Το τεράστιο κόστος της απόκρουσης της πυραυλικής επίθεσης της Τεχεράνης εναντίον του Ισραήλ αναλύει η Jerusalem Post καθώς, όπως επισημαίνει, επιβεβαιώθηκε το δόγμα ότι η άμυνα είναι πολύ ακριβότερη υπόθεση από την επίθεση.
Η αναλυση της JP, όμως, στα συμπεράσματα της αποκαλύπτει ότι πιθανότατα η προτεραιότητα του Ισραήλ θα είναι να επιφέρει πλήγμα στην αμυντική βιομηχανία του Ιράν και ειδικά στις μονάδες κατασκευής των πυραύλων αλλά και στην βιομηχανία πετρελαίου, ώστε να στερήσει τα πολύτιμα έσοδα τα οποία ουσιαστικά χρηματοδοτούν την πυραυλική βιομηχανία της Τεχεράνης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Εγκλωβίστηκαν στον Λίβανο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι-Το Ισραήλ βομβάρδισε συνοριακό πέρασμα προς τη Συρία (Βίντεο)
Ακολουθεί το δημοσίευμα της JP:
Οι Ιρανοί εξαπέλυσαν μια μαζική πυραυλική επίθεση με περίπου 200 βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον του Ισραήλ μερικοί εκ των οποίων έπεσαν στην διάρκεια της διαδρομής τους, εντος του Ιραν και του Ιρακ. Ένας βαλλιστικός πύραυλος με βεληνεκές από 1.500 έως 2.000 χιλιόμετρα είναι ακριβός. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι κοστίζει στους Ιρανούς τουλάχιστον ένα εκατομμύριο δολάρια για την παραγωγή κάθε πυραύλου και χρησιμοποίησαν προηγμένα μοντέλα όπως το Emad και το Kheibar, ακόμη και το Fattah-1, το οποίο υποστηρίζεται ότι είναι υπερηχητικό - που σημαίνει ότι μπορεί να πετάξει και να ελιχθεί με ταχύτητες που υπερβαίνουν το πενταπλάσιο της ταχύτητας του ήχου - σε μια προσπάθεια να εξαπατήσουν τα συστήματα αεράμυνας που προσπαθούν να τον αναχαιτίσουν.
Περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια είναι ένα μεγάλο ποσό για ένα μπαράζ πυραύλων και σίγουρα όχι ασήμαντο μέρος του αποθέματος πυραύλων του Ιράν. Ωστόσο, από την πλευρά της Τεχεράνης, αντιπροσωπεύει ένα σχετικά ελαφρύ πλήγμα στα οικονομικά τους.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, το Ιράν έχει καταφέρει, ακόμη και υπό διεθνείς κυρώσεις, να εξάγει πετρέλαιο αξίας 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Αυτό το μπαράζ πυραύλων τους κόστισε το ισοδύναμο μόλις δύο ημερών εξαγωγών - κάτι που δεν θα έκαναν καθημερινά, αλλά ούτε και μια δαπάνη που η χώρα θα δυσκολευόταν να διαχειριστεί κάθε λίγους μήνες, ειδικά παραμελώντας άλλους κλάδους του στρατού να επενδύσουν στην πυραυλική τεχνολογία.
Σε απάντηση στους ιρανικούς πυραύλους, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία εκτόξευσε πυραύλους Arrow-2 και Arrow-3 που παράγονται από την Israel Aerospace Industries. Οι πυραυλοι αυτοί δεν εκτοξεύονται εναντίον πυραύλων που προσδιορίζονται από το σύστημα ότι στοχεύουν ακατοίκητες ή στρατιωτικά ασήμαντες περιοχές.
Ωστόσο, οι Ιρανοί χρησιμοποίησαν πιο ακριβείς πυραύλους αυτή τη φορά, οι οποίοι πιθανότατα βελτίωσαν την ακρίβεια στόχευσής τους σε σύγκριση με προηγούμενες προσπάθειες, απαιτώντας περισσότερες αναχαιτίσεις.
Ο ισραηλινός στρατός δεν έχει αποκαλύψει πόσοι πύραυλοι Arrow χρησιμοποιήθηκαν ή αν χρειάστηκε επίσης η χρήση του David's Sling ή του Iron Dome για να αναχαιτίσει μεγαλύτερα θραύσματα ή τμήματα ιρανικών πυραύλων που δεν είχαν κεφαλές, αλλά θα μπορούσαν ακόμα να προκαλέσουν δευτερεύουσες ζημιές.
Ο παλαιότερος πύραυλος Arrow-2, ο οποίος αναχαιτίζει τον στόχο του σε υψόμετρα δεκάδων χιλιομέτρων στην ατμόσφαιρα, κοστίζει περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια. Ο νεότερος πύραυλος Arrow-3, ο οποίος αναχαιτίζει βαλλιστικούς πυραύλους στο διάστημα σε μεγαλύτερες αποστάσεις από τα ισραηλινά σύνορα, κοστίζει περίπου 2 εκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο, ακόμη και αν χρησιμοποιούνταν περίπου 180 πύραυλοι Arrow, χρησιμοποιώντας και τους δύο τύπους, το κόστος αναχαίτισης θα ήταν περίπου 450 εκατομμύρια δολάρια - περισσότερο από το διπλάσιο του κόστους του ιρανικού μπαράζ πυραύλων.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ισραήλ είναι υπερδιπλάσιο από αυτό του Ιράν: 50.000 δολάρια σε σύγκριση με 20.000 δολάρια το 2022. Ωστόσο, το Ισραήλ είναι μια χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ το Ιράν έχει 90 εκατομμύρια. Το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης για την προμήθεια του αναχαιτιστικού Arrow προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν επενδύσει περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια στο έργο μέχρι σήμερα.
Όσο οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τα συστήματα αεράμυνας του Ισραήλ, όπως κάνουν για το Iron Dome και το David's Sling, ο κύριος περιορισμός θα είναι ο ρυθμός παραγωγής στις ισραηλινές αεροδιαστημικές βιομηχανίες και Rafael, καθώς και η προμήθεια βασικών εξαρτημάτων.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ξεκίνησε και το Κογκρέσο ενέκρινε έναν ειδικό προϋπολογισμό ύψους 14,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ξέσπασμα του πολέμου, εκ των οποίων περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια δολάρια προορίζονται για την αναπλήρωση των αποθεμάτων αναχαίτισης και την προώθηση της ανάπτυξης και της προμήθειας του συστήματος λέιζερ. Ωστόσο, το λέιζερ δεν θα είναι αρκετά ισχυρό στο εγγύς μέλλον για να αναχαιτίσει βαλλιστικούς πυραύλους και οι συνεχιζόμενες επενδύσεις των ΗΠΑ εξαρτώνται από τη σχέση μεταξύ των δύο εθνών. Όταν πρόκειται για την αεράμυνα, χωρίς αμερικανική χρηματοδότηση, θα ήταν ένα μεγάλο βάρος για τον αμυντικό προϋπολογισμό.
Καθώς το Ισραήλ εξετάζει την απάντησή του στην τελευταία ιρανική επίθεση, είναι σημαντική η υπενθυμιση ότι μπορεί να υπονομεύσει σημαντικά την ικανότητα της Τεχεράνης να αποκτήσει πρόσθετους πυραύλους, είτε μέσω στρατιωτικής δράσης που καταστρέφει τις εγκαταστάσεις παραγωγής της είτε μέσω οικονομικών μέτρων που στοχεύουν τα συστήματα παραγωγής και εξαγωγής πετρελαίου που χρηματοδοτούν αυτές τις προσπάθειες.
