Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε "Μία ομάδα κρούσης αεροπλανοφόρων σε μια περιοχή ισοδυναμεί με ρουτίνα, δύο ομάδες κρούσης με ένταση και τρείς ομάδες κρούσης με πόλεμο".
Τέσσερις (4) Ναυτικές δυνάμεις κρούσης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη ΝΑ Μεσόγειο
Υπό τις διαταγές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ υφίστανται στη ΝΑ Μεσόγειο έτοιμες να παρέμβουν, τέσσερις (4) ναυτικές δυνάμεις κρούσης, που περιλαμβάνουν συνολικά 2 αεροπλανοφόρα και 19 πολεμικά πλοία επιφανείας, διαθέτοντας τρομακτική ισχύ πυρός.
Επισημαίνουμε ότι στη ΝΑ Μεσόγειο στην παρούσα φάση ενεργούν τέσσερις (4) ναυτικές δυνάμεις κρούσης ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και μία (1) στα πλαίσια του ΟΗΕ για τον Λίβανο οι οποίες είναι:
Η UNIFIL MARITIME TASK FORCE, στα πλαίσια του ΟΗΕ για τον Λίβανο, με έξι(6) πολεμικά πλοία μεταξύ των οποίων μία Ελληνική φρεγάτα (Φ/Γ ΑΔΡΙΑΣ F-459 ) και μία τουρκική κορβέτα κλάσης ADA, η ( TCG Heybeliada).
Η Littoral Response Group South, με δύο (2) βετανικά πολεμικά πλοία (1 παράκτιο πλοίουποστήριξης με δυνατότητα περίθαλψης τραυματιών και 1 αποβατικό πλοίο).
Η FORD CARRIER STRIKE GROUP, των ΗΠΑ, που περιλαμβάνει το ομώνυμο αεροπλανοφόρο μαζί με τέσσερα (4) Αντιτορπιλικά κλάσεως Arleigh Burke και ένα (1) Καταδρομικό κατευθυνομένων πυραύλων κρούζ κλάσεωςTiconderoga.
Η Standing NATO Maritime Group 2, που περιλαμβάνει οκτώ (8) πολεμικά πλοία Νατοϊκών χωρών, μεταξύ των οποίων και μια φρεγάτα Ελληνική (HS Psara F-454 ) και μια τουρκική φρεγάτα (TCG Yavuz F-240).
Η δύναμη κρούσης Ike Carrier Strike Group, με το αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower CVN-69 και τέσσερα(4) ακόμη πολεμικά πλοία των ΗΠΑ πέρασε το Γιβλαρτάρ και κατευθύνεται στη ΝΑ Μεσόγειο
Τέλος πλέον των παραπάνω στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου υπάρχουν Υποβρύχια και άλλα πλοία υποστήριξης των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ , καθώς και δύο Γαλλικά ελικοπτεροφόρα.
Πέραν των παραπάνω των ανωτέρω υπάρχουν επιπλέον δυνάμεις των ΗΠΑ 45000 στρατιωτικών σε γειτονικές χώρες με το Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Μ.Ανατολής
Τρομακτική ισχύς πυρός
Διαπιστώνουμε ότι η ισχύς πυρός των ΗΠΑ είναι τρομακτική, αρκετή για να καταστρέψει πολλές φορές τις θέσεις βολής της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Ένας άλλος στόχος που είναι ξεκάθαρα ορατός, είναι εφόσον απαιτηθεί η δυνατότητα έναρξης συνδυασμένων και μεγάλης κλίμακας πυραυλικών επιθέσεων εναντίον κομβόϊ με στρατιωτικό εξοπλισμό του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης που κινούνται στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ, αλλά και κατά του ίδιου του κράτους Ιράν.
Για να γίνει αυτό, τα πληρώματα των πλοίων μπορούν να χρησιμοποιήσουν από τριακόσιους έως πεντακόσιους πυραύλους κρουζ μεγάλης εμβέλειας πολλαπλών χρήσεων RGM-109E Tomahawk Block IV, που φέρουν έξι αντιτορπιλικά και δύο πλοία με πυραύλους κρούζ.
Μπορούν να βοηθηθούν με τη χρήση πυραύλων κρουζ αέρος-εδάφους υψηλής ακρίβειας AGM-158B JASSM-ER, 96 μονάδες εκ των οποίων περιλαμβάνονται στο φορτίο πυρομαχικών τεσσάρων υπερηχητικών στρατηγικών βομβαρδιστικών B-1B Lancer, που αναδιατάχθηκαν επειγόντως στη Μ.Βρετανία.
