Ο πολιτικός θεωρητικός και ακτιβιστής της κοινότητας Σαούλ Αλίνσκι (Saul Alinsky) έγραψε, στο βιβλίο του «Rules for Radicals» το 1971, ότι «αυτός που ελέγχει τη γλώσσα ελέγχει τις μάζες».
Ο Αλίνσκι, του οποίου το έργο επηρέασε βαθιά τουλάχιστον τον Μπαράκ Ομπάμα, ήταν σε εκείνο το αστείο που διοχετεύει το διάσημο δυστοπικό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, «1984».
Το «Newspeak», η γλώσσα του φανταστικού μονοπολιτικού υπερκράτους του Όργουελ, ήταν ένα εργαλείο που επινοήθηκε για την παρακολούθηση των επικοινωνιών του λαού, τη δίωξη των «εγκλημάτων σκέψης» και τελικά τον έλεγχο και την υπαγόρευση των ίδιων των πεποιθήσεων του λαού.
Οι συντηρητικοί χαίρονται να κοροϊδεύουν τις «οργουελικές» τάσεις της σύγχρονης Αριστεράς – ίσως πάρα πολύ, στην πραγματικότητα, καθώς η υπερβολική χρήση της κατηγορίας είχε ως αποτέλεσμα να περιορίσει την ισχύ της. Αλλά καθώς η ιδεολογία της "αφύπνισης" κάνει μεταστάσεις εντός της αμερικανικής Αριστεράς, και καθώς οι λογοκριτές ολοένα και περισσότερο περιορίζουν οτιδήποτε μυρίζει διαφωνία για την ορθοδοξία του καθεστώτος, είναι πλέον σαφές ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή οργουελιανισμού.
Σε αυτή τη νέα εποχή, το καθεστώς και οι επιβολείς του επιδιώκουν την κατάχυση της ορθοδοξίας του με κάθε κόστος, ανατρέποντας τους διαφωνούντες να μην πιστεύουν στα μάτια τους που ψεύδονται. Την περασμένη εβδομάδα, νέα κυβερνητικά στοιχεία αποκάλυψαν ότι η αμερικανική οικονομία, μετρούμενη από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, συρρικνώθηκε για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο.
Αυτός ήταν, μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, ο παγκοσμίως αποδεκτός ορισμός του τι συνιστά «ύφεση». Αυτό δεν ήταν ένα κομματικό ζήτημα. Πράγματι, γνωστοί φιλελεύθεροι οικονομολόγοι του Δημοκρατικού Κόμματος έχουν συχνά ορίσει την ύφεση ακριβώς με αυτούς τους όρους. Το 2008, ο σημερινός διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Προέδρου Τζο Μπάιντεν, Μπράιαν Ντις, δήλωσε: «Φυσικά οι οικονομολόγοι έχουν έναν τεχνικό ορισμό της ύφεσης, που είναι δύο συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικής ανάπτυξης». Και το 2019, ο κορυφαίος οικονομικός σύμβουλος του Μπάιντεν, Τζάρεντ Μπερνστάιν, είπε ότι η «ύφεση» «ορίζεται ως δύο διαδοχικά τρίμηνα φθίνουσας ανάπτυξης».
Οι Δημοκρατικοί τραγουδούν τώρα μια διαφορετική μελωδία
Η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Karine Jean-Pierre αρνήθηκε πεισματικά να παραδεχτεί ότι η Αμερική βρίσκεται τώρα σε οικονομική ύφεση. Μετά τη δημοσιοποίηση των δεδομένων που δείχνουν το δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο της οικονομικής συρρίκνωσης, ο Deese όρισε ότι βρισκόμαστε «σίγουρα σε μια μετάβαση», αλλά πρόσθεσε επίσης ότι «σχεδόν τίποτα δεν σηματοδοτεί ότι αυτή η περίοδος… είναι ύφεση». Το τέχνασμα είναι διάφανο και προφανές σε σημείο κωμωδίας. Όπως έγραψε στο Twitter ο διάσημος επενδυτής David Sacks: «Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται για τον ορισμό της ύφεσης. Η ύφεση ορίζεται ως δύο συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικής αύξησης του ΑΕΠ εάν ένας Ρεπουμπλικανός είναι πρόεδρος. Ο ορισμός είναι πολύ πιο περίπλοκος και άγνωστος εάν ένας Δημοκρατικός είναι πρόεδρος».
Οι Δημοκρατικοί δείχνουν ομοίως να ενδιαφέρονται να αλλάξουν τον ορισμό του «πληθωρισμού», ο οποίος βρίσκεται επί του παρόντος σε υψηλά τεσσάρων δεκαετιών και είναι δυσανάλογα υπεύθυνος για τα θλιβερά ποσοστά αποδοχής θέσεων εργασίας του Μπάιντεν και τη δυσμενή πολιτική προοπτική των Δημοκρατικών αυτό το φθινόπωρο. Ο ευρέως αποδεκτός οικονομικός ορισμός του πληθωρισμού είναι όταν υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα που κυνηγούν πολύ λίγα αγαθά. Ο τρόπος για να περιοριστεί ο πληθωρισμός είναι επομένως ο περιορισμός της προσφοράς χρήματος ή/και η αύξηση της παραγωγής αγαθών.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ίδιοι ιδεολόγοι που επιθυμούν να αλλάξουν τους ευρέως αποδεκτούς ορισμούς της «ύφεσης» και του «πληθωρισμού» είναι αυτοί που παραμένουν μπερδεμένοι ως προς το τι ακριβώς είναι η «γυναίκα». Τον Μάρτιο, η τότε δικαστής Ketanji Brown Jackson, κατά τη διάρκεια της ακρόασης επιβεβαίωσης της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Γερουσίας για να αντικαταστήσει τον συνταξιούχο δικαστή Stephen Breyer στο Ανώτατο Δικαστήριο, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ορίσει τι είναι «γυναίκα». Η δικαιολογία της ήταν ότι «δεν είναι βιολόγος». Σχετικά, στο εξαιρετικό νέο ντοκιμαντέρ του Matt Walsh, «What Is a Woman?», οι αναρίθμητοι καθηγητές «σπουδών φύλου» και «γιατροί» μαγεμένοι από την ιδεολογία του φύλου ορίζουν πάντα μια «γυναίκα», με κυκλικό τρόπο, ως «κάποια που ταυτίζεται ως γυναίκα».
Είτε είναι η ίδια η δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου είτε ο μετεωρισμός της μόδας που πλέον αποτελεί «σπουδές φύλου» στην αμερικανική ακαδημία, τότε, η Αριστερά είναι ανίκανη να ορίσει τι είναι «γυναίκα». Ο Αλίνσκι θα ήταν περήφανος για μια τέτοια επιβλητική επιβολή της εγκεκριμένης από το καθεστώς ορθοδοξίας. «Αυτός που ελέγχει τη γλώσσα ελέγχει τις μάζες», τελικά.
Το θεμελιώδες πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι η υπεροψία, η θέρμη και ο ζήλος της να ρίξει στάχτη στα μάτια των λογικών Αμερικανών διαψεύδονται από τη μη δημοτικότητά της. Είναι περίεργο το γεγονός ότι η Αριστερά μπορεί να μιλάει και να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο όταν το πιο αξιοσημείωτο avatar της, ο Μπάιντεν, δεν είναι τόσο δημοφιλής. Ίσως η Αριστερά να τιμωρηθεί με τις επικείμενες ήττες του Νοεμβρίου στην κάλπη.
