Σύμφωνα με δυτικές πηγές, σήμερα το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2-1b εκτόξευσε σε τροχιά το δορυφόρο του Ενοποιημένου Διαστημικού Συστήματος "Kupol" (Dome), σχεδιασμένο να ανιχνεύει εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων, καθώς η Μόσχα εντείνει τις απειλές στοχοποίησης αμερικανικών/δυτικών δορυφόρων που αξιοποιούνται στην Ουκρανία.
Στις 06:48 UTC στις 2 Νοεμβρίου, ο ρωσικός Soyuz-2.1b εκτοξεύτηκε από την τοποθεσία 43/4 στο κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ, μεταφέροντας τον έκτο δορυφόρο του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης επόμενης γενιάς της Ρωσίας. Μόλις έφτασε σε τροχιά, το διαστημόπλοιο χαρακτηρίστηκε ως Kosmos-2563.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Τολμηρές" δηλώσεις Μεντβέντεφ: Μόνο η νίκη της Ρωσίας θα αποτελέσει εγγύηση έναντι μιας παγκόσμιας σύγκρουσης
Η σειρά δορυφόρων Tundra, γνωστοί και ως δορυφόροι Kupol ή Edinaya Kosmicheskaya Sistema (EKS), είναι η επόμενη γενιά ρωσικών δορυφόρων έγκαιρης προειδοποίησης, που έχουν σχεδιαστεί για να αντικαταστήσουν τους δορυφόρους έγκαιρης προειδοποίησης US-K και US-KMO του συστήματος Oko-1.
Οι δορυφόροι EKS Kupol αποτελούν μέρος ενός αναπτυσσόμενου προγράμματος δορυφόρων έγκαιρης προειδοποίησης, σχεδιασμένου να εντοπίζει τυχόν πιθανές εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων και να συμπληρώνει ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης όπως το Voronezh. Αυτό το δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης ειδοποιεί εκ των προτέρων μια πιθανή πυρηνική επίθεση και θα παρέχει πληροφορίες στα αμυντικά συστήματα που προστατεύουν τη Μόσχα, καθώς και σε οποιουσδήποτε άλλους ρωσικούς πόρους πυραυλικής άμυνας και αντεπίθεσης.
Η ανάπτυξη των δορυφόρων EKS ξεκίνησε το 2000, αλλά το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δεν ανέθεσε σύμβαση για το πρόγραμμα μέχρι το 2007, με την RKK Energiya να σχεδιάζει το δορυφορικό λεωφορείο και να προγραμματίσει μια πρώτη εκτόξευση για το 2009. Αρκετά προβλήματα, αλλαγές απαιτήσεων, και μια δικαστική υπόθεση οδήγησε σε μεγάλες καθυστερήσεις, αναβάλλοντας τελικά την πρώτη εκτόξευση για το τέλος του 2014. Η εκτόξευση κατέληξε να πραγματοποιηθεί στις 11 Νοεμβρίου 2015.
Σύμφωνα με το NASAspaceflight.com, ο Soyuz-2.1b είναι μία από τις τρεις ενεργές παραλλαγές της οικογένειας πυραύλων Soyuz και μοιάζει περισσότερο με τους πρώιμους πυραύλους Soyuz, χρησιμοποιώντας τέσσερις ενισχυτές υγρού καυσίμου που περιβάλλουν έναν κεντρικό πυρήνα. Αυτός ο σχεδιασμός χρησιμοποιείται επίσης στο Soyuz-2.1a, αλλά δεν χρησιμοποιείται στο Soyuz-2.1v, το οποίο δεν χρησιμοποιεί τους τέσσερις πλαϊνούς ενισχυτές και αντί αυτού χρησιμοποιεί έναν μόνο πυρήνα.
Ο εκτοξευτής Soyuz παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1966, προερχόμενος από τον πύραυλο Vostok, ο οποίος ο ίδιος βασίστηκε στον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο R-7. Ενώ οι πρώτες τέσσερις δοκιμαστικές εκτοξεύσεις κατέληξαν σε αποτυχία, ο πύραυλος τελικά έφτασε με επιτυχία σε τροχιά.
