Τα τελευταία χρόνια, ιδίως από το 2016 και μετά, ο Ερντογάν λειτουργεί ως εχθρός παρά ως εταίρος στους κόλπους του ΝΑΤΟ, δημιουργώντας διαρκώς προβλήματα στη Συμμαχία και στις ΗΠΑ, σε μια σειρά Διεθνών θεμάτων.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για την πολιτική της Τουρκίας κατά των συμμάχων της.
Το θέμα των Κούρδων YPG συμμάχων των ΗΠΑ, τους οποίους επιχείρησε στρατιωτικά να αφανίσει πολλές φορές η Τουρκία βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες , ενώ αυτοί πολέμησαν κατά των πραγματικών τρομοκρατών του ISIS, με τους τελευταίους να εξοπλίζονται από τον Ερντογάν κάνοντας λαθρεμπόριο πετρελαίου μαζί τους, ή τις συμφωνίες της Αστάνα για το μεταπολεμικό status της Συρίας, συναποφασίζοντας με Ιράν και Ρωσία, αποκλείοντας ΗΠΑ-ΕΕ από τις συζητήσεις;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Φυλακή του Σόρος ονομάζει την ΕΕ ο Ούγγρος πρωθυπουργός: “Διαλύεται η Ευρώπη λόγω μεταναστών ακρίβειας και εγκληματικότητας”
Ή μήπως για το θέμα αγοράς των S-400 από τη Ρωσία και την μη επιβολή κυρώσεων της Τουρκίας σε αυτήν λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, όπως έπραξαν όλοι οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ;
Από την άλλη πάλι είχαμε τις δυσκολίες και τα παζάρια της Τουρκίας για την είσοδο της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και την Σουηδία να είναι ακόμη και τώρα "στο περίμενε", προκειμένου να ψηφίσει υπέρ της ένταξής της το Τουρκικό Κοινοβούλιο, που μποκάρει ωστότο ο Ερντογάν καθυστερώντας το;
Είναι επίσης γνωστό ότι το 2020 ο Ερντογάν έφερε με δική του υπαιτιότητα και μεσούντος του πολέμου στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ στη ΝΑ του πτέρυγα στα πρόθυρα διάλυσης, οδηγώντας την κατάσταση με την χώρα μας στα άκρα, ένα βήμα κυριολεκτικά πριν τον πόλεμο, ενώ αναφορικά με την Κύπρο και τη ΝΑ Μεσόγειο έκανε τα χίλια μύρια, με αυθαίρετες έρευνες για φυσικό αέριο σε τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ, προκρίνοντας ως μόνη λυση την δημιουργία δύο κρατών στο νησί κατά παράβαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ, το οποίο αμφισβητεί επίσης.
Το "κερασάκι στην τούρτα μπήκε με αφορμή τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς, όπου η Τουρκία αποκάλυψε πλήρως το αντιδυτικό της πρόσωπο, εγκωμιάζοντας και δίνοντας στέγη στην τρομοκρατική οργάνωση , την οποία χαρακτηρίζει "απελευθερωτική" και το κράτος του Ισραήλ και τον πρωθυπουργό του ως "τρομοκράτες".
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά είχαμε πρόσφατα και τον Τούρκο Α/ΓΕΝ να δηλώνει ότι «Δεν θέλουμε την Αμερική και το ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα».
Μετά από όλα αυτά εύλογα διερωτάται κανείς, έχει η Τουρκία πλέον θέση στο ΝΑΤΟ ή η επιθετική εξωτερική πολιτική του Ερντογάν μπορεί να την οδηγήσει σε έξωση από τη Συμμαχία;
Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να δώσει Διεθνές ΜΜΕ το οποίο σε σχετικό άρθρο του επισημαίνει μεταξύ άλλων:
Η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και οι στρατιωτικές βάσεις σε αυτήν
Είναι γνωστό ότι σε συνεννόηση με την υπηρεσία πληροφοριών των ΗΠΑ και τον αμερικανικό στρατό, το αρχηγείο του ΝΑΤΟ αποφάσισε τον Μάιο του 1951 να προσφέρει πλήρη ένταξη στην Τουρκία.
Το να επιτραπεί η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στο έδαφός της, ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα της χορήγησης πλήρους ένταξης στην Τουρκία.
Η αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ απέκτησε σημασία. Κατασκευάστηκε από Αμερικανούς στρατιωτικούς εργολάβους και τέθηκε σε λειτουργία το 1955.
Σύμφωνα με πηγή της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, σε αυτή τη στρατιωτική βάση σταθμεύουν περίπου 50 πυρηνικά όπλα.
Η αεροπορική βάση του Konya, που ιδρύθηκε το 1983, διαθέτει αεροσκάφη επιτήρησης AWACS για το ΝΑΤΟ.
