Το νέο “πυρηνικό” όπλο της Τουρκίας ενάντια στους Κούρδους είναι το νερό, μιας και σε περιόδους σύγκρουσης, πολέμου και αλλαγής του κλίματος, η υδροηλεκτρική ενέργεια αποτελεί την πραγματική ισχύ κατά λαών και κρατών, αναφέρει Γερμανός ειδικός κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου σε όλες τις χώρες της Μ.Ανατολής.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένα τεράστιο έργο υδροηλεκτρικής ενέργειας στη νοτιοανατολική Τουρκία που είναι το φράγμα του Ιλισού, αποτελεί το επίκεντρο ενός μεγάλου τουρκικού σχεδίου ελέγχου της Μέσης Ανατολής.
Από τον Ιούλιο, η κατασκευή του τελικά ολοκληρώνεται. Καθώς το φράγμα και η δεξαμενή του θα καταστούν πλήρως λειτουργικά, η τουρκική εξουσία σε μια τεράστια περιοχή θα γίνει πραγματική.
Αυτό το φθινόπωρο, η βία που ακολούθησε την ξαφνική απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη γειτονική βόρεια Συρία, είχε του προσοχή του κόσμου, αλλά το παιχνίδι για την Άγκυρα είναι φυσικά αλλού, με σκοπό να κυριαρχήσει στους Κούρδους του Ιράκ, της Συρίας, αλλά και σε άλλες χώρες της περιοχής.
Εν τω μεταξύ, το νερό ανεβαίνει σιγά-σιγά στα 442 πόδια στο τουρκικό φράγμα του Ιλισού το οποίο είναι μεγαλύτερο φράγμα στον ποταμό Τίγρη, ως ένα εμφανές σημάδι της τουρκικής κυριαρχίας και αποφασιστικότητας.
"Αυτό το φράγμα είναι ένα τρομερό όπλο ενάντια στις πεδινές περιοχές", δήλωσε ο Ulrich Eichelmann, Γερμανός οικολόγος και συντηρητής και επικεφαλής της οργάνωσης NGO RiverWatch.
"Σχεδιάστηκε και τώρα κατασκευάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να κρατήσει ολόκληρο το νερό του ποταμού Τίγρη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν δείτε το νερό ως "όπλο", τα φράγματα είναι τα νέα "κανόνια". Το Ιράκ έχει το πετρέλαιο, η Τουρκία όμως έχει το νερό και μερικές φορές είναι πολύ καλύτερο το να έχεις το νερό”, δηλώνει ο ίδιος.
Οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης, είναι δύο από τους τρεις μεγαλύτερους ποταμούς στη Μέση Ανατολή μετά τον Νείλο, και οι πηγές τους ευρίσκονται στην Τουρκία.
Ο Ευφράτης ρέει στην Τουρκία, νότια μέσα από την καρδιά της Συρίας και στο Ιράκ. Τώρα, και οι δύο αυτοί ιστορικοί, ιεροί, αρχαίοι ποταμοί στερούνται ροής υδάτων (λόγω των φραγμάτων) και η αποκαλούμενη “γόνιμη ημισέληνος” δίνει τη θέση της σε ένα ξηρό και άγριο έδαφος.
Ο κύριος ένοχος δεν είναι μόνο η κλιματική αλλαγή, αλλά η εκμετάλλευση αυτών των ποταμών από την Τουρκία για την ανάπτυξη της υδροηλεκτρικής ενέργειας, με την κατασκευή 41 φραγμάτων και του Ιλισού.
Τα τουρκικά φράγματα ειδικά στον Ευφράτη έχουν μειώσει τη ροή νερού στη Συρία κατά 40% περίπου κατά τα τελευταία 40 χρόνια και στο Ιράκ σχεδόν 50% . Με το φράγμα του Τίγρη, η Άγκυρα θα έχει τον έλεγχο της συγκεκριμένης περιοχής.
Με την περιορισμένη ροή του Ιλισού θα υπάρξουν όχι μόνο οικολογικές επιπτώσεις αλλά και ένα τακτικό πλεονέκτημα για τους εχθρούς της Άγκυρας.
Στο πλαίσιο της ιστορίας του ιμπεριαλισμού της Τουρκίας ενάντια στους Κούρδους, ο αντίκτυπος της παρουσίας αυτού του φράγματος εκτείνεται πέρα από την ΝΑ Τουρκία σε ολόκληρη τη Συρία και το Ιράκ. Από εκεί, οι γεωπολιτικές επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Το φράγμα του Ιλισού είναι ήδη ένα παιχνίδι εξουσίας και κυριαρχίας της Τουρκίας στις χώρες της περιοχής.
"Μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έσπασε σε κομμάτια, το μεγαλύτερο έγινε ανεξάρτητο και αφορά την σημερινή Τουρκία. Άλλα χωρίστηκαν μεταξύ των δυτικών υπερδυνάμεων, οι οποίες έδειξαν πρόνοια στους αυτόχθονες πληθυσμούς των Κούρδων της περιοχής της Μεσοποταμίας που εκτείνονται σε τμήματα της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Αρμενίας αναμένοντας για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν.
Αλλά όταν τα σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας οριοθετήθηκαν το 1923, η διάταξη αυτή για τους Κούρδους έμεινε εκτός. Οι Κούρδοι, τώρα είναι μειοψηφία σε κάθε χώρα που κατοικούν και αγωνίζονται για την πατρίδα τους από τότε", δήλωσε ο Γερμανός ειδικός.
Η Τουρκία όμως κατέχει όμως ένα τρομερό όπλο για ελέγξει τις εξελίξεις στην περιοχή και αυτό δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση.
