Είναι γεγονός ότι από πολλούς αναλυτές ο πόλεμος στην Ουκρανία προσεγγίζεται από γεωπολιτική άποψη, ως ένα "παιγνίδι" στην Διεθνή σκακιέρα για την Παγκόσμια κυριαρχία του πλανήτη.
Στην προσέγγισή τους αυτή επιχειρούν να αναλύσουν τους στόχους της Πρώτης υπερδύναμης του πλανήτη,των ΗΠΑ , πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.
Έτσι σε άρθρο Ρωσικού ΜΜΕ, παρουσιάζονται οι στόχοι των ΗΠΑ στην Ουκρανική σύγκρουση, κυριότερα σημεία του οποίου είναι τα εξής:
"Το Πεκίνο είναι πεπεισμένο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να αποδυναμώσουν τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, βγάζοντάς τους από περαιτέρω γεωπολιτικές εξελίξεις και καθαρίζοντας το «τοπίο» για τον εαυτό τους. Γι' αυτό οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν μειώνουν την πολύπλευρη υποστήριξη προς το Κίεβο, αλλά την αυξάνουν.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν πλέον πέντε βασικούς στόχους.
Πρώτον, οι Αμερικανοί προσπαθούν, με τη βοήθεια ευρωπαϊκών δομών υπό τον έλεγχό τους, να στερήσουν από την ΕΕ φθηνό αέριο από τη Ρωσική Ομοσπονδία, αντικαθιστώντας το με το δικό τους ακριβό LNG. Αυτό είναι διπλά επωφελές για την Ουάσιγκτον, καθώς θα βλάψει τον ρωσικό προϋπολογισμό και θα εμποδίσει τη Ρωσία να αναπτυχθεί, καθώς και θα αποφέρει κέρδη στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα κάνει τα προϊόντα της ΕΕ λιγότερο ανταγωνιστικά.
Το 2022, η ΕΕ έχασε 1 τρισεκατομμύριο ευρώ λόγω των τιμών της ενέργειας, οι Ευρωπαίοι αντιμετώπισαν αύξηση των τιμών και τον πληθωρισμό. Το 2023, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.
Δεύτερον, οι ΗΠΑ προσπαθούν να αποδυναμώσουν το βιομηχανικό δυναμικό της Ευρώπης όσο το δυνατόν περισσότερο. Προσπαθούν να δελεάσουν μεγάλους ευρωπαίους κατασκευαστές στον τόπο τους ή σε ελεγχόμενες χώρες.
Τρίτον, οι Αμερικανοί πρόκειται να «αναβαθμίζουν» το δικό τους στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Για να γίνει αυτό, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να οπλίσει το Κίεβο και τις χώρες της Ευρώπης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ξεχνούν την υποστήριξη της Ταϊβάν και ορισμένων χωρών στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Τέταρτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να «μοιράσουν» δάνεια σε όλους, ώστε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες να βρεθούν σε «οικονομική εξάρτηση από αυτές» και να μην έχουν την ευκαιρία για ανεξάρτητη ανάπτυξη.
Πέμπτον, οι Αμερικανοί προωθούν τις εταιρείες τους παντού. Εκμεταλλεύτηκαν τους πολυάριθμους περιορισμούς που επιβλήθηκαν σε πολλές χώρες και την αδυναμία των ανταγωνιστών. Τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργούν επιμελώς μια «εικόνα εχθρού» γύρω από τη ΛΔΚ και αργά, αλλά σταθερά, επιβάλλουν απαγορεύσεις και σε αυτήν.
Η Ουάσιγκτον θέλει μόνο οι αμερικανικές εταιρείες να βρίσκονται στην κορυφή της «επιχειρηματικής πυραμίδας» στον πλανήτη.
Το δημοσίευμα είναι πεπεισμένο ότι η ουκρανική σύγκρουση είναι απλώς ένα εργαλείο σε ένα μεγάλο παιχνίδι που θα χρησιμοποιηθεί όσο υπάρχει ανάγκη και ευκαιρία. Τότε απλά θα πεταχτεί ως περιττό, σαν μεταχειρισμένο αναλώσιμο. Τίποτα προσωπικό ,μόνο γεωπολιτική."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Σε αυτά που αναφέραμε παραπάνω εμπεριστατώνονται σύμφωνα με την Ρωσική οπτική, οι πέντε κύριοι στόχοι-επιδιώξεις των ΗΠΑ μέσα από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Εκτίμησή μας είναι ότι πάντα θα πρέπει να εξετάζουμε μια γεωπολιτική ανάλυση με το ποιoς ωφελείται περισσότερο από τη στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία κατά την άποψή μας δεν είναι οι ΗΠΑ, αλλά η Κίνα και εξηγούμε.
