Κάτω από τα Βόσγια όρη, οροσειρά γνωστή για το πέρασμα των ανταγωνιστών στον Γύρο της Γαλλίας και τις εκτεταμένες καλλιέργειες σταφυλιών, βρίσκονται οι αγωγοί που αναμένεται να σώσουν την Ευρώπη. Ο σταθμός συμπίεσης Morelmaison, που βρίσκεται σε αυτές τις ερημιές, λαμβάνει αέριο από τη Νορβηγία, το Κατάρ και τις Ηνωμένες Πολιτείες για να το ωθήσει προς την καρδιά της Ευρώπης και, ειδικότερα, προς τη Γερμανία. Αυτή η βιομηχανική περιοχή εκπληρώνει μια προσεκτική αλλά ουσιαστική αποστολή για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γερμανία, η οποία εξαρτιόταν κατά 55% από τη Ρωσία πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Στην επιφάνεια διακρίνεται μόλις το 2% του υπόγειου δικτύου σωλήνων και βαλβίδων, επιτρέποντας μόνο σε τέσσερα άτομα να είναι υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία του τερματικού σταθμού. Ο σταθμός Morelmaison, από τους 26 σταθμούς που υπάρχουν στα Γαλλικά εδάφη, είναι ένας από τους πιο στρατηγικά τοποθετημένους επειδή παρέχει τη διασύνδεση μεταξύ των αγωγών φυσικού αερίου που λαμβάνουν αέριο από τη Δουνκέρκη μέσω της Νορβηγίας, της οποίας ο προορισμός ιστορικά ήταν η Γαλλία.
Υπάρχουν 26 σταθμοί συμπίεσης φυσικού αερίου, όπως αυτοί του Morelmaison που είναι διατεταγμένοι στη Γαλλία, στο δίκτυο των 32.527 χλμ. αγωγών που διαχειρίζεται ο γαλλικός διαχειριστής μεταφοράς φυσικού αερίου GRTgaz. Επιτρέπουν στις ροές που φτάνουν και φεύγουν από τον σταθμό να διασυνδέονται μέσω ενός συνόλου βαλβίδων, αλλά και χάρη στις γεννήτριες να αυξάνουν την πίεση του αερίου για να ικανοποιήσουν τις απώλειες που προκαλούνται κατά τη μεταφορά. «Οι ροές φυσικού αερίου που διέρχονται από τον σταθμό τροφοδοτούν τη Γερμανία, την Ελβετία και το Βέλγιο, επιτρέποντας έτσι μια πολύ απτή επίδειξη αλληλεγγύης και αποζημίωσης για τη μείωση της ροής από τη Ρωσία», υπογραμμίζει ο Guillaume Tuffigo, επικεφαλής του τμήματος μάρκετινγκ της GRTgaz.
Αντιμέτωπη με την εξαφάνιση του ρωσικού φυσικού αερίου στους αγωγούς, η Ευρώπη αναγκάστηκε να ανανεώσει τις προμήθειες της, χρησιμοποιώντας νορβηγικό φυσικό αέριο και υγροποιημένο φυσικό αέριο από το Κατάρ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο φτάνει με πλοίο σε τέσσερις πλήρως λειτουργικούς γαλλικούς τερματικούς σταθμούς LNG. Η Γαλλία που χαρακτηρίζεται από καιρό από τις εταιρείες φυσικού αερίου ως το «αδιέξοδο» του ρωσικού φυσικού αερίου, έχει παραδόξως μετατραπεί σε ένα από τα hotspot αερίου της Ευρώπης από τότε που το αέριο της Μόσχας σταμάτησε να ρέει, ή σχεδόν έτσι. Μια ιδέα που ήταν «αδιανόητη πριν από δύο χρόνια», παραδέχεται ο Thierry Trouvé, Διευθύνων Σύμβουλος της GRTgaz. «Δεν βλέπαμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι αυτή η ροή ανατολής-δύσης θα μπορούσε να αμφισβητηθεί», προσθέτει.
Ιστορικά, το φυσικό αέριο έφτανε στη Γαλλία μέσω Γερμανίας και Βελγίου για εσωτερική κατανάλωση ή για ανακατεύθυνση προς την Ισπανία και την Ελβετία. Όμως, μετά τον πόλεμο, οι δρόμοι του φυσικού αερίου και η κατεύθυνση των αγωγών έχουν αντιστραφεί. Συγκεκριμένα, η Γαλλία συλλέγει φυσικό αέριο από την Ισπανία και «από εδώ και στο εξής, οι ροές θα πηγαίνουν από τη Γαλλία στο Βέλγιο και τη Γερμανία», λέει ο Guillaume Tuffigo. Η Γαλλία, μέσω του δικτύου GRTgaz, έχει πολλαπλασιάσει επί επτά τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ελβετία το 2022 σε σύγκριση με πέρυσι. Ταυτόχρονα, η GRTgaz έλαβε 70% λιγότερο φυσικό αέριο από τη Γερμανία το 2022 σε σύγκριση με το 2021. Ως σύμβολο αυτής της ιστορικής ανάκαμψης, η Γαλλία στέλνει φυσικό αέριο απευθείας στον Γερμανό γείτονά της από τις 13 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο συμφωνίας αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ των δύο χωρών.
Από τις 22 Νοεμβρίου, 2,7 τεραβάτ (TWh) φυσικού αερίου, το ισοδύναμο με αυτό που θα παρείχαν τρεις πυρηνικοί αντιδραστήρες, είχαν αποσταλεί στη Γερμανία μέσω του συνοριακού σημείου Obergailbach (Μοζέλα, Γαλλία), ένα μέρος που συνδέεται με τη σειρά του με το Morelmaison. Η Γαλλία διαθέτει δυναμικότητα μεταφοράς 100 GWh/ημέρα, τη μέγιστη τεχνικά δυνατή σε αυτή τη φάση. Προς το παρόν, η Ευρώπη, της οποίας τα αποθέματα είναι γεμάτα (93% την Τετάρτη), μπορεί να αποκηρύξει τους ρωσικούς αγωγούς φυσικού αερίου, αλλά για πόσο; «Μέχρι να είναι διαθέσιμη νέα ικανότητα παραγωγής υγροποιημένου αερίου, θα είναι δύσκολο για άλλα πέντε χρόνια», προβλέπει ο Thierry Trouvé.
