Ο στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν (Sergei Surovikin), ο διοικητής των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην Ουκρανία, ανακοίνωσε σήμερα ότι η Ρωσία υποχωρεί στην αριστερή όχθη του ποταμού Δνείπερου στην επαρχία Χερσώνα. Εάν συμβεί αυτό, οι Ρώσοι θα έχουν επίσης εγκαταλείψει την πρωτεύουσα της επαρχίας Χερσώνα, μια πόλη 284.000 κατοίκων που έχουν καταλάβει από τις πρώτες μέρες του πολέμου.
«Είναι σκόπιμο να οργανωθεί η άμυνα κατά μήκος των συνόρων φραγμού του ποταμού Δνείπερου, στην αριστερή όχθη του…. Η απόφαση να υπερασπιστούμε την αριστερή όχθη του Δνείπερου δεν είναι εύκολη. Ταυτόχρονα, θα σώσουμε τις ζωές των στρατιωτικών μας και τη μαχητική ικανότητα των στρατευμάτων…. Ο ελιγμός των στρατευμάτων θα πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό. Τα στρατεύματα θα καταλάβουν τις προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις στην αριστερή όχθη του Δνείπερου», μετέδωσε το RIA Novosti.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σύνοδος κορυφής G20 στην Ινδονησία: Δεν θα παρευρεθεί ο Πούτιν-«Φοβάται» πιθανές αντιπαραθέσεις
Ο Σουροβίκιν μπορεί να μπλοφάρει ή να στήνει μια παγίδα, αλλά αν δεν το κάνει, η ρωσική υποχώρηση θα ήταν δυνητικά καταστροφική για πολλούς λόγους, γράφει ο Δρ. Αλεξάντερ Μότιλ (Dr. Alexander Motyl), καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Rutgers-Newark, ειδικός για την Ουκρανία, τη Ρωσία και την ΕΣΣΔ, στο αμερικανικό δίκτυο 19FοrtyFive.
Πρώτον, μέχρι στιγμής οι Ουκρανοί έχουν απελευθερώσει μικρές πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά. Η απελευθέρωση μιας μεγαλύτερης πόλης όπως η Χερσώνα από τις ρωσικές δυνάμεις κατοχής θα ήταν μια μεγάλη επιτυχία που θα μπορούσε να προαναγγέλλει έναν μελλοντικό χείμαρρο απελευθερωμένων αστικών περιοχών. Και αυτή θα ήταν η αρχή του τέλους του πολέμου και, πιθανώς, ο ρωσικός στρατός ως αποτελεσματική μαχητική δύναμη. Μπορεί να περιμένουμε από τους Ρώσους στρατιώτες να εμπλακούν σε ακόμη μεγαλύτερη ανυπακοή και λιποταξία. Το ηθικό θα πέσει κατακόρυφα. Οι αντιδράσεις και οι τσακωμοί μεταξύ των αξιωματικών θα αυξηθούν. Τελικά, ποιος με το σωστό μυαλό του θέλει να υπηρετήσει ή να αναλάβει την ευθύνη ενός στρατού που χτυπιέται και υποχωρεί με την ουρά ανάμεσα στα σκέλια;
Δεύτερον, η απελευθέρωση της Χερσώνας θα ήταν ένα τεράστιο χαστούκι στο πρόσωπο του Πούτιν, ένα χαστούκι από το οποίο ορισμένοι αναλυτές έχουν προτείνει ότι μπορεί να μην επιβιώσει. Αλήθεια ή όχι, η υποχώρηση σίγουρα θα υπονόμευε τη δημοτικότητα του Πούτιν στις λατρεμένες ρωσικές μάζες, που πιστεύουν ότι είναι αλάνθαστος, και τη νομιμότητά του με τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, που θα έχουν ακόμη περισσότερες αποδείξεις για την ανικανότητά του.
Μια μεγάλη ήττα όπως στη Χερσώνα θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνονται συνήθως πραξικοπήματα. Ακόμα κι αν επιζήσει από αυτή την καταστροφή, ο Πούτιν θα είναι πολύ πιο αδύναμος πρόεδρος. Και αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι ο αγώνας για την εξουσία μεταξύ των ανταγωνιστών διαδόχων και των υποστηρικτών τους είναι πιθανό να γίνει πιο φαύλος. Ανεξάρτητα από την κατάργησή του, η χάραξη πολιτικής θα γίνει λιγότερο αποτελεσματική και η διεξαγωγή του πολέμου θα γίνει πιο δύσκολη. Μπορεί το καθεστώς του Πούτιν να επιβιώσει για πολύ εάν αποδυναμωθεί; Μπορεί η Ρωσική Ομοσπονδία να επιβιώσει εάν το καθεστώς αποδυναμωθεί; Οι δυτικοί φορείς χάραξης πολιτικής θα πρέπει να κάνουν αυτά τα ερωτήματα.
Τρίτον, η απελευθέρωση της Χερσώνας θα είναι μια τεράστια βολή στα χέρια του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι (Volodymyr Zelensky), των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και του γενικού επιτελείου τους και του ουκρανικού πληθυσμού, που στερείται θερμότητας και φωτός από ρωσικά drones και πυραύλους. Αν οι Ουκρανοί δεν γίνουν ξαφνικά αναιδείς, θα μπορέσουν να επιστρατεύσουν αυτή τη δυναμική σε περαιτέρω νίκες στο μέτωπο της μάχης. Το πνεύμα των πολιτών θα ανυψωθεί και η αποφασιστικότητά τους να επιβιώσουν τον κρύο χειμώνα που ακολουθεί θα ενισχυθεί.
Το ανάστημα του Ζελένσκι στον κόσμο θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, με το αποτέλεσμα να αυξηθεί και η ικανότητά του να πείσει τους συμμάχους της Ουκρανίας ότι πρέπει να υποστηρίξουν έναν νικητή. Οι δυτικές χώρες που μέχρι τώρα είναι απρόθυμες να υποστηρίξουν την Ουκρανία όσο χρειάζεται, θα μπουν στη φιλοουκρανική μπάντα, μήπως καταλήξουν στη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Εν ολίγοις, από τη Χερσώνα κρέμεται η μοίρα για τον Πούτιν, το καθεστώς του και τη Ρωσία.
