«Μπορεί να νικήσει τον Μακρόν».... Αυτή η τάση επικρατεί πλέον στην ρωσική πραγματικότητα για τις επικείμενες γαλλικές εκλογές, αφού μετά τα ρωσικά ΜΜΕ, και το Κρεμλίνο τάχθηκε υπέρ της υποψηφιότητας Ζεμούρ...
Στις 28 Οκτωβρίου, το think tank Rousstrat εκτίμησε ότι «δεδομένης της αυξανόμενης δημοτικότητάς του, ο Eric Zemmour μπορεί να κερδίσει τον Macron» στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Σε περίπτωση νίκης του Έρικ Ζεμούρ, το εν λόγω think tank διαβεβαίωσε ότι δεν είναι «αδύνατον» μια «συμμαχία μεταξύ Μόσχας, Παρισιού και Βερολίνου» που θα «αντιμετωπίσει τους Αγγλοσάξονες με επικεφαλής τον Ηνωμένες Πολιτείες και Μεγάλη Βρετανία».
Αυτή τη φορά δεν είναι πλέον μόνο τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, που υποστηρίζουν τον Eric Zemmour εξαπολύοντας σοβαρότατες επιθέσεις κατά του Emmanuel Macron. Έχουν φτάσει στο σημείο, ο Γάλλος πρόεδρος να συγκρίνεται από το επίσημο πρακτορείο RIA Novosti, με ένα “κορίτσι συνοδό πολυτελείας” που καταλαβαίνει τι περιμένει κανείς από αυτήν και πότε!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πούτιν: Απαράδεκτο να διδάσκονται τα παιδιά στη Δύση ότι ένα αγόρι μπορεί να γίνει κορίτσι
Στο ζουμί της υπόθεσης το προαναφερθέν think tank Rousstrat, που είναι κοντά στο Κρεμλίνο, πιθανότατα λέει φωναχτά αυτό που σκέφτεται ο Vladimir Poutine. Επικεφαλής του Rousstrat είναι η Elena Vladimirovna Panina, μέλος του κυβερνώντος κόμματος «Ενωμένη Ρωσία», η οποία, επιπλέον, είναι εξέχον μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Δούμας (κάτω βουλή του Κοινοβουλίου). Αυτό το «ινστιτούτο στρατηγικής διεθνούς πολιτικής» εκτίμησε, στις 28 Οκτωβρίου, ότι «Δεδομένης της αυξανόμενης δημοτικότητάς του, ο Έρικ Ζεμούρ μπορεί να κερδίσει τον Μακρόν». «Και σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι αδύνατο να είμαστε μάρτυρες μιας συμμαχίας μεταξύ Μόσχας, Παρισιού και Βερολίνου που θα αντιμετωπίσει την ΑγγλοΣαξονική με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία»...
Αναδεικνύεται μάλιστα «ο ρωσικός τρόπος» του Ερίκ Ζεμούρ καθώς και ο θαυμασμός του για τον Βλαντιμίρ Πουτίν, που έχει διακηρύξει ανοιχτά εδώ και χρόνια, κι αυτά σύμφωνα με το think tank εκπληρώνουν τα πιο τρελά όνειρα του Κρεμλίνου. Ακριβώς όπως το πρόγραμμα εξωτερικήw πολιτικής: η έξοδος της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά η συμμαχία με τη Ρωσία. Ακραίο; Πάντως το «στρατηγικό όραμα» του Zemmour δεν είναι καθόλου πρωτότυπο. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία είναι θύμα μιας τεράστιας αγγλοσαξονικής συνωμοσίας με στόχο να αποτρέψει την ένωση της ευρωπαϊκής ηπείρου «από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια».
Για τον Έρικ Ζεμούρ και τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει ακόμη μιλήσει. Και είναι πολύ πιθανό, προσεκτικά, να μην δηλώσει ποτέ ξεκάθαρα τις προτιμήσεις του. Αλλά τόσο οι «αναλύσεις» γεωστρατηγικών ειδικών κοντά στο Κρεμλίνο όσο και ο τόνος του Τύπου που ελέγχεται από τις ρωσικές αρχές αφήνουν ελάχιστες αμφιβολίες για την επιλογή της ρωσικής αρχής που απελπίζει τη Μαρίν Λεπέν. Για τον Πούτιν, η ελπίδα είναι ο Zemmour. Και στόχος είναι ο Μακρόν.