Και αυτό είναι ήδη μια σοβαρή απειλή για την υποδομή διοίκησης και προσωπικού του Ιράν, καθώς και τις στρατηγικά σημαντικές στρατιωτικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις του.
Η αντιαεροπορική άμυνα του Ιράν
Φυσικά, η παρουσία στις δυνάμεις αεράμυνας της ιρανικής Πολεμικής Αεροπορίας πολλών δεκάδων σύγχρονων πολυκαναλικών συστημάτων αεράμυνας μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς (Bavar-373, Hordad-15, για να μην αναφέρουμε τα σοβιετικά S-300), εξοπλισμένα με ραντάρ με κεραίες παθητικής συστοιχίας φάσης, που είναι ικανά να αναχαιτίζουν τέσσερις έως έξι στόχους κάθε φορά δεν καθιστά αυτό το έργο ασήμαντο.
Μπορεί να υποστηριχθεί ότι με τη βοήθεια του ιρανικού συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας μεταξύ 1/3 και 1/2 των εκτοξευμένων πυραύλων από τις δυνάμεις των ΗΠΑ ότι θα αναχαιτιστούν.
Και αυτό δεν είναι αβάσιμο συμπέρασμα, καθώς εκτός από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό τμημάτων αντιαεροπορικών πυραύλων, τα βεληνεκές των οποίων επικαλύπτουν αμοιβαία τις «νεκρές ζώνες» του άλλου, η αρχιτεκτονική των περιοχών θέσης περιέχει προστατευμένα κανάλια με επίκεντρο το δίκτυο για τη διανομή στόχων και ανταλλαγή τακτικών πληροφοριών.
Τα αυτοματοποιημένα συστήματα ελέγχου μάχης, παρόμοια με τα ρωσικά Polyana-D4M1, αν και αναπτύχθηκαν με βάση μια κινεζική βάση στοιχείων, είναι υπεύθυνα για τη διανομή στόχων μεταξύ μικτών ταξιαρχιών αντιαεροπορικών πυραύλων.
Ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε, τουλάχιστον οι μισοί από τους αμερικανικούς πυραύλους θα είναι σε θέση να διαπεράσουν την αντιπυραυλική άμυνα της Τεχεράνης, κάτι που θα διευκολυνθεί από μια σειρά σχετικών παραγόντων.
Τα τρία (3) μειονεκτήματα της Ιρανικής αεράμυνας
Ένα από τα οποία θα πρέπει να θεωρηθεί μειονέκτημα για την Ιρανική αντιαεροπορική άμυνα είναι κυρίως το ορεινό έδαφος, το οποίο συνεπάγεται την παρουσία ενός τεράστιου αριθμού περιοχών εισόδου ενός πυραύλου κρούζ χωρίς αυτοί να εισέρχονται στους τομείς θέασης των σταθμών ραντάρ της ιρανικής αεράμυνας.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η έλλειψη μαχητικών Su-35S από την Ιρανική Πολεμική Αεροπορία ικανά να ανιχνεύουν και να αναχαιτίζουν τους πυραύλους JASSM-ER και Tomahawk έγκαιρα και σε ασφαλή απόσταση (100-150 χιλιόμετρα).
Ως τρίτος παράγοντας, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η παντελής έλλειψη της Τεχεράνης σε αεροσκάφη ανίχνευσης και ελέγχου ραντάρ μεγάλης εμβέλειας, οι βασικές λειτουργίες του οποίου είναι ακριβώς να εντοπίζουν στόχους χαμηλού υψομέτρου όπως τα Tomahawks για να αναχαιτιστούν από αντιαεροπορικούς πυραύλους.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μια συνδυασμένη μαζική πυραυλική επίθεση από την αμερικανική δύναμη εναντίον στόχων στο ιρανικό έδαφος απειλεί το τελευταίο με τεράστιες ζημιές στον κρίσιμο τομέα της στρατιωτικής, βιομηχανικής και ενεργειακής υποδομής.
Υπάρχει εναλλακτική λύση σε αυτή την εξέλιξη των γεγονότων;
Είναι γνωστό ότι το πολυλειτουργικό σύστημα πληροφοριών και ελέγχου μάχης πλοίων «Aegis», με το οποίο είναι εξοπλισμένα τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke και τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga, έχει το καθένα τους δυνατότητα περίπου 22-30 ταυτοχρόνως παρακολουθούμενων στόχων, ο οποίος συνολικά θα ανέρχεται σε τουλάχιστον 176 στόχους και λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες των ισραηλινών συμπλεγμάτων David's Sling και Iron Dome, ο αριθμός αυτός αυξάνεται σε εξακόσιους έως επτακόσιους.
