Η υπονόμευση της Ρωσίας από την Τουρκία μέσω του καναλιού της Κων/πολης και της ακύρωσης της σύμβασης του Μοντρέ, θα ξεκινήσει το Φεβρουάριο, φέρνοντας σε μερικά χρόνια αμερικανικά πολεμικά πλοία και αεροπλανοφόρα έξω από την Σεβαστούπολη, αναφέρει ο Ρώσος ειδικός Σερκέι Ινσένκο.
Στις 26 Φεβρουαρίου του 2020, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα γιορτάσει τα 66α γενέθλιά του. Αλλά αυτή τη φορά θα είναι γι 'αυτόν μια ιδιαίτερα σημαντική ημέρα, επειδή την ίδια μέρα στην Άγκυρα έχει προγραμματίσει την έναρξη της κατασκευής του νέου καναλιού της Κων/πολης που θα συνδέει την Μαύρη θάλασσα με αυτή του Μαρμαρά, κάτι το οποίο οι Τούρκοι το ονειρεύονταν εδώ και αιώνες.
Ένα κανάλι μήκους 43 χιλιομέτρων με προκαταρκτικό κόστος10 δισεκατομμυρίων δολαρίων (σύμφωνα με άλλες πηγές 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων), το οποίο θα περατωθεί το 2025, είναι ικανό να αλλάξει θεμελιωδώς την κυκλοφορία μεταξύ των σημαντικότερων θαλασσών του πλανήτη για λογαριασμό του παγκόσμιου εμπορίου.
Αυτό το έργο όμως απειλεί να αλλάξει ριζικά ολόκληρη τη στρατιωτικο-πολιτική κατάσταση στη νότια πλευρά της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Επιπλέον, σαφώς και δεν είναι προς όφελος της Ρωσίας, αλλά αφορά την εκπλήρωση των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ερντογάν όμως με αυτό το έργο έχει στόχο την ακύρωση της περίφημης συνθήκης του Μοντρέ, η οποία είναι η μόνη που εμποδίζει το αμερικανικό Πεντάγωνο να μεταφέρει πολεμικά πλοία του, με πυραύλους Κρουζ Tomahawk, σχεδόν έξω από τη Σεβαστούπολη.
Αν ακυρωθεί η σύμβαση αυτή, η Μαύρη Θάλασσα θα μετατραπεί σε μια θάλασσα στην οποία δεν θα επιτρέπεται η διέλευση σε κανέναν άλλο, διότι θα κυριαρχούν σε αυτήν τα πολεμικά πλοία του 6ου αμερικανικού στόλου και των συμμάχων του ΝΑΤΟ.
Τότε όμως, ο ρόλος και το πολιτικό βάρος της Τουρκίας θα αυξηθεί άμεσα και υπέρμετρα. Επειδή το νομικό καθεστώς του νέου ιστορικού μονοπατιού "από τους Βαράγγες στους Έλληνες", είναι άγνωστο σε πολλούς σήμερα. Τα ενδιαφερόμενα μέρη (η Μόσχα πρώτον) δε συμφωνεί με τους Τούρκους, σχετικά με τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό.
Εάν δεν πραγματοποιηθούν ποτέ διαπραγματεύσεις ή δεν υπάρξει τίποτα να συμφωνήσουν, μέχρι το 2025, η Τουρκία θα μετατραπεί σε μια εξαρτημένη οικονομία, ελεύθερη να “κλειδώσει” ή να “ανοίξει” τις πύλες του φρουρίου του Βοσπόρου με δική της ελεύθερη βούληση.
Αυτό ακριβώς που επιδιώκει έμμεσα ο Ερντογάν, προφανώς όχι τυχαία, αναγγέλλοντας ένα ιστορικό έργο την ημέρα της δικής του εορτής.
