Ισραήλ και Τουρκία παρ’όλες τις δηλώσεις περί εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο χωρών, έχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα πλέον στην Α.Μεσόγειο, αφού οι Τούρκοι θέλουν κοιτάσματα και έλεγχο ναυτικών διόδων, σε έναν ιδιότυπο αποκλεισμό του ισραηλινού κράτους, ο οποίος όμως δεν θα γίνει ποτέ δεκτός.
Επίσης με την συμφωνία του Αβραάμ έχουν αλλάξει και οι προσβάσεις των Ισραηλινών σε Μέση Ανατολή και Κόλπο, σε μια κατάσταση που οι Τούρκοι δεν πρόκειται να αποδεχθούν , αφού χάνουν την πρωτοκαθεδρία.
Σύμφωνα όμως με τουρκικό ινστιτούτο και τον Καθηγητή Anil Chechen, "το Ισραήλ μετατρέπει την Κύπρο σε στρατιωτική βάση του με στόχο την Α.Μεσόγειο και την Τουρκία, και αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από την Άγκυρα".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σμήνος τουρκικών drones ANKA εφοδιασμένα με ειδικά ραντάρ θα σαρώνουν τα νησιά μας-Σε ετοιμότητα η ελληνική αεράμυνα
Ο ίδιος αναφέρει σε ειδική έκθεση για την τουρκική κυβέρνηση: “το πρόβλημα ασφάλειας του Ισραήλ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την κατάληψη της Μεσοποταμίας, η οποία βρίσκεται στα ανατολικά της χώρας.
Παράλληλα, υπό έλεγχο τίθεται σταδιακά και η Κύπρος που βρίσκεται στα δυτικά της χώρας.
Εφόσον όλες οι επιθετικές κινήσεις που έρχονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής από την Ευρώπη χρησιμοποιούν την Κύπρο ως βάση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Εδώ θα πούμε ότι η Τουρκία ελέγχει τον τουρκικό πληθυσμό που είχε απομείνει από την Οθωμανική περίοδο στο νησί της Κύπρου, και η Άγκυρα είναι μέρος του Κυπριακού.
Έτσι το νησί δεν αφέθηκε στους χριστιανούς Έλληνες και η κυριαρχία της χριστιανικής Ευρώπης στο νησί μέσω των Ελλήνων αποτράπηκε χάρη στην Τουρκία.
Για το Ισραήλ, αυτό το αποτέλεσμα δημιούργησε ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για να εφαρμόσει τις πολιτικές που επιθυμεί μέσω του νησιού αυτού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία εμπλέκεται στο νησί για τους δικούς της στρατηγικούς λόγους. αλλά δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι το Ισραήλ ενεργεί επίσης για τα δικά του συμφέροντα.
Εφόσον το Ισραήλ είναι εβραϊκό κράτος, δεν ήθελε ποτέ ένα αμιγώς χριστιανικό ή μουσουλμανικό κράτος στην Κύπρο.
Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με την παραδοσιακή εβραϊκή πολιτική, στην Κύπρο, έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση μόνιμης αντιπαράθεσης Χριστιανών Ελλήνων και Μουσουλμάνων Τούρκων και αυτό το αδιέξοδο διατηρείται μέχρι σήμερα, στην κατεύθυνση της μελλοντικής κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή.
Το γεγονός ότι ούτε η μουσουλμανική, ούτε η εληνο-χριστιανική κυριαρχία δεν είχε εδραιωθεί πλήρως στο νησί, ό ωφέλησε τα μέγιστα τα σχέδια του Ισραήλ.
Η διχοτόμηση του νησιού σε βόρειο και νότο, και η συνεχής σύγκρουση μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών, παρείχε μια ευνοϊκή κατάσταση για το Ισραήλ να επέμβει τώρα που μιλάμε στην Κύπρο.
