Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ένας έντονος σκεπτικισμός διακατέχει την δεξαμενή σκέψης (think tank) της Αμερικής. Και το μεγάλο ερώτημα είναι, κατά πόσο οι μεγάλες ανταγωνιστικές χώρες της Αμερικής, είναι διατεθειμένες να περιμένουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιλύσουν τα εγχώρια προβλήματά της, προτού διασφαλίσει η χώρα ότι έχει έναν στρατό ικανό να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της.
Η κατάσταση του σημερινού στρατού των ΗΠΑ είναι ανησυχητική . Δεν είναι ότι τα αμερικανικά στρατεύματα δεν έχουν βούληση ή ικανότητα, αλλά τα περισσότερα από τα οπλικά μέσα τους (πλοία, αεροσκάφη, άρματα μάχης και παρόμοια) είναι παλιά και δεν επαρκούν αριθμητικά.
Ο περισσότερος σημαντικός εξοπλισμός, είναι από τη δεκαετία του 1980 και του 1990. Το Πολεμικό Ναυτικό, έχει συρρικνωθεί σχεδόν στο μισό μέγεθος που ήταν πριν από τριάντα χρόνια, ενώ ο χρόνος πτήσης της Πολεμικής Αεροπορίας για τους πιλότους της, βρίσκεται στα πλαίσια της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου.
Ο στρατός, έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο με την ετοιμότητα των μονάδων του, αλλά απλά δεν έχει αρκετές μονάδες για να κάνει ό, τι μπορεί να του ζητηθεί. Το ίδιο ισχύει και για το Πολεμικό Ναυτικό ( Marine Corps), το οποίο επέλεξε να συρρικνωθεί σε μέγεθος, για να ελευθερώσει τα χρήματα που απαιτούνται για να αναπτύξει τις δυνατότητες που θα χρειαστεί για τον επόμενο πόλεμο.
Όπως έγινε γνωστό η κυβέρνηση Μπάιντεν, εξήγγειλε κονδύλι τουλάχιστον 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, για ενίσχυση των κοινωνικών δομών που θα εξεταστεί τις επόμενες εβδομάδες.
Αυτό θα αφορά, εθνική φροντίδα παιδιών, οικογενειακή άδεια επί πληρωμή, κολέγιο χωρίς δίδακτρα, επιδοτήσεις ασφάλισης υγείας, καθολική προσχολική ηλικία, σταθμούς φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, ηλεκτρικά σχολικά λεωφορεία και πολλά άλλα.
Να σημειωθεί, ότι όλα πληρώνονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση (δηλαδή, ο φορολογούμενος των ΗΠΑ). Είναι πολλά τα χρήματα που δεσμεύονται για εγχώρια προγράμματα, αλλά πολύ λίγα για την αντιμετώπιση των πραγματικών εξωτερικών απειλών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο τέλος της Αμερικής.
Φυσικά, τα διλλήματα μιας υπερδύναμης είναι μεγάλα. Εάν η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες επρόκειτο να πολεμήσουν για την Ταϊβάν , για παράδειγμα, και η Κίνα κερδίσει , είναι απίθανο το Πεκίνο να συμφωνήσει να δώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες χρόνο να επανακάμψει και να αποκαταστήσει την παγκόσμια θέση της.
Το ίδιο, θα μπορούσε να ειπωθεί και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, που θα αντιμετωπίσουν το Ιράν, εάν επιτεθεί στο Ισραήλ ή αντιμετωπίσουν τη Ρωσία, για να υποστηρίξουν τους Βαλτικούς συμμάχους της να μήν αποκοπούν από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό, οτι είναι πολύ διαφορετικό όσον αφορά έναν πόλεμο, όπου μια ολόκληρη χώρα, οι άνθρωποι της, και οι ζωές και τα προς το ζην τους κρέμονται σε ισορροπία. Ένας ισχυρός στρατός, ενισχύει τη διπλωματία, εξασφαλίζει οικονομικούς δεσμούς, περιορίζει πιθανούς εχθρούς και ενισχύει την ευημερία των πολιτών.
Κανένα από αυτά δεν θα ήταν πρόβλημα, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντιμετώπιζαν σημαντικές απειλές. Οι ανταγωνιστικές χώρες, έχουν περάσει τα τελευταία είκοσι χρόνια, επενδύοντας σε νέους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τεχνολογίες αιχμής και σοβαρή ανάπτυξη δύναμης, όπως έχει παρατηρηθεί στις ασκήσεις και τις νέες δεξιότητές τους.
Εν τω μεταξύ, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, έχουν κάνει επίσης περιορισμούς στα στρατιωτικά κονδύλια με αποτέλεσμα, να μειωθεί η αποτρεπτική ικανότητά τους. Για παράδειγμα, η Βρετανία ανακοίνωσε πρόσφατα, ότι θα αναδιοργανώσει τον στρατό της για να ευνοήσει τον κυβερνοχώρο, το διάστημα και τις ειδικές επιχειρήσεις, αφήνοντάς την με τον μικρότερο στρατό από το 1714 και ένα ναυτικό που κατέχει, μόλις δεκαεπτά πολεμικά πλοία.
Ανεξαρτήτως του προβληματισμού, το γεγονός παραμένει ότι, σε περίπτωση μεγάλης σύγκρουσης, η Αμερική θα έπρεπε να βασιστεί πολύ στις δικές της στρατιωτικές πηγές και πρέπει να βασιστεί, σε ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις.
Οι πολιτικοί, που υποστηρίζουν τον περιορισμό των αμυντικών δαπανών - ήδη είναι πολύ χαμηλοί, για να υποστηρίξουν τον στρατό που απαιτείται - έτσι ώστε, να μπορούν να ξοδέψουν περισσότερα για τις εγχώριες προτεραιότητες καθιερώνουν μια ισοδυναμία, μεταξύ των δαπανών για την ασφάλεια της χώρας και των δαπανών για κοινωνικές επιδοτήσεις.
Όμως, όσον αφορά την άμυνα της χώρας, δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Ο στρατός των ΗΠΑ είτε έχει το μέγεθος, την ετοιμότητα και τον εξοπλισμό που χρειάζεται για να κερδίσει στον πόλεμο, είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, οι συνέπειες είναι εξαιρετικές.
