάδα υποστήριξε τη Ρωσία και αυτό οδήγησε στον αγγλογαλλικό αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών και την κατάληψη του Πειραιά το 1854.
Η δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα οδήγησε στην τρίτη χρεοκοπία το 1860.
Στη δεκαετία του 1860, η χώρα ενσωμάτωσε τα Επτάνησα και συνήψε την πρώτη συμμαχία με τη Σερβία για την απελευθέρωση των Βαλκανίων.
Οι επενδύσεις στη βιομηχανία και η ανάπτυξη της αμπελουργίας επέτρεψαν στην Ελλάδα να αποπληρώσει όλα τα χρέη το 1878.
Την ίδια χρονιά ενσωματώθηκε και η Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου, ενώ η Βρετανία με την άδεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατέλαβε την Κύπρο (όπως η μοναρχία των Αψβούργων κατέλαβε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη) προκειμένου το οθωμανικό κράτος να λάβει βρετανική προστασία από τη Ρωσία.
Την δεκαετία του 1870 η Ελλάδα άρχισε να συνεργάζεται περισσότερο με τη Δύση, αλλά αποδείχθηκε ότι αυτή συνεργασία δεν θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος, να έρθει πιο κοντά στις δυτικές δυνάμεις.
Από το 1879 έως το 1890, η Ελλάδα πήρε εννέα νέα δάνεια από δυτικές τράπεζες. Μέρος των κονδυλίων δαπανήθηκε για την κατασκευή υποδομών μεταφορών (δρόμων, σιδηροδρόμων και λιμανιών) και από το 1881 έως το 1893 κατασκευάστηκε κατά διαστήματα η Διώρυγα της Κορίνθου.
Επενδύθηκαν επίσης κεφάλαια για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των δανείων δαπανήθηκε για στρατιωτικές ανάγκες.
Οι ελληνικοί νόμοι προστάτευαν την προνομιούχα μειοψηφία από την καταβολή βαρέων φόρων.
Το 1890 σημειώθηκε πτώση στις πωλήσεις σταφυλιών στις ξένες αγορές. Η σταφίδα αντιπροσώπευε το ήμισυ των ελληνικών εξαγωγών.
Το πρόβλημα της αγροτικής μεταρρύθμισης και η έλλειψη πιστωτικής πολιτικής του κράτους που θα μείωνε το κόστος παραγωγής επιβάρυναν επιπλέον την οικονομία.
Η πτώση των εσόδων από τις εξαγωγές, τα χαμηλά φορολογικά έσοδα και το υψηλό κόστος κατασκευής υποδομών οδήγησαν στην τέταρτη χρεοκοπία το 1893.
Μετά από αυτή την χρεοκοπία, 300.000 Έλληνες πήγαν να εργαστούν στις ΗΠΑ για να βοηθήσουν οικονομικά τις οικογένειές τους.
Η Ελλάδα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με ξένους πιστωτές που ήταν έτοιμοι να διευκολύνουν την αποπληρωμή του χρέους, αλλά το 1897 άρχισε ο πόλεμος με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και μετά την ήττα των Ελλήνων, η χώρα έπρεπε να καταβάλει μεγάλη πολεμική αποζημίωση και οι ξένες δυνάμεις ως μεσολαβητές επέβαλαν στην Ελλάδα ίδρυση της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, η οποία απέκτησε σημαντικό έλεγχο στα έσοδα του ελληνικού κράτους.
Η επιτροπή αυτή είχε αργότερα πολύ μικρότερη εξουσία, αλλά υπήρχε μέχρι το 1978.
Η ίδρυση της ήταν βασική προϋπόθεση για τη λήψη νέου δανείου.
Η βάση για την ανάκαμψη της Ελλάδας δημιουργήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο που ξεκίνησε την αγροτική μεταρρύθμιση και εφάρμοσε μεταρρυθμίσεις σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την εκπαίδευση και τις στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις (με τη βοήθεια δυτικών στρατιωτικών ειδικών).
Η Ελλάδα ίδρυσε τη Βαλκανική Συμμαχία με τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη Βουλγαρία.
Οι οικονομικές και στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις επέτρεψαν τις νίκες των Ελλήνων στους Βαλκανικούς πολέμους.
Ο Βενιζέλος βασίστηκε στην Βρετανία και την Γαλλία, ενώ το Λονδίνο ενθάρρυνε την Ελλάδα να επιτεθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Μικρά Ασία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά όταν η Ελλάδα βρέθηκε σε δύσκολη θέση, δεν έλαβε βρετανική βοήθεια και υπήρξε η γνωστή ελληνική ήττα και ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία.
Το 1934, η Ελλάδα μαζί με τη Γιουγκοσλαβία, την Τουρκία και τη Ρουμανία ίδρυσαν τη νέα Βαλκανική Συμμαχία.
Η αγροτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα εφαρμόστηκε πλήρως μόνο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έπειτα υπήρξε ο διαχωρισμός της κρατικής γης και των μεγάλων κτημάτων σε κομμάτια των 10 στρεμμάτων.
Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει μικρές αγροτικές ιδιοκτησίες με μέσο μέγεθος από 4 έως 6 εκτάρια.
