Σε μια εποχή που ο Τραμπ χαρακτηρίζει ως τρομοκρατικές τις αντιφασιστικές οργανώσεις, θυμίζοντας παλαιότερες και πολύ ζοφερές εποχές, υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να εναντιώνονται στην ακραιοσυντηρητική κουλτούρα που προσπαθεί να επιβάλει ο πρόεδρος των ΗΠΑ από την πρώτη ημέρα της εκλογής του μέχρι και σήμερα, ενίοτε κραδαίνοντας τη Βίβλο. Ένας εξ αυτών είναι και ο Rahul Dubey.
Στις διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και περισσότερο από μία εβδομάδα, μετά τη δολοφονία του George Floyd, άνθρωποι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής, χωρίς όμως να κάμπτεται στιγμή η ψυχολογία τους, παραμένοντας στους δρόμους και διεκδικώντας την αλλαγή που θα φέρει ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Σε μία από αυτές τις διαδηλώσεις, τη Δευτέρα 1 Ιουνίου, στην Ουάσινγκτον, όταν η Αστυνομία και η Εθνοφρουρά συγκρούστηκαν με το πλήθος προκειμένου να ανοίξουν δρόμο στον Τραμπ που ήθελε να πάει από τον Λευκό Οίκο στον καθεδρικό του Αγίου Ιωάννου, περίπου 70 διαδηλωτές βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του Dubey.
Όπως αναφέρουν τα διεθνή δίκτυα, που κάνουν εκτενή αναφορά στον «θρύλο» Rahul Dubey, ο επί 17 χρόνια κάτοικος της Ουάσινγκτον, όταν είδε κόσμο να τρέχει για να γλιτώσει από την αστυνομική βία, άνοιξε τις πόρτες της αυλής του και έβαλε μέσα όσους περισσότερους μπόρεσε, περίπου 70 στο σύνολο. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα στο NBC: «Έβλεπα κόσμο να τρέχει σαν τυφώνας, έπρεπε να κρατήσουμε την πόρτα ανοιχτή και να συνεχίζουμε να τους βάζουμε μέσα».
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, δυνάμεις της Αστυνομίας έμειναν έξω από το σπίτι του Dubey για ώρες, προκαλώντας τον ίδιο και τους διαδηλωτές που βρίσκονταν μέσα, ωστόσο ο ίδιος απαντούσε ξανά και ξανά: «Έχω καλέσει ο ίδιος αυτούς τους νέους εδώ», ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις «προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για να εισβάλουν στο σπίτι».
Οι ώρες πέρασαν, ο Dubey τούς παρήγγειλε πίτσα για να φάνε, σταδιακά συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι γείτονες, αλληλέγγυοι και μέσα ενημέρωσης. Όλοι μαζί, μέσα και έξω, τραγουδούσαν και φώναζαν συνθήματα. Όταν πια κατέστη εφικτό να αποχωρήσουν, ο Dubey τούς είπε: «Πηγαίνετε σπίτι σας με ασφάλεια. Ξεκουραστείτε. Μιλήστε μεταξύ σας. Διασφαλίστε την πνευματική σας υγεία και τη δύναμή σας, ώστε να συνεχίσουμε εκεί έξω να "ανατέλλουμε" ειρηνικά, με τη νοημοσύνη μας και να χτίσουμε το πιο ισχυρό επιχείρημα. Σας αγαπώ, παιδιά».
Ο Τραμπ ίσως και να κηρύξει παράνομες ή ακόμη και τρομοκρατικές όσες αντιφασιστικές οργανώσεις θέλει (αν και δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση αυτή). Όσοι όμως αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο του να χαρακτηρίζεις τρομοκράτες όσους μάχονται τον φασισμό και όχι το αντίθετο, θα σκέφτονται και θα δρουν όπως Rahul Dubey. Γιατί ο αντιφασισμός είναι πάνω απ΄όλα ιδέα. Και οι ιδέες δεν χάνονται έτσι απλά. Ίσως κλισέ, σίγουρα χιλιοειπωμένο αλλά πέρα για πέρα αληθινό.
