Το Ιράν πρόκειται να διεξαγάγει τις προεδρικές εκλογές του στις 18 Ιουνίου. Θα λάβουν μέρος πέντε υποψήφιοι, αλλά είναι ήδη γνωστό ότι ο νικητής θα είναι αυτός που στηρίζεται από το θεοκρατικό καθεστώς ,ο Ebrahim Raisi.
Ο εκλεκτός των Αγιατολάχ, είναι ανώτατος δικαστής και επικεφαλής της πτέρυγας των καθεστωτικών, θα κατέβει στις εκλογές έχοντας για αντιπάλους έξι διαφορετικές "εκδόσεις " του ονόματός του.
Ο Ραϊσί ήταν από τους ελάχιστους μεταξύ των γνωστών πολιτικών ή θρησκευτικών προσωπικοτήτων, υποψηφίων προέδρων, που έλαβε την έγκριση του ελεγχόμενου από τον Χαμενεΐ, Συμβουλίου Φρουρών της Επανάστασης.
Το ανώτατο όργανο απέρριψε τις υποψηφιότητες του πρώην προέδρου Αχμεντινετζάντ, του μεταρρυθμιστή αντιπροέδρου Εσάκ Τζαχανγκιρί και του πρώην προέδρου της Βουλής, Αλί Λαριτζανί, ο οποίος ύστερα από μακρά θητεία στις τάξεις των καθεστωτικών μεταπήδησε στο στρατόπεδο των μετριοπαθών.
Το Συμβούλιο Φρουρών δεν επέτρεψε σε σοβαρούς αντιπάλους να συμμετάσχουν στη διαδικασία. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να είναι εμπόδιο στη νίκη του Ebrahim Raisi ,είναι η χαμηλή προσέλευση των ψηφοφόρων.
Στις προεδρικές εκλογές κατεβαίνουν δύο ακόμη προβεβλημένες προσωπικότητες της ιρανικής πολιτικής σκηνής: ο Αμπντούλ-Νάσερ Χεματί, μέχρι πρότινος διοικητής της κεντρικής τράπεζας του Ιράν, και ο πρώην υπουργός του ιρανικού αθλητισμού, Μοχσέν Μεχρ-Αλιζαντέχ.
Παρότι και οι δύο δηλώνουν ανεξάρτητοι, η προεκλογική εκστρατεία του Ραϊσί επιμένει να τους αποκαλεί «μεταρρυθμιστές».
Το καθεστωτικό στρατόπεδο ελπίζει ότι οι Χεματί και Αλιζαντέχ θα λειτουργήσουν ως βαλβίδες εκτόνωσης της οργής των ψηφοφόρων, προστατεύοντας τον Ραϊσί από κατηγορίες νοθείας των εκλογών.
Παρότι ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πως ο Χεματί μπορεί να απειλήσει τον Ραϊσί, προσελκύοντας την ψήφο νέων μορφωμένων Ιρανών, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης δεν αναμένεται να συγκινήσει τους ψηφοφόρους, καθώς δεν διαθέτει το πολιτικό αισθητήριο και την ακτινοβολία του απερχόμενου προέδρου Ροχανί.
Στο επίκεντρο των παρεμβάσεων του Συμβουλίου Φρουρών βρίσκεται η προσπάθεια των σκληροπυρηνικών να χαράξουν την πορεία του ιρανικού κράτους για την επόμενη δεκαετία.
Φήμες θέλουν τον Ραϊσί να προετοιμάζεται για να διαδεχθεί τον 82χρονο ύπατο θρησκευτικό ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, με την εκλογή του Ραϊσί στην προεδρία να του προσφέρει δημοκρατικές περγαμηνές και λαϊκή νομιμοποίηση.
Πριν ανέλθει στο αξίωμα του ύπατου θρησκευτικού ηγέτη, ο Χαμενεΐ είχε ολοκληρώσει δύο θητείες στην προεδρία της χώρας τη δεκαετία του 1980.
Ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Vladimir Sazhin σημειώνει ότι τώρα όλοι οι "κλάδοι εξουσίας" στη χώρα θα παραμείνουν στα χέρια των συντηρητικών δυνάμεων.
Ωστόσο, με τον Raisi στην εξουσία, η χώρα θα προσπαθήσει να καταλήξει σε συμφωνία για το Κοινό Συνολικό Σχέδιο Δράσης (JCPOA) σχετικά με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να αλλάξει την κρίσιμη οικονομική κατάσταση.
"Νομίζω ότι τα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση θα ξεκινήσουν μέχρι τον Αύγουστο.
Αλλά γενικά, το γεγονός ότι οι ριζοσπάστες θα καταλάβουν όλους τους τομείς άσκησης εξουσίας θα επηρεάσει την εσωτερική πολιτική , κάνοντας την σκληρότερη.
Μετά τη ροή χρημάτων από το πετρέλαιο, η επιρροή του Ιράν στη Μέση Ανατολή θα αυξηθεί με την υποστήριξη φιλοϊρανικών κινημάτων, ενώ τα αραβικά κράτη και το Ισραήλ θα αντιταχθούν σε αυτό. Γι 'αυτό σύντομα δεν θα υπάρχει ηρεμία στην περιοχή », δήλωσε ο Sazhin.
Παρά την δυσαρέσκεια των Ιρανών για την τρέχουσα οικονομική κατάσταση, η οποία επιδεινώθηκε μετά την αποτροπή ορισμένων υποψηφίων από τις εκλογές, οι αρχές θα είναι σε θέση να αποτρέψουν μια κατάσταση όπως το 2009, όταν ξεκίνησαν ταραχές μετά τη νίκη του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι το Ιράν θα εξακολουθήσει και μετά τις αυριανές εκλογές να διοικείται από το θεοκρατικό καθεστώς των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, το οποίο όμως θα κινηθεί στη βελτίωση των σχέσεών του με τις ΗΠΑ και την απεμπλοκή της χώρας από τις Αμερικανικές οικονομικές κυρώσεις.
Αυτό θα σημάνει έσοδα από το πετρέλαιο, αλλά και δημιουργία αναστάτωσης τόσο οικονομικής όσο και πολιτικής στις Αραβικές χώρες του Περσικού κόλπου, αφού η επιρροή του Ιράν θα αυξηθεί στην περιοχή.
Το τελευταίο σε συγκερασμό με τις συμφωνίες "Abaham Accords" του Ισραήλ με Αραβικές χώρες, αναμένεται να προκαλέσει αυξημένες τριβές μεταξύ Αράβων-Ισραήλ και του Ιράν, με αποτέλεσμα η διασάλευση της ειρήνης να βρίσκεται προ των πυλών για μια ακόμη φορά στην πολύπαθη Μ. Ανατολή.