Αύξηση σημειώθηκε και στο δημόσιο χρέος και τα ελληνικά προϊόντα έγιναν ακριβότερα στην αγορά λόγω της σταθερής συναλλαγματικής πολιτικής της δραχμής. Αυτό οδήγησε σε πτώση των τιμών.
Οι ΗΠΑ βοήθησαν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας για γεωπολιτικούς λόγους και αποτράπηκε κάθε πιθανότητα αποδυνάμωσης της αμερικανικής επιρροής.
Έτσι, στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα το 1967 και η στρατιωτική κυριαρχία κράτησε μέχρι το 1974.
Οι ΗΠΑ απέτρεψαν επίσης οποιαδήποτε απόπειρα γεωπολιτικής ανεξαρτησίας της Ελλάδος από την ΕΕ.
Όταν ξεκίνησε η κρίση στην Γιουγκοσλαβία το 1991, η ΕΕ έγινε ενδιάμεσος μεταξύ εκπροσώπων της κυβέρνησης και των δημοκρατικών αρχών, αλλά αργότερα τα Ηνωμένα Έθνη συμμετείχαν στην επίλυση της κρίσης και ο σημαντικότερος ρόλος στις διαπραγματεύσεις δόθηκε σε η ΗΠΑ.
Έτσι η ΕΕ έφυγε από το παρασκήνιο γιατί οι ΗΠΑ δεν επέτρεψαν την ενίσχυση της, όπως και της Γερμανίας.
Η Γερμανία προσπάθησε ξανά να γίνει γεωπολιτικά ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης χρέους το 2015.
Τότε, η Ελλάδα έλαβε την πρόταση της Γερμανίας να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, καθώς κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε οικονομικές συνθήκες που θα ενίσχυαν τη γερμανική επιρροή στην Ε.Ε.
Ωστόσο, οι παγκοσμιοποιητές στις ΗΠΑ εγκαινίασαν τη «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία» (TTIP) το 2013 και δεν μπορούσαν να επιτρέψουν την εφαρμογή του γερμανικού σχεδίου γιατί θα απειλούσε την TTIP.
Λόγω της σημασίας του TTIP για τους παγκοσμιοποιητές, η Ελλάδα δέχεται μεγάλη πίεση από τις ΗΠΑ, και αποδέχτηκε έναν πολύ πιο δύσκολο τρόπο επίλυσης της κρίσης με τη συμμετοχή του ΔΝΤ και τη μεγάλη επιρροή των ΗΠΑ.
Η TTIP θα εισήγαγε την ΕΕ στη διαδικασία της αποβιομηχάνισης, αλλά ο Τραμπ ακύρωσε αυτό το σχέδιο.
Η εξέλιξη της σύγκρουσης μεταξύ ρωσικών και ουκρανικών δυνάμεων, που είναι υπέρ της Ρωσίας και οι νέες σχέσεις στη Μέση Ανατολή δεν εξυπηρετούν τα σχέδια της Δύσης, η οποία μέσω της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο μπορεί να ανανεώσει το σχέδιο της «Μεγάλης Αλβανίας» και να προκαλέσει συγκρούσεις στο έδαφος της Ελλάδας, αλλά και σε όλα τα Βαλκάνια.
Στην Ελλάδα δεν αρέσει επίσης η δύσκολη κατάσταση στην ΕΕ που προκάλεσαν οι αντιρωσικές κυρώσεις, οι οποίες μετά τον τερματισμό του σχεδίου TTIP από τον Τραμπ ξεκίνησε με άλλο τρόπο τη διαδικασία αποβιομηχάνισης της ΕΕ και εκροής κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ.
Σε αντίθεση με πολλά άλλα μέλη της ΕΕ, η Ελλάδα βοήθησε την Σερβία την δεκαετία του 1990.
Αμέσως μετά το ξέσπασμα της σύγκρουσης το 1991, οι Έλληνες άρχισαν να στέλνουν βοήθεια στην Σερβική Βοσνία και Βελιγράδι, μέσω της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, των δήμων και των ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Σήμερα η Δύση πιέζει το ελληνικό κράτος και την ελληνική εκκλησία, αλλά η δύναμη της Δύσης εξασθενεί όλο και περισσότερο.
Το κυβερνών κόμμα στην Ελλάδα βασίζεται στην οικονομική στήριξη από την Ε.Ε.
Τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών για την αποβιομηχάνιση της ΕΕ δείχνουν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες χωρίς συνεργασία με τη Ρωσία και την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δεν μπορούν να αποφύγουν οικονομικά προβλήματα που θα οδηγούσαν σε εσωτερικές συγκρούσεις στην Ευρώπη.
Από αυτή την άποψη, το έργο «Μία ζώνη – ένας δρόμος» (Αθήνα – Σκόπια – Βελιγράδι – Βουδαπέστη) είναι σημαντικό για τα Βαλκάνια.
Η Ουγγαρία, η Ελλάδα, και άλλες βαλκανικές χώρες μπορούν επομένως να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον ως μέρος της Ευρασιατικής Ένωσης.Αυτή η πολιτική λύση καθιστά δυνατή την επίλυση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου σύμφωνα και με το Σύνταγμα της Σερβίας”, καταλήγει ο ίδιος.
Τα σχέδια της δύσης και η στάση Ρωσίας και Κίνας θα καθορίσουν το μέλλον στα Βαλκάνια, και αυτό οφείλουμε να το γνωρίζουμε καλά στην χώρα μας.