Η συνέχιση ενός περιβάλλοντος μόνιμου αδιεξόδου στην Κύπρο έφερε την κατάλληλη διαδικασία για να κυριαρχήσει μελλοντικά το Ισραήλ στην Κύπρο, ενώ βρίσκεται γεωγραφικά απέναντι του.
Υπό αυτή την έννοια, μπορεί να λεχθεί ότι όσοι επέμεναν στη μη συμφωνία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, απλά βοήθησαν στη συνέχεια της αδιέξοδης πολιτικής στο νησί επ’ωφελεία του Ισραήλ.
Ενώ το αδιέξοδο στην Κύπρο κλιμακωνόταν, τα λόμπι του Ισραήλ αντιτάχθηκαν στην επέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κύπρο, και στην επιθυμία της ένωσης να συμπεριλάβει ολόκληρη την Κύπρο στην Ένωση.
Το πρόβλημα της Κύπρου, που θα λύνονταν με το Σχέδιο Ανάν, δεν ευοδώθηκε, λόγω της αρνητικής στάσης της ελληνικής πλευράς, έτσι η τουρκική παρέμεινε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι επιπτώσεις αυτού του αποτελέσματος για την Τουρκία και την αποκαλούμενη “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” μπορούν και πρέπει να αξιολογηθούν με διαφορετικούς τρόπους, αλλά όταν εξετάζουμε το γεγονός από τη σκοπιά του Ισραήλ, τα ισραηλινά σχέδια στο νησί βρήκαν και πάλι προσοδοφόρο έδαφος, ως αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων.
Για την ιστορία, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Σοβιετική Ένωση έλεγχε το Ιράκ με το πραξικόπημα του 1958, στην συνέχεια πέρασε στη Συρία και εκδίωξε την γαλλική κυριαρχία από τη χώρα αυτή.
Στη συνέχεια, η Σοβιετική Ένωση πέρασε από τη Συρία στην Κύπρο, βοηθώντας στην ίδρυση του ΑΚΕΛ, του πιο ισχυρού κομμουνιστικού κόμματος στην περιοχή της Μεσογείου.
Το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιτάχθηκαν στο σχέδιο της Ρωσίας να κάνει την Κύπρο την “Κούβα” της Μεσογείου, πραγματοποιώντας ένα πολιτικό πραξικόπημα μέσω του κόμματος ΑΚΕΛ και έφερε στην ημερήσια διάταξη ένα αμερικανοκίνητο πραξικόπημα.
Δεδομένου ότι το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στην Ελλάδα, εξασφάλισε τα συμφέροντα των ΗΠΑ μέσω της Κύπρου, αύξανες και τη χριστιανική κυριαρχία στο νησί, έτσι, η ιδέα της τουρκικής επέμβασης στην Κύπρο, αποκρυσταλλώθηκε ταχέως.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κύπρια υπουργός Ενέργειας: Ο αγωγός προς την Τουρκία είναι ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα
Η τουρκική επέμβαση στην Κύπρο το 1974 με την βοήθεια του 6ου αμερικανικού στόλου και του ΥΠΕΞ χ, Κίσινγκερ, απέτρεψε σχέδιο ελέγχου του νησιού από το κομμουνιστικό κόμμα, απέτρεψε επίσης την αφομοίωση των Τούρκων, την ελληνοποίηση της Κύπρου και τη διείσδυση της Ευρώπης μέσω της Ελλάδας.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα ήταν ευεργετικό τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για το Ισραήλ και η δραστηριότητα της Τουρκίας στο νησί επέτρεψε και στις δύο χώρες να συνεχίσουν να αναπτύσσουν τις πολιτικές τους για το μέλλον της Κύπρου.
Η νέα κατάσταση όμως που προέκυψε στην Κύπρο, δεν ωφέλησε τελικά, ούτε τους Έλληνες ούτε τους Τούρκους.
