Ο Τζον Ρόμπερτ Μπόλτον, Αμερικανός εισαγγελέας, πολιτικός αναλυτής, ρεπουμπλικανός σύμβουλος και πρώην διπλωμάτης που υπηρέτησε ως ο 25ος Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στα Ηνωμένα Έθνη από το 2005 έως το 2006 και ως ο 27ος Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2018 έως το 2019, προετοιμάζει το έδαφος για την πολιτική εξόντωση του Ερντογάν, τοποθετώντας τον στο ίδιο επίπεδο με τον Πούτιν ως προς την δημοκρατία στην Τουρκία, ενόψει το προεδρικών εκλογών το 2023, οι οποίες θα κρίνουν έτσι και αλλιώς το μέλλον του σουλτάνου.
“Η τουρκική δημοκρατία έχει φτάσει σε σημείο καμπής. Η κυριαρχία του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για δύο δεκαετίες, έχει ανατρέψει την πρόοδο της χώρας του προς μια φιλελεύθερη κοινωνία.
Στις 6 Απριλίου, ο Τούρκος πρόεδρος εξασφάλισε την ψήφιση νέων εκλογικών νόμων που θα καταστήσουν δυσκολότερη την είσοδο μικρότερων κομμάτων στη Βουλή, εμποδίζοντας έτσι τους συνασπισμούς της αντιπολίτευσης, ενώ του επιτρέπει να χρησιμοποιεί κρατικούς πόρους για να οργανώσει τις δικές του προεκλογικές εκδηλώσεις.
Αυτές οι αλλαγές θα καταστήσουν πιο δύσκολο για τους αντιπάλους να αμφισβητήσουν τον Ερντογάν στο τουρκικό εκλογικό σύστημα.
Καθώς ο Ερντογάν ετοιμάζεται να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή το επόμενο έτος, η σημασία μιας ζωντανής και λειτουργικής τουρκικής κοινωνίας των πολιτών δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί.
Και δεν θα μπορούσε αυτή η κοινωνία να είναι περισσότερο σε κίνδυνο. Αυτές οι αλλαγές είναι οι τελευταίες σε μια σειρά κινήσεων που έχουν σχεδιαστεί για να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει από την κάποτε πολλά υποσχόμενη δημοκρατική αρχιτεκτονική της Τουρκίας.
Ο αυταρχισμός του Ερντογάν έχει κινητοποιήσει την τουρκική αντίσταση με τη μορφή ενός αντιπολιτευόμενου συνασπισμού, της «Εθνικής Συμμαχίας» με επικεφαλής το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, ενώ η δεινή κατάσταση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης στην χώρα, έχει προκαλέσει έντονες αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες κατά του πληθωρισμού, για τα δικαιώματα των γυναικών και την ακαδημαϊκή ελευθερία.
Οι εκλογές του Ιουνίου 2023 θα είναι μια κρίσιμη δοκιμασία για τις φωνές υπέρ της δημοκρατίας στην Τουρκία, και για την ανοικοδόμηση των θεσμών τους.
Η επιτυχία τους θα εξαρτηθεί από την ικανότητά τους να ενισχύσουν τα πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά της Τουρκίας για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, την διαφάνεια, την μη παρέμβαση στην ψηφοφορία, την συναίνεση του ηττημένου και την ελευθεροτυπία.
Το καθεστώς του Ερντογάν έχει περιορίσει την πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, υπονόμευσε την διαδικασία ανοιχτής εκστρατείας μέσω δωροδοκιών, εκφοβισμού και βίας, και τώρα επιδιώκει να θολώσει περαιτέρω τη διαδικασία ψηφοφορίας μέσω κατάφωρων αντιδημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.
Η εκστρατεία του Ερντογάν για την υποβάθμιση των ελεύθερων μέσων ενημέρωσης έχει καταστήσει την Τουρκία έναν από τις χειρότερες χώρες για τους δημοσιογράφους, σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων.
Η κυβέρνηση ελέγχει πλέον το 90% των μέσων ενημέρωσης της χώρας μέσω ρυθμιστικών φορέων όπως το Ανώτατο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το Συμβούλιο Διαφήμισης Τύπου, που διαθέτει κρατική διαφήμιση και η Προεδρική Διεύθυνση Επικοινωνιών, που εκδίδει “φετφά”.
Υπό τον Ερντογάν, οι νόμοι περί λογοκρισίας χρησιμοποιούνται ως όπλο ενάντια στον διαδικτυακό πολιτικό λόγο.
Ένας νόμος για τα μέσα ενημέρωσης του 2020 επιβάλλει απαιτήσεις στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να αφαιρούν περιεχόμενο με εντολή της τουρκικής κυβέρνησης διαφορετικά κινδυνεύουν με εξοντωτικά πρόστιμα.
Το Facebook και το Twitter έχουν υποβληθεί στη λογοκρισία της τουρκικής κυβέρνησης, κλείνοντας άλλη μια λεωφόρο για υγιή πολιτικό λόγο μεταξύ των Τούρκων ψηφοφόρων.
Εκτός των μέσων ενημέρωσης και του διαδικτυακού λόγου, ο ακτιβισμός για τα πολιτικά δικαιώματα γενικά έχει γίνει στόχος του καθεστώτος του Ερντογάν.
Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα έχουν ανακοινώσει ότι « οποιαδήποτε έρευνα κατά των αρχών και των προνομιούχων, είναι πλέον σχεδόν αδύνατη» υπό τον Ερντογάν.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης διώκονται επίσης όλο και περισσότερο από το καθεστώς, καθιστώντας την αποτελεσματική πολιτική αντίσταση όλο και πιο δύσκολη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μεταφέρει τα τουρκικά σύνορα εντός του Ιράκ ο Ερντογάν-Χυδαία ανοχή της δύσης και της Ρωσίας στην Τουρκία
Το 2021, ο γενικός εισαγγελέας της Τουρκίας υποστήριξε ότι το φιλοκουρδικό κόμμα HDP εργαζόταν για να διαρρήξει την «ενότητα του τουρκικού κράτους».
Το Συνταγματικό Δικαστήριο επέβαλε το κλείσιμο του κόμματος και εκδίωξε 451 Δημάρχους.
Επίσης οι πιο πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στοχεύουν περαιτέρω στην αντιπολίτευση, νομιμοποιώντας τη χρήση κρατικών πόρων όταν ο πρόεδρος διεξάγει προεκλογική καμπάνια για τον εαυτό του, ενώ σε άλλους υπουργούς απαγορεύεται να κάνουν το ίδιο.
Σε προηγούμενες εκλογές, η κυβέρνηση του Ερντογάν διεξήγαγε συστηματικές εκστρατείες εκφοβισμού.
Στην Άγκυρα, οι τοπικές εκλογές στιγματίστηκαν από ισχυρισμούς για νοθεία. Ειδικά οι κουρδικές κοινότητες αντιμετωπίζουν πράξεις εκφοβισμού και καταστολής των ψηφοφόρων.
Η τουρκική κυβέρνηση στρατιωτικοποιεί τα εκλογικά κέντρα στην κουρδική περιοχή, υποστηρίζοντας ότι οι δυνάμεις ασφαλείας πρέπει να «προστατευτούν» από την απειλή επιθέσεων από Κούρδους τρομοκράτες.
Το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα ανέφερε ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε οργάνωση πολιτικών δραστηριοτήτων στους δρόμους.
Υπό την απειλή του εκφοβισμού από το τουρκικό κράτος, οι Κούρδοι στερούνται του δικαιώματός τους να ψηφίζουν ελεύθερα.
Το 2019, σε κάτι που μπορεί να αποδειχθεί και σε προαίσθημα των εκλογών του 2023, ο Ερντογάν έδειξε ότι είναι πρόθυμος να παρέμβει άμεσα στις δημοκρατικές διαδικασίες για να προσπαθήσει να παραμείνει στην εξουσία.
Διέταξε την Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή να επαναλάβει τις εκλογές Δημάρχου στην Κωνσταντινούπολη, αφού το κόμμα του έχασε παρά τις συστηματικές παρατυπίες που είχαν πράγματι λειτουργήσει υπέρ του.
Παρά τις προσπάθειές του να παρέμβει, το κόμμα του έχασε επίσης στις επαναληπτικές εκλογές.
Η επακόλουθη αντίδραση έδειξε ότι δεν είναι δεδομένο ότι ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να ξεφύγει με την εκλογική παρέμβαση το 2023.
Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν επισπεύσει την οικονομική αστάθεια και την εσωτερική πολιτική αναταραχή.
Ωστόσο, ο ελεύθερος κόσμος δεν μπορεί να αγνοήσει τη σημασία των εκλογών στην Τουρκία, τις οποίες θα παρακολουθήσουν πολλοί από τους απολυταρχικούς ηγέτες του κόσμου που περιμένουν να μάθουν με τι μπορούν να ξεφύγουν και οι ίδιοι.
Ο Ερντογάν έχει υπονομεύσει συστηματικά κάθε έναν από τους σημαντικότερους δημοκρατικούς θεσμούς της Τουρκίας για να δημιουργήσει έναν ύποπτο σύστημα εξουσίας.
Για να λογοδοτήσει το καθεστώς του, απαιτείται συντονισμένη δράση από τη διεθνή κοινότητα, ενημέρωση των επιθετικών τακτικών του για την καταστολή των πολιτικών μειονοτήτων, και πραγματικές συνέπειες εάν αποτύχει να σημειώσει ουσιαστική πρόοδο για την αποκατάσταση του πολιτικού λόγου στην Τουρκία.
Πρόοδος εδώ σημαίνει απελευθέρωση φυλακισμένων δημοσιογράφων για να αποκατασταθεί κάποια όψη ελεύθερου τύπου, επιτρέποντας στις μη κυβερνητικές οργανώσεις να παρακολουθούν αποτελεσματικά τις εκλογές και παύση των εχθροπραξιών και λογοκρισία των αντίπαλων πολιτικών φωνών.
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ασκήσει κυρώσεις, όπως έχει κάνει εναντίον της Ρωσίας, να σταματήσει τις ξένες στρατιωτικές πωλήσεις πολεμικού υλικού και να επιφέρει σοβαρές συνέπειες, εάν ο Ερντογάν δεν επιτύχει αυτούς τους στόχους”, καταλήγει ο Μπόλτον.
Την τύχη του Πούτιν αναμένει και τον Ερντογάν, όχι την Τουρκία, και αυτό αρχίζει να αχνοφαίνεται πλέον και λόγω της κρίσης στην Ουκρανία.