Λίγα λόγια για το ίδιο το έργο
Το μελλοντικό κανάλι, που ονομάζεται Κανάλι της "Κωνσταντινούπολης", πρόκειται να κατασκευαστεί παράλληλα με το σημερινό κανάλι του Βοσπόρου. Έχει σχεδιαστεί για να επιτρέπει την διέλευση πλοίων σχεδόν οποιουδήποτε μεγέθους, συμπεριλαμβανομένων supertankers, καταδρομικών και αεροπλανοφόρων.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να έχει πλάτος 150 μέτρα και βάθος μέχρι 25 μέτρα (παρεμπιπτόντως τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα κλάσεως Nimitz έχουν βύθισμα 11,3 μέτρα).
Είναι σαφές ότι στην ίδια την Κωνσταντινούπολη και στα προάστιά της είναι αδύνατο να ξεκινήσει ένα τέτοιο γιγαντιαίο κατασκευαστικό έργο εύκολα, διότι έχουμε μεγάλη πυκνότητα κατοικιών.
Ως εκ τούτου, η διαδρομή θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται από τις ακτές της Θάλασσας του Μαρμαρά, δυτικά της πόλης της Σιλυβρίας (Α. Θράκη), 70 χιλιόμετρα από την πρώην πρωτεύουσα της Τουρκίας.
Στις 15 Ιανουαρίου 2018, οι τουρκικές αρχές ενέκριναν το σχέδιο για το νέο κανάλι. Το τουρκικό Υπουργείο Μεταφορών ανακοίνωσε ότι θα διέλθει από τον άξονα Sazlidere, λίμνες Kucuk-ekekmece, λίμνες Sazlisu και Durusu και θα εισέλθει στη Μαύρη Θάλασσα ανατολικά του φράγματος Terkoss.
Τι μπορεί να προσφέρει το κανάλι της Κωνσταντινούπολης στουςΤούρκους, εκτός από πρόσθετες θέσεις εργασίας;
Πρώτα απ 'όλα, θα μειωθεί δραματικά, η κίνηση των πλοίων από το Βόσπορο, (σήμερα, κατά μέσο όρο, διέρχονται μέχρι και 150 πλοία καθημερινά). Τα δεξαμενόπλοια είναι ένας ιδιαίτερος πονοκέφαλος για τις αρχές της Κωνσταντινούπολης, η οποία απλώνεται και στις δύο όχθες του Βοσπόρου.
Σήμερα επίσης διέρχονται τέσσερα εκατομμύρια τόνοι υγροποιημένου αερίου, 3 εκατομμύρια τόνοι χημικών ουσιών και περίπου 150 εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου (κυρίως από τη Ρωσία) κάθε χρόνο.
Αλλά με αυτό το επίπεδο διερχόμενων πλοίων, τα ατυχήματα με δεξαμενόπλοια σε αυτά τα νερά είναι συνηθισμένα. Λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τις 12 στροφές στο κανάλι του Βοσπόρου, τα ατυχήματα είναι σχεδόν αναπόφευκτα.
Στα Στενά συχνά πυκνά “μποτιλιάρονται” πολλά πλοία για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτά είναι εκατομμύρια δολάρια σε ζημιές. Όχι μόνο για τους πλοιοκτήτες, αλλά και για τις τουρκικές αρχές, που συνοδεύουν τόσο τα εμπορικά πλοία όσο και τα πολεμικά πλοία.
Αν το μελλοντικό κανάλι της Κωνσταντινούπολης αναλάβει αυτό το φορτίο μετά το 2025, θα γίνει σίγουρα τόσο σημαντικό όσο ήταν στις εποχές των ισχυρών σουλτάνων και της «μεγάλης πύλης» ο Βόσπορος.
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω είναι σχετικά μικρά προβλήματα στην επιφάνεια με τα στενά της Μαύρης Θάλασσας. Πιο σημαντικό είναι άλλο ζήτημα.
Η έναρξη της κατασκευής του νέου καναλιού δεν αποτελεί ένα ανυπόμονο έργο μόνο για τον Ερντογάν, όσο για την Ουάσινγκτον. Επειδή το Κανάλι της Κωνσταντινούπολης, όταν τεθεί σε λειτουργία, σίγουρα θα άρει όλους τους περιορισμούς στα αμερικανικά πολεμικά πλοία να πλεύσουν ανεμπόδιστα στη Μαύρη Θάλασσα.