Για τον Σιωνισμό, που θέλει να κυριαρχήσει σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και τα περίχωρά της με το όνομα του Σχεδίου Μεγάλης Μέσης Ανατολής, η εβραϊκή κυριαρχία στην Κύπρο είναι απαραίτητη προϋπόθεση.
Ο τρόπος για να κυριαρχήσουν οι Εβραίοι σε ολόκληρη την περιοχή στο μέλλον είναι να ελέγξουν την απέναντι ακτή, δηλαδή την Κύπρο.
Εννοείται ότι το Ισραήλ, που παρενέβη έμμεσα στις εξελίξεις στο νησί της Κύπρου, θα επιδιώξει την άμεση κυριαρχία στο νησί αυτό σε δεύτερο στάδιο.
Στην Κύπρο, που είναι χωρισμένη στα δύο, μπορεί να προκύψει σύγκρουση ανά πάσα στιγμή και να ενθαρρυνθεί η μετανάστευση του ελληνικού πληθυσμού του νησιού προς την Ελλάδα και η μετανάστευση του τουρκικού πληθυσμού στην Τουρκία.
Η διαδικασία που θα οδηγήσει στην εκκένωση του νησιωτικού πληθυσμού από την Κύπρο μπορεί να επιτρέψει στον εβραϊκό πληθυσμό να εγκατασταθεί σταδιακά στο νησί.
Η διαδικασία της εβραϊκής μετανάστευσης στην Κύπρο, που ξεκίνησε αρχικά με μικρές ομάδες, μπορεί αργότερα να κλιμακωθεί με μεγαλύτερες μάζες.
Η Βόρεια Κύπρος, που κατακτήθηκε από τον τουρκικό στρατό το 1974, ανοικοδομήθηκε στο μεταξύ, ολοκληρώθηκαν οι υποδομές των πόλεων και οργανώθηκε ως μια ολοκληρωμένη χώρα με αυτοκινητόδρομους.
Ελήφθη άδεια να κτιστούν διακόσιες χιλιάδες σπίτια στα εδάφη αυτά στην Κύπρο, μαζί με άλλα έργα.
Οι πωλήσεις γης και κατοικιών, που επιταχύνθηκαν πριν από το δημοψήφισμα, αυξήθηκαν ακόμη πιο πρόσφατα.
Ενώ τα νεόδμητα κτίρια στην περιοχή της Βόρειας Κύπρου, η οποία βρίσκεται υπό τουρκική κυριαρχία, αγοράστηκαν ως επί το πλείστον από Βρετανούς και Αμερικανούς, μετά το δημοψήφισμα, Ισραηλινοί πολίτες στην πλειοψηφία τους, άρχισαν να έρχονται στην "ΤΔΒΚ" για να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία και να εγκατασταθούν στο νησί.
Ενώ οι Τούρκοι παρέμειναν σε επίπεδο που θα μπορούσε να θεωρηθεί φτωχό, ξένες ισραηλινές εταιρείες έχουν εμπλακεί στα κατασκευαστικά έργα που έχουν αυξηθεί πρόσφατα.
Είναι σχεδόν σαν, με την υποστήριξη νέων κατασκευαστικών πρωτοβουλιών, να δημιουργείται μελλοντικά μια νέα περιοχή εποικισμού για Εβραίους στην απέναντι όχθη του Ισραήλ.
Στην ημερήσια διάταξη το επόμενο μελλοντικό διάστημα, θα δούμε την εγκατάσταση πολλών εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων στη Βόρεια Κύπρο, η οποία είναι αποκλεισμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι, με τον καιρό, ο τουρκικός πληθυσμός της Βόρειας Κύπρου θα επιστρέψει στην Τουρκία, και πλούσιοι Εβραίοι με με μεγάλη χρηματική δύναμη θα εγκατασταθούν, για να δημιουργήσουν μια νέα εβραϊκή περιοχή στην αντίπερα πλευρά του Ισραήλ.