Το 2012, το αρχηγείο των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ μεταφέρθηκε στη Μπόκα κοντά στη Σμύρνη.
Περίπου 500 χιλιόμετρα μακριά από το Ιράν βρίσκεται ο εγκατεστημένος σταθμός ραντάρ Kurecik, ο οποίος χρησιμεύει ως το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ.
Επανεκλογή Ερντογάν
Ο Ερντογάν επανεκλέχθηκε πρόσφατα για τρίτη φορά Πρόεδρος στην Τουρκία, γεγονός που δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα αγκάθι στη Δύση για τα επόμενα χρόνια.
Στη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του Οκτωβρίου 2022, η κυβέρνηση Μπάιντεν δήλωσε: «Βρισκόμαστε σε έναν στρατηγικό ανταγωνισμό για να διαμορφώσουμε το μέλλον της διεθνούς τάξης».
Έτσι, «θα συνεργαστούμε με οποιοδήποτε έθνος που συμμερίζεται τη βασική μας πεποίθηση ότι η τάξη που βασίζεται σε κανόνες πρέπει να παραμείνει η βάση για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία».
Η Τουρκία πληροί αυτά τα κριτήρια «οποιουδήποτε έθνους», αν και με επιφυλάξεις, και, δεδομένης της σημασίας της, η αποτελεσματική αντιμετώπισή της σε αυτόν τον στρατηγικό ανταγωνισμό είναι κρίσιμη.
Άλλες τουρκικές εκτροπές
Αυτή η αναφορά για την εχθρότητα του Ερντογάν θα είναι ελλιπής αν δεν αναφερθούμε συνοπτικά σε δύο ακόμη γεγονότα σχετικά με το Κασμίρ και το Αζερμπαϊτζάν. Στην προσπάθειά του να θεωρηθεί πρωταθλητής των Σουνιτών του κόσμου, ο Ερντογάν φτύνει δηλητήριο εναντίον της Ινδίας για το ζήτημα του Κασμίρ.
Προδίδοντας την πλήρη άγνοιά του για τις αποχρώσεις του προβλήματος του Κασμίρ, απάλλαξε το Πακιστάν και τις τρομοκρατικές οργανώσεις του με επίκεντρο το Κασμίρ που ευθύνονται για την τεράστια καταστροφή ζωής και περιουσίας στο ινδικό τμήμα της Πολιτείας Τζαμιού .
Δεύτερον, η ένοπλη επέμβαση της Τουρκίας στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο με την Αρμενία στον θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ απέδειξε την απρόσιτη επιθετική του στάση,όντας υπεύθυνος για τη διατάραξη της ειρήνης στην περιοχή της υπερκασπίας
Με το ένα πόδι εκτός ΝΑΤΟ η Τουρκία
Η παρουσία της Τουρκίας ως μέλους του ΝΑΤΟ γίνεται αμφίβολη εκτός και αν επικρατήσει η κοινή λογική στον Ερντογάν ότι είναι ηγέτης μιας περιοχής που έχει τεράστια σημασία σε ξηρά και θάλασσα για τον κόσμο, ιδιαίτερα για τα δυτικά έθνη.
Πρέπει να καταλάβει ότι ο νεοανακαλυφθείς ισλαμισμός του θα έχει όλο και μικρότερους υποστηρικτές.
Η Τουρκία έχει ήδη αποβληθεί από το πρόγραμμα μαχητικών stealth F-35 και η προμήθεια μαχητικών F-16 φαίνεται επίσης απίθανη.
Ο Ερντογάν ποντάρει τώρα στο Eurofighter Typhoons, αλλά η Γερμανία φαίνεται να είναι «κόκαλο στο τουρκικό κεμπάπ».
Η απόκτηση των Γαλλικών Rafale θα ήταν ντροπιαστική για την Άγκυρα μετά τις «θερμές διαφωνίες» του Ερντογάν με τον Μακρόν.
Είναι καιρός η Άγκυρα να επανεξετάσει την εξωτερική της πολιτική προτού το ΝΑΤΟ αρχίσει «επίσημα» να αποστασιοποιείται από την Τουρκία."
Έρχεται το τέλος Ερντογάν
Τέλος να θυμίσουμε ότι στο χώρο της Μ.Ανατολής, έχει αποδειχθεί ιστορικά πως όσοι ηγέτες κρατών επιχείρησαν να συσπειρώσουν άλλα κράτη κατά του Ισραήλ, όπως κάνει τώρα ο Ερντογάν, είτε ηττήθηκαν στρατιωτικά σε διαδοχικούς πολέμους είτε με αυτό είτε με τις ΗΠΑ, είτε είχαν ατυχές τέλος οι ίδιοι.