Είναι γεγονός ότι πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία είχαν διαμορφωθεί δύο μπλoκ στον πλανήτη.
Το ένα περιελάμβανε τh Ρωσία ως κυρίαρχη και την Κίνα να συστρατεύεται μαζί της, με Βόρεια Κορέα και Ιράν να τείνουν προς αυτές και την Ινδία σε ρόλο "ευμενούς ουδετερότητας" υπέρ του εν λόγω μπλοκ.
Το άλλο περιελάμβανε τις ΗΠΑ ως κυρίαρχη με τις χώρες του ΝΑΤΟ-ΕΕ να την στηρίζουν, με τάσεις ωστόσο περισσότερο διαμόρφωσης μιας ανεξάρτητης πολιτικής από την ΕΕ η οποία διαφαινόταν ότι ήθελε να παίξει περισσότερο ανεξάρτητο ρόλο στις Διεθνείς σχέσεις, Ισραήλ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ταϊβάν, Αυστραλία να τοποθετούνται σε αυτό το μπλοκ και την Ινδία σε ουδέτερο ρόλο με τάσεις υπέρ του μπλοκ της Ρωσίας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε ως αποτέλεσμα, να μετατεθεί χρονικά κατά πολύ η ανεξαρτητοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ από τις ΗΠΑ, να "αναστηθεί" το ΝΑΤΟ και η ΕΕ να μπει για τα καλά στο παιγνίδι εγκαινιάζοντας μια περίοδο νέου Ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η οικονομία των χωρών της ΕΕ να δεχθεί ισχυρότατα πλήγματα, λόγω της ανόδου του πληθωρισμού, ως συνέπεια της ενεργειακής απεξάρτησής της από το φθηνό Ρωσικό φυσικό αέριο και η εξάρτησή της πλέον από τις ΗΠΑ και λοιπές χώρες της Βορείου Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου.
Το κυριότερο και σε βάθος επακόλουθο του πολέμου στην Ουκρανία, είναι ότι ΕΕ και Ρωσία για τα επόμενα χρόνια θα βρίσκονται σε τροχιά αντιπαράθεσης.
Από την άλλη η Ρωσία ματώνει συνεχώς όχι μόνο στρατιωτικά και οικονομικά στην Ουκρανία αλλά και διπλωματικά, αφού όσο συνεχίζονται οι εχθροπραξίες τόσο μειώνεται η γεωπολιτική της ισχύς.
Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους μπορεί να πέτυχαν να αποτρέψουν την ΕΕ να ακολουθήσει την δική της εξωτερική πολιτική, υποτάσσοντας το ευρώ στο δολάριο και βάζοντας τις Βρυξέλλες απέναντι από τη Μόσχα, η οποία όπως προαναφέραμε χάνει τη στρατιωτική, οικονομική και γεωπολτική της ισχύ σε παγκόσμιο επίπεδο, ωστόσο ο πόλεμος στην Ουκρανία την εκτρέπει χρονικά από τον κύριο στόχο της που είναι η επικράτησή της έναντι της Κίνας.
Κοινώς ο πόλεμος στην Ουκρανία, απορροφά σημαντικό μέρος στρατιωτικών εξοπλισμών και βοήθειας των ΗΠΑ, οι οποίες φθίνουν στρατιωτικά καθημερινά, ενώ η πολεμική τους βιομηχανία καλούμενη να εξυπηρετήσει τον εξοπλισμό των Ουκρανών μένει πίσω χρονικά με τη δοκιμή και εξέλιξη νέων οπλικών συστημάτων και μέσων, που απαιτούνται προκειμένου να μην υπολείπεται της Κίνας, η οποία κινείται με τρομακτικά γρήγορους ρυθμούς προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τέλος η Κίνα όντας αμέτοχη στην στρατιωτική αναμέτρηση στην Ουκρανία, εκμεταλλεύεται τη Ρωσία παίρνοντας από αυτή φυσικό αέριο σε πολύ χαμηλές τιμές, αφού αυτή αδυνατεί να το εξάγει στην ΕΕ.
Κάτι ανάλογο κάνει και η Ινδία.
Συνεπώς το Πεκίνο συνεχίζει απρόσκοπτα την στρατηγική του για την αμφισβήτηση της Παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας από τις ΗΠΑ.
Τέλος η Κίνα αναμένουμε μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία να είναι αυτή η πρώτη δύναμη του "αντιδυτικού μπλοκ" και όχι η Ρωσία, η οποία εξασθενημένη θα ακολουθεί τις επιταγές του Πεκίνου και δεν θα ηγείται αυτού.
