"Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία συνεχίζεται όπως πριν, και στον πολιτικό ορίζοντα, ένα νέο μέτωπο ενεργού σύγκρουσης μεταξύ του Κρεμλίνου και της Δύσης, αυτό της Φινλανδίας ,διαφαίνεται ολοένα και περισσότερο", αναφέρει στην εισαγωγή άρθρου του Ρωσικό ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία έχουν όπως παρακάτω:
"Αντιδρώντας στα σχέδια του Ελσίνκι να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, ο Ντμίτρι Πολυάνσκι, ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ρωσίας στον ΟΗΕ, απείλησε τους Φινλανδούς με την προοπτική να τους μετατρέψει σε «πιθανούς στόχους για ρωσικά στρατιωτικά χτυπήματα», χρησιμοποιώντας ανάλογο λεξιλόγιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε από Ρώσους διπλωμάτες πριν από τα μοιραία γεγονότα της εισβολής της 24ης Φεβρουαρίου στην Ουκρανία, λέγοντας ότι η Μόσχα θα λάβει "μέτρα στρατιωτικού-τεχνικού χαρακτήρα"
Επομένως, όλα αυτά ακούγονται αρκετά ανησυχητικά, αν και δεν υπάρχει ακόμη λόγος πανικού.
Έχουμε να κάνουμε με περίπλοκους διπλωματικούς ελιγμούς της Μόσχας που στοχεύουν όχι στο να εμποδίσουν τη Φινλανδία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ , αυτή η μάχη μπορεί να θεωρηθεί ήδη χαμένη ,αλλά στη μέγιστη εξουδετέρωση των πρακτικών συνεπειών μιας τέτοιας επέκτασης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Η ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ είναι μια ακόμη «κατάρρευση των θεμελίων».
Από τη σκοπιά του σκεπτικού μας, αυτή η χώρα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν πάντα μέρος της συλλογικής Δύσης.
Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι.
Μετά το 1945, ο Στάλιν δοκίμασε ενεργά τη δύναμη πολλών γειτόνων της ΕΣΣΔ
Δοκίμασε την Άγκυρα, απαιτώντας να επιστρέψει στα σύνορα μεταξύ της Ρωσικής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας του 1878, καιδοκίμασε το Ιράν, προσπαθώντας να καθιερώσει de facto έλεγχο στο ιρανικό Αζερμπαϊτζάν.
Ωστόσο, κατά έναν περίεργο τρόπο, οι γεωπολιτικές ορέξεις του Στάλιν δεν επεκτάθηκαν στη Φινλανδία, μια χώρα γειτονική με την ΕΣΣΔ, η οποία μέχρι το 1944 ήταν σύμμαχος του Χίτλερ και συμμετείχε ενεργά, για παράδειγμα, στον αποκλεισμό του Λένινγκραντ.
Αν και μέχρι το 1917 το Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, αυτή η χώρα δεν προσαρτήθηκε στην ΕΣΣΔ και δεν οδηγήθηκε καν στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο.
Παράλληλα εμφανίστηκε ακόμη και ένας ειδικός όρος «Φινλανδοποίηση», που σημαίνει «την υποταγή της πολιτικής μιας μικρής χώρας στην πολιτική μιας γειτονικής μεγάλης δύναμης διατηρώντας ονομαστικά την κυριαρχία αυτής της μικρής χώρας».
Η «ονομαστική διατήρηση της κυριαρχίας» είναι, ίσως, μια πολύ ισχυρή προπαγάνδα. Η κυριαρχία της Φινλανδίας μετά το 1945 δεν ήταν ονομαστική αλλά πραγματική. Αλλά ταυτόχρονα, η Μόσχα άσκησε μια πολύ σοβαρή επιρροή στην εξωτερική πολιτική του Ελσίνκι και ακόμη και στις εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες στη χώρα.