Εξετάζοντας το ενδεχόμενο να κατέχει ολόκληρο το νησί στο μέλλον, το Ισραήλ προσπαθεί να ιδρύσει ένα δεύτερο εβραϊκό κράτος στην απέναντι ακτή.
Το Ισραήλ δημιουργεί νέες κατοικημένες περιοχές στην “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” μέσω των θυγατρικών της εταιρειών και αυξάνει τον εβραϊκό πληθυσμό στα βόρεια του νησιού με ταχεία πώληση ακινήτων.
Με την εγκατάσταση ενός σημαντικού αριθμού Εβραίων στο νησί σε σύντομο χρονικό διάστημα, το Ισραήλ θα μπορέσει να πάρει κυρίαρχη θέση στην Κύπρο, όπως η Τουρκία και η Ελλάδα, και έτσι, να μην επιτρέψει στο νησί να μπει υπό ευρωπαϊκή ή χριστιανική κυριαρχία, για να διατηρήσει την εβραϊκή ηγεμονία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Το ενδιαφέρον των Εβραίων να αγοράσουν ακίνητα και να εγκατασταθούν στην Αττάλεια της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, έφερε στο φως τα σχέδια του Ισραήλ, αποκαλύπτοντας ξεκάθαρα ότι το νέο σχέδιο των Εβραίων για κυριαρχία, θα στηριχθεί σε ένα τρίγωνο μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Αττάλειας.
Στο ελληνικό τμήμα του νησιού τώρα, που βρίσκεται στα νότια του νησιού, υπάρχουν περίπου πενήντα χιλιάδες άτομα ρωσικής καταγωγής και ένας σημαντικός αριθμός Εβραίων, ο αριθμός των οποίων δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια.
Στην πραγματικότητα όμως, οι Εβραίοι κυριαρχούν στην οικονομία και στα δύο μέρη της Κύπρου.
Το εβραϊκό κεφάλαιο στην Κύπρο παίζει ρόλο στον υψηλό αριθμό τραπεζών στο νησί.
Στο νησί της Κύπρου, που χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος σταθμός στο λαθρεμπόριο της Μέσης Ανατολής και της Άπω Ανατολής, οι υπόγειες σχέσεις με τη μαφία πραγματοποιούνται σε σημαντικό βαθμό εκεί.
Ενώ οι κυπριακές τράπεζες χρησιμοποιούνται ως βάσεις για παράνομο λαθρεμπόριο χρημάτων και κεφαλαίων, έχουν επίσης στενές σχέσεις με μεγάλες εβραϊκές τράπεζες με έδρα τις ΗΠΑ και την Ελβετία.
Τέτοιες σχέσεις, που προηγουμένως πραγματοποιούνταν μέσω του Λιβάνου, μεταφέρθηκαν στο νησί της Κύπρου αφού ο Λίβανος μετατράπηκε σε τρομοκρατική βάση σύμφωνα με τις επιθυμίες των ιμπεριαλιστικών και σιωνιστικών κύκλων που ήθελαν να αναδιαρθρώσουν τη Μέση Ανατολή.
Έτσι, η Κύπρος έχει γίνει το κέντρο του μαύρου χρήματος και των υπόγειων σχέσεων καθώς και το επίκεντρο πολιτικών συγκρούσεων.
Γίνεται αντιληπτό ότι τα εβραϊκά λόμπι που κατευθύνουν την παγκόσμια οικονομία έχουν προετοιμάσει αυτή τη νέα θέση της Κύπρου λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα του Ισραήλ, και την ανέπτυξαν για μια κυριαρχία στη Μεγάλη Μέση Ανατολή σύμφωνα με το σχέδιο για το “Μεγάλο Ισραήλ”.
Το αυξανόμενο ενδιαφέρον του εβραϊκού λόμπι στην Κύπρο έχει επίσης κινητοποιήσει παρόμοιες ομάδες και λόμπι στην Τουρκία.