Έτσι, η ταυτόχρονη εκτόξευση από την Τεχεράνη ακόμη και πολλών εκατοντάδων βαλλιστικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς Sajip και Shihab-2 είναι απίθανο να προκαλέσει περισσότερο ή λιγότερο αισθητή ζημιά στην περιοχή της ναυτικής θέσης των ΗΠΑ.
Αλλά στην περίπτωση συνδυασμού με 500-600 χαμηλού ύψους drones καμικάζι Shahed-136, ικανά να πλήξουν στόχους σε βεληνεκές έως δύο χιλιάδες χιλιόμετρα, η απόδοση πυρός, καθώς και το Aegis δεν θα είναι αρκετά.
Επιπλέον, για να χάσει την "ανάγνωση της μάχης", ένα πλοίο επιφανείας θα χρειαστεί μόνο να χτυπηθεί από δύο ή τρία πυρομαχικά στα πάνελ της κεραίας PFAR.
Και μια τέτοια εξέλιξη των γεγονότων φαίνεται αρκετά ρεαλιστική
Όσον αφορά τα αεροσκάφη των αεροπλανοφόρων, ιδίως τα μαχητικά πολλαπλών ρόλων F/A-18E/F «Super Hornet», με την άμεση υποστήριξη των αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου Boeing EA-18G «Growler», μπορούν προσπαθήσουν να απενεργοποιήσουν τα συστήματα αεράμυνας των Συριακών ενόπλων δυνάμεων και του IRGC, καθήκον των οποίων θα είναι να καλύπτουν τα κομβόϊ με προσωπικό και εξοπλισμό που κατευθύνονται προς τον Λίβανο και τα Υψίπεδα του Γκολάν.
Μια τέτοια επιχείρηση κατά των ραντάρ θα μπορούσε να είναι η πρώτη δοκιμή σε μια πραγματική μάχη του πολλά υποσχόμενου αμερικανικού AN/ALQ-249(V)3 NGJ-HB Next Generation Jammer - High Band ηλεκτρονικού πολέμου, σχεδιασμένων για την καταστολή του ραντάρ εκπομπής και καθοδήγησης συστημάτων αεράμυνας των ιρανικών δυνάμεων αεράμυνας και της Συρίας και που λειτουργούν στις ζώνες X-/J.
Ολέθριες οι συνέπειες για Ιράν-Χεζμπολάχ-Ρωσία
Η σημερινή κλιμάκωση της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης παρέχει στην Ουάσιγκτον μια μοναδική ευκαιρία να λύσει πολλά σημαντικά προβλήματα, περιλαμβάνοντας τον μηδενισμό των εξαγωγών πετρελαίου του Ιράν, την εξάλειψη του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος και την καταστροφή της παραγωγικής ικανότητας σε drones.
Το Τελ Αβίβ τηρεί επίσης τους ίδιους στόχους, ενώ η πιθανότητα ενός τέτοιου χτυπήματος να πραγματοποιηθεί από αεροσκάφη και πυραύλους κρουζ της αμερικανικής ναυτικής δύναμης αυξάνεται πολλαπλάσια.
Επίσης το αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο SSNG-728 Florida, το οποίο περιπολεί στην Αραβική Θάλασσα εδώ και αρκετούς μήνες με Tomahawks , δεν αφήνει πολλούς λόγους για αισιοδοξία.
Είναι σαφές με τι απειλείται το Ιράν. Η Μόσχα βρίσκεται μπροστά σε μια μάλλον δύσκολη επιλογή.
Να περιοριστεί εκφράζοντας «ακραία ανησυχία» χάνοντας έτσι έναν βασικό σύμμαχο στη Μέση Ανατολή όπως το Ιράν ή να προμηθεύσει επειγόντως την Τεχεράνη με σύγχρονα συστήματα αεράμυνας και πυραύλους κατά πλοίων.
Έχει άραγε τέτοια δυνατότητα ή τις αναγκαιούν για τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Ο λόγος που Χεζμπολάχ και Ιράν δεν μπαίνουν στον πόλεμο κατά του Ισραήλ
Κατόπιν των παραπάνω εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι Χεζμπολάχ και Ιράν δεν μπαίνουν στον πόλεμο κατά του Ισραήλ, προκαλώντας γενικευμένη σύρραξη, αφού η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ είναι τέτοια που θα τους συντρίψει.
