Είναι δελεαστικό για τους Αμερικανούς να νιώθουν αυτάρεσκοι για τη βύθιση του Moskva, της ναυαρχίδας του ρωσικού ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα. Είτε καταστράφηκε από Ουκρανούς είτε - λιγότερο εύλογα - βυθίστηκε λόγω μιας μη μαχητικής έκρηξης πυρομαχικών στο πλοίο, το αποτέλεσμα είναι ταυτόχρονα ταπείνωση και οπισθοδρόμηση για τις πολεμικές προσπάθειες του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αλλά ο στόλος της Αμερικής μπορεί επίσης να είναι πιο ευάλωτος από όσο πιστεύει η Ουάσιγκτον.
Εδώ και αρκετά χρόνια, επιστρέφοντας στις Η.Π.Α. τα John S. McCain και U.S. Fitzgerald το 2017, υπήρξαν μια σειρά από αναφορές που υποδεικνύουν ότι το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είναι υπερβολικά καταπονημένο και υποσυντηρημένο, και ως εκ τούτου όλο και πιο ευάλωτο καθώς εκτελεί το δαπανηρό έργο της περιπολίας στους ωκεανούς του κόσμου.
Μια έκθεση του Φεβρουαρίου από το Γραφείο Λογοδοσίας της Κυβέρνησης κατέρριψε τις άσχημες λεπτομέρειες για το πώς το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού αγωνίζεται να διατηρήσει τη σωστή λειτουργία των πλοίων του.
«Μερικά μέλη του πληρώματος έδωσαν παραδείγματα ανταλλακτικών, όπως ηλεκτρικός εξοπλισμός ασφαλείας, που παραγγέλθηκαν εκ των υστέρων για έως και 2 χρόνια και περιέγραψαν δυσκολίες στον εντοπισμό αναλώσιμων υλικών όπως φίλτρα, συγκεκριμένους τύπους λαδιών και προστατευτικό ρουχισμό για τον εαυτό τους», ανέφερε η GAO.
«Δέκα από τα 16 πληρώματα πλοίων που συναντήσαμε δήλωσαν ότι κατέφυγαν σε εξαρτήματα κανιβαλισμού —δηλαδή, αφαιρώντας λειτουργικά μέρη από άλλα πλοία, αφήνοντάς τα με τη σειρά τους λιγότερο από λειτουργικά— ώστε τα αντίστοιχα πλοία τους να παραμείνουν επιχειρησιακά».
Η Αμερική μπορεί να έχει αυτό που θεωρείται ως το πιο ισχυρό ναυτικό στον κόσμο - η Κίνα έχει το μεγαλύτερο, αλλά πολλά από τα πλοία της είναι μικρότερα - αλλά είναι σαφώς εύθραυστο. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα.
«Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ βρίσκεται στα πρόθυρα στρατηγικής χρεοκοπίας», έγραψε πέρυσι ο Κρίστοφερ Ντάουερτι, πρώην βοηθός υπουργός Άμυνας. «Ο στόλος του δεν είναι αρκετά μεγάλος για να καλύψει τις παγκόσμιες καθημερινές απαιτήσεις για ναυτικές δυνάμεις. Λόγω των επαναλαμβανόμενων αναπτύξεων και καθυστερήσεων συντήρησης, ο στόλος δεν είναι επίσης αρκετά έτοιμος να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις με ασφάλεια, ούτε μπορεί να αυξηθεί γρήγορα επείγον».
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «ο κίνδυνος να λήξουν ξαφνικά (και ίσως βίαια) τα χρέη της θα αυξηθεί».
Ακόμη και χωρίς αυτές τις προκλήσεις, υπάρχει επίσης το ερώτημα εάν το ναυτικό των ΗΠΑ είναι κατασκευασμένο για τον σύγχρονο κόσμο.
Ακριβώς όπως κάποτε τα αεροπλανοφόρα αντικατέστησαν τα θωρηκτά ως τη ραχοκοκαλιά του στόλου, υπάρχουν τώρα ερωτήματα σχετικά με το εάν ο αμερικανικός στόλος που βασίζεται σε αεροπλανοφόρα είναι υπερβολικά ευάλωτος σε μια νέα γενιά κινεζικών αντιπλοϊκών βαλλιστικών πυραύλων. Και αυτά τα ερωτήματα είναι πιθανό να γίνουν πιο επίκαιρα εάν αποδειχθεί ότι οι Ουκρανοί όντως κατέστρεψαν το Μόσκβα με το νέο τους πύραυλο Neptune.
Η Αμερική έχει περάσει μεγάλο μέρος του 21ου αιώνα μαθαίνοντας ότι η συντριπτική δύναμη των ενόπλων δυνάμεών της δεν είναι πάντα τόσο συντριπτική. Η βύθιση του Moskva είναι ένα σημάδι ότι ένα τέτοιο μάθημα μπορεί να επεκταθεί και στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Το πάθημα με τον δύσκολο τρόπο μπορεί να είναι καταστροφική.