Μέχρι στιγμής, η Σύμβαση του Μοντρέ, που υπογράφηκε το 1936, περιορίζει τον χρόνο που μπορεί κάποιο πολεμικό πλοίο να παραμένει στη Μαύρη Θάλασσα σε 21 ημέρες.
Επίσης η σύμβαση ορίζει και το εκτόπισμα των πολεμικών πλοίων σε 45 χιλιάδες τόνους, κάτι που είναι επίσης σημαντικό. Αν δεν ήταν η Σύμβαση του Μοντρέ, τα πλοία του 6ου αμερικανικού στόλου, θα έμπαιναν με ταχύτητα το 2008 στη Γεωργία και το 2014 στην Κριμαία. Και ποιος ξέρει, τι θα έκαναν στη Ρωσία εκείνη την εποχή;
Αλλά τι θα κάνουν όμως οι ΗΠΑ, μετά το 2025, εάν η "κατασκευή του αιώνα" από τον Ερντογάν είναι επιτυχής;
Ναι, σήμερα οι πολιτικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον είναι πολύ κακές. Αλλά ο Ερντογάν δεν θα είναι αιώνια στην εξουσία. Στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, όπως λένε, φυσάει “ανατολικός άνεμος”. Τι γίνεται όμως αύριο; Διότι το κανάλι θα είναι εκεί για αιώνες.
Εν τω μεταξύ, οι Αμερικανοί αναμένουν σαφώς ότι η Σύμβαση του Μοντρέ θα είναι σύντομα στα σκουπίδια και το κανάλι της Κωνσταντινούπολης θα την βοηθήσει να πάει εκεί.
Το 2016, όταν είχαμε το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν σε πλήρη εξέλιξη, ο τότε επικεφαλής του 6ου Στόλου, Αντιναύαρχος James Foggo, δήλωσε ξαφνικά ότι, κατά τη γνώμη του, «η διάρκεια της περιπολίας αμερικανικών πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα θα μπορούσε να αυξηθεί έως τέσσερις μήνες επιπλέον. Αν οι προκλήσεις στην περιοχή αυτή γίνουν πιο επείγουσες”, ο ναύαρχος δήλωσε ότι “είναι δυνατό να αυξηθεί ο συνολικός αριθμός των πολεμικών πλοίων που θα βρεθούν στις ακτές της Ρωσίας”.
Ο Αμερικανός ανώτατος αξιωματικός θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο, μόνο σε μία περίπτωση. Μόνο αν πίστευε ακράδαντα ότι σύντομα όλα τα εμπόδια που εφευρέθηκαν πριν από περίπου έναν αιώνα στην ελβετική πόλη Μοντρέ, πρόκειται να εξαφανιστούν.
Η εφημερίδα Χουριέτ γράφει για αυτό: "Το κανάλι της Κωνσταντινούπολης θα βοηθήσει σε μια de facto κίνηση των ΗΠΑ, στην προσπάθεια τους να εγκατασταθούν στη Μαύρη Θάλασσα.
Τότε αυτό απλά θα αλλάξει όλη την στρατιωτική κατάσταση στο νότιο τμήμα της Ρωσίας. Οι πύραυλοι "Tomahawk" δεν θα είναι πλέον εκατοντάδες χιλιάδες μίλια μακριά, και τα αμερικανικά αντιτορπιλικά όπως τα κλάσεως "Arleigh Burke" και "Ticonderoga", μέσω του καναλιού της Κωνσταντινούπολης, θα είναι για παράδειγμα, στην Οδησσό, ή στην Κωνστάντζα, ή στην Βάρνα.
Στη συνέχεια, στο πλαίσιο αυτού του δυναμικού μάχης, 24 αμερικανικοί πύραυλοι SM-3 Block IB, που ήδη αναπτύχθηκαν στη Ρουμανία στην αμερικανική στρατιωτική βάση Deveselu, θα στοχεύουν τη Μόσχα.