Άλλες παραλλαγές του πυραύλου Vostok περιλαμβάνουν την παραλλαγή Molniya, προσθέτοντας ένα τέταρτο στάδιο, επιτρέποντάς του να φτάσει στην εξαιρετικά ελλειπτική τροχιά με το ίδιο όνομα.
Το λανσάρισμα της Τετάρτης έκανε επίσης χρήση της ανώτερης σκηνής Fregat. Σχέδια επανασχεδιασμού του πυραύλου Soyuz με αυτό το νέο στάδιο εισήχθησαν τη δεκαετία του 1990, με βάση τη μονάδα πρόωσης των διαπλανητικών ανιχνευτών Phobos. Παρά την επικύρωση από τη Roscosmos, τη ρωσική κρατική διαστημική υπηρεσία και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, η έλλειψη κεφαλαίων εμπόδισε την εφαρμογή των σχεδίων.
Η τελική ίδρυση της Starsem, μιας εταιρείας εμπορίας Soyuz που εκτοξεύεται διεθνώς, επέτρεψε τη δημιουργία ενός λιγότερο φιλόδοξου πυραύλου, του Soyuz-U/Fregat, επίσης γνωστό ως Soyuz-Fregat. Το Soyuz-U/Fregat αποτελούνταν από μια ανώτερη βαθμίδα Fregat που χρησιμοποιήθηκε στον ήδη υπάρχοντα εκτοξευτή Soyuz-U, επιτρέποντας στον πύραυλο να μεταφέρει 1.350 kg σε μια γεωστατική τροχιά μεταφοράς (GTO).
Παρά τα προηγούμενα προβλήματα, ο εκτοξευτής Soyuz τελικά καταργήθηκε σταδιακά και αντικαταστάθηκε από μια νέα οικογένεια πυραύλων, τον Soyuz-2. Χρησιμοποιώντας ένα νέο ψηφιακό σύστημα καθοδήγησης και ένα τροποποιημένο τρίτο στάδιο, που τώρα τροφοδοτείται από έναν νέο κινητήρα, ο πύραυλος μπορούσε να σηκώσει έως και 3.250 κιλά στο ίδιο GTO. Οι πύραυλοι Soyuz-U και Soyuz-FG πετούσαν μέχρι το 2017 και το 2019 αντίστοιχα, με την τελευταία πτήση του Soyuz-FG να μεταφέρει ανθρώπους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) στην αποστολή Soyuz MS-15.
Η αποστολή της Τετάρτης απογειώθηκε από την τοποθεσία 43/4 στο κοσμοδρόμιο Πλέσετσκ. Το Πλέσετσκ είναι ένα από τα τρία κοσμοδρόμια που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος από τον ρωσικό στρατό καθώς και από τη Roscosmos, την κρατική διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας. Τα άλλα δύο κοσμοδρόμια που χρησιμοποιούνται αυτή τη στιγμή είναι το κοσμοδρόμιο Μπαϊκόνους, που βρίσκεται στο έθνος του Καζακστάν που ενσωματώθηκε στην πρώην Σοβιετική Ένωση, και το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, που βρίσκεται στην Άπω Ανατολή της Ρωσίας.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, τα πρώην επιθέματα R-7 επαναπροσδιορίστηκαν για να επιτρέπουν εκτοξεύσεις οχημάτων εκτόξευσης που προέρχονται από το R-7, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου εκτοξευτή Soyuz. Η πρώτη τροχιακή εκτόξευση από το Πλέσετσκ έγινε στις 17 Μαρτίου 1966, όταν ένα Vostok-2 που προέρχεται από το R-7 εκτόξευσε τον Kosmos-112, έναν σοβιετικό οπτικό δορυφόρο αναγνώρισης πρώτης γενιάς σε χαμηλή τροχιά της Γης (LEO).