Οι Εβραίοι της Τουρκίας και οι “Σαββατιανοί” θέλουν να καλύψουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή μέσω της Ανατολικής Μεσογείου, και ορισμένοι εκπρόσωποι από αυτές τις ομάδες αναδείχθηκαν ως οι κορυφαίοι οπαδοί, υπερασπιστές ή ειδικοί στο Κυπριακό.
Είναι πιθανό λοιπόν να παρατηρήσουμε μια τάση προς την ίδια κατεύθυνση στην πλευρά της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”, και είναι πιθανό να δούμε τους Μαρωνίτες στα βόρεια και νότια του νησιού να κινούνται με παρόμοιο τρόπο.
Οι Μαρωνίτες, ως αρχαία κοινότητα της Μέσης Ανατολής, δημιούργησαν πολύ στενές σχέσεις με τους Εβραίους και το Ισραήλ και ήρθαν στο προσκήνιο οικονομικά λόγω της αυξανόμενης εβραϊκής ηγεμονίας στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον στόχο της δημιουργίας ενός Μεγάλου Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ όχι μόνο κατεύθυνε τους Κούρδους Εβραίους προς τη δική του κατεύθυνση, αλλά επίσης κράτησε τους Μαρωνίτες κοντά του, δίνοντας τους ηγετική θέση, κατά της αραβικής και μουσουλμανικής πλειοψηφίας για την ανοικοδόμηση της περιοχής.
Το Ισραήλ σκέφτηκε επίσης τις επεκτάσεις των Σεμπαταϊστών που ζουν στην Τουρκία στις χώρες της Μέσης Ανατολής, στην πρώην οθωμανική περιοχή, στο πλαίσιο του συνασπισμού αραβικών και μη μουσουλμανικών λαών, και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τη θέση τους στην Κύπρο.
Ο κοσμοπολιτισμός που θα ανακούφιζε το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή ήταν επομένως επιθυμητός να οργανωθεί στην περιοχή αυτή.
Από αυτή την άποψη, η Κύπρος φαίνεται να αποτελεί στη Μέση Ανατολή το πιο κομβικό σημείο για το Ισραήλ.
Η σχέση Ισραήλ και Κύπρου, που σκόπιμα αποκρύπτεται από τα τουρκικά ΜΜΕ, κατευθύνεται υπό τον έλεγχο των ισραηλινών λόμπι.
Είναι σαφές ότι το Ισραήλ, που σταδιακά αυξάνει την επιρροή του στην περιοχή, δεν θα αφήσει μόνη την Κύπρο στο μέλλον, για να μην προσβλέπει στην εγκαθίδρυση άλλης πρωτοβουλίας εκτός από το ίδιο σε αυτό το νησί που βρίσκεται στην απέναντι όχθη.
Η Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι σε θέση να είναι εξαιρετικά προσεκτικές στο Κυπριακό. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Ευρωπαϊκή Ένωση επικεντρώνονται στο Κυπριακό, πρέπει να λάβουν υπόψη την ισραηλινή επιρροή στο νησί, μέσω του οποίου εγκαθιδρύεται ισραηλινή ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι ωφέλιμο για την περιφερειακή ειρήνη εάν τα μέρη στο νησί ακολουθήσουν μια πιο προσεκτική πολιτική έναντι κάθε είδους συνωμοσίας ή πρόκλησης που μπορεί να θέσει το νησί υπό τον έλεγχο του Ισραήλ στο μέλλον.
Ενώ το μέλλον της Κύπρου είναι κλειδωμένο στην παγκόσμια συγκυρία, η Τουρκία πρέπει να ακολουθήσει μια πολιτική που παρακολουθεί προσεκτικά όλες αυτές τις καταστάσεις”, καταλήγει ο ίδιος, χωρίς να υιοθετούνται ή απορρίπτονται όλα όσα εκπληκτικά αναφέρει ο ίδιος, τα οποία ούτε υιοθετούνται ούτε απορίπτονται.