Η ίδια η Φινλανδία μπόρεσε να επωφεληθεί από μια τέτοια κατάσταση. Ο ρόλος μιας οικονομικής γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης επέτρεψε στη Φινλανδία να γίνει ένα πολύ πλούσιο και ευημερούν κράτος. Στο μνημείο του «πλοηγού» μιας τέτοιας πολιτικής πορείας, του πρώτου μεταπολεμικού προέδρου της Φινλανδίας, Juho Paasikivi, που ανεγέρθηκε στο Ελσίνκι, είναι χαραγμένο το απόφθεγμα του: «Η επίγνωση των πραγματικών γεγονότων είναι η βάση κάθε πολιτικής».
Τώρα, προφανώς, το Ελσίνκι αποφάσισε ότι τα «πραγματικά δεδομένα» έχουν αλλάξει και απαιτούν την ανάπτυξη μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής γραμμής. Η Φινλανδία εγκαταλείπει την αρχή της ουδετερότητας στην εξωτερική πολιτική και γίνεται de jure μέρος του δυτικού στρατιωτικού χώρου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Θανατηφόρα δύναμη στο Azovstal! Η Ρωσία εκτοξεύει το μεγαλύτερο όλμο με λέιζερ στον κόσμο στην Ουκρανία
Η ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δεν έχει ακόμη επισημοποιηθεί νομικά, αλλά η πολιτική απόφαση για αυτό το θέμα μπορεί να θεωρηθεί ότι εγκρίθηκε κατά 90%.
Τι αλλάζει αυτό σε πρακτικούς όρους για τη Μόσχα;
Το μήκος των χερσαίων συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Φινλανδίας είναι 1271 χιλιόμετρα. Η απόσταση από την Αγία Πετρούπολη μέχρι τα σύνορα της Φινλανδίας είναι μόλις 148 χιλιόμετρα.
Μπορούμε να πούμε ότι με τη συμβολική έννοια, το ΝΑΤΟ στο πολύ κοντινό μέλλον θα πλησιάσει τη δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ρωσίας και την «ιδιαίτερη πατρίδα» του Βλαντιμίρ Πούτιν. Και το Κρεμλίνο δεν μπορεί να αποτρέψει αυτόν τον «συμβολισμό». Οι Φινλανδοί έχουν αποφασίσει και ούτε απειλές από τη Μόσχα όπως αυτές που εξέφρασε ο Ντμίτρι Πολυάνσκι ούτε η προοπτική απώλειας ρωσικού φυσικού αερίου θα τους σταματήσουν.
Ποιος είναι ο αγώνας τώρα;
Μου φαίνεται ότι αφορά το πρακτικό περιεχόμενο ενός τέτοιου βήματος όπως η ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Μπορεί η Φινλανδία να υπογράψει έγγραφα για την ένταξη στη συμμαχία και να καλυφθεί κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, το περιβόητο πέμπτο άρθρο του καταστατικού του μπλοκ όπου, «Τα συμβαλλόμενα μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση σε έναν ή περισσότερους από αυτά στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση επί αυτών ως σύνολο, και θα απαντήσουν συλλογικά, ή μπορεί να υπογράψει έγγραφα για την ένταξη στη συμμαχία και να δώσει το πράσινο φως στην ενεργό στρατιωτική ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στην επικράτειά του.
Η διαφορά είναι τεράστια, θα έλεγα ακόμη και θεμελιώδης.
Δεν είναι περίεργο που ο Ντμίτρι Πεσκόφ αρνήθηκε να θεωρήσει την είσοδο της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ως «υπαρξιακή απειλή για τη Ρωσία» αλλά αν η ένταξή της δεν περιοριστεί στον «συμβολισμό» από τη φινλανδική πλευρά, τότε οι ενέργειες του Κρεμλίνου μπορεί επίσης να αποδειχθούν απρόβλεπτες.
Νομίζω ότι τα πράγματα δεν θα οδηγηθούν στο άνοιγμα δεύτερου μετώπου "ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης". Σίγουρα όμως θα γίνει κάτι σκληρό, δυσάρεστο και επιδεικτικό.