Ή μάλλον πάλι Μακρόν. Διότι αι κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2017, ο σημερινός Γάλλος πρόεδρος δέχτηκε επίθεση από τη Μόσχα, με ανοιχτό τρόπο στον Τύπο. Πάλι στην πρώτη γραμμή του πυρός, ήταν το RIA Novosti.
Εκείνη την εποχή, ο Μακρόν ήταν ήδη ο στόχος της Μόσχας αλλά η Μαρίν Λεπέν, δεν ήταν το αγαπημένο χαρτί του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αντί να ποντάρει στη Μαρίν Λεπέν κατά τις προεδρικές εκλογές του 2017, ο ηγέτης του Κρεμλίνου είχε στοιχηματίσει στις πιθανότητες του φίλου του Φρανσουά Φιγιόν. Όμως, εκείνος κόλλησε σε σκάνδαλα που εμπλεκόταν και η σύζυγός του και δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο.
Τώρα το Κρεμλίνο επανέρχεται στηρίζοντας την προεδρική εκστρατεία του Ερίκ Ζεμούρ.
Χαίρεται ο Ερντογάν αν αλλάξει η κυβέρνηση και στη Γαλλία μετά τη Γερμανία
Ένας εκλεκτός της Μόσχας στα Ηλύσια Πεδία θα ήταν ενθαρρυντικό αποτέλεσμα και για τον Ερντογάν. Αυτήν την στιγμή και ειδικά μετά και την υπόθεση των δέκα πρέσβεων ο Ερντογάν είναι στην ...μπούκα της Ευρώπης! Δεν γίνεται άλλωστε κάθε μέρα ένας αρχηγός κράτους μιας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ να ανακοινώνει την απέλαση πρεσβευτών από δέκα δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών , της Γαλλίας και της Γερμανίας . Το ότι ο Ερντογάν δεν εφάρμοσε την απειλή του μετριάζει το σκάνδαλο, αλλά δεν το εξαφανίζει.
Η μέχρι τώρα διοίκηση στον γαλλογερμανικό άξονα, παρά τα πρόσφατα χαριεντίσματα Ερντογάν-Μέρκελ στην Τουρκία, θεωρεί πως στον “σουλτάνο” έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες. Η Ευρώπη έχει βρεθεί αντιμέτωπη με αποσταθεροποιητικές, ακόμη και επιθετικές τουρκικές πρωτοβουλίες, από την αποστολή Αράβων μισθοφόρων για να στηρίξουν την κυβέρνηση στην Τρίπολη έως τη στρατιωτική υποστήριξη σε άνδρες και υλικό στο Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του με την Αρμενία , αλλά και εν μέσω εξωφρενικών αξιώσεων σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών χωρικών υδάτων.
Για να αλλάξει το κλίμα πρέπει να αλλάξουν τα πρόσωπα. Και στη Γερμανία ήδη συμβαίνει αυτό... Αν συμβεί και στην Γαλλία οι ισορροπίες προφανώς και διαμορφώνονται διαφορετικά.
Η “παγωμάρα” στη συνάντηση του Ερντογάν με τον Μακρον στην Ρώμη φάνηκε πάντως και από τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου: “Η συνάντησή μας με τον Μακρόν ήταν κυρίως για το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία και το θέμα στο οποίο εστιάζουμε είναι ότι ο κ. Μακρόν έχει κάνει μια προσπάθεια περί συνόδου κορυφής για τη Λιβύη αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόσκληση για αυτήν. Του είπαμε τις σκέψεις μας. Από αυτή την άποψη, ήρθε στο προσκήνιο να κάνουμε ένα βήμα μέσω των Υπουργών Εξωτερικών μας”
