Ο βετεράνος Άραβας δημοσιογράφος Abdel Bari Atwan ανέφερε ότι μια σειρά συναντήσεων κορυφής αυτή την εβδομάδα μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και των αραβικών εθνών, αποκάλυψαν σχέδια για μια περιφερειακή στρατιωτική συμμαχία υπό την ηγεσία του Ισραήλ.
Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν τρεις συνόδους κορυφής, στο Νακάμπ, στο Σαρμ ελ Σέιχ και στην Άκαμπα αντίστοιχα, στις οποίες το Ισραήλ ήταν άμεσα ή έμμεσα ο κύριος παίκτης.
Ο συνδυασμένος στόχος των συναντήσεων, ήταν να χρίσουν το Τελ Αβίβ ως ηγέτη της περιοχής και να δημιουργήσουν ένα αραβο-ισραηλινό ΝΑΤΟ με βάση τις λεγόμενες Συμφωνίες του Αβραάμ.
Ο ακρογωνιαίος λίθος για αυτή τη νέα συμμαχία τέθηκε στη Σύνοδο Κορυφής Negev που ξεκίνησε την Κυριακή στο Naqab στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη και στην οποία συμμετείχαν ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken και οι ομόλογοί του από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μαρόκο, το Μπαχρέιν και το Ισραήλ.
Αποτέλεσε έναν επίσημο και δημόσιο αραβικό εναγκαλισμό του Ισραήλ σε κάθε επίπεδο και συνέδεσε την ασφάλεια και την ύπαρξή του με τα αραβικά καθεστώτα που συμμετείχαν σε αυτή τη συγκέντρωση εναντίον του άξονα υπό την ηγεσία του Ιράν.
Και οι τρεις σύνοδοι κορυφής υποτίθεται ότι προκλήθηκαν από την ανησυχία ότι οι συνομιλίες της Βιέννης θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα πυρηνική συμφωνία που θα άρει όλες τις κυρώσεις στο Ιράν, θα αναγνώριζε τον περιφερειακό του ρόλο, θα ξεπάγωνε δισεκατομμύρια δολάρια των περιουσιακών του στοιχείων και θα απομάκρυνε το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης.
Η Σύνοδος Κορυφής του Negev δεν ήταν απλώς τελετουργική. Η διήμερη διάρκειά της δείχνει ότι υπήρχε μια λεπτομερής ατζέντα για να συζητηθούν οι όροι ενός κοινού αμυντικού συμφώνου ή συμμαχίας, για αυτό και τα σχέδια για στρατιωτική συνεργασία καταρτίστηκαν από τις ΗΠΑ.
Αυτό θα μπορούσε επίσης να συνεπάγεται τη συμμετοχή της αμερικανικής πλευράς στον πόλεμο της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας, σε ένα επικίνδυνο στοίχημα για τα ενδιαφερόμενα αραβικά κράτη που δεν έχει καμία εγγύηση επιτυχίας.
Το Ισραήλ αναμφίβολα θεωρεί ότι το Ιράν και οι παραστρατιωτικοί σύμμαχοί του αποτελούν υπαρξιακή απειλή.
Η ίδρυση αυτού του νέου αραβικού/ισραηλινού ΝΑΤΟ συνεπάγεται τον κατακερματισμό του αραβικού κόσμου, την διάλυση του έτσι και αλλιώς μη χρήσιμου Αραβικού Συνδέσμου και της αραβικής συνόδου κορυφής ως θεσμού.
Η στέψη του Ισραήλ ως κράτους-αρχηγού αυτού του νέου ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή είναι ταυτόχρονα μια νέα πραγματικότητα, αφού αυτή η συμμαχία θα αντιμετωπίσει το Ιράν και τους εταίρους του.
Κάποιοι που είναι αντίθετοι εκτιμούν ότι “είναι πιο πιθανό να επιδεινώσει τα πράγματα και να τα εκθέσει σε πρόσθετες απειλές για την ασφάλεια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση των καθεστώτων τους.
Οι ΗΠΑ, ηττημένες στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και αλλού, δεν είναι πλέον η φοβερή παγκόσμια υπερδύναμη που ήταν.
Η αδυναμία της φάνηκε στον πόλεμο της Ουκρανίας όπου απέτυχε να παράσχει ή να οδηγήσει μια αποτελεσματική στρατιωτική απάντηση του ΝΑΤΟ και περιορίστηκε στο να εκλιπαρεί τις αραβικές κυβερνήσεις, μία προς μία, να τη βοηθήσουν, χωρίς μεγάλη επιτυχία μέχρι στιγμής.
Πρέπει να σπάσουν τη σιωπή τους και να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα ενιαίο αραβικό μουσουλμανικό μέτωπο για να αμυνθούν. Αναφερόμαστε εδώ συγκεκριμένα στην Αλγερία, τη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη, τον Λίβανο, τις παρατάξεις της Παλαιστινιακής αντίστασης και ορισμένα αναποφάσιστα κράτη του Κόλπου.
Ένας τέτοιος νέος αραβικός άξονας θα μπορούσε να έχει σημαντική ισχύ. Και θα είχε την υποστήριξη μιας «ημι-πυρηνικής» μουσουλμανικής περιφερειακής δύναμης, του Ιράν, και ενός αναδυόμενου παγκόσμιου συνασπισμού με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία που αμφισβητεί την κυριαρχία των ΗΠΑ στις παγκόσμιες υποθέσεις”,αναφέρει Άραβας ειδικός.
Ο κόσμος χωρίζεται σε μεγάλες συμμαχίες σε κάθε πλευρά του πλανήτη, και αυτό δεν είναι καλό σημάδι διότι σημαίνει πόλεμο για την νομή των πλουτοπαραγωγικών πηγών οι οποίες λιγοστεύουν συνέχεια.
