Με αφορμή την επιτυχημένη επιχείρηση σε αεροδρόμιο του Γκοστόμελ κοντά στο Κίεβο, η Μόσχα έσπευσε να προωθήσει τις δυνατότητες και την απόδοση του επιθετικού ελικοπτέρου Mi-24. Σύμφωνα με αναφορές των εισβολέων, τα ελικόπτερα κατάφεραν να επιβιώσουν έναντι δεκάδων ουκρανικών αντιαεροπορικών πυραύλων (όπως τους Stinger) και σε άλλες επιχειρήσεις κατά την διάρκεια του πολέμου.
Οι Ρώσοι πιλότοι δήλωσαν πόσο σημαντικό είναι το ελικόπτερο, το οποίο αποκαλούν 'η ψυχή του νεκρού άρματα μάχης' (Soul of the Dead Tank).
Ποιο Είναι Το Mi-24 Ελικόπτερο;
Το Mi-24 (η Δύση το αποκαλεί Hind, δηλαδή 'ελαφίνα') είναι ένα από τα πιο γνωστά επιθετικά ελικόπτερα του κόσμου. Η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1968 και είχε ως βάση το Mi-8 μεταγωγικό ελικόπτερο (αυτά είναι τα 5 μεγαλύτερα στρατιωτικά μεταγωγικά ελικόπτερα του κόσμου). Το V-24 πρωτότυπο πέταξε για πρώτη φορά το 1969, ενώ η παραγωγή έλαβε χώρα μεταξύ 1971 και 1991. Περισσότερα από 2.300 Hind ελικόπτερα παράχθηκαν, ενώ υπολογίζεται ότι περίπου 1.500 είναι λειτουργικά έως και σήμερα. Ο ρωσικός στρατός είναι αυτός με τα περισσότερα επιχειρησιακά Mi-24, με το οπλοστάσιό του να αριθμεί σχεδόν 700 μονάδες. Άλλες ένοπλες δυνάμεις κρατών που τα διαθέτουν είναι αυτές της Αγκόλα, της Αλγερίας, της Λευκορωσίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, της Ινδίας, του Καζακστάν, της Λιβύης, της Πολωνίας και φυσικά της Ουκρανίας. Το Mi-24 έχει πάρει μέρος σε αρκετές ένοπλες συρράξεις, όπως αυτές που συνέβησαν στην Τσετσενία.
Το Mi-24 είναι αναμφίβολα ένα από τα ικανότερα επιθετικά ελικόπτερα του κόσμου. Η 'ελαφίνα' είναι γρήγορη, ευκίνητη, βαριά οπλισμένη και πολύ καλά θωρακισμένη. Το ελικόπτερο μπορεί να επιχειρήσει ως αεροσκάφος κοντινής αεροπορικής υποστήριξης, μπορεί να εκτελέσει αντιαρματικές αποστολές και να πάρει μέρος σε εναέριες συμπλοκές.
Η αρχική έκδοση παραγωγής ήταν η Mi-24Α, η οποία διέθετε ένα μεγάλο γυάλινο πιλοτήριο. Η έκδοση παραγόταν από το 1971 έως και το 1973. Περίπου 250 από αυτά τα ελικόπτερα κατασκευάστηκαν.
Η έκδοση με τις περισσότερες παραγόμενες μονάδες είναι η Mi-24D, η οποία μετρά περισσότερα από 600 ελικόπτερα. Το συγκεκριμένο μοντέλο διαθέτει ισχυρά θωρακισμένο πιλοτήριο και πυργίσκο κάτω από τη 'μύτη' του ελικοπτέρου. Το πιλοτήριο διαθέτει ανεμοθώρακα βαλλιστικής προστασίας και θωρακισμένη επίστρωση τιτανίου. Τα ζωτικής σημασίας εξαρτήματα του Mi-24D είναι και αυτά θωρακισμένα, με την μέγιστη προστασία να αντέχει πυρά πυροβόλου έως 12,7 χιλιοστών. Ακόμη και οι λεπίδες των ροτόρων του είναι κατασκευασμένοι από τιτάνιο.
Το ελικόπτερο διαθέτει πλήρωμα τριών, συμπεριλαμβανομένου του πιλότου, του πυροβολητή και το μηχανικού πτήσης. Μπορεί όμως να μεταφέρει έως και 8 πλήρως οπλισμένους ή 12 μερικώς οπλισμένους στρατιώτες.
Οι επιλογές όπλων του είναι αρκετές. Τα πρώτα Hind μετέφεραν τους 9M17P Skorpion αντιαρματικούς κατευθυνόμενους πυραύλους.
Το Mi-24 είναι επίσης εντυπωσιακά γρήγορο. Το 1976 μία έκδοση του ελικοπτέρου έκανε παγκόσμιο ρεκόρ, αφού πέταξε με ταχύτητα 368 χλμ/ώρα. Το ρεκόρ παρέμεινε στην κατοχή του Mi-24 μέχρι και το 1986.
Επόμενες εκδόσεις υπήρξαν η Mi-24V (η οποία εκτόξευε τους αντιαρματικούς κατευθυνόμενους πυραύλους 9Μ114 του νέου Shturm-V συστήματος), η Mi-24P (η οποία είχε το 30 χιλιοστών πυροβόλο διπλής κάννης GSh-30K) και αρκετές άλλες.
Το νεότερο πακέτο αναβαθμίσεων, το οποίο μετατρέπει το αεροσκάφος στο Mi-24VM, περιλαμβάνει νέα άτρακτο για παρατεταμένη υπηρεσία, τα δυναμική συστήματα του Mi-28, δύο αναβαθμισμένους κινητήρες TV3-117VMA, ένα πιλοτήριο εξοπλισμένο με MFD και δυνατότητες νυχτερινής όρασης, HUD οθόνες για τους πιλότους, εμπρόσθιο ανιχνευτή υπέρυθρων, πυργίσκο στην 'μύτη' του με ένα 23 χιλιοστών πυροβόλο διπλής κάνης GSh-231, τους αντιαρματικούς πυραύλους 9M120 και συμβατότητα με τους Igla-V πυραύλους αέρος-αέρος. Η Mil εταιρεία πρότεινε να αναβαθμίσει περίπου 200 Hind ελικόπτερα στις προδιαγραφές του Mi-24VM, ωστόσο η τύχη του προγράμματος είναι αβέβαιη.