Το γραφείο του Σεργκέι Λαβρόφ έχει ήδη δηλώσει: «Η Ρωσία θα αναγκαστεί να λάβει αντίποινα, τόσο στρατιωτικά-τεχνικά όσο και άλλα, προκειμένου να σταματήσει τις απειλές για την εθνική της ασφάλεια που προκύπτουν από αυτή την άποψη... Θα απαντήσουμε ανάλογα με την κατάσταση. "
Από το 1945, οι σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Ελσίνκι χαρακτηρίζονται από πραγματισμό καλά μελετημένο και από τις δύο πλευρές. Τώρα σίγουρα δεν είναι η ώρα να εγκαταλείψουμε αυτή την παράδοση."
Τα σενάρια σύγκρουσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας
"Εάν ξαφνικά συμβεί μια ακραία μορφή βλακείας και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, βάλουν τα πυρηνικά τους όπλα στην Πολωνία, η Ρωσία απλώς θα αναπτύξει επιπλέον συστοιχίες πυραυλικών συστημάτων Iskander στο έδαφος της Λευκορωσίας ή στην περιοχή του Καλίνινγκραντ" , σύμφωνα με τον Διδάκτωρα Στρατιωτικών Επιστημών Konstantin Sivkov σε συνέντευξή του στο Ukraina.ru και συνέχισε λέγοντας:
"Νωρίτερα, ο Πολωνός πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Πολωνία είναι έτοιμη να φιλοξενήσει αμερικανικά πυρηνικά όπλα για να περιορίσει τη Μόσχα. Αντίστοιχα, η Μόσχα μπορεί να απαντήσει με τον παραπάνω τρόπο"
Ο εμπειρογνώμονας εξήγησε ότι εάν αρχίσουν εχθροπραξίες μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, θα ξεκινήσουν με συμβατικά όπλα και εντός αυτής της περιόδου, όταν οι εχθροπραξίες θα διεξαχθούν με συμβατικά όπλα, τα πρώτα, πιο έντονα ισχυρά χτυπήματα θα πραγματοποιηθούν ακριβώς στις αποθήκες και τις θέσεις των πυρηνικών όπλων.
«Επομένως, σύμφωνα με όλους τους κανόνες της στρατιωτικής τέχνης, που είναι άγνωστες στον Πολωνό πρωθυπουργό, κανείς δεν θα τοποθετήσει ποτέ τα πυρηνικά του όπλα κοντά στα συμβατικά του », δήλωσε ο Σίβκοφ, προσθέτοντας ότι η Ρωσία έχει την δυνατότητα να τοποθετήσει τα πυρηνικά της όπλα βαθιά στο έδαφός της, μακριά από συμβατικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς της Δύσης"
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται τα εξής:
-Η Φινλανδία είναι ήδη με το ένα πόδι στο ΝΑΤΟ και η ένταξή της είναι τυπικό θέμα πλέον
-Η Ρωσία το έχει αντιληφθεί και αναμένει αν αυτό θα συνεπάγεται την τοποθέτηση όπλων και δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη χώρα η όχι, προκειμένου να απαντήσει ενδεχομένως απρόβλεπτα, με τρόπο σκληρό, δυσάρεστο και επιδεικτικό. Ωστόσο κατά την εκτίμησή μας το άνοιγμα ενός δευτέρου μετώπου "ειδικών επιχειρήσεων" από τη Ρωσία κατά της Φινλανδίας δεν φαίνεται εφικτό, λόγω της Ουκρανικής αντίστασης και της σωρείας προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις
Συνεπώς η Ρωσία μπορεί να λάβει μόνο μέτρα ενεργειακού-οικονομικού-εμπορικού χαρακτήρα σε βάρος της Φινλανδίας, προβαίνοντας παράλληλα σε κοινοποίηση μέσω των ΜΜΕ της λήψης μέτρων στοχοποίησης με πυρηνικά όπλα στόχων εντός της Φινλανδίας, όπως πόλεων , στρατιωτικών βάσεων κλπ
-Η απειλή χρήσης πυρηνικών από τη Ρωσία είναι πάντα στο προσκήνιο
